Όλες οι φωτογραφίες είναι του Darcy Mahady.
To κείμενο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE UK.Κείμενο: Jack CallilΟ Darcy Mahady ήταν εθελοντής στο Κατμαντού, όταν αυτό επλήγη από τον σεισμό των 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Αφού πέρασε μερικές ημέρες σε ένα μουσικό φεστιβάλ, που είχε μετατραπεί σε ένα αυτοσχέδιο κέντρο προσφύγων, αποσπάστηκε από το προσωπικό του προξενείου της Αυστραλίας. Οι επόμενες ημέρες ήταν ένα σουρεαλιστικό ταξίδι, μέσα από πλούσιες πρεσβείες, προτού ένα στρατιωτικό αεροσκάφος C-17 Globemaster τον πάει, τελικά, στο σπίτι του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το VICE μίλησε με τον Darcy για το πώς είναι να αναγκάζεσαι να εκκενώσεις το μέρος στο οποίο βρίσκεσαι, εξαιτίας μίας φυσικής καταστροφής, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας «φλερτάρει» με την καταστροφή.
Ο διαμορφωμένος -με σκηνές- χώρος οπου θα γινόταν αρχικά το φεστιβάλ.
VICE: Πήγαινες οδικώς σε ένα φεστιβάλ, όταν χτύπησε ο εγκέλαδος. Μπορείς να περιγράψεις εκείνη τη στιγμή;
Darcy Mahady: Υπήρχαν περίπου 20 μοτοσικλετιστές γύρω μας και είχαν όλοι πέσει κάτω. Υπήρχε αυτή η τεράστια έλξη στην κάθε πλευρά του σώματός σου - μια αριστερά και δεξιά, μια δεξιά και αριστερά. Βγήκαμε έξω από το αυτοκίνητο και τρέξαμε ως τη μέση του δρόμου. Έξω, στον δρόμο, επικρατούσε απλά χάος. Άνθρωποι υπήρχαν παντού.
Darcy Mahady: Υπήρχαν περίπου 20 μοτοσικλετιστές γύρω μας και είχαν όλοι πέσει κάτω. Υπήρχε αυτή η τεράστια έλξη στην κάθε πλευρά του σώματός σου - μια αριστερά και δεξιά, μια δεξιά και αριστερά. Βγήκαμε έξω από το αυτοκίνητο και τρέξαμε ως τη μέση του δρόμου. Έξω, στον δρόμο, επικρατούσε απλά χάος. Άνθρωποι υπήρχαν παντού.
Η καταστροφή σε μία κοντινή πόλη.
Τι συνέβη στη συνέχεια;
Ξέραμε ότι δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για να βρισκόμαστε. Αποφασίσαμε να μπούμε πάλι στο ταξί και να κατευθυνθούμε προς το βουνό, ψηλά. Ξέραμε ότι θα υπάρχει τροφή και νερό στο φεστιβάλ, αφού ήταν προγραμματισμένο να διαρκέσει μέρες. Όπως πηγαίναμε στο βουνό, περάσαμε μέσα από τις πιο αγροτικές περιοχές του Κατμαντού, όπου η κατάσταση ήταν οδυνηρή.Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σε πλινθόκτιστα σπίτια, τα οποία είχαν γκρεμιστεί. Οι άνθρωποι κάθονταν στον δρόμο, μακριά από τα κτίρια, που ήταν γεμάτα ρωγμές. Είδαμε κάποιον να τον σέρνουν από τα ερείπια, μετά βίας ζωντανό.
Ναι. Όταν φθάσαμε στην πλαγιά του βουνού, συνειδητοποιήσαμε ότι ουσιαστικά όλοι σκέφτονταν το ίδιο πράγμα με μας. Υπήρχαν περίπου 700 άτομα εκεί, μαζί με μας. Ανάψαμε δέκα διαφορετικές εστίες φωτιάς και τότε αρχίσαμε να ακούμε φήμες σχετικά με τν καταστροφή - ξέρεις, 1.000, 20.000, 50.000 νεκροί. Το φεστιβάλ είχε μόλις γίνει μία τεράστια κοινότητα φημολογιών.
Ξέραμε ότι δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για να βρισκόμαστε. Αποφασίσαμε να μπούμε πάλι στο ταξί και να κατευθυνθούμε προς το βουνό, ψηλά. Ξέραμε ότι θα υπάρχει τροφή και νερό στο φεστιβάλ, αφού ήταν προγραμματισμένο να διαρκέσει μέρες. Όπως πηγαίναμε στο βουνό, περάσαμε μέσα από τις πιο αγροτικές περιοχές του Κατμαντού, όπου η κατάσταση ήταν οδυνηρή.Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σε πλινθόκτιστα σπίτια, τα οποία είχαν γκρεμιστεί. Οι άνθρωποι κάθονταν στον δρόμο, μακριά από τα κτίρια, που ήταν γεμάτα ρωγμές. Είδαμε κάποιον να τον σέρνουν από τα ερείπια, μετά βίας ζωντανό.
Οι φυσικές καταστροφές και οι πόλεμοι αναγκάζουν πολλούς ανθρώπους να φύγουν από τις χώρες τους. Δες το βίντεο με την ιστορία των Σύρων του Συντάγματος
Φθάσατε, όμως, στον χώρο του φεστιβάλ;
Ναι. Όταν φθάσαμε στην πλαγιά του βουνού, συνειδητοποιήσαμε ότι ουσιαστικά όλοι σκέφτονταν το ίδιο πράγμα με μας. Υπήρχαν περίπου 700 άτομα εκεί, μαζί με μας. Ανάψαμε δέκα διαφορετικές εστίες φωτιάς και τότε αρχίσαμε να ακούμε φήμες σχετικά με τν καταστροφή - ξέρεις, 1.000, 20.000, 50.000 νεκροί. Το φεστιβάλ είχε μόλις γίνει μία τεράστια κοινότητα φημολογιών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περνούσαμε τις μέρες μας εκεί, περιμένοντας να ακούσουμε κάτι από τις αρχές. Κοιμόμασταν στις σκηνές και το κρύο που επικρατούσε ήταν ανυπόφορο.Αλλά τελικά, ένας τύπος, ο Damien, έφθασε εκεί οδηγώντας ένα Land Cruiser και μας είπε ότι ήταν από την Πρεσβεία της Αυστραλίας. Οι γονείς μας είχαν καλέσει το Τμήμα Εξωτερικού της Αυστραλίας, λέγοντάς τους ότι, μάλλον, θα ήμασταν εκεί κάποιοι.
Πώς ήταν η επιστροφή στην πρεσβεία;
Ήταν μια όαση μέσα στο χάος. Αλλά ένιωθα χάλια που ήμουν εκεί. Εννοώ ότι, περπατούσες και υπήρχαν παντού πλάκες εμφιαλωμένου νερού. Και στη συνέχεια έβγαινες έξω και άκουγες για λειψυδρία. Υπήρχαν εκατοντάδες κουτιά με αφυδατωμένα γεύματα- αναμειγνύεις ένα κουτί με νερό και ταΐζονται δέκα άνθρωποι. Είχαμε γήπεδο τένις, πισίνα, ακόμη και Wi-Fi. Ήταν μία απογοητευτική εμπειρία.Μετά, υπήρχαν τα ειδησεογραφικά συνεργεία παντού. Κανάλι 7, Κανάλι 10, ABC - όλα έπαιρναν συνεντεύξεις. Είχαμε τεράστια κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης. Έρχονταν στις σκηνές μας όλη την ώρα. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα στις σκηνές. Για αυτό, ήταν αξιοσημείωτη η προσοχή και η κάλυψη που είχαμε.
Ήταν μια όαση μέσα στο χάος. Αλλά ένιωθα χάλια που ήμουν εκεί. Εννοώ ότι, περπατούσες και υπήρχαν παντού πλάκες εμφιαλωμένου νερού. Και στη συνέχεια έβγαινες έξω και άκουγες για λειψυδρία. Υπήρχαν εκατοντάδες κουτιά με αφυδατωμένα γεύματα- αναμειγνύεις ένα κουτί με νερό και ταΐζονται δέκα άνθρωποι. Είχαμε γήπεδο τένις, πισίνα, ακόμη και Wi-Fi. Ήταν μία απογοητευτική εμπειρία.Μετά, υπήρχαν τα ειδησεογραφικά συνεργεία παντού. Κανάλι 7, Κανάλι 10, ABC - όλα έπαιρναν συνεντεύξεις. Είχαμε τεράστια κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης. Έρχονταν στις σκηνές μας όλη την ώρα. Αλλά δεν υπήρχε τίποτα στις σκηνές. Για αυτό, ήταν αξιοσημείωτη η προσοχή και η κάλυψη που είχαμε.
Πώς γυρίσατε πίσω στην Αυστραλία;
Κάποια στιγμή ακούσαμε ότι ένα C17- στρατιωτικό αεροπλάνο τσάρτερ-ερχόταν. Μας είπαν ότι όσοι δεν είχαμε «κλείσει» κάποια «πολιτική» πτήση από το Νεπάλ, έπρεπε να προσπαθήσουμε να ανέβουμε σε αυτό.Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Σαν μια σχολική εκδρομή. Πήγαμε όλοι με ένα λεωφορείο στο αεροδρόμιο. Νομίζω ότι ήμασταν περίπου 60 Αυστραλοί, μαζί με ορισμένους Καναδούς, Βρετανούς και Αμερικανούς. Όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο, ένας στρατιωτικός μάς έδωσε μία σοκολάτα Kit Kat και ένα μπουκάλι νερό. Περάσαμε όλοι από τις διαδικασίες ελέγχου, για λόγους ασφαλείας. Ήταν λίγο γελοίο.
Κάποια στιγμή ακούσαμε ότι ένα C17- στρατιωτικό αεροπλάνο τσάρτερ-ερχόταν. Μας είπαν ότι όσοι δεν είχαμε «κλείσει» κάποια «πολιτική» πτήση από το Νεπάλ, έπρεπε να προσπαθήσουμε να ανέβουμε σε αυτό.Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Σαν μια σχολική εκδρομή. Πήγαμε όλοι με ένα λεωφορείο στο αεροδρόμιο. Νομίζω ότι ήμασταν περίπου 60 Αυστραλοί, μαζί με ορισμένους Καναδούς, Βρετανούς και Αμερικανούς. Όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο, ένας στρατιωτικός μάς έδωσε μία σοκολάτα Kit Kat και ένα μπουκάλι νερό. Περάσαμε όλοι από τις διαδικασίες ελέγχου, για λόγους ασφαλείας. Ήταν λίγο γελοίο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη συνέχεια, όταν απογειώθηκε το G-Force ήταν μια τρέλα- αυτό το αεροσκάφος έχει δύο τουρμπίνες, μία σε κάθε πλευρά του, ενώ κάθεσαι με το σώμα σου πλάγια. Μας είπαν να κρατάμε πάνω μας όλα τα μικρά υπάρχοντά μας, διότι τα μπουκάλια νερού ήταν εν δυνάμει πύραυλοι. Τελικά, απογειωθήκαμε και, τότε, μπορούσαμε ακόμα και να περπατάμε τριγύρω. Μερικοί από εμάς κάθονταν και έπαιζαν τράπουλα. Επιτέλους, προσγειωθήκαμε και από εκεί πήρα μια πτήση για Αυστραλία.
Τώρα που είσαι στο σπίτι σου, τί μήνυμα στέλνεις σε αυτούς που δεν έχουν ζήσει την καταστροφή του Νεπάλ;
Δεν μπορεί να γίνει αρκετά κατανοητό το πόσο πολύ χρειάζονται βοήθεια. Υπάρχει περιορισμένη προσφορά τροφίμων και οι εξοχικές περιοχές του Νεπάλ έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Εκεί, οι άνθρωποι πεθαίνουν, αλλά δεν πρόκειται να μάθουμε ή να ακούσουμε κάτι για αυτό, τις επόμενες εβδομάδες. Οι άνθρωποι στο Νεπάλ είναι οι ωραιότεροι που έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν έχουν τίποτα.
Δεν μπορεί να γίνει αρκετά κατανοητό το πόσο πολύ χρειάζονται βοήθεια. Υπάρχει περιορισμένη προσφορά τροφίμων και οι εξοχικές περιοχές του Νεπάλ έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Εκεί, οι άνθρωποι πεθαίνουν, αλλά δεν πρόκειται να μάθουμε ή να ακούσουμε κάτι για αυτό, τις επόμενες εβδομάδες. Οι άνθρωποι στο Νεπάλ είναι οι ωραιότεροι που έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν έχουν τίποτα.
