« Η μείωση της ροής του αίματος στο στομάχι, απέναντι σε μια απειλή ή σε μια κρίσιμη κατάσταση τύπου μάχη ή φυγή» είναι μια πιο επιστημονική εξήγηση για τις πεταλούδες στο στομάχι, τη σωματική αντίδραση που έχουμε συνδέσει με τον έρωτα και την ψυχοτρόπα, εξαρτητική, παραισθησιογόνα επίδρασή του.Ποια είναι η τελευταία φορά που νιώσατε «πεταλούδες στο στομάχι»; Αυτή την ερώτηση μάς απευθύνει ο Κωνσταντίνος Ρήγος μέσα από το θεατρικό performance που ανεβάζει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σχέσεις, εφήμερες γνωριμίες, social media, club σκηνή, εφαρμογές γνωριμιών, αναζήτηση του σεξ στον αναλογικό και τον ψηφιακό κόσμο και τελικά αναζήτηση της αγάπης. O Ρ.Α, ο πανσέξουαλ millennial ήρωας της παράστασης, ένας ποιητής του Instagram προσπαθεί να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια του τη ζωή και κάνει αυτή τη μοιραία βουτιά από ψηλά, που είναι ο έρωτας και ο χωρισμός.
«Η ζωή μας χτίζεται μέσα από τις αγάπες, τους χωρισμούς, τις σχέσεις, κάθε μία από τις οποίες είναι φτιαγμένη για τότε που ήταν και δεν χρειάζεται να τις κρίνουμε εκ των υστέρων», θα μου πει ο Κωνσταντίνος Ρήγος, σκηνοθέτης, χορογράφος και διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ένα μεσημέρι στο καφέ του ΕΜΣΤ και συνεχίζει:«Στην πραγματικότητα η έλξη ανάμεσα σε ανθρώπους είναι κάτι χημικό, δημιουργείται λόγω των ουσιών που εκκρίνουν οι οργανισμοί. Στις εφαρμογές γνωριμιών παραμένεις μόνο στο περίβλημα του άλλου και στα στατιστικά του, και αυτό δεν είναι κάτι που μου αρέσει. Είναι προφανές από το πώς έχουν αλλάξει οι σχέσεις μέσα στους αιώνες ότι η επιστήμη και η τεχνολογία επηρεάζουν τον έρωτα».Με τον Κωνσταντίνο Ρήγο μιλήσαμε για πολλά: το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του, την ομάδα Οκτάνα που έδωσε μορφή στο χοροθέατρο στην Ελλάδα, το τρίπτυχο σύγχρονου χορού ‘’Human Nature’’ που ανεβάζει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ και την περιδιάβασή του από τον χώρο των εικαστικών μέχρι τη νύχτα, πάντα με το δικό του αναγνωρίσιμο ύφος. «Απλώς πρέπει να βρεις τον τρόπο να πεις αυτό που θες εσύ».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Με ποιον τρόπο η παράσταση «Πεταλούδες στο Στομάχι» μιλάει για τον έρωτα; Κωνσταντίνος Ρήγος: Είναι μια θεατρική performance, που συνδυάζει διαφορετικά στοιχεία των παραστατικών τεχνών. Το έργο δημιουργήθηκε σταδιακά, είναι φτιαγμένο για τους πρωταγωνιστές του. Πρώτα επιλέξαμε τα πρόσωπα και σταδιακά στη διάρκεια των προβών στήθηκε ο βασικός καμβάς, γύρω από τον οποίο εξελίσσεται το κεντρικό θέμα του έργου: οι σχέσεις, η αναζήτηση του σεξ και της επαφής στον αναλογικό και στον ψηφιακό κόσμο, η αναζήτηση της αγάπης.Το έργο μιλάει για το πώς διαφορετικές γενιές ερωτεύονται, πώς αυτό εξελίσσεται μέσα στη σύγχρονη ζωή των social media, των club και των εφήμερων σχέσεων. Πώς βιώνει κανείς τον αποχωρισμό και την απόρριψη και αν αυτό που τελικά ζει είναι αυτό που πραγματικά θέλει. Όλοι οι ήρωες του έργου συνδέονται με το κεντρικό πρόσωπο, τον Ρ.Α., ο οποίος έχει «αυτοκτονήσει» και τους καλεί στην «κηδεία» του. Βλέπουμε έναν ήρωα millennial και πανσεξουαλικό, που ερωτεύεται άντρες και γυναίκες.Αυτά προσπαθεί να διερευνήσει το έργο, με αφορμή όλα αυτά που ζούμε στην κοινωνική και ερωτική μας ζωή, μέσα από ένα πολυμεσικό θέαμα που περιλαμβάνει χορό, θέατρο, τραγούδι -απαραίτητος συνοδός του έρωτα - βιντεοπροβολές, live κάμερες και κινητά που γράφουν. Στην πραγματικότητα, δημιουργήσαμε τελικά μια παράσταση “manual” για τον χωρισμό.Πάμε αρκετά χρόνια πίσω στην αρχή της δημιουργικής διαδικασίας για εσάς. Ξεκινήσατε να χορογραφείτε σε πολύ μικρή ηλικία, σωστά; Ναι, ξεκίνησα γύρω στα 23 μου. Άρχισα πρώτα να συνθέτω χορογραφίες και μετά σπούδασα στην Κρατική Σχολή Χορού, όπου σήμερα είμαι πρόεδρος του ΔΣ. Τελειώνοντας τότε τη σχολή, είχα ήδη την ομάδα μου, το Χοροθέατρο Οκτάνα και έτσι ξεκίνησαν όλα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιο ήταν αυτό το πρώτο κίνητρο που σας οδήγησε στη σύνθεση χορογραφιών πριν σπουδάσετε χορό; Τομυαλό μου και το σώμα μου με κίνησαν προς τα εκεί. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά έφτασε η στιγμή που έπρεπε να το κάνω.Όταν ξεκινήσατε εσείς με την Οκτάνα, το χοροθέατρο στην Ελλάδα ήταν στα σπάργανα. Οπότε αυτό σας έδινε και μια αίσθηση ελευθερίας; Στην αρχή, όταν χτίζεις πάνω σε κάτι που δεν είναι σαφές, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι ακριβώς αυτό που θέλεις να κάνεις, προς τα πού θέλεις να πας. Δεν λες ότι θέλω να «γκρεμίσω» αυτό το κτίριο και να φτιάξω ένα καινούριο. Όταν δεν υπάρχει το κτίριο, χτίζεις από την αρχή. Αυτή είναι μια διαδικασία δύσκολη, αλλά για μας τότε ήταν μια «τύχη».Το χοροθέατρο Οκτάνα είναι ένα κεφάλαιο της ζωής μου. Οι «Πεταλούδες στο Στομάχι», είναι σαν μια παράσταση που θα έκανα για την Οκτάνα. Φτιάχτηκε σαν συνέχεια της Τρελής Ευτυχίας, (2001) με την ίδια λογική, μόνο που εκείνη ήταν μόνο για χορευτές.
Τι κρατάτε από τα χρόνια της ομάδας; Η Οκτάνα είναι για μένα η αρχή της ιστορίας μου. Μέσα από αυτή την ομάδα, έμαθα να είμαι δημιουργός, καλλιέργησα τη σχέση μου με τον κοινό, διαμορφώθηκα σαν άνθρωπος, αντιλήφθηκα ο ίδιος τον εαυτό μου και την κοινωνία. Επίσης ταξίδεψα πάρα πολύ, έχουμε παίξει σε πάνω από 40 πόλεις σε όλο τον κόσμο, οπότε όπως καταλαβαίνεις η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες ήταν πολύ σημαντική.Όταν ταξιδεύεις και ιδίως όταν κάνεις παραστάσεις και δεν είσαι απλώς ένας τουρίστας, γίνεσαι μέρος και της αντίδρασης του κοινού, οπότε αντιλαμβάνεσαι τελείως διαφορετικά και την ίδια την περιοχή που βρίσκεσαι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν είσαι στη Σεούλ, στη Σιγκαπούρη, στο Κάιρο, στο Καράκας, στην Μπογκοτά και στο Σάο Πάολο -μιλάω τώρα γι’ αυτές τις πόλεις και όχι για τις ευρωπαϊκές που είναι πιο κοντά σε εμάς- και βλέπεις τις διαφορετικές αντιδράσεις του κοινού πάνω στο έργο σου, αντιλαμβάνεσαι αλλιώς την κουλτούρα, τους ανθρώπους και το περιβάλλον και την ίδια τη δημιουργία σου.
Τότε, στα πρώτα χρόνια της Οκτάνα, ποια ήταν η μεγαλύτερη σας αγωνία; Η δημιουργία ήταν πάντα η μεγαλύτερη αγωνία. Στην αρχή, δεν γνωρίζεις ότι η δημιουργικότητα είναι κάτι αστείρευτο και ότι κάθε καινούριο έργο ξεκινάει στο προηγούμενο. Οι ιδέες εξελίσσονται. Η αγωνία μας στην αρχή ήταν επίσης αν ο κόσμος θα αγκαλιάσει την δουλειά που ετοιμάσαμε.Πότε είπατε στον εαυτό σας «είμαι καλός, ηρέμησε»; Δεν το είπα αυτό ποτέ, απλά μετά την πρώτη δεκαετία δημιουργίας, έφτασα σε ένα σημείο που είπα στον εαυτό μου όχι ότι είμαι καλός, αλλά ότι αυτό θέλω να κάνω και δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι και πώς. Νομίζω αυτή ήταν μια στιγμή σημαντικής συνειδητοποίησης για μένα. Από εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν απελευθερωμένος δημιουργικά. Δεν έμπαινα στη σύγκριση με κάποιον.
Είστε ένας άνθρωπος που η πορεία σας δείχνει ότι δεν πιστεύετε στους διαχωρισμούς στα καλλιτεχνικά είδη, καθώς έχετε περάσει από πολλούς και διαφορετικούς χώρους. Από τον κάθε χώρο έχω κερδίσει διαφορετικά πράγματα και οι εμπειρίες μου συνοψίζονται σε αυτό που κάνω κάθε φορά. Οπότε, θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλο κέρδος ότι έχω καταφέρει να συνεργαστώ με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους σε όλους τους χώρους, στη μουσική, στον χορό, στο θέατρο, στις εικαστικές τέχνες. Αυτό με έχει βοηθήσει να έχω μια δική μου ταυτότητα και να εκφράζομαι με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με το τι θέλω να πω κάθε φορά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Βλέπω ότι πλέον τα πάντα είναι πιο σωστά, ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζονται οι άνθρωποι πιστεύω ότι αλλάζει».
Ταυτόχρονα, όμως, σε όλες τις πλευρές μου αναγνωρίζεται το ύφος μου, οπότε αυτό θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό. Τελικά, το ουσιώδες είναι στο κάθε πεδίο να μπορείς να συνεργαστείς και να βγάλεις από τους άλλους το μέγιστο. Όλα είναι αμοιβαία.Σε μια πιο νεαρή ηλικία, ήταν εύκολο για εσάς να περάσετε στον χώρο της μουσικής και της νύχτας; Ήταν μια απόφαση συνειδητή, οπότε έτσι έπραξα.Φοβηθήκατε τις αντιδράσεις ή τα σχόλια που μπορεί να υπάρξουν; Αρνητικά σχόλια υπάρχουν πάντα. Δηλαδή, το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο, είναι να μην αρέσει κάτι που κάνεις σε όλους. Όμως, δεν μπορείς να ζήσεις σκεπτόμενος τα σχόλια. Οπότε, είναι θέμα απόφασης. Όταν είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να δεχτείς οτιδήποτε μπορεί να συμπαρασύρει η επιλογή σου.
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό θέατρο, θεωρείτε ότι μετά το #MeToo έχει περάσει η εποχή που κακοποιητικές συμπεριφορές «αθωώνονταν», στο όνομα κάποιου απροσδιόριστου ταλέντου ή ευφυΐας; Πιστεύω μπαίνουμε σε μια εποχή όπου σεβασμός απέναντι στ@ άλλ@ είναι πρωταρχική ανάγκη. Για μένα, τ@ άλλ@ είναι «όργανο» για την πραγματοποίηση του έργου μου, που πρέπει να «χρησιμοποιηθεί» με τον καλύτερο τρόπο. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν μουσικό να πετάει το βιολί του στο πάτωμα, οπότε έτσι ακριβώς δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν να συμπεριφέρεται κακοποιητικά σε κάποιον άλλον.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαστε πιο κοντά σε μια τέτοια εποχή; Νομίζω ότι είμαστε. Κι αν δεν είμαστε, πρέπει να είμαστε alert για να έρθει αυτή η εποχή. Βλέπω ότι πλέον τα πάντα είναι πιο σωστά, ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζονται οι άνθρωποι αλλάζει και αυτό είναι σημαντικό.
Όμως, πρέπει να προχωρήσουμε και άλλο προς αυτή την κατεύθυνση; Ναι. Η κακοποίηση μπορεί να υπάρχει παντού και δεν έχει σχέση με τον εκάστοτε χώρο, αλλά με τον άνθρωπο.. Το θέμα είναι να δημιουργήσουμε εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να μπορέσουμε να τα καταπολεμήσουμε όλα αυτά.Εκτός από τις «Πεταλούδες στο Στομάχι», με το Μπαλέτο της ΕΛΣ, ανεβάζετε το τρίπτυχο σύγχρονου χορού ‘’Human Nature’’. Τι εξερευνάτε με αυτό το έργο; Μετά το πρώτο πρότζεκτ ‘‘Human Behaviour’’ που συνεργαστήκαμε με τον Γιάννη Μανταφούνη και την Ερμίρα Γκόρο, στο ‘‘Human Nature’’ έρχονται δύο άλλοι χορογράφοι: ο Χάρης Γκέκας παρουσιάζει την «Έκλειψη» και ο Γκεντιάν Ντόντα τον «Λόφο».Και τα δύο αυτά έργα έχουν να κάνουν με την ψυχοσύνθεση των χορευτών. Οι δύο χορογράφοι δημιουργούν σχήματα και εικόνες μέσα από τα σώματά των χορευτών, ενώ το δικό μου κομμάτι, «Τραγούδια Χωρίς Λόγια» λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος, δημιουργώντας ένα αρκετά ενδιαφέρον τρίπτυχο. Είναι τρεις διαφορετικές κινητικές προσεγγίσεις και ιδιοσυγκρασίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ιδιότητα του δημιουργού και αυτή του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ συγκρούονται ποτέ; Και οι δύο ιδιότητες είναι δημιουργικές. Δημιουργία δεν είναι μόνο να κάνεις μια παράσταση. Δημιουργία είναι και το να καταφέρεις να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο περιβάλλον.Για μένα, ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει, είναι και ο επαναπροσδιορισμός του μπαλέτου της ΕΛΣ σε μια νέα εποχή, η επαφή του με ένα καινούργιο κοινό, η συνεργασία του με πολλούς και διαφορετικούς χορογράφους, αλλά και η εξέλιξη συνολικά των χορευτών της ομάδας, σε διαφορετικές πτυχές της χορευτικής τέχνης.Μπορεί κάποια πράγματα να μοιάζουν «γραφειοκρατικά» αλλά αν μέσα σε αυτά, εσύ παραμένεις δημιουργικός, τότε το αποτέλεσμα σε κάνει να αισθάνεσαι υπέροχα, παρόλο που είναι όσο δύσκολο ακούγεται.
Τι θα λέγατε σε έναν πολύ νέο άνθρωπο που θέλει να μπει στη δημιουργική διαδικασία; Θα έλεγα να πάει με το ένστικτο, να κάνει αυτό που θέλει και μετά θα βρει αν αυτό ήταν σωστό ή λάθος. Πρώτα πρέπει να δοκιμάσει. Γι’ αυτό μάλιστα, στο πλαίσιο της εξωστρέφειας της ΕΛΣ, αποφασίσαμε με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή Γιώργο Κουμεντάκη, το Μπαλέτο να ανοίξει τις πόρτες του και να δουλέψει με πολλούς νέους δημιουργούς στις σκηνές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στην διαδικτυακή πλατφόρμα GNO TV αλλά και σε ξεχωριστούς χώρους όπως το Μουσείο της Ακρόπολης, το ΕΜΣΤ και πολλοί άλλοι χώροι σε Ελλάδα και εξωτερικό.Ξέρεις, είναι σαν τα πειράματα που πετυχαίνουν, επειδή δοκιμάζεις πράγματα που δεν ξέρεις αν θα πετύχουν, όμως τα πιστεύεις. Αν πηγαίνεις για να πετύχεις κάτι, δεν θα το πετύχεις ποτέ. Από το αποτυχημένο πείραμα θα βγει τελικά η σωστή χημική ένωση στο τέλος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Χρειάζεται πειραματισμός, χρειάζεται το λάθος, πιστεύω στην αξία του λάθους, στην αξία της δοκιμής. Εμείς που ξεκινήσαμε σε μια περίοδο που δεν υπήρχε τόση πολλή πληροφορία, δεν ήμασταν σίγουροι ότι αυτό που κάναμε ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά στην τελική πρέπει να βρεις τον τρόπο να πεις αυτό που θες εσύ.*Ευχαριστούμε πολύ το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την παραχώρηση του χώρου της φωτογράφισης.Η παράσταση «Πεταλούδες στο στομάχι» σε σύλληψη και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.Το τρίπτυχο σύγχρονου χορού ‘‘Human Nature’’ ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ μέχρι 24 Μαρτίου.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
