Κυνηγώντας Όπλα στη Βρετανία

Το Agram 2000, ένα υποπολυβόλο κροατικής κατασκευής, που είχε χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο της Βοσνίας και βρέθηκε στην Αγγλία το 2010 (Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από την Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου)

Τον Απρίλιο του 2010, κατά τη διάρκεια αστυνομικής καταδίωξης ενός νεαρού μέλους της διαβόητης συμμορίας London Fields, μέσω των δρόμων του Hackney στο βορειοανατολικό Λονδίνο, βρέθηκε ένα κατασκευασμένο στην Κροατία υποπολυβόλο όπλο. Φτιαγμένο τη δεκαετία του '90 για λογαριασμό των ειδικών δυνάμεων στον Πόλεμο της Βοσνίας και ικανό να ρίξει 800 βολές ανά λεπτό, το Agram 2000 βρέθηκε στο σακίδιο που πέταξε ο νεαρός σε κήπο του Blanchard Way στο London Fields.

Το Agram είχε χρησιμοποιηθεί σε ένα φόνο που έγινε πρωτοσέλιδο επτά μέρες νωρίτερα. Η αθώα μαθήτρια Agnes Sina-Inakoju χτυπήθηκε στο λαιμό με μια σφαίρα από τις πολλές που έπεσαν σε βιτρίνα ενός καταστήματος στο Hoxton, στο Hackney. Η Agnes πέθανε στο νοσοκομείο 36 ώρες αργότερα. Ο δράστης, Leon Dunkley, είχε στόχο μέλη της αντίπαλης συμμορίας του Hoxton που λεγόταν ότι βρίσκονταν στο κατάστημα εκείνη την ώρα.

Όπως πολλά πυροβόλα στην παράνομη αγορά όπλων της Βρετανίας, δεν ήταν η πρώτη φορά που το Agram είχε χρησιμοποιηθεί. Σε διάστημα 15 μηνών, είχε ήδη εκπυρσοκροτήσει έξι φορές στον πόλεμο μεταξύ τουρκικών συμμοριών ναρκωτικών που δρουν στις πέντε γειτονιές του Λονδίνου. Κάποια στιγμή, το όπλο πουλήθηκε από τους Τούρκους για να χρησιμοποιηθεί από μέλη συμμοριών στο Hackney. Η επόμενη φορά που εμφανίστηκε το Agram ήταν όταν σκοτώθηκε η Agnes που περίμενε να πάρει την πίτσα της.

Όπως οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν, κάθε όπλο έχει ένα δακτυλικό αποτύπωμα και μια ιστορία να πει. Κάθε σφαίρα που ρίχνεται, κάθε κάλυκας που εκτινάσσεται κρύβει μικροσκοπικά στοιχεία τα οποία μπορούν να συνδέσουν αστυνομικοί ειδικοί της βαλιστικής υπηρεσίας όχι μόνο με έναν συγκεκριμένο τύπο πυροβόλου αλλά με τη μοναδική κάννη ενός και μόνο όπλου. Έτσι η αστυνομία είναι σε θέση να χαρτογραφήσει, αρκετά αποτελεσματικά, την κίνηση και την δραστηριότητα μιας δεξαμενής περίπου 1.300 ενεργών πυροβόλων που χρησιμοποιούνται από Βρετανούς εγκληματίες, κυρίως στο Λονδίνο, το Μπέρμιγχαμ, το Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ.

Πριν από περίπου μια δεκαετία, ένα όπλο που χρησιμοποιήθηκε σε πυροβολισμό στη Βρετανία πιθανώς θα το έσπαγαν και θα το πετούσαν αμέσως. Όμως η επιβολή αυστηρότερων νόμων κατά της οπλοχρησίας και οπλοκατοχής δυσκόλεψε την εύρεση εκείνων των καλής ποιότητας, σύγχρονων όπλων από τις εγκληματικές συμμορίες που τα χρειάζονται για να στηρίξουν τις ναρκω-επιχειρήσεις τους με θανατηφόρα δύναμη πυρός.

Παρόλο που τα εγκλήματα με όπλο μειώνονται αριθμητικά και είναι σχετικά σε χαμηλό επίπεδο-καταγράφηκαν 8.135 αδικήματα με πυροβόλα όπλα και 30 δολοφονίες με όπλο στην Αγγλία και την Ουαλία το διάστημα 2012-2013, ενώ στην Αμερική σημειώνονται 9.000 δολοφονίες με όπλο το χρόνο-το κυνήγι των πυροβόλων όπλων τόσο από την αστυνομία όσο και από τις εγκληματικές συμμορίες είναι εντατικό. Όσο οι συμμορίες χρειάζονται όπλα, τόσο τα φοβούνται οι άοπλοι Βρετανοί αστυνομικοί. Και οι δυο πλευρές είναι ιδιαιτέρως επινοητικές όσο αφορά στην επίτευξη των στόχων τους.

Η Βρετανία δεν είναι Αμερική, όπου όπλα καινούργια, του κουτιού, διοχετεύονται γρήγορα στον υπόκοσμο μέσω διεφθαρμένων εμπόρων όπλων, ληστών, νόμιμων αγοραστών που αποτελούν βιτρίνα και πωλήσεων μεταξύ ιδιωτών. Προς το παρόν, τα όπλα 3D είναι άχρηστα στους εγκληματίες γιατί είναι απαγορευτικά ακριβή η τιμή τους. Στη Βρετανία, οι εγκληματίες, προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους στο εμπόριο ναρκωτικών, έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν.

Τα όπλα ανακυκλώνονται και χρησιμοποιούνται από κοινού, συνήθως μέσα σε εγκληματικές οργανώσεις που έχουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Οι συμμορίες κρύβουν τα όπλα σε ασφαλή σπίτια -συχνά στα σπίτια των αγαπημένων τους- έτσι ώστε να είναι έτοιμα προς χρήση από τα μέλη τους. Όταν σε ένα δυσαρεστημένο μέλος συμμορίας αρνούνται την είσοδο σε ένα κλαμπ και επιστρέφει να πυροβολήσει τους πορτιέρηδες, συνήθως καταφεύγει σε ένα από αυτά τα ασφαλή σπίτι και διαλέγει το όπλο του. Εάν τα όπλα πολυχρησιμοποιηθούν θα πουληθούν σε άλλες εγκληματικές συμμορίες, που ίσως έχουν ελάχιστη ιδέα για την ιστορία των όπλων.

Οι συμμορίες έχουν επίσης την εναλλακτική να νοικιάζουν όπλα μέσω μεσαζόντων. Το παράνομο εμπόριο όπλων είναι τόσο κλειστό που η αστυνομία γνωρίζει δυο περιπτώσεις, στο Μάντσεστερ και το Μπέρμιγχαμ, όπου αντίπαλες συμμορίες έχουν νοικιάσει το ίδιο όπλο από έναν οπλοποιό που δεν ανήκει σε καμία από αυτές για να το χρησιμοποιήσουν οι μεν εναντίον των δε.

«Ένα ημιαυτόματο όπλο χρησιμοποιήθηκε σε διαφορετικές περιπτώσεις από μέλη αντίπαλων συμμοριών στο Μάντσεστερ. Το όπλο διατίθεται από τρίτη πλευρά, και δεν είναι υπό τον έλεγχο ενός συγκεκριμένου ατόμου ή συμμορίας» λέει ο ντετέκτιβ Paul James, πρώην μέλος της ομάδας ανθρωποκτονιών και εμπειρογνώμονας της Εθνικής Βαλλιστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο οποίος σήμερα διευθύνει την Arquebus, μια εταιρία συμβουλευτικής που ειδικεύεται στη δικανική ανάλυση πυροβόλων.

«Βλέπουμε ότι χρησιμοποιούνται τα ίδια όπλα ξανά και ξανά. Δεν έχει να κάνει με το πόσο κοστίζουν, αλλά με το να τα βρεις. Είναι ένα πολύτιμο απόκτημα, οπότε οι άνθρωποι δεν τα ξεφορτώνονται. Όμως βάζουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο κρατώντας τα» λέει ο James.

Το να σε πιάσουν με ένα όπλο που έχει χρησιμοποιηθεί σε παλιότερα εγκλήματα μπορεί να οδηγήσει σε βαρύτερες ποινές στο δικαστήριο. Ένα όπλο με ιστορία μπορεί επίσης να ανοίξει νέους ερευνητικούς δρόμους για την αστυνομία συνδέοντας πρόσωπα με εγκλήματα και προσδιορίζοντας τη σύνδεση μεταξύ των εξοπλισμών των εγκληματιών.

Εικόνα της αστυνομίας με τον Tyrone Laidley, μέλος της συμμορίας Johnson Crew από το Μπέρμιγχαμ, να πυροβολεί προς ένα ελικόπτερο στη διάρκεια ταραχών που έγιναν στη Βρετανία το 2011 (Η φωτογραφία παραχωρήθηκε από την Αστυνομικών των Δυτικών Μίντλαντς)

Το πιο σύνηθες είναι να επανενεργοποιούνται όπλα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο καθώς και τροποποιημένα πιστόλια που ρίχνουν άσφαιρα (αρχικά κατασκευασμένα για χρήση από στρατιωτικές ομάδες αναβίωσης ή ως πιστόλια για την εκκίνηση των Ολυμπιακών Αγώνων). Δημοφιλές είναι επίσης και το ρωσικής κατασκευής Baikal, ένα πιστόλι αερίου, του οποίου η κάννη μπορεί εύκολα να μετατραπεί ώστε αντί της αρχικής χρήσης του να ρίχνει αέριο CS, να ρίχνει αληθινές σφαίρες. Όπως πολλά από αυτά τα «χαμηλής ποιότητας όπλα», είναι παράνομο στη Βρετανία και εισάγεται λαθραία μέσω Λιθουανίας.

Ο Peter Squires, καθηγητής εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον, ο οποίος ειδικεύεται στα πυροβόλα, μου είπε: «Το καθεστώς αυστηρού ελέγχου των όπλων που έχουμε στη Βρετανία έχει οδηγήσει στη μετατόπιση από τα συνηθισμένα πυροβόλα όπλα. Αντί αυτού βλέπουμε τη δημιουργία μιας πολυεπίπεδης αγοράς "χαμηλής ποιότητας όπλων", όπλων τα οποία είναι πολύ κάτω από το όριο των αξιοπρεπών πυροβόλων. Σε αυτή την αγορά, λόγω της έλλειψης αξιοπρεπών πιστολιών εργοστασιακής ποιότητας στους κύκλους του εγκλήματος, βρίσκουμε πυροβόλα χαμηλής ισχύος, φθαρμένα, ελαττωματικά ή αντίκες, πυροβόλα που είναι τροποποιημένα, επανενεργοποιημένα ή κλεμμένα».

Το 2011, η αστυνομία ανακάλυψε το οπλοστάσιο μιας συμμορίας, που αποτελούνταν από δυο καριοφίλια σαν αυτά που χρησιμοποιούσαν οι πειρατές στην Καραϊβική, μερικά όπλα για φωτοβολίδες και ένα ρεβόλβερ τύπου Jesse James, μέσα σε ακίνητο του δημοτικού συμβουλίου του Λονδίνου. Σε μια από τις μεγαλύτερες κρυψώνες όπλων που ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία -τον Απρίλιο ξεθάφτηκαν 30 πυροβόλα όπλα στο Waltham Forest- βρέθηκε ένα ετερόκλητο μείγμα μουσειακού τύπου και χαμηλής ποιότητας οπλισμού με το οποίο Αμερικανοί εγκληματίες θα γελούσαν. Εκτός από ένα επανενεργοποιημένο Uzi, η κρύπτη περιείχε μια σειρά αντιγράφων, αεροβόλων, αντίκες, τροποποιημένα πιστόλια αερίου και ένα αμερικανικής κατασκευής οπλοπολυβόλο Thompson, που χρησιμοποιήθηκε στο μακελειό της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, το 1929.

Λόγω της έλλειψης εύκολα διαθέσιμων όπλων, το να γίνει κανείς οπλουργός μπορεί να αποδειχθεί αρκετά προσοδοφόρο. Τον Απρίλιο, ο πρώην λοχίας του στρατού Paul Alexander, που ζούσε μια ζωή μέσα στην πολυτέλεια σε μια αγροικία με εμβαδό 16.186 τετ. μέτρων και αξίας 2,5 εκ. λιρών με γήπεδα τένις και πισίνα, στο χωριό Bardfield Saling του Έσεξ, καταδικάστηκε δεύτερη φορά σε ισόβια κάθειρξη καθώς από το κελί της φυλακής εξακολουθούσε να οργανώνει την πώληση εκατοντάδων τροποποιημένων άσφαιρων όπλων σε συμμορίες. Ο Alexander, που χρησιμοποιούσε ψευδώνυμα όπως Bourne και Bauer, πρώτη φορά φυλακίστηκε το 2008, αφού προμήθευσε στους Croxteth Crew το όπλο που σκότωσε τον μαθητή Rhys Jones στο Λίβερπουλ, το 2007.

Το Λίβερπουλ είναι ο βασικός εξαγωγέας όπλων σε ολόκληρη τη χώρα και είναι η μόνη περιοχή-εξαίρεση στον κανόνα όσο αφορά στα όπλα χαμηλής ποιότητας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτό συμβαίνει λόγω της εγγύτητας της πόλης με την Ιρλανδία και τους δεσμούς με την Αμερική. Το 2010, ο Steven Greenoe, ένας Αμερικανός πρώην πεζοναύτης που κάποτε εργαζόταν ως σωματοφύλακας της Μαντόνα, συνελήφθη για λαθρεμπόριο περισσότερων από 60 όπλων υψηλής ισχύος, συμπεριλαμβανομένων ολοκαίνουργιων Glocks, τα οποία είχε στις αποσκευές του.

Ο Greenoe μπήκε φυλακή για δέκα χρόνια μαζί με τον Βρετανό συνεργάτη του, τον σύμβουλο πρόσληψης υπαλλήλων Steven Cardwell, που ζούσε διπλή ζωή ως έμπορος όπλων του υποκόσμου. Ο Cardwell ενεργούσε ως βασικός μεσάζοντας, όπως λέχθηκε στο δικαστήριο, παίρνοντας τα όπλα πριν να τα μεταφέρει στη συμμορία με την οποία είχε γίνει η συμφωνία για μεταπώληση. Τα περισσότερα όπλα παραμένουν έξω στην αγορά και η αστυνομία μέχρι τώρα τα έχει συνδέσει με ένα φόνο στη Σκωτία, μια απόπειρα δολοφονίας στο Μάντσεστερ και μια ληστεία στο Λίβερπουλ.

Η αστυνομία εμφανίζεται να έχει μεγαλύτερη εμπειρία στην καταπολέμηση του εμπορίου όπλων από ότι στο εμπόριο ναρκωτικών. Αυτό αποτελεί σαφές παράδειγμα του πως η αστυνομία, σε συνδυασμό με την ιατροδικαστική τεχνολογία και την παλιάς σχολής δουλειά των ντετέκτιβ, έχει αποτέλεσμα. Όμως, τελικά, είναι οι συμμορίες που επέλεξαν να περιορίσουν τις ανθρωποκτονίες με όπλα- αν και κάποιοι παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί θα επιχειρήσουν να αγοράσουν πυροβόλα. Ακόμα και οι γκάνγκστερ, σχολικής ηλικίας, που πουλάνε ναρκωτικά και σημαδεύουν την περιοχή τους, γνωρίζουν πως οι πυροβολισμοί είναι κακό πράγμα για τη δουλειά.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.