pa10
Αθλητισμός

Η «Εθνική» Προσφύγων στις Πολεμικές Τέχνες Προπονείται στο Πεδίο του Άρεως

Περάσαμε μια μέρα με την ομάδα προσφύγων που γνωρίστηκε στο καμπ της Μόριας και βρήκε διέξοδο στον αθλητισμό.

Πέμπτη μεσημέρι, γύρω στη 1.00, στο Πεδίον του Άρεως ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων σε κύκλο, με αποστάσεις, κάνει προθέρμανση. Οι περισσότεροι είναι πολύ νέοι άνδρες από 16 μέχρι 22 χρονών και μια μικρή ομάδα γυναικών. Δύο μικρά παιδιά προσπαθούν να παρακολουθήσουν την προπόνηση και αντιγράφουν τους μεγάλους. Ο προπονητής δίνει το σύνθημα για να χωριστούν σε ζευγάρια και να ξεκινήσουν προπόνηση πυγμαχίας, kick boxing ή muay thai. Θα ξεκινήσουν με σκιαμαχία και μετά θα αγωνιστούν μεταξύ τους. Ο ήλιος είναι ντάλα, αλλά ο Ματζίντ, η Ζαχρά, ο Σαμπίρ, ο Ικμπάλ, ο Χαμίντ -όλοι πρόσφυγες με καταγωγή από το Αφγανιστάν- έχουν προπονηθεί σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες, αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι γνωρίστηκαν στο καμπ της Μόριας στη Λέσβο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάποιοι ήδη έμπειροι μποξέρ και αθλητές muay thai με πολλές διακρίσεις, άλλοι βρήκαν τον αθλητισμό ως μια διέξοδο από τις αντίξοες συνθήκες της Μόριας. Ο Ματζίντ Αχμάντι, το 2020, έφτασε να αναδειχθεί πρωταθλητής στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Muay Thai. Στα τέλη Μαΐου, ο Ματζίντ και ο Χαμίντ, ο προπονητής της ομάδας που πριν λίγα χρόνια είχε κατακτήσει την πρώτη θέση σε Παγκόσμιο Κύπελλο Κick Βoxing, θα διεκδικήσουν το Κύπελλο στην πολύ σημαντική διεθνή οργάνωση Muay Thai Grand Prix. Ο Ματζίντ που ζούσε στο Ιράν από τα 14, το 2020 είχε πάρει την πρώτη θέση σε αυτή τη διοργάνωση. Μόλις δυο χρόνια πριν, το 2018, έκανε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής Ιράν-Τουρκία με τα πόδια. Από τα τουρκικά παράλια έφτασε στη Λέσβο με βάρκα.

pa3.jpg

Η μη κυβερνητική οργάνωση “Yoga and Sports with Refugees” με έδρα το νησί του Βορειανατολικού Αιγαίου έχει σύνθημά της ότι ο αθλητισμός μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Οι περισσότεροι από όσους προπονούνται τώρα στο Πεδίο του Άρεως άρχισαν ή ξαναβρήκαν τις πολεμικές τέχνες, χάρη στη δράση της οργάνωσης στο νησί και στην Αθήνα.   

Το ίδιο κι ο 17χρονος Ικμπάλ Αλικχίλ, από το Αφγανιστάν. Ο Ικμπάλ το ξέρει καλά το Πεδίο του Άρεως. Είναι ο μόνος που δεν έχει περάσει από τη Μόρια, αλλά αναγκάστηκε να περπατήσει 18 μέρες από την Τουρκία μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Μετά έβγαλε ένα εισιτήριο και ήρθε στην Αθήνα. Τους πρώτους επτά μήνες ήταν άστεγος και κοιμόταν στο Πεδίο. Δεν σταμάτησε ούτε μέρα το μποξ. Στην προπόνηση αμέσως ξεχωρίζει, φαίνεται από τους πιο δυνατούς κι ευκίνητους μποξέρ, με σπουδαίο μέλλον απ’ ότι λέει και ο προπονητής του εφόσον αν οι συνθήκες της ζωής τού επιτρέψουν να συνεχίσει να κάνει αυτό που ξέρει.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Iqbal Αlikhil, 17 χρονών

Iqbal.jpg

IQBAL ALIKHIL

Ήμουν άστεγος επτά μήνες στο Πεδίο του Άρεως και τις νύχτες έπαιζα μποξ.

Περπάτησα 18 μέρες για να φτάσω στην Ελλάδα. Δεν είχαμε νερό και φαγητό. Περπατούσαμε μέρα-νύχτα. Ήρθα μόνος μου, χωρίς την οικογένειά μου, από την Τουρκία. Έφτασα στη Θεσσαλονίκη. Φοβόμουν πολύ την αστυνομία επειδή δεν είχα χαρτιά. Πήρα εισιτήριο και ήρθα στην Αθήνα. Ήμουν άστεγος επτά μήνες, έμενα στο Πεδίο του Άρεως. Ήταν πολύ δύσκολα. Τις νύχτες έκανα προπόνηση στο πάρκο. Όταν με έπιανε στενοχώρια που ζούσα έτσι, έπαιζα μποξ και ένιωθα καλύτερα.

Ήταν πολύ άσχημα, πολλή βροχή μερικές μέρες, πολύς ήλιος άλλες φορές. Τώρα μένω σε ένα σπίτι με συμπατριώτες μου απ’ το Αφγανιστάν. Είναι φίλοι μου, τους έχω σαν αδέρφια μου, με έχουν βοηθήσει πολύ. Στην αρχή δεν πλήρωνα τίποτα για το σπίτι.

Είμαι στην Ελλάδα έναν χρόνο και έξι μήνες. Ακόμα δεν έχω ταυτότητα και διαβατήριο. Έχω μόνο μια εξάμηνη άδεια παραμονής. Έχω τρεις αδερφούς που είναι στη Γερμανία. Θέλω να πάω στην οικογένειά μου. Πήρα θετική απάντηση (σ.σ.: έκανε αίτηση για οικογενειακή επανένωση) και περιμένω τα χαρτιά μου για να μπορέσω να ταξιδέψω. Δεν ξέρω πότε θα τα καταφέρω να πάω στη Γερμανία. Έχω δικηγόρο τώρα, μέσω της ΜΚΟ «Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» και περιμένω από το ελληνικό κράτος. Οι γονείς μου είναι στο Αφγανιστάν. Όταν φτάσω στη Γερμανία, θα κάνω αίτηση για να μπορέσουν να έρθουν και εκείνοι. Ελπίζω να τα καταφέρουν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Iqbal_preparing.jpg

Ο IQBAL ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Παίζω μποξ δύο χρόνια. Στο Αφγανιστάν μού είχαν πει ότι είμαι καλός μποξέρ, αλλά εκεί δεν υπήρχαν οι προπονητές ούτε διοργανώσεις για να εξελιχθώ. Θέλω να γίνω πρωταθλητής κόσμου. Με το που φτάσω στη Γερμανία, θα γραφτώ σε σύλλογο για να συνεχίσω το μποξ. Πέντε μήνες προπονούμαι με τον Χαμίντ στο Πεδίον του Άρεως. Τον βρήκα από την οργάνωση “Yoga & Sport with Refugees”.

Στόχος μου είναι να συνεχίσω επίσης το σχολείο. Πήγα σε μια ΜΚΟ πριν δυο μέρες και μου είπαν ότι τώρα οι τάξεις είναι γεμάτες. Προσπάθησα και το φθινόπωρο να γραφτώ στο σχολείο, αλλά δεν είχα κάποιον να με βοηθήσει και δεν τα κατάφερα. Θέλω να κάνω μαθήματα αγγλικών, επειδή δεν είναι τόσο καλά τα αγγλικά μου και επίσης να μάθω γερμανικά. Θέλω να ζήσω στη Γερμανία.

Majid Ahmadi, 20 χρονών – Πρωταθλητής Ελλάδας 2020, Muay Thai

_A0A7383.jpg

Ο MAJID ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ MUAY THAI TO 2020.

Θέλω να μείνω στην Ελλάδα και να γίνω ο καλύτερος στον κόσμο.

Φύγαμε από το Αφγανιστάν όταν ήμουν 14 και πήγαμε στο Ιράν. Τότε άρχισα το muay thai. Πριν από τρία χρόνια, από το Ιράν πήγα στην Τουρκία -ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής το έκανα με τα πόδια– και από εκεί έφτασα με βάρκα στη Λέσβο.

Έμεινα στο καμπ στη Μόρια για ενάμιση χρόνο. Ήταν πολύ δύσκολη κατάσταση. Όλη τη μέρα την περνούσα στις ουρές για να πάρω φαγητό. Πολλοί έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους, γιατί δεν άντεχαν άλλο να περιμένουν. Τον χειμώνα έκανε πολύ κρύο και οι συνθήκες ήταν αντίξοες στη σκηνή. Όταν έβρεχε, τα νερά έμπαιναν μέσα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μετά τον πρώτο χρόνο στο καμπ ξεκίνησα να βοηθάω εθελοντικά σε μια οργάνωση που λέγεται “Yoga and Sports with Refugees”. Άρχισα να προπονούμαι ξανά μαζί τους και να κάνω μαθήματα muay thai στους πρόσφυγες. Η οργάνωση αυτή με βοήθησε πάρα πολύ.

Hamid_prothermansi.jpg

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ HAMID NOROUZI ΜΑΖΙ ΜΕ ΔΥΟ ΕΦΗΒΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.

Τώρα μένω στον Άγιο Νικόλαο, στην Αθήνα, σε ένα διαμέρισμα που μου έχει παραχωρήσει η ΜΚΟ «Μετάδραση», μαζί με άλλα πέντε άτομα. Είμαστε δύο σε κάθε δωμάτιο. Εδώ και δυο βδομάδες δουλεύω για τη «Μετάδραση», απογεύματα και βράδια. Ασχολούμαι με ανήλικους πρόσφυγες, μοιράζω φαγητό, δίνω ρούχα στα παιδιά, τα προσέχω στους ξενώνες της οργάνωσης.

Συνεχίζω το Λύκειο στην Αθήνα, αλλά έπρεπε να σταματήσω για το Πρωτάθλημα και μετά έκλεισε λόγω κορονοϊού. Ξανάρχισα να πηγαίνω τώρα που άνοιξαν τα Λύκεια. Μαθαίνω ελληνικά, αλλά είναι δύσκολη γλώσσα.

Θέλω να μείνω στην Ελλάδα και να συνεχίσω να προπονούμαι. Πέρσι, πήρα χρυσό μετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Muay Thai. Πήρα το κύπελλο και στο Muay Thai Grand Prix. Στόχος μου είναι να γίνω ο καλύτερος στον κόσμο. Όταν είναι όλα εντάξει με το διαβατήριό μου, θέλω να πάω στην Ταϊλάνδη για έξι μήνες ή έναν χρόνο, ώστε να προπονηθώ και να πάρω μέρος σε αγώνες.

Θα πάρω και φέτος μέρος στο Muay Thai Grand Prix, τέλος Μαΐου, όπου έχω προγραμματισμένους δύο αγώνες. Στόχος μου είναι η νίκη, όπως και πέρσι. Οι πολεμικές τέχνες είναι η ζωή μου. Δεν τους το λέω στο σχολείο, αλλά αγαπάω περισσότερο τα αθλήματα. Πριν κλείσουν οι σχολές έκανα προπόνηση στον σύλλογο “White Tiger”. Τώρα συνεχίζω στο Πεδίο του Άρεως με τα παιδιά και μόνος μου. Προσπαθώ να κάνω προπόνηση τέσσερις με έξι ώρες κάθε μέρα. Ο προπονητής της ομάδας των προσφύγων στο πάρκο είναι φίλος μου, προπονούμασταν μαζί στο Ιράν. Έχω πει σε αρκετούς πρόσφυγες για την ομάδα και τους έχω φέρει σε επαφή για να ξεκινήσουν κι αυτοί.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Zahra Khware, 17 χρονών

Zahra.jpg

Η ZAHRA KHWARE

Προπονούμαι σκληρά για να γίνω δυνατή και να μπορώ να κάνω τα πάντα, όμως το όνειρό μου είναι να γίνω ηθοποιός.

Είμαι στην Ελλάδα εδώ και έναν χρόνο. Ήρθα από το Αφγανιστάν με την οικογένειά μου, φτάσαμε στη Μόρια από την Τουρκία και μείναμε στο καμπ έξι μήνες. Η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Δεν είχαμε αρκετό φαγητό και τρεχούμενο νερό. Κάθε φορά που έβρεχε, η σκηνή γέμιζε νερά.

Τώρα μένουμε σε ένα διαμέρισμα στην Πλατεία Αττικής. Γνώρισα μια κοπέλα που προπονείται με την ομάδα του Πεδίου του Άρεως και γίναμε φίλες. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ να έρχομαι.

Zahra1.jpg

Η ZAHRA ΕΝ ΩΡΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ.

Προπονούμαι τρεις φορές την εβδομάδα. Θέλω να γίνω δυνατή και δουλεύω σκληρά για να μπορώ να κάνω τα πάντα. Στόχος μου είναι να κατέβω σε αγώνες.

Δεν θέλω να μείνω στην Ελλάδα. Ο πατέρας μου είναι στη Γερμανία και θέλω να πάω κι εγώ εκεί. Περιμένω να βγει το διαβατήριο και η ταυτότητά μου. Φέτος δεν τα κατάφερα να γραφτώ στο σχολείο. Θα συνεχίσω σίγουρα το σχολείο στη Γερμανία. Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να γίνω ηθοποιός.

Hamid Nοrusi, 30 χρονών (κάτοχος παγκόσμιου τίτλου kick boxing, προπονητής της ομάδας προσφύγων)

Hamid_portrait.jpg

Ο ΧΑΜΙΝΤ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.

Θέλω να γίνω πρωταθλητής κόσμου, το ρινγκ είναι η ζωή μου.

Η καταγωγή μου είναι από το Αφγανιστάν, αλλά πήγαμε στο Ιράν όταν ήμουν μωρό. Όλη μου η ζωή ήταν εκεί. Στο Ιράν είχα πάρει μέρος σε 200 αγώνες, ανάμεσά τους και τέσσερις παγκόσμιοι.

Είμαι ο προπονητής της ομάδας προσφύγων του Πεδίου Άρεως, εδώ και πέντε μήνες. Οι άνθρωποι είναι από πολλές χώρες - Συρία, Αφγανιστάν, από χώρες της Αφρικής. Προσπαθώ να τους βοηθήσω όλους. Είμαι δύο χρόνια στην Ελλάδα μαζί με τη γυναίκα μου. Με την οικογένειά μου δεν είμαστε όλοι μαζί. Οι γονείς μου και τα δύο αδέρφια μου είναι στη Θεσσαλονίκη, ο άλλος μου αδερφός είναι ακόμα στη Μόρια. Προσπαθούμε να τον φέρουμε εδώ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εγώ έμεινα ενάμιση χρόνο στη Μόρια. Δεν σταμάτησα την προπόνηση ούτε εκεί. Ήταν πολύ δύσκολα, αλλά προπονούμασταν κάθε μέρα στο καμπ. Δεν σταματούσαμε ούτε με βροχή, ούτε με ήλιο. Το “Yoga & Sport with Refugees” με βοήθησε στη Λέσβο να συνεχίσω την προπόνηση. Μου έδωσαν γάντια και ό,τι άλλο χρειαζόμουν. 

Hamid_Tatoo.jpg

ΤO "ΜΑΧΗΤΙΚΟ" ΤΑΤΟΥΑΖ ΤΟΥ HAMID.

Κάνω muay thai και kick boxing (K-1). Εδώ και έξι μήνες έχω έρθει από τη Μόρια στην Αθήνα. Τέλος Μαΐου θα αγωνιστώ κι εγώ μαζί με τον Ματζίντ στο Muay Thai Grand Prix. Είμαι μαχητής, επαγγελματίας αθλητής, δεν κάνω κάποια άλλη δουλειά. Θέλω να γίνω πρωταθλητής κόσμου. Το ρινγκ είναι η ζωή μου.

Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί μαζί μου, αν κaι έχω τόσες διακρίσεις. Θέλω να γίνομαι όλο και καλύτερος για να βοηθήσω τα παιδιά που προπονώ να γίνουν σωστοί αθλητές και να πάρουν όλοι μέρος σε αγώνες μια μέρα. Όποια τεχνική μαθαίνω, τους τη δείχνω. Στο Πεδίο του Άρεως, τουλάχιστον, είναι καλύτερα από τη Μόρια.

Shabir Hasani, 18 χρονών

Shabir.jpg

SHABIR HASANI

Θέλω να γίνω επαγγελματίας μαχητής muay thai και να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο.

Κατάγομαι από το Αφγανιστάν. Είμαι τρεισήμιση χρόνια στην Ελλάδα, αλλά η οικογένειά μου είναι στο ακόμα στο Αφγανιστάν. Έφτασα με βάρκα στη Λέσβο από την Τουρκία και έμεινα ενάμιση χρόνο στη Μόρια. Συνέχισα να προπονούμαι και μέσα στο καμπ. Ήταν όμως πολύ δύσκολα. Υπήρχαν συχνοί καβγάδες μεταξύ των προσφύγων από διαφορετικές χώρες.

Τώρα πηγαίνω στην Γ’ Λυκείου, σε ένα σχολείο στο Γαλάτσι. Μαθαίνω ελληνικά και αγγλικά. Θέλω να πάω στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσω Πληροφορική. Πριν κλείσουν οι σχολές έκανα κι εγώ προπόνηση στον σύλλογο “White Tiger”. Δεν ξέρω ακόμα αν θέλω να μείνω στην Ελλάδα ή να φύγω, αλλά σίγουρα ο στόχος μου είναι να γίνω επαγγελματίας μαχητής muay thai.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Περισσότερες φωτογραφίες από την προπόνηση παρακάτω:

Hamid_Shabir.jpg
Iqbal (2).jpg
Hamid-prothermansi1.jpg
έφηβοι.jpg

Στο καμπ της Μόριας γνωρίστηκαν τα περισσότερα μέλη της ομάδας του Πεδίου του Άρεως. Ο Χαμίντ μας παραχώρησε φωτογραφίες από την παραμονή του εκεί.

Hamid_Moria1.jfif

 

HamidMoria.jfif
Hamid_Moria.jfif