Η Τραγουδίστρια της Όπερας και η «Θηλυκή» Τριχοφυΐα του Προσώπου της

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Το 2015 ήταν η χρονιά που η Miley Cyrus έβαψε τις μασχάλες της ροζ και περισσότερες γυναίκες από ποτέ αμφισβήτησαν την προσδοκία που υπάρχει για αφαίρεση και της τελευταίας τριχούλας, της υποτιθέμενης μη θηλυκής τριχοφυΐας σώματος. Ωστόσο, οι περισσότερες από εμάς, ένα πράγμα για το οποίο δεν αναρωτηθήκαμε ήταν εάν θα έπρεπε να ξυρίσουμε τα μούσια μας.

Με αυτή τη συγκεκριμένη σπαζοκεφαλιά ήρθε αντιμέτωπη η Little Bear Schwarz, όταν εμφανίστηκε χνούδι στο πηγούνι της, σε ηλικία 14 ετών. Τότε, δεν ήξερε ότι έπασχε από [Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS)](http://www.webmd.com/women/tc/polycystic-ovary-syndrome-pcos-topic-overview#BM_Topic Overview), μια ορμονική διαταραχή που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη τριχοφυΐας στο πρόσωπο και σε κάποιου τύπου ανδρικής τριχόπτωσης.

Στη διάρκεια της εφηβείας της, το μόνο ερώτημα που είχε η Little Bear στο μυαλό της ήταν το πώς θα ξεφορτωθεί την ανεπιθύμητη τριχοφυΐα. Εξάλλου, το μούσι δεν είναι ένα στυλ το οποίο οι γυναίκες έχουν διδαχθεί ότι μπορεί να έχουν. Όμως όσο μεγάλωνε, η Schwarz άρχισε να θέτει ένα διαφορετικό ερώτημα στον εαυτό της: η τριχοφυΐα στο πρόσωπό της ήταν ένα πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ή απλά ακόμα ένα μέρος του σώματός της το οποίο μπορούσε να επιλέξει να απορρίψει ή να αποδεχθεί;

Πέρυσι, η Schwarz γιόρτασε τη γενειάδα της σε όλο της το τριχωτό μεγαλείο ως τραγουδίστρια της όπερας, συγγραφέας, καλλιτέχνιδα παραστατικής ποίησης, χορεύτρια του burlesque και performer με τον θίασο Wreckless Freeks του Σιάτλ. Στη σκηνή, λέει άριες και τραγούδια φορώντας φουσκωτά φορέματα, με το μούσι να έρχεται φαινομενικά σε αντίθεση με την ψιλή, λεπτή φωνή της. Ωστόσο, δεν το βλέπει έτσι. Αντιθέτως, βλέπει την τριχοφυϊα στο πρόσωπό της ως μια άλλη πτυχή της θηλυκότητάς της.

Η «Little Beardy Bear», όπως συστήθηκε μόνη της, μου μίλησε για το πώς συμφιλιώθηκε με την τριχοφυϊα της, πώς αυτή της έδωσε έμπνευση για τις παραστάσεις της και γιατί δεν είναι μια έκφραση της «αρσενικής πλευράς της».

Broadly: Πώς αντέδρασε ο κόσμος γύρω σου όταν εμφανίστηκε, πρώτη φορά, η γενειάδα σου;
Little Bear Schwarz: Οι πρώτες ανησυχίες των γονιών μου ήταν: α) «Γιατί συμβαίνει αυτό;» και β) «Πώς το διορθώνουμε;». Οι πολλές ιατρικές εξετάσεις κατέληξαν στο τίποτα (από τότε το τεστ για το PCOS έχει διανύσει μεγάλη απόσταση) και δεν είχαμε τα χρήματα για μια πιο μόνιμη λύση, οπότε για 16 χρόνια ξυριζόμουν κάθε μέρα. Εάν κάποιος άλλος το παρατηρούσε, με κορόιδευε πίσω από την πλάτη μου, γιατί έκανα πολύ μεγάλο κόπο για να είμαι βέβαιη πως το πρόσωπο, ο λαιμός και το στήθος μου ήταν ξυρισμένα, μερικές φορές σε σημείο ερεθισμού, ενώ τα κάλυπτα με make up.

Εσωτερίκευσες την αντίδραση των γονιών σου;
Απολύτως. Είχαν την ίδια αντίδραση με την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά εκείνοι ανησυχούσαν και προβληματίζονταν με την τριχοφυϊα μου. Έτσι, μεγάλωσα πιστεύοντας ότι κάτι πήγαινε στραβά, ότι ήταν ένα λάθος που έπρεπε να διορθωθεί.

Εξακολουθούν να σου δημιουργούν προβλήματα για αυτό;
Επειδή αφήνω τα γένια μου να μεγαλώσουν λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, το να έρχομαι αντιμέτωπη με την παρενόχληση, τα έντονα βλέμματα, τα γέλια, το να με δείχνουν ακόμα και να με φωτογραφίζουν «διακριτικά», είναι ακόμα καινούριο για μένα και ομολογουμένως πολύ δύσκολο.

Πώς αντιδράς σε όλα αυτά;
Συνήθως είμαι της νοοτροπίας «σκότωσέ τους με ευγένεια» και πάντα πίστευα ότι η υπομονή και η εκπαίδευση θα μπορούσαν να θεραπεύσουν την αντίσταση και την άγνοια. Αλλά από τότε, έχω μάθει ότι η ηθελημένη άγνοια αποτρέπει τους ανθρώπους από το να σπάσουν τα δεσμά και να βγουν από τις ζώνες άνεσής τους και είναι πολύ πιο εύκολο και άνετο να γελάσουν και να επικρίνουν αυτό το οποίο δεν καταλαβαίνουν.

Το θέμα είναι πως είμαι άτομο που περιθωριοποιείται από την εμφάνισή του. Και το γεγονός ότι κάποιοι δεν μπορούν εύκολα να με προσδιορίσουν ως άτομο, ότι είμαι ανοιχτή και αμετανόητη, ότι δεν κάνω καμία προσπάθεια να κρύψω ή να «διορθώσω» αυτό που είμαι, ότι δεν εφησυχάζω ή δεν είμαι ευγνώμων για ότι μπορώ να έχω και, επιπλέον, απαιτώ ισότιμο σεβασμό, εξοργίζει τους ανθρώπους. Αλλά το γεγονός ότι μπερδεύει τους άλλους το ότι δεν ντρέπομαι, είναι αυτό που αγαπώ σε μένα περισσότερο. Ακούγεται σαν παλιό κλισέ, αλλά τα τρολ είναι λυπημένοι, μοναχικοί άνθρωποι που τους αρέσει να αντιδρούν. Καλύτερα να μην τους θρέφουμε.

Ήσουν πάντα performer ή ανακατεύτηκες με το τραγούδι, την παραστατική ποίηση και το burlesque, στο πλαίσιο του όλου πρότζεκτ «γενειοφόρος κυρία»;
Δίνω παραστάσεις από τις 14 Ιουνίου 2014, οπότε έγινε η πρώτη συναυλία μου με τους Wreckless Freeks. Από εκεί άρχισα να τραγουδάω όπερα ζωντανά, να κάνω παραστατική ποίηση και στο τέλος burlesque. Στο Λύκειο ήμουν στη χορωδία, οπότε ήμουν προετοιμασμένη για την performance.

Η γενειάδα, σου δίνει έμπνευση για τις performances;
Ο ρόλος της «γενειοφόρου κυρίας» σίγουρα μου έδωσε μεγάλη ώθηση. Ήμουν πολύ εσωστρεφής και οδυνηρά ανασφαλής εκεί γύρω στα 20+. Δεν ένιωθα αρκετά καλά με ό,τι κι αν έκανα για να κάνω καριέρα. Η αυτοπεποίθηση, η γενειάδα και η performance, κατά κάποιο τρόπο, προέκυψαν συνδυαστικά. Όταν ήξερα ότι θα μπορούσα να αντέξω το να κυκλοφορήσω δημοσίως αξύριστη, τίποτα δεν φαινόταν τρομακτικό πια.

Το μούσι είναι κάτι σαν σπονδυλική στήλη της περσόνας που είμαι, που στην πραγματικότητα δεν είναι και πολύ διαφορετική από την περσόνα που είμαι εκτός σκηνής. Πριν να ξέρεις εάν μπορώ να τραγουδήσω ή να γδυθώ, αυτό που βλέπεις είναι μια γυναίκα που δεν φοβάται να απορρίψει τις νόρμες του φύλου. Αποτελεί μια αρκετά ισχυρή δήλωση.

Ένιωσες ποτέ να έχεις αποτελέσει το φετίχ κάποιου όταν είσαι στη σκηνή ως γενειοφόρος γυναίκα, ιδιαιτέρως ως τμήμα μιας ομάδας βοηθητικής στην παρουσίαση θεάματος σε τσίρκο;
Η λέξη που τείνουμε να χρησιμοποιούμε είναι «δευτερεύoν θέαμα». Η λέξη «τσίρκο» περιλαμβάνει σκηνές, εκπαιδευμένα ζώα, παιδιά με φασαριόζικες συσκευές κλπ. Η λέξη «σόου φρικιών», ενώ μου αρέσει, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να νιώθουν ότι είναι υποτιμητική - ο άνθρωπος κάθεται σ' ένα κλουβί και οι θεατές τού πετάνε νομίσματα. Κατ' εμέ, η λέξη «φρικιό» είναι μια πολύ ισχυρή αναγεννημένη λέξη, την οποία αγαπώ. Αλλά δέχομαι ότι δεν αισθάνονται όλοι έτσι και το σέβομαι. Με τον ίδιο τρόπο πολλοί ακτιβιστές υπέρ της προστασίας του σώματος αποκαθιστούν τη λέξη «χοντρός», ωστόσο για μένα παραμένει μια έντονα πληγωτική λέξη.

Πάντως, ναι, ο φετιχισμός είναι κάτι που σίγουρα υπάρχει. Λαμβάνω μερικά ανατριχιαστικά και φετιχιστικά μηνύματα.

Όσον αφορά το εάν είναι παράγοντας για να με ζητούν σε σόου, παλιά φοβόμουν ότι με έκλειναν μόνο ως «καινοτόμα περίπτωση», τόσο τις πρώτες μέρες μου στους Wreckless Freeks, όσο και στις δικές μου παραστάσεις. Αλλά το θέμα είναι πως ο κόσμος ξεπερνά πράγματα γρήγορα, ακόμα και τα γένια. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή και περνάω τα δάκτυλά μου μέσα από αυτό, το «θέμα» παλιώνει γρήγορα. Συνεπώς, μου αρέσει να πιστεύω ότι με κλείνουν ως «πακέτο» και όχι ως «ουάου, κοίτα αυτό το πράγμα».

Η τριχοφυΐα στο πρόσωπό σου επηρέασε τις ερωτικές σχέσεις σου όπως φοβόσουν;
Το αστείο είναι πως μια ερωτική σχέση ήταν ο καταλύτης για να μεγαλώσω τη γενειάδα μου. Όταν πήγα στο Σιάτλ για να ζήσω με το αγόρι μου, ξαφνικά βρισκόμουν σε κάτι που δεν είχα ξαναζήσει ποτέ: ζούσα σε μια προοδευτική πόλη, εργαζόμουν ημέρα από το σπίτι, ζούσα και έβγαινα με άνδρα ο οποίος γνώριζε και ήταν εντάξει με την τριχοφυϊα μου. Μου ξεκαθάρισε ότι δεν ήμουν υποχρεωμένη να ξυρίζομαι για χάρη του, οπότε απλά σταμάτησα. Από τότε είχα μερικούς άλλους εραστές. Είμαστε ακόμα μαζί αλλά είναι πολυσυντροφική σχέση.

Το μόνο πρόβλημα που εντοπίζω είναι ότι οι άνθρωποι περισσότερο εμπνέονται από μένα παρά ελκύονται. Αυτό που είμαι κάνει τον κόσμο να με θεωρεί άφυλη, αν και συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, το αγόρι με το οποίο είμαι τα τελευταία δύο χρόνια είναι τόσο υπέροχο. Πώς θα μπορούσα να παραπονεθώ;

Το μεγάλωμα της γενειάδας σου ήταν μια μορφή έκφρασης φύλου;
Η «έκφραση φύλου» είναι λίγο περίεργη έκφραση. Επειδή η εμφάνισή μου είναι κατά τα άλλα πολύ «κοριτσίστικη», πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα γένια μου είναι μια μορφή «φυλολυγισμού» ή ότι «έρχομαι σε επαφή με την αρσενική πλευρά μου». Ενώ το κατανοώ, είναι απογοητευτικό επειδή ακόμα εκφράζει την αντίληψη πως οι γενειάδες είναι εγγενώς αρσενικό χαρακτηριστικό. Δεν είναι.

Οι τρίχες -οποιεσδήποτε- δεν έχουν φύλο. Μπορούμε να προσθέσουμε συναίσθημα σ' αυτό και πολλοί άνθρωποι θα νιώσουν περισσότερο αρσενικά ή θηλυκά ή ουδέτεροι με περισσότερη ή λιγότερη τριχοφυΐα, αλλά αυτό είναι προσωπική έκφραση, όχι αντικειμενική. Τα γένια μου είναι έντονα θηλυκά γιατί είμαι έντονα θηλυκή. Δεν είναι τόσο θέμα φυλολυγισμού, όσο διεύρυνσης του τι σημαίνει να είσαι γυναίκα.

Περισσότερα από το VICE

Πέρασα Δύο Νύχτες Μέσα σε Ένα Ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ

Ο Άλλος Πόλεμος της Ουκρανίας με τα Ναρκωτικά και το AIDS

Οι Έλληνες που Έφυγαν και «Γλίτωσαν» το Νέο Ασφαλιστικό