Στο αποκορύφωμα του θανατηφόρου τρίτου κύματος κορονοϊού στη Μιανμάρ, ο 13χρονος Tun Lin Naing βοηθάει κουβαλώντας μέχρι και δέκα πτώματα τη μέρα.«Στην αρχή φοβόμουν αλλά όταν άρχισα να κουβαλάω όλο και πιο πολλά πτώματα, σταμάτησα να φοβάμαι. Έχω αναισθητοποιηθεί», είπε στο VICE World News μετά από μια πρόσφατη βάρδια.
Η συμμετοχή του Tun Lin Naing στον αγώνα κατά του ιού έχει συγκινήσει τη χώρα που βιώνει πολλαπλές κρίσεις ταυτόχρονα. Πριν από έξι μήνες ο στρατός κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, πυροδοτώντας απεργίες σε όλη τη χώρα κατά τις οποίες γιατροί έφυγαν από νοσοκομεία, η προμήθεια εμβολίων διακόπηκε και το σύστημα υγείας ήταν στα όρια της κατάρρευσης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η χούντα της Μιανμάρ συνέλαβε την επικεφαλής της ομάδας αντιμετώπισης της COVID-19, κατηγορώντας τη για σχέσεις με τους διαδηλωτές. Όταν εμφανίστηκε η μετάλλαξη Δέλτα και ξεκίνησε ένα καταστροφικό κύμα λοιμώξεων σε πολλές ασιατικές χώρες, πολλοί κάτοικοι της Μιανμάρ δεν είχαν να βασιστούν πουθενά, αναζητούσαν οξυγόνο στα social media.Τον Ιούλιο, ο Βρετανός απεσταλμένος στα Ηνωμένα Έθνη προειδοποιούσε ότι οι μισοί από τους 54 εκατομμύρια κατοίκους της Μιανμάρ θα μπορούσαν να κολλήσουν την ασθένεια. Λιγότερο από 3% του πληθυσμού είναι πλήρως εμβολιασμένοι, η δεύτερη χώρα από το τέλος στη Νοτιοανατολική Ασία. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στις Αρχές είναι τόσο μεγάλη, που πολλοί έχουν αρνηθεί ή φοβούνται να εμβολιαστούν.
Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίον μπαίνει ο Tun Lin Naing όταν σηκώνεται το πρωί, φοράει τον προστατευτικό του εξοπλισμό, και μπαίνει σε ένα ασθενοφόρο για να ξεκινήσει με τους συναδέλφους. Έχουν πολλά να κάνουν. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι καθημερινοί θάνατοι ήταν εκατοντάδες, ενώ κατά τα προηγούμενα κύματα ήταν μερικές δεκάδες.Θεωρείται ο νεότερος στο προσωπικό υγείας πρώτης γραμμής, παρόλα αυτά είναι ο μεγαλύτερος από τέσσερα αδέρφια του. Οι φτωχοί γονείς του έχουν αναζητήσει καταφύγιο σε ένα βουδιστικό μοναστήρι. Όταν έκλεισαν τα σχολεία πέρσι, αφήνοντας εκατομμύρια παιδιά να μην ξέρουν πώς να γεμίσουν τις μέρες τους, πήγε σε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό που λέγεται Metta Thingaha Free Funeral.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Είχε περιέργεια για τη δουλειά μας», λέει U Minn Din, 48χρονος πρόεδρος του οργανισμού, που παρέχει δωρεάν μεταφορά σε νεκροταφεία, νοσοκομείο και κρεματόρια.Ομάδες ασθενοφόρων όπως αυτές που παρέχει η Free Funeral γίνονται όλο και πιο απαραίτητες καθώς οι επαγγελματίες υγείας κρύφτηκαν για να γλιτώσουν από τη χούντα. Καθώς τα κρούσματα κορονοϊού κορυφώθηκαν τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουλίου, εμφανίστηκε ένα βίντεο στο Facebook που έδειχνε πτώματα στοιβαγμένα σε ένα κρεματόριο στη Γιανγκόν.Στην αρχή, ο Tun Lin Naing μόνο έπλενε τα φέρετρα και βοηθούσε ηλικιωμένα μέλη του οργανισμού. Αλλά όταν η κρίση χειροτέρεψε, ήθελε να κάνει κι άλλα πράγματα. Ο πρόεδρος πήρε άδεια παό τους γονείς και ο Tun Lin Naing μπήκε στην ομάδα. Τώρα είναι υπό τη φροντίδα του οργανισμού και κοιμάται στα γραφεία. Τo VICE World News δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τους γονείς του.Σύντομα άρχισε να μεταφέρει πιθανούς ασθενείς σε πτέρυγες απομόνωσης και τα πτώματα στα κρεματόρια.
Αλλά δεν είχε συνηθίσει να βλέπει τόση θλίψη και πόνο από κοντά. Επίσης φορούσε τον προστατευτικό εξοπλισμό για ώρες, κάποιες ζεστές μέρες. Στην αρχή δυσκολευόταν να κοιμηθεί, λέει ο U Minn Din, αλλά αυτό άλλαξε μετά από έναν μήνα. «Ξυπνούσε και μόνο ακούγοντας βήματα. Αλλά προσαρμόστηκε εύκολα».Ένα από τα εμπόδια ήταν το βάρος των πτωμάτων. «Τα πτώματα είναι πολύ βαριά και δυσκολεύομαι να τα βάλω στους σάκους», είπε στο VICE World News ο Tun Lin Naing.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα περίπου 20 μέλη του οργανισμού αποφάσισαν να μη γυρίσουν σπίτια τους, για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους από τον ιό. Μετά από μήνες, ο U Minn Din λέει ότι ο Tun Lin Naing έχει γίνει ο θετός του γιος.Στο δεύτερο μισό του Ιουλίου, υπήρξαν μέρες που έπρεπε να κουβαληθούν δεκάδες πτώματα. Όταν κάποιοι εθελοντές αρρώστησαν, ο Tun Lin Naing, που δεν είχε εμφανίσει συμπτώματα, είχε περισσότερη δουλειά. Πήγαινε να κουβαλήσει πτώματα με τη συνοδεία μόνο του οδηγού. Αλλά δεν μπορούσαν να τα σηκώσουν μόνοι τους, έτσι τους βοηθούσαν οι οικογένειες των θυμάτων.
Αν και η δουλειά είναι εξουθενωτική, ο Tun Lin Naing λέει ότι δεν σκοπεύει να τα παρατήσει σύντομα.«Θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτήν τη δουλειά μέχρι να μεγαλώσω», είπε.