Τέσσερις Tρόποι για να Κουλάρεις Όταν Φρικάρεις στη Δουλειά

Τις προάλλες έκανα μια τηλεδιάσκεψη, όταν ένιωσα το πρόσωπό μου να αναψοκοκκινίζει. Οι συνάδελφοί μου προχωρούσαν γρήγορα την ατζέντα και πιέστηκα απίστευτα. Εκτός από το ιδιωτικό γραφείο ψυχοθεραπεύτριας που διατηρώ, επίσης δουλεύω ως οργανώτρια ψηφιακών ζητημάτων σε προοδευτικά κινήματα. Οι πρόσφατες πολιτικές αλλαγές μετά την εκλογή Trump σημαίνουν ότι μεγάλο μέρος της οργάνωσης καθημερινών καθηκόντων έχει να κάνει με την αντιμετώπιση ανυπέρβλητων επιθέσεων σε ευάλωτους ανθρώπους. Οι τηλεδιασκέψεις για τη σχεδίαση ψηφιακών στρατηγικών συχνά περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση άθλιων καταστάσεων και μπαράζ επιθέσεων.

Βούλιαξα στην καρέκλα μου, καθώς το laptop μου ξεκίνησε να μοιάζει ασυνήθιστα βαρύ στα πόδια μου. Ένιωθα το σώμα μου να μπαίνει σε λειτουργία πανικού, παρά τα χαμόγελα και τα νεύματα στον άνθρωπο που συνομιλούσα. Ένιωθα δάκρυα να τσούζουν τα μάτια μου και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να παραμείνω ήρεμη. Ήμουν οριακά στο να πάθω μια κανονική κατάρρευση που είχε να κάνει με τη δουλειά. Η κλήση μου φάνηκε ότι κράτησε αιώνες και όταν χαιρέτησα την ομάδα, έκλεισα το laptop, σηκώθηκα και ούρλιαξα τόσο πολύ και δυνατά που το ρατ τεριέ μου, ο Bruce, πετάχτηκε από το κρεβατάκι του και έτρεξε να κρυφτεί.

Το άγχος στον χώρο της εργασίας –συνέπεια του όχι και τόσο ιδανικού περιβάλλοντος δουλειάς– έχει καταγραφεί αναλυτικά. Είτε ως ψυχοθεραπεύτρια είτε ως οργανώτρια, νιώθω έντονο άγχος – σκεφτείτε πώς είναι να φροντίζεις τις ψυχικές ανάγκες πελατών και να αναπτύσσεις ψηφιακές στρατηγικές κοινωνικής δικαιοσύνης. Έτσι, όταν το άγχος απειλεί να σου προκαλέσει πανικό, τι κάνεις, για να τα βγάλεις πέρα; Αν το άγχος που βιώνεις στον χώρο της εργασίας είναι οκτώ, εννιά ή δέκα στα δέκα από άποψη έντασης, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να κατευνάσεις τα συναισθήματά σου, λέει η Ursula Whiteside, κλινική ψυχολόγος, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.

Όταν τα πράγματα πηγαίνουν προς την κατάρρευση, το πρώτο που συμβαίνει είναι ότι δεν μπορούμε να πάρουμε αναπνοή. Όσο πιο γρήγορα και πιο βαριά αναπνέουμε, τόσο περισσότερο απορρυθμίζεται το σώμα μας, στέλνοντας σήματα άγχους στο μυαλό μας. Αν αναπνέεις αργά, βαθιά και συγκεντρωμένα οι συναγερμοί που έχουν τρελαθεί επανέρχονται και επιτρέπουν και πάλι στο ζωτικό οξυγόνο να φτάσει στην καρδιά και τον εγκέφαλό σου. Η βαθιά αναπνοή, από το διάφραγμα, έχει αποδειχτεί ότι αλλάζει τα εγκεφαλικά σου κύματα και είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να σταματήσει επιτόπου οποιαδήποτε αφόρητη συναισθηματική εμπειρία.

VICE Video: Η Υγεία σε Κρίση

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Το πρώτο που έκανα, όταν ξεκίνησα να νιώθω την ακατανίκητη ανάγκη να πετάξω το laptop μου από το παράθυρο και να τρέξω στο δρόμο, ήταν να θυμηθώ πού βρισκόμουν, πού βρισκόταν το σώμα μου. Στύλωσα τα πόδια μου στο δάπεδο και πήρα βαθιά ανάσα. Αυτό μου επέτρεψε να επιβραδύνω τον χείμαρρο του άγχους. Η Whiteside λέει ότι πολλοί άνθρωποι εμποδίζουν τις άσχημες σκέψεις πέφτοντας για ύπνο, αλλά εφόσον είσαι στη δουλειά, «ρίξε κρύο νερό στο πρόσωπό σου, για να διακόψεις τη διαδικασία και να επιβραδύνεις το σώμα σου».

Η Whiteside λέει ότι κατά τη διάρκεια μιας κατάρρευσης -ή αμέσως μετά- δεν είναι ώρα για σημαντικές αποφάσεις. Αυτό περιλαμβάνει και αποφάσεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Οτιδήποτε: Από το να πεις στο αφεντικό σου να πάει να γαμηθεί, επειδή είναι άχρηστος ή να λήξεις μια σχέση, μέχρι πιο έντονες μορφές κακοποίησης του εαυτού σου, όπως το να αυτοτραυματιστείς ή να αυτοκτονήσεις. Επειδή το μυαλό σου ανακάμπτει από ένα έντονο επεισόδιο «πάλης ή φυγής» και η αδρεναλίνη σου μπορεί να δουλεύει υπερωρίες, δεν πρέπει να παίρνεις αποφάσεις που μπορεί να λαμβάνονται από τον προμετωπιαίο φλοιό σου (ο προμετωπιαίος φλοιός μου είναι το ζωώδες τμήμα του μυαλού μου που με έκανε να βγάλω την κραυγή).

Μια καλύτερη επιλογή από το να προσποιείσαι ότι όλα είναι εντάξει, είναι να βρεις ένα ήσυχο σημείο να απομονωθείς από τα πολλά ερεθίσματα. Ακόμη και λίγα λεπτά μπορούν να βοηθήσουν να μετριαστούν οι πιέσεις για κοινωνική απόδοση, ενώ το σώμα και το μυαλό σου επιστρέφουν σε ομοιόσταση και σταθερότητα. Αν είσαι ήδη μόνος, προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου εικόνες ηρεμίας και χώρων που σε καθησυχάζουν και σε ανακουφίζουν. Η κατάρρευση μπορεί να είναι περίεργη υπόθεση: έχουμε την εντύπωση ότι όλοι βλέπουν ότι έχουμε πάθει κρίση άγχους. Παρά τα όσα αντιλαμβανόμαστε, όμως, επειδή το μυαλό μας είναι σε κατάσταση χάους, συχνά μόνο εμείς καταλαβαίνουμε –όντας και σε υπερβολική εγρήγορση– τι μας συμβαίνει. «Λειτουργούμε περίεργα, όταν είμαστε στο όριο από πλευράς έντασης άγχους», λέει η Whiteside, όταν οι εκφράσεις του προσώπου μας, ο τόνος της φωνής μας και η στάση μας είναι κάπως. Όταν ξεκινούμε να φερόμαστε λίγο παράξενα, οι άλλοι αντιδρούν συνήθως σαστισμένοι ή ανήσυχοι και όχι επικριτικοί. Μην πιέζεσαι να φερθείς φυσιολογικά. Αποδέξου την κατάσταση και να θυμάσαι ότι με θετική σκέψη και εσωτερικό διάλογο, αυτή η στιγμή είναι σύντομη και θα περάσει.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Μια Ελληνίδα Νοσηλεύτρια Περιγράφει πώς Είναι να Σώζεις Παιδιά στην Καρδιά του Λιβάνου

Η Cult Εποχή που Ζητάδες και Ανήλικοι Μηχανόβιοι Έστηναν Κόντρες στους Δρόμους της Αθήνας

«Είμαστε Χοντρές* Χωρίς Ενοχές» - Ο Ελληνικός Χοντρακτιβισμός