Το να Είσαι Πρoσωπικός Σεφ Ενός Πολυεκατομμυριούχου Είναι μια Δουλειά με Πολλά Οφέλη

To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Munchies.

Εργάζομαι όλη μου τη ζωή στον χώρο της εστίασης. Έχω πλύνει πιάτα, ήμουν σερβιτόρος και μπάρμαν και έχω δουλέψει σε κάθε θέση στην κουζίνα. Πριν από 14 χρόνια, έγινα προσωπικός σεφ ενός πολυεκατομμυριούχου.

Οι άνθρωποι φαντασιώνονται να έχουν προσωπικό σεφ, επειδή κάνει τη ζωή σου να ακούγεται πιο απλή. Μάλλον θα χαιρόσουν πολύ με τον έξτρα χρόνο που θα μπορούσες να αφιερώσεις σε χόμπι. Υπάρχει μόνο ένα μειονέκτημα: το να πηγαίνεις σε εστιατόρια θα σου φαίνεται πλέον απογοητευτικό. Συνεχώς ακούω από τους εργοδότες μου ότι «δεν ήταν τόσο καλό, όσο αυτά που μας φτιάχνεις». Σκεφτείτε μόνο τι ωραία θα ήταν να έχεις πολύ ωραίο φαγητό, όπως το θέλεις, τρεις φορές τη μέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα. Δεν είναι και άσχημη ζωή.

Οι εργοδότες μου δεν έχουν σχεδόν καθόλου απαιτήσεις για το τι θα φάνε. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν τι θα φάνε, μέχρι που κάθονται στο τραπέζι. Λίγοι άνθρωποι θα ήταν πρόθυμοι να εμπιστευτούν κάποιον τόσο πολύ για τη διατροφή τους, έτσι σίγουρα διαφέρω από τα δεδομένα του χώρου – εγώ παίρνω όλες τις αποφάσεις που έχουν να κάνουν με τη σχεδίαση του μενού και τα ψώνια. Πού και πού, μπορεί να πουν ότι έχουν όρεξη για κάτι ξεχωριστό, κατά τα άλλα, το φαγητό εξαρτάται από μένα.

Είναι πιο χαλαρό από μια συνηθισμένη δουλειά στο εστιατόριο, έτσι το άγχος δεν είναι πρόβλημα. Τα λεφτά είναι καλά και οι ανέσεις φοβερές. Προτού παντρευτώ, ζούσα με την οικογένεια και τους ακολουθούσα όπου πήγαιναν. Τώρα, περνάω τον πιο πολύ χρόνο με τη γυναίκα μου, αλλά πέντε μήνες το, χρόνο η οικογένεια για την οποία δουλεύω πηγαίνει στη Φλόριντα και πρέπει να τους ακολουθώ. Ουσιαστικά, είμαι χωρισμένος πέντε μήνες τον χρόνο.

Η γυναίκα μου δεν χαίρεται κιόλας και το γεγονός μας έχει δημιουργήσει πολλές εντάσεις. Ευτυχώς, μέσα σε αυτούς τους πέντε μήνες, βλεπόμαστε κάποιες φορές. Μιλάμε συνέχεια.

Αν δούλευα στον χώρο τον εστιατορίων, δεν θα ήταν τελείως διαφορετικά. Ξέρω πώς είναι: Δουλεύεις 12 ώρες τη μέρα, έξι μέρες τη βδομάδα. Απλώς δεν έχεις ζωή. Μετά τη βάρδια, είσαι τόσο πτώμα που είτε καταλήγεις να πίνεις, είτε πας σπίτι και ξεραίνεσαι, ώστε να πας πάλι για δουλειά την άλλη μέρα. Σχεδόν δεν βλέπεις το έτερο ήμισύ σου. Γενικά, ο χώρος της εστίασης είναι δύσκολος για τις σχέσεις.

Ακόμη και τώρα που δεν ζω πάνω από τους εργοδότες μου, το ότι είμαι τόσο κοντά τους είναι κάτι που δυσκολεύομαι να διαχειριστώ. Μπορεί να προκαλέσει αμήχανες στιγμές. Μερικές φορές, δεν ταιριάζω καλά στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, που είναι όλο καλοαναθρεμμένους τύπους – είμαι λίγο ισχυρογνώμων και λίγο αδέξιος.

Μια φορά, η οικογένεια παρέθεσε δείπνο σε κάποιους που δεν ήξερα. Έκανα διάφορες δουλειές και στο τέλος, την ώρα που καθάριζα, εκείνοι έπιασαν κουβέντα για τα πολιτικά. Εγώ πετάχτηκα και είπα κάτι γι’ αυτό που συζητούσαν. Το αφεντικό μου απάντησε και εγώ έφυγα. Αργότερα, όταν έφυγαν οι καλεσμένοι, το αφεντικό μου είπε, «Να προσέχεις τι λες μπροστά σε κάποιους ανθρώπους. Αφού έφυγες, οι καλεσμένοι μου είπαν “ποιος νομίζει ότι είναι;”». Δηλαδή, ότι είμαι υπηρέτης και δεν πρέπει να μιλάω για πολιτικά θέματα στο τραπέζι.

VICE Video: Το Φετίχ που Συνδέει το Σεξ με την Κατανάλωση Τεράστιων Ποσοτήτων Φαγητού

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αλλά τον περισσότερο καιρό είναι τέλεια. Οι καλεσμένοι δείχνουν σεβασμό και χαίρονται να τους φροντίζουν. Οι περισσότεροι είναι πολύ καλοί. Μια στο τόσο, μου δίνουν και φιλοδώρημα. Οι άνθρωποι χαίρονται να είναι στον παράδεισο, να τους ταΐζει ένας προσωπικός σεφ. Εκεί, δεν υπάρχει παράπονο. Επίσης, είμαι καλός σ’ αυτό που κάνω.

Για μένα, το καλύτερο είναι οι άνθρωποι που γνωρίζω. Κάνω παρέα με διαχειριστές κεφαλαίων, πολιτικούς και διάσημους. Βλέπεις έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, κάτι που ο μέσος άνθρωπος δεν βλέπει. Βλέπεις πώς ζουν οι άνθρωποι, όταν βγάζουν μισό δισεκατομμύριο δολάρια τον χρόνο.

Κάτι που είναι πολύ εμφανές, είναι ότι δεν φαίνεται να έχει σημασία πόσα λεφτά βγάζεις, από ένα σημείο και πέρα. Είτε θα είσαι ευτυχισμένος, είτε όχι. Από ένα σημείο συγκέντρωσης πλούτου και μετά, κανένα επιπλέον ποσό χρημάτων δεν θα σε κάνει χαρούμενο. Γνωρίζω πολλούς δυστυχισμένους πλούσιους, που είναι θυμωμένοι με τα πάντα. Θα έπρεπε να είναι χαρούμενοι και να ζουν υπέροχες ζωές, όμως είναι απλώς άνθρωποι. Τα λεφτά δεν αλλάζουν τη ζωή – όχι και πολύ. Απλώς κάνουν τα πράγματα πιο απλά.

Περισσότερα από το VICE

Αν Δεν Έχεις Πάει Στρατό, Μπορείς να Πας στο Master Chef

Εξεζητημένες Λύσεις για το Hangover από Aγαπημένους μας Σεφ που Ξέρουν να Τρώνε (και να Πίνουν)

Η Καφρίλα του να Παραγγέλνεις Φαγητό Μέσα στην Κακοκαιρία