Το «Όντως Φιλιούνται;» Είναι η Ταινία της Ταλαιπωρημένης Ελληνικής Γενιάς των 30άρηδων

Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Ελλάδα ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά, όντας χτυπημένη από την οικονομική κρίση και τις διεθνείς κοινωνικοπολιτικές ταραχές που κλονίζουν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά, αυτή των σημερινών 30άρηδων, που έμαθε να ζει, να ερωτεύεται και να διασκεδάζει ανάμεσα στα «χαλάσματα» μιας άλλοτε ανέμελης χώρας. Ίσως κάποιος ιστορικός στο μέλλον να την ονομάσει «η γενιά που πετάχτηκε στα σκουπίδια» - δεν ξέρω. Ωστόσο, κανείς δεν θα μπορέσει να της προσάψει ότι τα παράτησε. Μια απλή ματιά στην άνθιση των ανεξάρτητων καλλιτεχνικών προσπαθειών που γεννήθηκαν εν μέσω κρίσης, θα είναι αρκετή για να τον αποστομώσει. Νέοι δημιουργοί ξεπετάχτηκαν από παντού δημιουργώντας με μηδαμινό -σε σχέση με άλλα χρόνια- μπάτζετ, αυτόνομα, εκμεταλλευόμενοι την εξέλιξη της τεχνολογίας, το Διαδίκτυο και όποιο υλικό μπορούσαν να έχουν στα χέρια τους.

Μια τέτοια προσπάθεια είναι και το «Όντως Φιλιούνται;», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Κορρέ, η οποία, αφού έκανε μια βόλτα από διάφορα φεστιβάλ -ξεκινώντας αυτό της Θεσσαλονίκης-, παίρνει σιγά-σιγά τον δρόμο για το σινεμά. Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία που κινείται γύρω από ένα νεαρό ζευγάρι το οποίο προσπαθεί να επιβιώσει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στην Αθήνα. «Είμαστε μια γενιά που σίγουρα δεν έχει "τελειώσει", αλλά βρισκόμαστε σε μια παρατεταμένη αναζήτηση ταυτότητας», αναφέρει ο σκηνοθέτης σε κουβέντα που είχα μαζί του. «Δεν έχουμε ένα πάτημα μιας και ξεμυτίσαμε σε μία αποσταθεροποιημένη κατάσταση. Αυτό το χάος προσπαθώ να αναδείξω μέσα από την ταινία».

Στη συνέχεια μιλήσαμε για τη θετική ανταπόκριση του κόσμου στα φεστιβάλ, ακόμα και σε αυτά του εξωτερικού όπως του Μπουένος Άιρες, όπου η γλώσσα -και το χιούμορ- αποτελούσε ένα είδος «εμποδίου» ανάμεσα στη ταινία και το κοινό, αλλά και για το υπέροχο κομμάτι της Δεσποινίς Τρίχρωμης που μοιράζεται τον ίδιο τίτλο με τη ταινία. «Η ταινία αρχικά είχε άλλο τίτλο αλλά τελικά πήραμε αυτόν του κομματιού. Βέβαια, το τραγούδι υπήρχε ήδη στη ταινία. Στο μοντάζ αλλάξαμε κάποια πράγματα και ο προηγούμενος τίτλος δεν είχε πλέον νόημα, οπότε δανείστηκα αυτόν από τη Δεσποινίς Τρίχρωμη». Λίγο πριν κλείσουμε, τον ρώτησα αν αισθάνεται κάποια πίεση -κυρίως από εξωτερικούς παράγοντες- ως κινηματογραφιστής, για να αναδείξει περισσότερο τη κρίση και λιγότερο τα υπόλοιπα στοιχεία της καθημερινότητας ενός νέου. «Υπάρχει αυτή η πίεση και όχι μόνο για τους νέους σκηνοθέτες, αν και σε εμάς το χρεώνουν αρκετά κάποιες φωνές που ακούγονται. Προσωπικά, πιστεύω ότι η πολιτική δεν βρίσκεται μόνο στην ίδια τη πολιτική, αλλά και στα μικρά, καθημερινά πράγματα, όπως, οι σχέσεις, ο έρωτας και η φιλία».

Η ταινία θα προβάλλεται στο ΑΣΤΟΡ από τη Πέμπτη 19 Οκτωβρίου και για μία εβδομάδα.

Περισσότερα από το VICE

«Στα Εξάρχεια Ένιωσα σαν Ερωτευμένος Έφηβος»: Το Γράμμα Ενός 28χρονου Πρόσφυγα Προς την Ελλάδα

Αυτή Είναι η πιο Ωραία Πολυκατοικία της Αθήνας - με Διαφορά

Mια Δοκιμή από το Πρωινό του Hunter S. Thompson Αρκεί για να Καταλάβεις Πόσο Παρανοϊκά Ζούσε