Ένας Έλληνας που Κατακτά τις Κορυφές του Κόσμου Μιλάει για την Περιπέτειά του

Ο Φώτης Θεοχάρης είναι 26 χρονών και ζει στην Αθήνα, αν και κατάγεται από ένα μικρό χωριό της Ευρυτανίας, όπου γεννήθηκε η ατέρμονη αγάπη του για τη φύση. Η πόλη δεν φαίνεται να τον εμποδίζει στο να επιστρέφει κοντά της, κάνοντας πεζοπορία σε μονοπάτια ολόκληρης της Ελλάδας και σκαρφαλώνοντας σε κορυφές της χώρας και του εξωτερικού. Το χόμπι του είναι η ορειβασία. Πρόσφατα ολοκλήρωσε τη Σχολή Ορειβασίας Μέσου Επιπέδου. Πριν από μερικούς μήνες, έβαλε στόχο να σηκώσει την ελληνική σημαία στην κορυφή της Ευρώπης και σε δύο κορυφές των Άλπεων για να στηρίξει το φιλανθρωπικό έργο της οργάνωσης «Το Χαμόγελο του Παιδιού», συγκεντρώνοντας χρήματα από υποστηρικτές της δράσης του μέσω της πλατφόρμας GIVE & FUND .

VICE: Πού βρίσκεσαι αυτήν τη στιγμή και πώς νιώθεις;
Φώτης Θεοχάρης: Μόλις επέστρεψα από τη Γενεύη, τον τελευταίο σταθμό του 20ήμερου ταξιδιού μου στην Ευρώπη και έχω ξεκινήσει να εργάζομαι κανονικά. Είναι δύσκολο να επαναφέρει κανείς το μυαλό του στους «κανονικούς ρυθμούς» της καθημερινότητας μετά από τόσες μέρες απουσίας και τόσες διαφορετικές παραστάσεις.

Πώς ξεκίνησες την αναρρίχηση; Τι σε έκανε να κολλήσεις;
Η αναρρίχηση και η ευρύτερη ενασχόληση με την ορειβασία, είναι όντως ένα κόλλημα με το οποίο είτε κολλάς για τα καλά, είτε σε αποβάλει. Εγώ, είχα την τύχη να μεγαλώσω στην επαρχία, στη Βίνιανη Ευρυτανίας, όπου η επαφή με τη φύση είναι μέρος της καθημερινότητας. Μετά με την εγκετάσταση της οικογένειάς μου στην Αθήνα, αυτή η επαφή με τη φύση μού έλειπε. Οπότε, με κάθε ευκαιρία ξέφευγα στα κοντινά δάση και μονοπάτια της Πάρνηθας και του Υμηττού. Η αναρρίχηση είναι κάτι διαφορετικό, είναι η επαφή με τον βράχο και η προσπάθεια να σκαρφαλώσεις, η οποία υπάρχει έμφυτη μέσα σε κάθε παιδί. Απλώς, μεγαλώνοντας, αυτό γίνεται πιο συνειδητό και το αυθόρμητο ένστικτο να προσεγγίσεις την κορυφή γίνεται με τη χρήση όχι μόνο σωματικών ιδιοτήτων, αλλά και νοητικών, οι οποίες γεννούν όμως και το αίσθημα του φόβου. Όσο μεγαλώνεις και όσο αυξάνεται η δυσκολία των διαδρομών που σκαρφαλώνεις, σε εξιτάρει. Διότι, εκτός από την κορυφή, έχεις να «σκαρφαλώσεις» και τον φόβο σου και να τον ξεπεράσεις. Αυτό σε boostάρει και σε φέρνει στα άκρα σου και όλο αυτό καταλήγει σε μια ατέρμονη διεργασία αναζήτησης και ολοκλήρωσης που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίσης ως διαλογιστική.

Η «αποστολή» σου ήταν ν' ανέβεις στις κορυφές των Έλμπρους, Μόντε Ρόσα και Μάττερχορν μέσα σε 20 ημέρες, για φιλανθρωπικό σκοπό. Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;
Το εγχείρημα των 20 ημερών ήταν ένα συνδυαστικό πρόγραμμα χρόνου και σωματικής κατάστασης, που θα είχε επιτευχθεί αν δεν μας τα χαλούσε ο καιρός στην τελευταία προσπάθεια ανάβασης του Μάττερχορν. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τη φύση. Αυτό που εμείς προσπαθούμε να κάνουμε κάθε φορά είναι να υπερβούμε τα δικά μας όρια, με την προϋπόθεση όμως ότι θα μας αφήσει ο Θεός να το πραγματοποιήσουμε και αυτό είναι που χαρακτηρίζει ως υπερβατικό το όλο εγχείρημα. Καθένας από εμάς έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο και η ενασχόληση με την ορειβασία κάνει όλο αυτό το συναίσθημα πολύ έντονο. Νιώθεις πόσο μικρός είσαι, παίρνεις μια αίσθηση των δικών σου ορίων μέσα από το πόσο ασήμαντη είναι η δική σου επίδραση σε αυτό. Εσύ απλώς πολεμάς με τα δικά σου όρια, τα όρια του φόβου σου.

Εμένα, αυτό, θεωρώ ότι με δυναμώνει ως άνθρωπο. Ό,τι αφορά στη φιλανθρωπική προσέγγιση, είναι κάτι το οποίο προσπαθώ να χαρακτηρίζει όλες μου τις αναβάσεις, να γίνονται η αφορμή ώστε μέσα από τη δύναμη που μου δίνουν τα κοινωνικά δίκτυα, ο κόσμος να γνωρίζει τα ιδρύματα που έχουν ανάγκη τη δική μας συνεισφορά, ώστε να είναι βιώσιμος ο αγώνας τους. Η φιλανθρωπία είναι μια έννοια η οποία υπήρχε έντονη στην ελληνική κουλτούρα και όσο έχω τη δυνατότητα, θα φροντίζω με τον δικό μου τρόπο να συντηρώ άσβεστη τη φλόγα της. Ας πούμε ότι είναι η δική μου προσπάθεια να κάνω κάπως πιο βιώσιμη την καθημερινότητα κάποιου άλλου.

Πώς βίωσες όλο αυτό το εγχείρημα; Τι δυσκολίες συνάντησες;
Το δεύτερο μέρος των φετινών μου αναβάσεων (έχει προηγηθεί ήδη ένα τον Ιανουάριο με την επιτυχημένη αποστολή στο Ακονκάγουα των Άνδεων και θα ακολουθήσει ακόμη ένα στο δεύτερο μισό του Αυγούστου με τις αναβάσεις στον Γεωργιανό Καύκασο) οργανώθηκε εξ ολοκλήρου ιδιωτικά. Ο φίλος μου και μόνιμος συνορειβάτης μου τα τελευταία δυο χρόνια, Δημήτρης Πετράκης, είχε αναλάβει τον συντονισμό του ταξιδιού μας σε ό,τι αφορά το θέμα των εισιτηρίων, ξενοδοχείων, καταφυγίων και λοιπών διοργανωτικών λεπτομερειών και χωρίς τη δική του συμβολή σίγουρα τα πράγματα θα ήταν δαιδαλώδη.

Οι δυσκολίες που ρωτάς, ήταν οι τυπικές που εμφανίζονται σε όλους τους ταξιδιώτες που γυρνούν τον κόσμο με ένα σακίδιο στην πλάτη και προσπαθούν μέσα σε 20 μέρες να αλλάξουν πέντε πτήσεις, δύο τρένα και βρίσκονται πολλές ώρες στον δρόμο, με Ρώσους οδηγούς που δεν γνωρίζουν αγγλικά. Οι κύριες δυσκολίες μας ήρθαν από την εξέλιξη του καιρού. Μάλιστα, και τις δύο επιτυχημένες αναβάσεις μας στο Έλμπρους και στο Μόντε Ρόσα τις ολοκληρώσαμε οριακά και με υπέρβαση των δικών μας δυνατοτήτων. Η επιτυχημένη κατάκτηση της κορυφής του Μόντε Ρόσα ήρθε τη δεύτερη συνεχόμενη μέρα 16ωρης προσπάθειας και ύστερα από μια πρώτη 12ωρη απόπειρα μέσα σε έντονο white out (white out είναι η καιρική κατάσταση όπου το χιόνι και τα σύννεφα αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντανακλάται το φως, έτσι ώστε να φαίνονται μόνο πολύ σκοτεινά αντικείμενα και αποπροσανατολίζεσαι), με την ελπίδα ότι ο ουρανός θα μας έκανε το χατίρι και θα μας άνοιγε έστω για λίγο την ορατότητα προς την κορυφή, το οποίο δεν έγινε ποτέ, παρά τις προβλέψεις. Επίσης, στο Έλμπρους οι έντονοι άνεμοι και το επίσης έντονο white out δυσχέραιναν την προσπάθειά μας.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Είχες την υποστήριξη που περίμενες κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς σου;
Η αλήθεια είναι ότι έχω μάθει να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις ώστε να μην απογοητεύομαι. Υποστήριξη θα μπορούσε να έρθει μόνο μέσα από την οικονομική χρηματοδότηση των αποστολών μας, η οποία όμως δεν έγινε, τουλάχιστον σ' εμένα - ίσως δεν έχω τις κατάλληλες γνωριμίες για να τη διεκδικήσω. Δυστυχώς, όμως, αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο το οποίο στην ουσία κλείνει τον δρόμο σε όποιον νέο θέλει να κάνει ορειβασία σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσωπικά, έχω περιορίσει όλα μου τα έξοδα ώστε να εξοικονομώ τους πόρους που στηρίζουν το όνειρό μου και όλα μου τα εισοδήματα διοχετεύονται σε αυτό.

Για να είμαι δίκαιος, όμως, βρίσκονται κάποιοι ιδιώτες οι οποίοι ευτυχώς μου χορηγούν ρούχα ή εξοπλισμό. Για εμένα, η μεγαλύτερη στήριξη είναι η ψυχολογική βοήθεια των δικών μου ανθρώπων, είναι το χαμόγελό τους και η αγκαλιά, που μου δίνουν τη δύναμη να μην εγκαταλείπω.

Τελικά πόσο εύκολο είναι ν' ανέβεις σε ένα βουνό; Τι είδους προετοιμασία χρειάστηκε πριν ξεκινήσεις;
Η δυσκολία δεν είναι να ανεβείς το βουνό, η δυσκολία είναι να πάρεις την απόφαση να ανεβείς το βουνό. Θυμάμαι τον παππού μου, που μου 'λεγε να παραδειγματίζομαι από το νερό της πηγής, το οποίο δεν μένει ποτέ ίδιο - δηλαδή να μη μένω στάσιμος. Η ορειβασία είναι ένα απαιτητικό άθλημα, τόσο σωματικό όσο και νοητικό, καθώς απαιτεί όχι μόνο σωματική εκγύμναση αλλά και υπέρβαση των εγκεφαλικών αγκυρώσεων που προέρχονται από την έντονη προσπάθεια και δημιουργούν φοβίες, το αίσθημα της κόπωσης και την ανάγκη της παραίτησης. Προσπαθώ να προπονούμαι πέντε-έξι φορές την εβδομάδα, συνδυάζοντας ασκήσεις αερόβιας και δυναμικής δεξιότητας καθώς και ισορροπιστικές και διατατικές σειρές που βοηθούν στη διατήρηση της υγιούς κατάστασης του μυϊκού μου συστήματος. Για να μπορείς να ανεβάσεις το επίπεδο της ορειβατικής σου ικανότητας, δεν μπορείς να έχεις πρότυπο την εικόνα του ορειβάτη που καταλήγει στην ταβέρνα και πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό και στο ποτό, αλλά τις διεθνείς προσωπικότητες του χώρου, που αποτελούν υπόδειγμα αθλητικής persona.

Μπορείς να περιγράψεις με μία λέξη την εμπειρία σου;
Συμπαντική. Τα πάντα είναι δημιουργημένα από ενέργεια. Ακόμη και το βουνό ή ένας βράχος που φαίνονται σταθερά, βρίσκονται σε μια συνεχή κίνηση και στέλνουν δονήσεις, και επειδή καμία κίνηση ή δόνηση δεν μοιάζει με κάποια άλλη, δεν υπάρχουν δύο πράγματα που να είναι ακριβώς τα ίδια σε ολόκληρο το σύμπαν. Εμείς απλώς προσπαθούμε να συντονίσουμε τις δονήσεις μας στις υψηλότερες συχνότητες και όλο αυτό μας εξελίσσει. Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό αυτό που προσπαθώ να περιγράψω, αλλά η αναζήτηση της ευτυχίας και της ολοκλήρωσης για κάθε άνθρωπο είναι προσωπική και σίγουρα όχι εύκολο να την περιγράψεις.

Κατά τη γνώμη σου, πώς μπορεί να έρθει ο άνθρωπος πιο κοντά στη φύση;
Καταρχάς, η φύση του ανθρώπου είναι κατεξοχήν σε επαφή με το φυσικό στοιχείο. Δεν είμαστε γεννημένοι για να είμαστε κλεισμένοι στους τοίχους των διαμερισμάτων μας και να περπατάμε σε ασφάλτινους δρόμους. Το κυνήγι της ματαιοδοξίας και της επιβίωσης μας έχει βάλει σε ένα γραφείο μπροστά από μια οθόνη, όμως η ζωή βρίσκεται πίσω από αυτά. Αυτός είναι και ο λόγος που είχα σκεφτεί την δημιουργία της ομάδας «Απόδραση στη Φύση», ώστε να κάνει πιο εύκολη την εξόρμηση του κόσμου στη φύση, σε συνδυασμό με την κοινωνικότητα που προσφέρει στο πλαίσιο μια συλλογικής εκδρομής.

Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα σου, «Απόδραση στη Φύση».
Η «Απόδραση στη Φύση» ξεκίνησε από την ανάγκη μου να βρω παρέα για περπάτημα, δραστηριοποιείται κυρίως μέσω facebook, αλλά πλέον υπάρχει και η ιστοσελίδα της ομάδας (www.apodrasistifisi.gr), ο λογαριασμός στο Τwitter, στο Instagram, καθώς και υπηρεσία ενημέρωσης μέσω sms. Απλώς, με τη συνέχεια, αυτό πήρε λίγο μεγαλύτερη διάσταση από ό,τι αρχικά είχα υπολογίσει και πλέον η παρέα έχει μεγαλώσει. Συγκεκριμένα η ομάδα στο facebook Απόδραση στη ΦΥΣΗ αριθμεί πάνω από 33.500 μέλη και η αντίστοιχη σελίδα, πάνω από 11.900 άτομα, γεγονός το οποίο μου δίνει χαρά, κυρίως επειδή τους περισσότερους από όλους αυτούς τους ανθρώπους τους έχω γνωρίσει και έχω περπατήσει μαζί τους, αλλά και επειδή μου ρποσφέρει ένα αίσθημα έντονης ευθύνης, απέναντι στην εμπιστοσύνη που μου έχει δείξει όλος αυτός ο κόσμος. Η ομάδα έχει διευρύνει τις δραστηριότητες της πλέον και εκτός Αττικής, ακόμη και σε εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα, όπως οι προβολές ορειβατικών ντοκιμαντέρ, αλλά ακόμη και εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος όπως τα σεμινάρια μετεωρολογίας, διατροφής και ορειβατικού εξοπλισμού. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να μας ακολουθήσει κάνοντας απλώς ένα like στην σελίδα μας ή με το να γίνει μέλος στην ομάδα μας.

Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Περισσότερες εικόνες και εμπειρίες από τα βουνά του κόσμου. Όσο υπάρχει χώμα και χιόνι πάνω σε αυτά, θα επιδιώξω να αφήσω τα ίχνη μου αλλά και να δεχτώ τα ίχνη τους πάνω μου. Ζούμε σε μια απεραντοσύνη κι εμείς πιστεύουμε φαιδρά ότι όλα περιστρέφονται γύρω από εμάς.

Περισσότερα από το VICE

Οι Γυναίκες Έχουν τους Πρώτους τους Οργασμούς Νωρίτερα Από Ποτέ

Η Εύα Κουμαριανού δεν Φοβάται Τίποτα πια

Στα ΚΤΕΛ της Τρίπολης Πωλούνται Χουντο-Μπρελόκ