Φωτογραφίες Ζώων που Τρώγονται Μεταξύ τους

Όλες οι φωτογραφίες είναι της Catherine Chalmers

Ο θάνατος δεν τρομάζει την Catherine Chalmers. Η καλλιτέχνης με έδρα την Νέα Υόρκη, ολοκλήρωσε έναν κύκλο φωτογραφιών με τίτλο Food Chain (Τροφική Αλυσίδα), που αμετανόητα δείχνει τον κύκλο της ζωής. Γι' αυτή τη δουλειά, η Chalmers έβαλε τον θηρευτή πίσω από το θήραμα και φωτογράφισε το αναπόφευκτο: μια κάμπια να μασουλάει μια ντομάτα, ένα αλογάκι της Παναγιάς να σφάζει μια κάμπια, έναν βάτραχο να τρώει ένα αλογάκι της Παναγιάς. Η συμπληρωματική δουλειά της Chalmers, Pinkies, είναι παρόμοια. Η πρώτη φωτογραφία έχει ένα νεογέννητο ποντίκι. Στην επόμενη βλέπουμε ένα φίδι να το καταπίνει, και ένα άλλο να το καταπίνει ένας βάτραχος.

Η Chalmers βάζει τα θέματά της μπροστά από καθαρό, λευκό φόντο. Σύντομα, το αποστειρωμένο σκηνικό γεμίζει αίμα και έντερα. Δείχνει τον τρόπο που επιβιώνουν τα ζώα –κάτι που θεωρεί ότι δεν θα έπρεπε να μας ενοχλεί. Αυτό κάνουν. Αυτό κάνουμε και 'μείς. Μίλησα μαζί της για το project της και το κίνητρο πίσω από το Food Chain.

VICE: Σε ό, τι αφορά το Food Chain, τι σου κέντρισε το ενδιαφέρον; Πώς σου ήρθε η ιδέα;
Catherine Chalmers: Μόλις είχα τελειώσει μια σειρά που λεγόταν Houseflies. Όχι μόνο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τη φωτογραφία –ξεκίνησα σαν ζωγράφος- αλλά δεν είχα ξανασχοληθεί και με ζώα. Με τράβηξε αυτό το συγκεκριμένο έντομο, η μύγα, με το οποίο, κατά κάποιο τρόπο, είμαστε συνδεδεμένοι, ζούμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Το δράμα της ζωής της ξετυλίγεται μπροστά μας, αλλά δεν το βλέπουμε. Τη σκοτώνουμε και σκουπίζουμε το μικρό της πτώμα, αλλά τι ξέρουμε πραγματικά για τη μικρή μας συγκάτοικο; Φωτογράφισα εκατοντάδες μύγες, χιλιάδες θα έλεγα, να πετάνε και να κάνουν υπέροχα πράγματα μέσα σε γυάλα. Έτρωγαν και πέθαιναν στον πάτο της γυάλας, και οι μηχανή μου εστίαζε στον αέρα, κι έτσι έχανα δυο βασικά κομμάτια της ζωής τους: το να τρώνε και να πεθαίνουν. Όσο σκεφτόμουν το επόμενο project μου, αυτά τα δυο πράγματα γύριζαν στο κεφάλι μου και συνειδητοποίησα ότι δεν συνδέονται τυχαία, αλλά περίπλοκα, και συχνά βίαια. Είναι οι δυο όψεις ενός νομίσματος και βασικό στοιχείο του οικοσυστήματος. Αυτό ήταν. Θα δημιουργούσα μια τροφική αλυσίδα.

Δίστασες καθόλου ή ξεκίνησες αμέσως; Φαντάζομαι, θα υπήρχε μια αμφιβολία αρχικά.
Ήμουν τρομοκρατημένη. Θα φωτογράφιζες ένα ζώο την ώρα που πεθαίνει; Η ιδέα και μόνο μου έφερνε αναγούλα. Όσο το σκεφτόμουν, και μάλλον επειδή με ενοχλούσε τόσο, κατάλαβα πόση δύναμη είχε. Πώς είναι δυνατόν - και είναι κακό σημάδι - ένα μορφωμένο άτομο, να είναι τόσο αποκομμένο από τις διαδικασίες της ζωής στη γη;

Αυτό με οδηγεί στην επόμενη ερώτησή μου. Πώς περιμένεις να αντιδράσει ο κόσμος; Ή μάλλον, πώς θέλεις να αντιδράσει;
Η οποιαδήποτε αντίδραση δεν μπορεί να επηρεάσει τη δουλειά μου. Η εικαστική τέχνη είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιώ για να ερευνήσω ό, τι με ιντριγκάρει, ένα μέσο. Το αποτέλεσμα είναι η καταγραφή της έρευνας. Ελπίζω αυτά που με τραβούν σε ένα project, που μου παίρνει χρόνια για να ολοκληρώσω, θα ενδιαφέρει και τον κόσμο. Είναι μεγάλη ικανοποίηση όταν η δουλειά μου αντανακλά αυτά που θεωρώ ενδιαφέροντα. Τα ενδιαφέροντά μου, ανανεώνονται από το παρόν μου. Πριν διακόσια χρόνια, ή λιγότερο, πολλοί άνθρωποι ήταν αγρότες ή κτηνοτρόφοι και έκτρεφαν το φαγητό τους. Ήταν απόλυτα συνδεδεμένοι με τη φύση. Η τροφική αλυσίδα ήταν προφανής. Δεν χρειαζόταν να κάνεις τέχνη γι' αυτό.

Έχεις δίκιο.
Σήμερα, οι περισσότεροι ζούμε στην πόλη, και το μανάβικο είναι μια από τις λίγες συνδέσεις που έχουμε με την τροφική αλυσίδα. Όταν η φύση και η κουλτούρα συναντιούνται, συνήθως συγκρούονται σε ένα πλέγμα σύγχυσης και φόβου. Για παράδειγμα, αν δεν υπήρχαν τα έντομα θα είχαμε πεθάνει όλοι. Τα φυτά θα αυξάνονταν, το έδαφος θα σάπιζε και το οικοσύστημα θα κατέρρεε σε μερικούς μήνες. Και πώς το ανταποδίδουμε στα έντομα; Τα μισούμε.

Νιώθω ένοχη που φοβάμαι τις αράχνες. Άρα προσπαθείς να μας αλλάξεις γνώμη για τα έντομα;
Σκοπός της δουλειάς μου είναι να δείξει τον πλούτο, αλλά και τη βιαιότητα και την αδιαφορία, που συχνά χαρακτηρίζουν τη σχέση μας με τα ζώα. Επιθυμία μου είναι να διευρυνθεί η πολιτιστική σημασία του μη-ανθρώπινου κόσμου.

Ανέφερες ότι χρειάζονται χρόνια για να ολοκληρωθούν αυτά τα projects. Είμαι περίεργη για το πόσο χρειάστηκε για κάθε φωτογραφία του Food Chain. Υπήρχε παραπάνω από μια για κάθε έντομο και ζώο;
Εκτροφή, τάϊσμα και καθάρισμα του μικρού μου ζωολογικού κήπου –μ' αυτά ασχολιόμουν περισσότερο. Αν σκεφτείς όμως τη φύση, είχα μόνο ελάχιστους θηρευτές σε σχέση με το τι υπάρχει στην άκρη της τροφικής αλυσίδας. Χρειάζονται διατροφική ποικιλία. Πολλά από τα έντομά μου δεν εμφανίζονται σε φωτογραφίες. Το θέμα δεν είναι πόσο μου πήρε να τραβήξω τις φωτογραφίες, γιατί για 'μένα δεν υπήρχε τίποτα προκαθορισμένο, παρά μόνο οι μήνες που φρόντιζα κάθε είδος. Πέρασαν πολλές γενιές κάμπιας πριν καν σκάσει ένα αλογάκι της Παναγιάς από τ' αυγό του. Η σχέση θηρευτή/θηράματος εξαρτιόταν από το μέγεθος. Ένα μεγάλο αλογάκι της Παναγιάς μπορούσε να φάει ένα μικρό βάτραχο, και μια μεγάλη κάμπια ένα μικρό αλογάκι της Παναγιάς.

Αφού έχεις να κάνεις με το θάνατο κάποιον ζώντων οργανισμών, αναρωτιέμαι αν δέχτηκες αρνητικές αντιδράσεις από ακτιβιστές.
Με απείλησαν σε μια παρουσίαση του βιβλίου. Ένας τοπικός σταθμός NPR αντέδρασε μετά τη συνέντευξη του This American Life. Δέχτηκα μέηλ μίσους. Αλλά αυτά ήταν μεμονωμένα περιστατικά. Οι οργανισμοί για τα δικαιώματα των ζώων, γνωρίζουν ότι ένα φίδι δεν τρώει τόφου και η θήρευση είναι μέρος της φύσης. Αν πεθάνει το ποντίκι, θα πεθάνει και το φίδι από την πείνα. Το ποντίκι θέλει να ζήσει, το φίδι θέλει να φάει. Δεν μπορούμε να έχουμε άποψη.

Θα ακουστεί χαζό, αλλά τι πιστεύεις για τη σαρκοφαγία; Είσαι χορτοφάγος;
Από το project προέκυψε ότι πρέπει να είμαστε πιο κοντά στο φυσικό κόσμο. Με τον καιρό, μου έκανε όλο και πιο πολύ εντύπωση το τι πίστευαν οι άνθρωποι ότι συμβαίνει στη φύση και τι συνέβαινε στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι είναι δεινοί δολοφόνοι, αλλά μας είναι δύσκολο να δούμε τι πραγματικά κάνουμε. Το να φάμε ένα κοτόπουλο φαίνεται φυσιολογικό, αλλά το να υποστηρίζεις όλο το σύστημα μαζικής παραγωγής κοτόπουλων είναι θλιβερό. Προσπαθώ να καταναλώνω με έναν εύκολο τρόπο που δεν επιβαρύνει τη φύση. Αλλά δεν υπάρχει καμία αθωότητα σ' αυτό. Κάτι πεθαίνει για να ζήσουμε εμείς.

Είναι οι αλυσίδες εστιατορίων είναι κάτι που δουλεύεις τώρα;
Μετά το Food Chain, ασχολήθηκα με την Periplaneta Americana, την Αμερικάνικη κατσαρίδα –το τρομακτικό έντομο. Ήθελα να ερευνήσω το κομμάτι του κόσμου που μισεί τη φύση. Μπορώ να σκεφτώ μερικά είδη πιο μισητά από την κατσαρίδα.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.