FYI.

This story is over 5 years old.

the vice guide to travel

Ο Οδηγός του VICE για το Καράτσι

Ο συνιδρυτής του VICE, Suroosh Alvi, επισκέπτεται τη βίαιη μητρόπολη του Πακιστάν.
SA
Κείμενο Suroosh Alvi

NEWS

Το καρατσι σκοτωνει το VICE

ΜΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΚΙΣΤΑΝ

By Suroosh Alvi
Photos by Jason Mojica

Ένα από τα διάσημα διακοσμητικά λεωφορεία του Πακιστάν φλέγεται μετά από ένα από τα διαβόητα ξεσπάσματα βίας.

Η συνέντευξη που πήρα από έναν «πληρωμένο δολοφόνο» στο Καράτσι ήταν ίσως το πιο τρομακτικό πράγμα που έχω κάνει στα 17 χρόνια που είμαι στο VICE. Το όπλο του βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια μου, στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μας καθώς κάναμε κύκλους γύρω από τη γειτονιά του. Μετά τη συζήτηση μας για την εκτέλεση ανθρώπων για λόγους βιοπορισμού, επί τρεις ώρες αισθανόμουν ότι ήθελα να κάνω εμετό. Τα μάτια μου έχουν δει πολλά σε ότι έχει να κάνει με όπλα και βία, αλλά το ότι καθόμουν δίπλα σε κάποιον, ο οποίος έχει δολοφονήσει 35 άτομα (έναντι 550-1.100$ το κεφάλι) με έκανε να μην αισθάνομαι και τόσο καλά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Λοιπόν, ποιος προσλαμβάνει αυτούς τους ανθρώπους; Σύμφωνα με τον εκτελεστή που μίλησα, σε ποσοστό 80% κάνουν συμβόλαια θανάτου οι πολιτικοί στην περιοχή και το άλλο 20% συνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα. Πριν από 20 χρόνια, μου είπε, συνολικά έξι άτομα ασκούσαν το επάγγελμα του. Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι από 600 ενεργοί εκτελεστές που επιχειρούν στο Καράτσι. Πράγματι, πολλοί ντόπιοι εικάζουν ότι η περίφημη υπόθεση Raymond Davis -ενός πράκτορα της CIA που έβγαλε από τη μέση δυο ενόπλους άνδρες στη Λαχώρη, την περασμένη χρονιά, προκαλώντας διπλωματική ένταση μεταξύ ΗΠΑ-Πακιστάν- ήταν μια αποτυχημένη πληρωμένη εκτέλεση, όχι μερικά τυχαία παιδιά με μοτοσικλέτες που προσπάθησαν να τον ληστέψουν.

Στα προάστια του Καράτσι, τα παιδιά αναζητούν παλιοσίδερα, σε μια από τις μεγαλύτερες χωματερές στον κόσμο, η οποία βρίσκεται δίπλα από τη Surjani Town, μια πόλη που σύμφωνα με φήμες είναι ένα από τα αγαπημένα μέρη της μαφίας για να κρύβει τα θύματα απαγωγών.

Έχω επισκεφθεί το Πακιστάν πολλές φορές και ξέρω πώς να κινηθώ στην υπόλοιπη χώρα, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που δούλευα στο Καράτσι. Αυτό το μέρος είναι διαφορετικό. Μια εκτεταμένη, υπερβίαιη μητρόπολη 18 εκατομμυρίων ανθρώπων, μια από τις ταχύτερα διευρυνόμενες πόλεις στον κόσμο και πιθανώς διάσημη στη Δύση, κυρίως ως ο τόπος, όπου ο Daniel Pearl, ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal απήχθη και αποκεφαλίστηκε.

Το Καράτσι έχει πλούσιο ιστορικό βίας, που χρονολογείται από το 1947, όταν το Πακιστάν αναδύθηκε από τις στάχτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η μαζική εισροή μουσουλμάνων προσφύγων στη νέα χώρα έφερε μάχες για τον έλεγχο περιοχών, εθνοτική πολυμορφία (καθώς επίσης και εθνοτικές εντάσεις και αντιπαλότητες), πολιτικό πόλεμο, συμμορίτικη βία, θρησκευτικές δολοφονίες και, τα πιο πρόσφατα χρόνια, επιθέσεις αυτοκτονίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σύμφωνα με υπολογισμούς, υπάρχουν 4 εκατομύρια ηρωινομανείς στο Πακιστάν και στο Καράτσι, ενώ υψηλής ποιότητας ηρωίνη μπορεί να αγοραστεί στο δρόμο για 80 λεπτά το γραμμάριο. Η ηρωίνη και το όπιο εισρέουν ελεύθερα από το Αφγανιστάν: 160 τόνοι διέσχισαν τα σύνορα το 2009, την ίδια χρονιά που μια έρευνα των Ηνωμένων Εθνών ήθελε την αξία της αγοράς οπίου στο Πακιστάν να ανέρχεται στα $1,2 δισεκατομυρια.

Όταν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται στο Πακιστάν, επικεντρώνουν στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και πόσο υπέροχα αυτός βαίνει για την Αμερική και το ΝΑΤΟ. Έχουμε όλοι ακούσει ιστορίες επιτυχημένων επιθέσεων από αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε Ταλιμπάν και μαχητές της Αλ Κάιντα στις περιοχές των μειονοτήτων. Κι άλλες για μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχασαν τους στόχους τους και ισοπέδωσαν ολόκληρα χωριά με αθώες γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Ωστόσο, φαίνεται ότι το γενικό αίσθημα είναι πως δεν πειράζει γιατί είναι απρόσωποι ορεσίβιοι και οι ΗΠΑ κερδίζουν.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι αντάρτες Ταλιμπάν πέρασαν από τα αφγανικά σύνορα και μπήκαν στις λοφώδεις μειονοτικές περιοχές του Πακιστάν. Όταν τους ακολούθησαν οι Αμερικανοί, ανατινάζοντας τους με τη βοήθεια των τηλεκατευθυνόμενων αεροπλάνων, βρήκαν καταφύγιο στις πόλεις. Πρώτα διείσδυσαν στην Πεσαβάρ, την οποία και αποσταθεροποίησαν με τακτικές επιθέσεις αυτοκτονίας. ΈπειταχτύπησαντοΚαράτσι.

Μια σκοπιά που βλέπει το οχυρό Kati Pahari στο Pashtun, όπου αντίπαλες πολιτικές ομάδες ανταλλάσσουν πυρά σε σχεδόν καθημερινή βάση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η διαδικασία απαλλαγής από τους παραστρατιωτικούς εξτρεμιστές είναι σαν να προσπαθείς να σκοτώσεις κατσαρίδες -τις πατάς αλλά στη συνέχεια εμφανίζονται στα αριστερά και τα δεξιά, και πριν το καταλάβεις είναι παντού. Αναγκάστηκαν να βρουν καταφύγιο στα αστικά κέντρα -στην περίπτωση του Καράτσι, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια νέα συμμορία στην πόλη και τους λένε Ταλιμπάν. Σε συνδυασμό με τις βασικές επιδόσεις στην τρέλα, τη βία, τους πολέμους μεταξύ συμμοριών και τη φτώχεια, η πόλη γίνεται ακόμα πιο τρομακτική, ιδιαιτέρως όταν συναντήσεις τους αστυνομικούς που είναι επιφορτισμένοι με τη σύλληψη τους.

Η αστυνομία είναι εντελώς ανίσχυρη και απαρτίζεται από μια εξαθλιωμένη ομάδα κακοπληρωμένων, υπο-εκπαιδευμένων τύπων, οι οποίοι βασικά είναι μια τριτοκοσμική εκδοχή των Keystone Kops. Πήγαμε σε μια «επιχείρηση» μαζί τους, μαζί με όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς από το Καράτσι και παρόλο που υποτίθεται ότι κυνηγούσαμε Ταλιμπάν σε έναν από τους πιο φτωχικούς θύλακες του Καράτσι, έδινε την αίσθηση ταινίας ή σκηνής από μιας χαμηλού προϋπολογισμού πακιστανικής εκδοχής της «Μεγάλης των Μπάτσων Σχολής». Στην πραγματικότητα, η κατάσταση ήταν τόσο παράλογη, που η ομάδα μας κατέληξε να κατηγορείται από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι ήμασταν της CIA.

Ο Suroosh έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο (ή πρόσωπο με κράνος) με έναν πληρωμένο δολοφόνο που μοιράζεται μαζί του τα μυστικά του επαγγέλματος.

Όλα τα σημάδια δείχνουν πως πρόκειται για μια χώρα που είναι έτοιμη να εκραγεί και λαμβάνοντας υπόψη τα ρεπορτάζ που έχω κάνει εδώ τα τελευταία επτά χρόνια, φαίνεται πως το Καράτσι ίσως είναι ο πυροκροτητής. Είναι η οικονομική μηχανή της χώρας, σπίτι των πορτοφολιών με δυτικοποιημένη κουλτούρα, μια άνθουσα βιομηχανία της μόδας, νεοσύστατες επιχειρήσεις μοντέρνων τεχνολογιών, πολλοί πλούσιοι άνθρωποι και εκατομμύρια άλλοι, οι οποίοι υποφέρουν και είναι πάμπτωχοι πέρα από κάθε πεποίθηση. Αλλά περιλαμβάνει επίσης μία από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις του κόσμου και το μεγαλύτερο σκουπιδότοπο στον πλανήτη, τον οποίο μικρά παιδιά χτενίζουν για φαγητό και οτιδήποτε αξίας. Η βρώμα είναι αφόρητη, ενώ τα σκουπίδια σιγοκαίγονται μέχρι εκεί που βλέπουν τα μάτια σου. Η ηρωίνη κοστίζει περίπου 80 σεντς το γραμμάριο, χασίς υπάρχει παντού, η διαφθορά ενδημεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και η διαθεσιμότητα καθαρού νερού και ηλεκτρισμού είναι σοβαρό θέμα σχεδόν για όλους. Περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από βίαιους θανάτους στο κοσμοπολίτικο Καράτσι, παράστις περιοχές των μειονοτήτων όπου συνεχίζεται ο «πόλεμος».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχοντας περάσει πέντε μέρες περιτριγυρισμένοι από την απόλυτη τρέλα και άγρια vibes, η ομάδα μου και εγώ επιχειρήσαμε να αναζητήσουμε λίγη ομαλότητα. Απλώς θέλαμε να δούμε παιδιά να διασκεδάζουν -κάποιο μικρό σημάδι ελπίδας. Έτσι διοργανώσαμε μια μικρή εκδήλωση με μερικά παιδιά από το Καράτσι που δραστηριοποιούνται στην τοπική μουσική και καλλιτεχνική σκηνή. Επρόκειτο να το ονομάσουμε «VICE Kills Karachi», κατά τις επικές «VICE Kills» εκδηλώσεις μας. Αλλά μας πρότειναν το αντίστροφο, δηλαδή «Karachi Kills VICE», επειδή «το Καράτσι σκοτώνει τα πάντα».

Συμφωνήσαμε.

ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Της Aziza Ahmad H Aziza είναι φοιτήτρια του Indus Valley School of Art and Architecture στο Καράτσι.

Όταν διενείμαμε το φυλλάδιο, ο κόσμος μας έγραψε ρωτώντας αν θέλαμε να πεθάνουμε. Απαντήσαμε: «Φίλε, αυτό θα έπρεπε να είναι προφανές από τον τίτλο του event».

Τι είναι πιο πανκ από ένα φυλλάδιο που παρουσιάζει ένα κολάζ πακιστανικής υποκουλτούρας με τη χρήση MS Paint και για να το φτιάξεις, την κοπανάς από το μάθημα; Τι θα λέγατε, εάν το φυλλάδιο σας γινόταν αντικείμενο κοροϊδίας (και αμέσως σας δινόταν πίσω) από τον τύπο στο κατάστημα φωτοαντιγράφων, αποδοκιμαζόταν από τους γνωστούς σας και απαγορευόταν από το χώρο τον οποίο υποτίθεται ότι προωθεί;

Η αφίσα που έφτιαξα για το σόου «Karachi Kills VICE» προκάλεσε αντίδραση ανάλογη με αυτή που θα υπήρχε εάν έβλεπες οπίσθια σε παιδικό κανάλι. Και το σεξ δεν είναι εντελώς ταμπού στο Καράτσι. Περπατήστε σε οποιοδήποτε δρόμο και είναι βέβαιο ότι θα πέσετε πάνω σε κάποιο αυθάδη hijra (τραβεστί) που θα μπορούσε ή δεν θα μπορούσε να επισκεφθεί ένα σκοτεινό σοκάκι μαζί σας, ένα 10χρονο παιδί που ρίχνει τα ζάρια και σου σπρώχνει τριαντάφυλλα (το οποίο θα μπορούσε ή όχι να έχει πάει στο σκοτεινό σοκάκι προηγουμένως), μια πόρνη που φοράει μπούργκα, η οποία πιθανώς δεν βρίσκεται στο σοκάκι (καλύτερα να φέρετε αυτοκίνητο). Αν και έτσι, αυτή η πόλη αντέδρασε με ένα παράλογο τρόπο σε μια κακοσχεδιασμένη σκηνή σεξουαλικής πράξης -μια μαύρη μουτζούρα πάνω σε αυτό επέτρεψε τη ανάρτηση του στους τοίχους του τοπικού σινεμά -αλλά ήταν απολύτως ΟΚ με τον μαχητή Ταλιμπάν που φορούσε τουρμπάνι με καρδούλες και το μη επανδρωμένο που έριχνε τριαντάφυλλα λίγα εκατοστά μακριά του.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το τέλος, αναγκάστηκα να μετατρέψω το φυλλάδιο σε κάτι για το οποίο η μάνα μου θα ήταν περήφανη καλύπτοντας τα επίμαχα σημεία με το χαμογελαστό κεφάλι ενός τρομοκράτη. Γιατί στο Καράτσι, αυτό είναι πιο ανεκτό από ότι το VICE.

ΤΟ HEADBANGING ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ Του Babar N. Sheikh

Το εξώφυλλο του άλμπουμ Jahila των Dusk που κυκλοφόρησε το 2003.

Είναι λίγο μετά τις 10μμ στο Καράτσι και οι λίγοι μεταλλάδες που ζουν σε αυτή την μητρόπολη-μαμούθ συναντώνται μετά τη δουλειά για να φάνε κινέζικο. Στη διάρκεια του φαγητού συζητούν για τη νέα συνέντευξη των Fenrizκαι το ότι οι DRIαποφάσισαν να περιοδεύσουν στην Ασία. Οι συζητήσεις διανθίζονται με πλήθος κουίζ για το μέταλ και τη συνηθισμένη γκρίνια για κάποιον τύπο ο οποίος εξαπάτησε κάποιον άλλο κατά την ανταλλαγή ενός δίσκου. Αυτοί οι τύποι πίνουν νερό στο δεύτερο demoτων Tormentor και σε όλους τους δίσκους των Sarcófago.

Το μέταλ στο Πακιστάν ήταν θνησιγενές. Υπήρξε μια σύντομη εμβρυακή φάση προς τα μέσα-τέλη της δεκαετίας του '90 όταν μπάντες, όπως οι Dusk -των οποίων είμαι μέλος- έβαλαν το Πακιστάν στο χάρτη του διεθνούς μέταλ και υπάρχει ακόμα μια μικρή σκηνή πιστών οπαδών του μέταλ. Αυτή ήταν η εποχή που κανείς μπορούσε να διαβάσει συνεντεύξεις μόνο σε ελάχιστα αυτοσχέδια φυλλάδια, που μπορούσες να σκοτώσεις κάποιον επειδή έσκυψε πάνω στους δίσκους σου στο λεωφορείο με το οποίο επέστρεφες στο σπίτι και που η Jo Bench των Bolt Thrower ήταν βασίλισσα. Αλλά στο Καράτσι, αν και είμαστε στη σημερινή εποχή, κάποιοι από εμάς ζούμε ακόμα σε εκείνη την εποχή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΔΥΟ ΣΟΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΤΣΙ

Του Basim Usmani

O Basim παίζει στην πανκ μπάντα The Kominas και ζει στη Βοστόνη.

Ο Zafar Baloch παρακολουθεί ένα από τα πολλά 24ωρα ειδησεογραφικά κανάλια, προσπαθώντας να καταλάβει τα σχέδια της κυβέρνησης να τους καθαρίσει όλους.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου μου δείπνου στο Καράτσι, σχεδόν κάθισα πάνω σε ένα Καλάσνικοφ. Ωστόσο αποδείχθηκε ότι οι Uzair και Zafar Baloch, ανώτατα στελέχη της απαγορευμένης οργάνωσης «Peoples' Aman Committee»και από τους πιο διαβόητους γκάνγκαστερ της πόλης, είναι αρκετά καλοί οικοδεσπότες. Το σαλόνι τους είναι εξοπλισμένο με μια άδεια εσωτερική πισίνα και μια γιγαντιαία τηλεόραση με επίπεδη οθόνη, στον κήπο υπάρχει λιμνούλα με εξωτικά ψάρια και ένα φανταχτερό συντριβάνι. Μοιάζει σαν η βίλα του Scarface να τηλεμεταφέρθηκε στο Πακιστάν.

Την ώρα του δείπνου με τους Balochsκαι την ομάδα τους, τα αυτόματα όπλα βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Ο Zafar πέρασε την περισσότερη ώρα του φαγητού στο τηλέφωνο, λέγοντας πως τους αποκάλεσαν γκάνγκστερς στις τοπικές ειδήσεις, ενώ ο Uzair και εγώ φάγαμε ινδικό κόρμα από την πόλη Λιάρι σε πιάτο από κασσίτερο.

Ο Uzair Baloch αποδείχθηκε πολύ καλός οικοδεσπότης, ακόμα και ενώ περίμενε τους αστυνομικούς να εισβάλουν στο ανάκτορό του.

Η συζήτηση στράφηκε στη Νέα Υόρκη. «Το Λιάρι είναι βασικά σαν το Μπρονξ», είπε ο κοντοκουρεμένος εκπρόσωπος τους, Habib Jan. «Έχω επισκεφθεί το Μπρονξ πολλές φορές και οι άνθρωποι που γνωρίζω στη Νέα Υόρκη πάντα λένε «Όχι, όχι, μην πας στο Μπρονξ. Το δυσφημούν». Όπως συμβαίνει και με το Καράτσι, αλλά πιθανώς για πιο ευκολονόητους λόγους. Κάτοικοι του Καράτσι μας συμβούλεψαν καλύτερα να μην κάνουμε βόλτες στο Λιάρι τη νύχτα, εκτός κι αν θέλαμε να γίνουμε ένας από τους πολλούς «αγνοούμενους» που απάγονται είτε από τους Ταλιμπάν, είτε από κάποια από τις ντόπιες συμμορίες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το VICE χρειάστηκε την προστασία των Uzair και Zafar, αλλά στο Πακιστάν οι δημοσιογράφοι σπανίως είναι αντικειμενικοί παρατηρητές και ήθελαν να μάθουν ποιοι πραγματικά ήμασταν. Έτσι τους δείξαμε τον οδηγό του VICE για το Κονγκό και τον οδηγό του VICE στη Γάζα στην υπερμεγέθη τηλεόραση τους. Αυτοί οι τύποι, οι αδερφοί Baloch, γρήγορα αποφάσισαν ότι θα προστατευθούμε. Καθώς ήταν σε πόλεμο με την τοπική αστυνομία, θα διασφάλιζαν επίσης ότι δεν θα μας απήγαγαν και δεν θα μας δολοφονούσαν. Σας ευχαριστούμε, ευγενικοί γκάνγκστερ!

TO KΑΡΑΤΣΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Του Osama Motiwala

O Osama είναι ένας 19χρονος που λατρεύει τον Hunter S. Thompson και μας φρόντισε στο Καράτσι. (Ευχαριστούμε φίλε).

Ο Nabil Gabol, του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμματος, ταξιδεύει συνοδεία ιδιωτικού στρατού, αλλά πάντα μεταφέρει το προσωπικό του καλάσνικοφ.

Λίγες ώρες μετά την αναχώρηση του VICE από το Καράτσι, δυο μέλη του κινήματος «Muttahida Qaumi Movement», ένα φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα, εκτελέστηκαν από ενόπλους, οι οποίοι εισέβαλαν στα σπίτια τους. Όλοι γνώριζαν ότι στην πόλη επρόκειτο να γίνει της… πουτάνας. Ο ύποπτος συνδεόταν με την επιτροπή «Peoples' Aman Committee», μισητό πολιτικό αντίπαλο της MQM. Έτσι φαινόταν ότι πρόκειται για ακόμα μια περίπτωση «Μπλέκεις με εμάς, σε σκοτώνουμε!».

Στην πόλη Orangi, που σύμφωνα με υποψίες είναι κρυσφήγετο των Ταλιμπάν, η αστυνομία έκανε μια επιδρομή για τα media και κατάφερε να συλλάβει έναν γενειοφόρο με ένα πιστόλι 9 χιλιοστών.

Μέχρι τη δύση του ηλίου, δεκάδες αυτοκίνητα και λεωφορεία είχαν παραδοθεί στις φλόγες, εννέα άνθρωποι είχαν δολοφονηθεί και άλλοι είχαν τραυματιστεί, κυρίως στις περιοχές που έκανε ρεπορτάζ το VICE. Καταστήματα, σχολεία, βενζινάδικα έκλεισαν και τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας σταμάτησαν να λειτουργούν.

Οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πολιτικές και εθνοτικές ομάδες μετέτρεψαν το Καράτσι σε σκατότρυπα. Την προηγούμενη χρονιά χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ξεσπάσματα βίας στην πόλη. Ωστόσο οι κάτοικοι του Καράτσι έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης τύπου «Ποιος δίνει δεκάρα!». Παρακολουθούν τις ειδήσεις και έπειτα γκρινιάζουν για το πόσο άσχημα είναι όλα. Και αυτό είναι όλο.