«Τσιγάρο Ατέλειωτο Βαρύ η Μοναξιά μου» - Άκουσα για Πρώτη Φορά τον Μάλαμα Χωρίς Τσιγάρο

Σάββατο βράδυ και στην είσοδο της Ακτής Πειραιώς, κάποιοι έχουν κοντοσταθεί ρουφώντας το τελευταίο τσιγάρο πριν μπουν μέσα. Είναι 10.30 το βράδυ και ο κόσμος έχει ήδη γεμίσει τα τραπέζια και τα μπαρ, για να παρακολουθήσει τον Σωκράτη Μάλαμα. Είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι σε μεγάλη μουσική σκηνή μετά την ψήφιση του νέου αντικαπνιστικού. Το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται ούτε εδώ το κάπνισμα, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο νόμος έχει αρχίζει όντως να εφαρμόζεται. Άλλωστε, σύμφωνα και με τα τελευταία στοιχεία, το ποσοστό των άκαπνων μαγαζιών έχει φτάσει στο 85%.

Πρέπει να σημειώσω ότι δεν καπνίζω. Δεν είμαι όμως ούτε «ταλιμπάν» υπέρμαχος του νέου αντικαπνιστικού, ούτε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι μου αρέσουν δύο πράγματα: Το γεγονός ότι τα μαλλιά και τα ρούχα μου δεν μυρίζουν κάπνα και το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να πάρω έξτρα δόση κορτιζόνης για το άσθμα μου, επειδή το μαγαζί που έπινα το ποτό μου είχε κακό εξαερισμό. Διαφωνώ κάθετα με τη λογική πίσω από τον τετραψήφιο 1142 και θεωρώ ότι η μεταμεσονύκτια διασκέδαση στην Ελλάδα είναι με τέτοιο τρόπο δομημένη, που για κάποιους χώρους το τσιγάρο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της. Όσο για τον «εμφύλιο» που έχει ξεκινήσει ανάμεσα σε καπνιστές και μη καπνιστές, υποστηρίζω αυτό που λέω και στους φίλους μου στις εξόδους μας για πλάκα: «Προτιμώ χίλιες φορές τον καπνό σας, παρά την γκρίνια σας». Αν και δεν καπνίζω λοιπόν, ήταν ένα τεράστιο ερωτηματικό πώς θα ήταν μία βραδιά στο Σωκράτη Μάλαμα χωρίς τσιγάρο. Και ειδικά για τον ίδιο, ο οποίος μας έχει χαρίσει μοναδικές στιγμές μυσταγωγίας όλα αυτά τα χρόνια με ένα τσιγάρο στο στόμα.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 11 μμ, με τον Μάλαμα να τραγουδά «Με το κρασί στο αίμα» και την εκπληκτική Ιουλία Καραπατάκη να συνεχίζει με τα «Φύλλα αλκαλικά». Ούτε μισή ώρα μετά, ο κόσμος στο μπαρ έχει ήδη ξεκινήσει να χορεύει, όσο κάποιοι έχουν βγει έξω για τσιγάρο. Στην πρώτη ανάσα από τα τραγούδια, ο Σωκράτης Μάλαμας πίνει από το ποτήρι που έχει δίπλα του -αντί ουίσκι- νερό και σχολιάζει ειρωνικά: «Στην υγειά σας, με νερό. Βλέπω μια καθαρή ατμόσφαιρα. Πάμε και θα δούμε πόσα διαλείμματα θα κάνουμε ενδιάμεσα».

Κάποια στιγμή, ο Σωκράτης Μάλαμας μπαίνει μέσα όσο οι μουσικοί του συνεχίζουν να παίζουν ένα κομμάτι. Τότε, αρκετοί σηκώνονται για να βγουν έξω για τσιγάρο. Τους ακολουθώ για να δω πόσος κόσμος θα μαζευτεί. Είναι αρκετοί που καπνίζουν και σχολιάζουν ότι αυτό που γίνεται είναι ασέβεια προς τους καλλιτέχνες. Κάποιος λέει, «γίναμε ευγενικοί απέναντι στους μη καπνιστές και γίναμε αγενείς απέναντι στους καλλιτέχνες». Κάποιος άλλος αναρωτιέται πόσο δύσκολο θα ήταν έστω να είχαν επιτραπεί χώροι-καπνιστήρια εντός των κέντρων διασκέδασης για να μη βγαίνει έξω το μισό μαγαζί για τσιγάρο. Η φωνή του Μάλαμα ακούγεται να λέει τους πρώτους στίχους από το «Ζητιανόξυλο» και ο κόσμος επιστρέφει στις θέσεις του.

#PAINted Γιατί η Έμφυλη Βία Αφορά Όλ@

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Το κέφι ανάβει και σε μία ακόμη παύση, ο Μάλαμας αρχίζει να λέει μία ιστορία για έναν καφετζή που είχε βάλει έξω από το μαγαζί του μία ταμπέλα, η οποία έγραφε, «εγώ κύριοι λέω στους πελάτες μου να μην καπνίζουν, αλλά αυτοί με γράφουν στ' αρχίδια τους. Είμαι μόνος μου και φοβάμαι ότι θα με πλακώσουν στο ξύλο», για να καταλήξει γελώντας: «Ε, να βάλουμε κι εδώ μία τέτοια απ΄έξω». Λίγο μετά, ο κόσμος γελά πάλι όταν αρχίζει να λέει περιπαικτικά ότι τον ενοχλεί ο καπνός από ξηρό πάγο που βγαίνει πάνω στη σκηνή για εφέ: «Θα πάρω τηλέφωνο στο 1142. Θα τους καρφώσω όλους», λέει, με τον κόσμο να ξεσπά σε χειροκροτήματα. «Πώς κάθεστε άκαπνοι ρε; Πλάκα μου κάνετε; Τουλάχιστον να κάνουμε έναν διάδρομο να πηγαινοέρχεστε για να παρηγοριέμαι εγώ ότι κάποιος επιτελεί αυτόν τον θαυμάσιο σκοπό και κρατάει επαφή με τα καπνά της πατρίδας μας. Αχ, η κανονικότητα σας έφαγε».

Όσες φορές ο Σωκράτης Μάλαμας δεν είναι στη σκηνή, τη σκυτάλη παίρνουν ο Φώτης Σιώτας, η Ιουλία Καραπατάκη και η Ελένη Αβραμιώτη με το βιολί της. Κάποια στιγμή κάνουν διάλειμμα -προφανώς για τσιγάρο- και για 20 λεπτά περίπου το πρόγραμμα διακόπτεται. Τότε, η εικόνα έξω από την Ακτή Πειραιώς θύμιζε τεκέ, με έναν κουλουρά να εκμεταλλεύεται την πολυκοσμία και να πουλάει ζεστά φρεσκοψημένα κουλούρια Θεσσαλονίκης στους θαμώνες.

Το πρόγραμμα κρατάει μέχρι τα ξημερώματα με έναν ακούραστο Σωκράτη Μάλαμα να καταφέρνει μέσα σε ένα άκαπνο μαγαζί να στήσει ένα ξέφρενο γλέντι, όπως μόνο εκείνος ξέρει να κάνει. Όταν φτάνει η ώρα να τραγουδήσει τους στίχους «τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου» και μετά με την Ιουλία «τα ρούχα μου μυρίζουνε φωτιά, ε, άσε τα ψέματα και βγες απ' τον τεκέ», νιώθεις πως ο αντικαπνιστικός εκτός από τον τρόπο που διασκεδάζουμε, πλέον επανανοηματοδοτεί και τα αγαπημένα μας τραγούδια.

Περισσότερα από το VICE

Το Τρέξιμο Είναι Βαρετό, Αλλά Δεν Υπάρχει Ούτε Ένας Λόγος να Μην το Κάνεις

Κάνω την Πρακτική μου Βοηθώντας Πρόσφυγες να Ενταχθούν στο Ελληνικό Σύστημα

Το «Ένα Τσιγαράκι» Δεν Είναι Πολύ Καλύτερο Απ' το να Είσαι Φουλ Καπνιστής