Τα Σπάσαμε στο Πρώτο Δωμάτιο Θυμού στην Αθήνα

Ένα απόγευμα Παρασκευής, μετά από μια πιεστική εβδομάδα, αποφάσισα να επισκεφτώ το «Λίμπα», το πρώτο δωμάτιο θυμού που άνοιξε στην Ελλάδα. Τα δωμάτια θυμού ή rage room, μια νέα μόδα που ξεκίνησε από τον Καναδά και γρήγορα εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και την Ευρώπη, σου δίνουν την ευκαιρία να σπάσεις οθόνες, τηλεοράσεις, κινητά, μπουκάλια και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, ώστε να σπάσεις πλάκα και να χαλαρώσεις από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είπα να το δοκιμάσω, μήπως ηρεμήσω το σαββατοκύριακο.

Το πρώτο ελληνικό rage room άνοιξε στου Ψυρρή στα τέλη του 2016. «Όταν έκανα με τον φίλο μου τον γύρο της Λατινικής Αμερικής, βρήκαμε στην Αργεντινή μια κάρτα που διαφήμιζε ένα δωμάτιο θυμού. Το επισκεφτήκαμε και περάσαμε τόσο ωραία, που όταν γυρίσαμε στην Αθήνα, αποφασίσαμε να ανοίξουμε ένα και στην Ελλάδα, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχε κάτι ανάλογο», λέει στο VICE η Ελένη Δρίβα, ιδιοκτήτρια του Λίμπα, το οποίο μέχρι σήμερα έχουν επισκεφθεί περίπου 10.000 άνθρωποι. Πολλοί πηγαίνουν για διασκέδαση, ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που «έρχονται για να τα σπάσουν και να ξεσπάσουν», όπως λέει η Ελένη.

Σήμερα είναι διαδεδομένη η άποψη ότι το να σπας πράγματα μπορεί να σε κάνει να χαλαρώσεις από το στρες που σου προκαλούν τα καθημερινά προβλήματα. Χάρη στα δωμάτια θυμού, μπορούμε πλέον όλοι να ζήσουμε τη διάσημη σκηνή της ταινίας Στην Τρέλα του Γραφείου (Office Space), όπου τρεις υπάλληλοι γραφείου κάνουν κομμάτια έναν εκτυπωτή, βγάζοντας όσα νεύρα και θυμό τους έχει προκαλέσει το καταπιεστικό κλίμα στο γραφείο. Αφού διαλύσουν τον εκτυπωτή, οι τρεις φίλοι και συνάδελφοι χαλαρώνουν πίνοντας και ακούγοντας μουσική. Πουθενά νεύρα. Δεν ταυτίζεστε;

Την ίδια ανακούφιση λέει ότι αισθάνεται και ο Βασίλης Λαδάς, ένας από τους τακτικούς πελάτες του δωματίου θυμού. Ο ίδιος, που θα πάει τουλάχιστον μία φορά το μήνα στο «Λίμπα», λέει στο VICE: «Πηγαίνω να τα σπάσω, όταν έχω νεύρα από τη δουλειά, από το σπίτι, από τον σπιτονοικοκύρη που θέλει το ενοίκιο του μήνα, από την εφορία που με χρέωσε κάτι παραπάνω. Είναι ωραία η αίσθηση του να σπας κάτι, όταν γενικά ξέρεις ότι δεν επιτρέπεται. Όταν βγω από το δωμάτιο θυμού, νιώθω μία απίστευτη ηρεμία, είναι σαν να έχω κάνει συνεδρία με ψυχολόγο». Όμως ο Βασίλης φαίνεται ότι δεν είναι ο μόνος που χαλαρώνει σπάζοντας ό,τι βρει μπροστά του με ένα ρόπαλο στο χέρι. Πολλοί Αμερικανοί βίωσαν ανάλογη ανακούφιση, όταν ξεκίνησαν να επισκέπτονται δωμάτια θυμού, για να βγάλουν από μέσα τους το στρες που τους προκαλούσαν οι αμερικανικές εκλογές, οι οποίες τελικά οδήγησαν στην αναπάντεχη και εξαιρετικά αγχωτική εκλογή του Donald Trump. Σύμφωνα με τους New York Times, «οι αμερικανικές εκλογές αύξησαν την πελατεία σε κάποια δωμάτια θυμού. Αγχωμένοι ψηφοφόροι ταξίδεψαν από τη Νέα Υόρκη στο Τορόντο, πριν και μετά τις εκλογές, όπου και έγραφαν το όνομα του υποψήφιου που τους απογοήτευσε σε ένα πιάτο και το έκαναν κομμάτια».

Τα δωμάτια θυμού είναι ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσα στους millennials και όσους ανήκουν στην μεσαία τάξη. Πρόκειται για ομάδες πληθυσμού όπου τα επίπεδα άγχους σημειώνουν ρεκόρ, εξαιτίας της εργασιακής ανασφάλειας και της συμπίεσης των εισοδημάτων. Σύμφωνα με την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Θεανώ Πολυζωγοπούλου, η οικονομική κρίση επηρέασε έντονα την ψυχολογία των πολιτών και στην Ελλάδα: «Τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης, πολλοί άνθρωποι ζουν σε ένα πλαίσιο ανασφάλειας και αβεβαιότητας, έχοντας απολέσει το κεκτημένο επίπεδο ζωής που είχαν. Αυτό τους κάνει να χάνουν την ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι συνθήκες ενός συλλογικού ψυχικού τραύματος. Οι άνθρωποι καταλήγουν να ζουν υπό ένα συνεχές άγχος και χάνουν την αίσθηση της αξιοπρέπειάς τους, κάτι που τους γεμίζει με φόβο και θυμό που μπορεί να εκφραστεί είτε εσωστρεφώς, οπότε ο άνθρωπος γίνεται αυτοκαταστροφικός, είτε εξωστρεφώς, οπότε ο άνθρωπος γίνεται επιθετικός προς το περιβάλλον του». Η κρίση αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες αύξησης των κρουσμάτων κατάθλιψης στην Ελλάδα, όπου σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τα τελευταία 15 χρόνια η χρήση αντικαταθλιπτικών έχει αυξηθεί κατά 255%.

Παρότι πολλοί άνθρωποι περιγράφουν την εμπειρία τους σε ένα δωμάτιο θυμού ως «καθαρκτική» και «ανακουφιστική» από την πίεση των προβλημάτων τους, οι ψυχολόγοι αμφιβάλλουν ως προς το αν αποτελεί έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης του άγχους. Η κυρία Πολυζωγοπούλου υποστηρίζει ότι «το να πηγαίνει κάποιος συστηματικά σε έναν τέτοιο χώρο οδηγεί σε μια τυφλή εκτόνωση του θυμού και αποπροσανατολίζει τον άνθρωπο από το πραγματικό πρόβλημα που τον καταπιέζει και τον κάνει να αισθάνεται θυμωμένος. Η τυφλή εκτόνωση μέσω της βίας έχει ως αποτέλεσμα αφενός το άτομο να συνεχίσει να ζει υπό τις συνθήκες που του προκαλούν κατάθλιψη και θυμό, αφετέρου να δημιουργήσει, ίσως, επικίνδυνες συμπεριφορές που θα βγουν στον δρόμο, αφού με αυτό τον τρόπο δίνεται η αίσθηση ότι κάποιος μπορεί να γίνει βίαιος, χωρίς να προκαλέσει βλάβη. Τα δωμάτια θυμού μετατρέπουν τον θυμό σε ένα καταναλωτικό προϊόν και δεν θεραπεύουν τις συνέπειες της τραυματικής εμπειρίας, ούτε συμβάλουν στο να γίνει ο θυμός ένα δημιουργικό συναίσθημα που θα βοηθήσει τον άνθρωπο να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του. Αντίθετα, δίνουν την ψευδαίσθηση της λύσης του προβλήματός του μέσα από την πρόσκαιρη εκτόνωση. Όμως το πρόβλημα συνεχίζει και είναι εκεί».

Μπήκα στο δωμάτιο θυμού, για να δω τι εντυπώσεις θα αφήσει σε εμένα η εμπειρία του να σμπαραλιάζω οθόνες, μπουκάλια και άλλα αντικείμενα. Η αλήθεια είναι ότι το να σπας πράγματα έχει πλάκα, καθώς περνάς μια κόκκινη γραμμή -αυτή της μαζικής καταστροφής αντικειμένων-, που στην καθημερινή ζωή δεν μπορείς να παραβιάσεις. Επίσης, έχει πλάκα να σπας αντικείμενα που συνδέεις με πράγματα που σε καταπιέζουν, όπως μια οθόνη υπολογιστή που σου θυμίζει το γραφείο ή το μπουκάλι από το αγαπημένο ποτό κάποιου/ας πρώην σου. Σε αντίθεση με άλλους παραδοσιακούς -και εξίσου όχι και τόσο επιστημονικούς- τρόπους αντιμετώπισης του άγχους, όπως είναι η γιόγκα και ο διαλογισμός, που παρουσιάζουν έντονη παθητικότητα, τα δωμάτια θυμού σε κάνουν να αισθάνεσαι δυνατός, επειδή κάνεις κάτι -σπας, σπας, σπας-, για να εκφράσεις το πόσο χάλια αισθάνεσαι για ό,τι σου συμβαίνει. Αν μάλιστα το κάνεις με παρέα, ίσως περάσεις ακόμη καλύτερα. Από την άλλη, όταν βγήκα από το δωμάτιο θυμού, έχοντας αφήσει μερικά κιλά σπασμένου γυαλιού και πλαστικού πίσω μου, τα προβλήματα της καθημερινότητας δεν με είχαν αφήσει. Με άλλα λόγια, τα δωμάτια θυμού θα σε βοηθήσουν να σπάσεις πλάκα, όμως δεν θα σε βοηθήσουν να αντιμετωπίσεις το άγχος αποτελεσματικά.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, ένα από πιο δύσκολα πράγματα για τον ιδιοκτήτη ενός δωματίου θυμού είναι να βρει τα προς καταστροφή αντικείμενα. Η Ελένη λέει σχετικά: «Στην αρχή πιστεύαμε ότι θα ήταν πολύ εύκολο, ότι θα κάναμε μια βόλτα στην Αθήνα και θα βρίσκαμε παλιά πράγματα που θα μπορούσε σπάσει ο κόσμος. Αποδείχθηκε ότι το εγχείρημα ήταν πολύ πιο δύσκολο, αφού καθημερινά πρέπει να βρίσκουμε εκατοντάδες αντικείμενα. Όσον αφορά στις ηλεκτρονικές συσκευές, τις παίρνουμε από επιχειρήσεις ή μαγαζιά που τις πετάνε ως άχρηστες, ενώ όλα τα άλλα αντικείμενα, όπως τα μπουκάλια, τα ποτήρια και τα πιάτα, τα αγοράζουμε καινούρια από εργοστάσια».

Οι επίδοξοι καταστροφείς μπορούν να φέρουν και προσωπικά αντικείμενα που τους εκνευρίζουν και θέλουν να τα δουν να γίνονται χίλια κομμάτια. «Πελάτες έχουν βάλει σε μπουκάλια προσκλητήρια γάμου ή φωτογραφίες πρώην, για τα σπάσουν. Θυμάμαι μια πολύ εκνευρισμένη γυναίκα που είχε έρθει με μια φίλη της, μετά τον χωρισμό της. Έγραφε παντού το όνομα του πρώην της -σε μπουκάλια, πιάτα, οθόνες- και τα έσπαγε με μανία. Βγήκε αρκετά ξαλαφρωμένη».

Περισσότερα από το VICE

Συζητώντας για το Ρεμπέτικο, την Εκκλησία και τη Μακεδονία με τον Δημήτρη Μυστακίδη στα Εξάρχεια

Μοντέλα του Instagram Δίνουν Συμβουλές για το πώς να Βγάλεις την Tέλεια Selfie

Η Ηλίθια, Θλιβερή μου Προσπάθεια να Αφήσω Μούσι