Μπήκαμε στο Μεγαλύτερο Τουρνουά Muay Thai της Αμερικής

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Fightland.

Πριν από κάποιες ημέρες, το Holiday Inn κοντά στο αεροδρόμιο του Des Moines μύριζε έντονα Tiger Balm και ιδρώτα. Άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας περιφέρονταν στους διαδρόμους, με κοντά, πολύχρωμα σορτς, κάπες και το Mongkol, τον παραδοσιακό κεφαλόδεσμο του Muay Thai. Ο χώρος των εκδηλώσεων ήταν πλημμυρισμένος από βραχνιασμένες επευφημίες και φωναχτές οδηγίες, από μουγκρητά και ήχους χτυπημάτων, καθώς και τον διαρκή ήχο της φωνής ενός άντρα που έκανε ανακοινώσεις, προειδοποιώντας τον κόσμο να μην καταγράφει με βίντεο τους αγώνες.

Για τους Βορειοαμερικανούς που ασχολούνται με την Επιστήμη των Οκτώ Άκρων δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να δεις δράση από το ετήσιο τουρνουά Thai Boxing Association Muay Thai, το οποίο λαμβάνει χώρα κάθε καλοκαίρι στο Des Moines της Iowa. Στη φετινή διοργάνωση, 400 μαχητές βρέθηκαν στο Holiday Inn κοντά στο αεροδρόμιο του Des Moines και διαγωνίστηκαν επί τρεις ημέρες για 106 ζώνες σε κάθε πιθανή κατηγορία κιλών.

Εξάχρονοι από την Arizona, δωδεκάχρονες από το Stockton, ενήλικοι από το Missouri, το Michigan, τη Νέα Υόρκη και το Kentucky, «βετεράνοι» 40άρηδες και 50άρηδες που είχαν έρθει να δείξουν τι αξίζουν. Το τουρνουά έχει γίνει ορόσημο για όλους εκείνους τους μαχητές που έχουν εκπαιδευτεί στην τέχνη του Muay Thai και θέλουν να δοκιμαστούν στο ρινγκ. Για πολύ κόσμο ήταν η πρώτη φορά που δέχτηκαν μια ισχυρή γροθιά στο κεφάλι ή μια ιδιαίτερα οδυνηρή σειρά από κλοτσιές στο πόδι και, βέβαια, η πρώτη φορά που πέρασαν τη σκληρή δοκιμασία να βρεθούν επί τρεις γύρους μέσα σε ένα ρινγκ με κάποιον που θέλει να τους πονέσει.

Το τουρνουά ξεκίνησε πριν από δέκα περίπου χρόνια, ύστερα από μια σύντομη κουβέντα μεταξύ του Ajarn Chai Sirisute, του ανθρώπου που έφερε το Muay Thai στην Αμερική, και του Pete Peterson, πρώην πεζοναύτη που μεταμορφώθηκε σε μαχητή πολεμικών τεχνών και έγινε ένας από τους καλύτερους μαθητές τους Ajarn Chai.

«Χρειαζόμαστε ένα τουρνουά μόνο για Muay Thai», είπε ο Pete στον Ajarn Chai. «Κάπου που να επιτρέπονται οι κλοτσιές, οι αγκωνιές και οι γονατιές. Τίποτε άλλο».

«Τότε να το κάνεις», του απάντησε ο Chai.

O Pete ξεκίνησε να οργανώνεται μαζί με τη γυναίκα του. Το πρώτο τουρνουά, το οποίο έλαβε χώρα το 2007, στήθηκε πολύ γρήγορα («απαίσιο», είπε ο Chai, κουνώντας το κεφάλι του), αλλά ο σπόρος είχε φυτευτεί. Το τουρνουά μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο: από τους 122 μαχητές το 2008 στους 323 μαχητές το 2012 και στους 460 το 2016. Οι απανταχού Nak Muay της Αμερικής (μαχητές του Muay Thai) είχαν επιτέλους ένα μέρος να διαγωνιστούν, μακριά από τα μεικτά τουρνουά που αφαιρούσαν είτε τις αγκωνιές είτε τις κλοτσιές είτε και τα δύο και επιτέλους στην καρδιά ενός κόσμου που επιτρέπεται η χρήση και των οκτώ άκρων.

To τουρνουά χωρίζεται σε Novice (αρχάριοι), Class B, Class A, ενήλικες, ηλικιωμένους και ανήλικους. Με τόσα διαφορετικά επίπεδα ικανότητας μαζεμένα σε ένα σημείο, η μεταφορά γνώσης είναι πολύ πιο εύκολη σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι το Muay Thai. Είναι σύνηθες φαινόμενο να βλέπεις μαχητές να προτιμούν ξέφρενα και άγρια χτυπήματα ή να επιχειρούν «εφόδους» όταν τα πράγματα δυσκολεύουν στο ρινγκ, όταν έρχονται σε επαφή με τα ζωώδη τους ένστικτα και θέλουν να εξοντώσουν τον αντίπαλο. Μια τέτοια τακτική μπορεί να πιάσει αν ο αντίπαλος δεν μπορεί να αποφύγει μια μπουνιά και να απαντήσει με ένα δικό του χτύπημα.

Όσο όμως ανεβαίνεις και από Class B πας στο Class Α, αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως η τεχνική υπερνικά όλο και περισσότερο την ωμή επιθετικότητα.

«Ουσιαστικά τα πάντα είναι θέμα υπεροχής», λέει ο Nat McIntyre, ένας προπονητής στην MMA Academy της Minnesota. «Υπεροχή και όχι επιθετικότητα. Και την υπεροχή την κερδίζεις με το Muay Thai, όχι χτυπώντας τυφλά».

Ένα καλό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η δουλειά του Nick «Icy» Robinson, πρωταθλητή Bantamweight στην Class A και κατόχου του τίτλου Fighter of the Tournament. Η σωματοδομή του Nick είναι πολύ συμπαγής και μπορεί να καλύπτεται απόλυτα, με τα χέρια του ψηλά, το στήθος του μαζεμένο και τους αγκώνες του σφιχτά στο κορμί του, ενώ δέχεται ομοβροντίες χτυπημάτων από τους αντιπάλους του. Όταν οι επιθέσεις τους ολοκληρώνονται, απαντά με γονατιές και κλοτσιές και μετά επιστρέφει στην αμυντική στάση, αφήνοντας τους αντιπάλους του να τον χτυπάνε εκ νέου δίχως αποτέλεσμα. Ένας καλός Nak Muay ακολουθεί το παράδειγμα της ελληνικής φάλαγγας: απόλυτα απόρθητη αμυντικά, περιμένοντας τη στιγμή που ο αντίπαλος θα δείξει τα πρώτα σημάδια αδυναμίας για να εξαπολύσει επίθεση.

Υπάρχουν βέβαια διαφορετικές σχολές και προσεγγίσεις. Το παραδοσιακό Muay Thai τείνει να μοιάζει με ένα τεθωρακισμένο που προχωράει μπροστά, ενώ το ολλανδικό στιλ είναι σαφώς πιο ελεύθερο στη ροή του, με περισσότερους συνδυασμούς κλοτσιάς και γροθιάς, καθώς και διαρκείς αλλαγές στάσης. Για τον Ajarn Chai, όμως, το ψυχρό στιλ φάλαγγας του Nick είναι αυτό που τον κάνει να χαμογελάει.

«Γι' αυτό γίνεται αυτό το τουρνουά», λέει ο Pete Peterson. «Για να απλώσουμε αυτήν τη γνώση όσο πιο μακριά μπορούμε και να αναμειχθούν όλο και περισσότερα γυμναστήρια. Για να αναπτύξουμε τα ταλέντα και να δώσουμε στους μαχητές ένα μέρος όπου μπορούν να διαγωνιστούν και να βελτιωθούν».

«Αλλά πάνω από όλα», προσθέτει ο Chai, «σημασία έχει η πειθαρχία».

«Αυτό ισχύει απόλυτα», λέει ο Peterson. «Είναι μια τέχνη που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Η πειθαρχία που μαθαίνεις εδώ μεταφέρεται σε όλες τις πτυχές της ζωής σου και αυτό το βλέπω να γίνεται ξανά και ξανά. Και εντέλει αυτή είναι η ουσία αυτού του τουρνουά».

Περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Περισσότερα από το VICE

Μια Σχεδιάστρια Έφτιαξε ένα Φόρεμα από τις Ηβικές Τρίχες Αγνώστων

Τι Σημαίνει να Κάνεις Διακοπές στη Σίφνο

Αίμα, Δάκρυα και 3% Σωματικό Λίπος: Φωτογραφίες από Βασίλισσες των Μυών