H Ladele Τραγουδάει Από Rap Μέχρι Όπερα (Επειδή Μπορεί)

«2310», αυτό είναι το πρώτο πράγμα που είπε η Ladele με το που πάτησα record στο κινητό. Στη συνέχεια με ενημέρωσε ότι πρόκειται για την πρώτη της συνέντευξη, η οποία, πραγματοποιήθηκε ενώ πίναμε ποτάρες σε ένα μπαρ στο κέντρο της Αθήνας.

Μπορεί να έχει κυκλοφορήσει μόλις ένα κομμάτι, όμως, προσωπικά τη θεωρώ από τις πιο ελπιδοφόρες περιπτώσεις της εγχώριας rap -και όχι μόνο- πραγματικότητας. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι παράλληλα με την πορεία της στον συγκεκριμένο χώρο, σπουδάζει όπερα!

Η Μαρία είναι μόλις 19 ετών και οι στίχοι της ακούγονται πιο ώριμοι από συναδέλφους της που μετράνε πάνω από δεκαετία στον χώρο.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Περρέα, στη Θεσσαλονίκη. Από την πλευρά της μαμάς μου είμαι Ελληνίδα και ο μπαμπάς μου είναι Άγγλος με καταγωγή από τη Νιγηρία. Βέβαια, δεν τον γνώρισα ποτέ. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μωρό και μεγάλωσα με τη μαμά, τη γιαγιά και τον παππού», μου αναφέρει σχετικά με το παρελθόν της.

Κρατάει μπεγλέρι -το ακούω και στην απομαγνητοφώνηση-, είναι χαλαρή και super ευχάριστη στην κουβέντα. Αναρωτιέμαι πώς ήταν να μεγαλώνει σε αυτή την περιοχή μιας και δεν γνωρίζω πολλά από Θεσσαλονίκη.

«Είναι ένα παραθαλάσσιο προάστιο. Μια μικρή κοινωνία δίπλα σε άλλες μικρές κοινωνίες. Όλοι, πάνω – κάτω, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Δεν θα σου κρύψω ότι δεν πέρασα τόσο ωραία όσο θα ήθελα. Στην αρχή δεν πήγαινα σχολείο εκεί και έτσι δεν γνώριζα πολλά παιδιά. Αργότερα έκανα κάποιες φιλίες τις οποίες διατηρώ ακόμα. Δυστυχώς, σε τέτοιες κοινωνίες το ξένο είναι δύσκολα αποδεκτό. Αρχικά δεν το είχα καταλάβει, δεν με θεωρούσα κάτι διαφορετικό - που δεν είμαι. Στη συνέχεια τελείωσα το σχολείο, ξεκίνησα τις σπουδές μου και μετακόμισα στα Δυτικά. Κάπου εκεί έκανε την εμφάνισή του και ο κορονοϊός».

Η μουσική πώς μπήκε όμως στη ζωή της;

«Η μητέρα μου μεγάλωσε με Ημισκούμπρια, Jay-Z και όλα τα όμορφα. Η γιαγιά από την άλλη άκουγε τα παραδοσιακά, από αυτήν άκουσα πολλά Θρακιώτικα - είμαστε Θρακιώτες και Μικρασιάτες. Ο παππούς άκουγε τα ρεμπέτικα».

Ρωτάω ποια είναι η πρώτη της ανάμνηση με την κλασική μουσική.

«Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έβλεπα ΕΡΤ3. Είχε μια εμφάνιση της Μαρίας Κάλλας από τη “Βασίλισσά της Νύχτας” και έπαθα σοκ. Είχε αρκετές ψηλές νότες και από μικρή προσπαθούσα να τις μιμηθώ. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα έχω φτάσει σε σημείο να τις πιάνω με ευκολία. Έχω μεγάλη έκταση».

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο συνδυασμός όπερας και rap μου φαίνεται πολύ περίεργος, με την καλή έννοια. Η  Μαρία, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, είναι μια σύγχρονη καλλιτέχνιδα που έχει το ραντάρ της ανοιχτό για κάθε πιθανό ερέθισμα.

Ένα από αυτά ήταν και το Μοναξιά στο Πεζοδρόμιο του 12ου Πίθηκου, που ήρθε στη ζωή της όταν ήταν 12 ετών. Μου αναφέρει ότι έπειτα ανακάλυψε τους ΒήταΠεις, οι οποίοι, αποτελούν σταθερή αξία για την ίδια.

«Έβαζα ακουστικά και έχωνα στο δωμάτιό μου λες και ήμουν σε κάποιο live», μου λέει. Μπορώ να το κάνω εικόνα, ένα παιδί στην εφηβεία, λίγο πριν χάσει την υπερδύναμη της φαντασίας, να οραματίζεται ότι είναι superstar. Έστω για λίγα λεπτά.

«Άκουγα Havoc, Logic, Βόρεια Αστέρια, Μικρό Κλέφτη, Στίχοιμα, Bong Da City. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που πρόλαβα αυτή τη σκηνή και την έψαξα. Κάτι πολύ σημαντικό για μένα είναι το να μη βάζω όρια σε αυτά που ακούω. Πάντα είμαι ανοιχτή σε νέους ήχους». 

Είναι καταπληκτικό. Ξεκινήσαμε από τη Μαρία Κάλλας και φτάσαμε στον Μικρό Κλέφτη και τους Bong Da City. Ωστόσο, εξέφρασα την απορία μου σχετικά με την πιο σοβαρή και στοχευμένη ενασχόλησή της με τον χώρο, που μας φέρνει στην κυκλοφορία του πρώτου της single με τίτλο Payback.

«Είναι 2019 και ανεβάζω στο Instagram ένα story στο οποίο τραγουδάω παίζοντας πιάνο το Ταινίες Δρόμου των Hawk και Smuggler. Τους είχα κάνει tag και με έκανε repost o Hawk. Είχε γίνει ένας μικρός χαμός. Άπειροι νέοι followers. Με ρώτησε ο Hawk αν ασχολούμαι με τη μουσική και με συμβούλευσε να αρχίσω να γράφω. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο έδινα πανελλήνιες. Με το που τελειώνω σκάει το Βασιλιάδες του Τίποτα από τον Μικρό Κλέφτη και έχω καραγουστάρει. Πάλι στο πιάνο, εκεί! Του το στέλνω, του αρέσει και με ρωτάει και αυτός αν το τρέχω. Του εξηγώ ότι μέχρι εκείνο το σημείο απλά πήγαινα στο ωδείο.

Περνάει ένας χρόνος και έχω αρχίσει δειλά – δειλά να γράφω. Ευτυχώς, τα έχω πετάξει όλα (γέλια). Καλό θα ήταν να μην τα έχω πετάξει, αλλά αυτό δείχνει εξέλιξη. Τελικά κόλλησα και έκτοτε δεν έχω σταματήσει να γράφω. Μπορεί να κάτσω στη μέση του δρόμου για να γράψω μια ιδέα που μου ήρθε. Σκέψου ότι έχω σταματήσει μέχρι και πελάτη την ώρα που μου δίνει παραγγελία για να γράψω. Μου λέει: “freddo espresso μέτριο καστανή, freddo cappuccino caramel”. Του λέω: “δεν σχολιάζω το caramel, περίμενε μισό λεπτάκι να σημειώσω κάτι και σου δίνω την ευκαιρία να το αλλάξεις” (γέλια)».  

Τελικά, ήρθε το πρώτο single και η επαφή με το κοινό. Όπως με πληροφορεί, πρόκειται για ένα κομμάτι που έχει γραφτεί περίπου ένα χρόνο πριν.

«Άραζα με έναν φίλο στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην παραλία. Ήταν Χειμώνας. Του ζήτησα μια μπάρα για να καπνίσω και μου λέει: “πάρε μια μπάρα, μπας και γράψεις καμιά μπάρα” και κάπως έτσι ξεκίνησε όλο το κομμάτι. Μου βγήκε με άνεση».

Της λέω πόσο μου αρέσει ο στίχος: Η μουσική είναι γένους θηλυκού, γι’αυτό πάνε πιο πέρα που θα μου το παίξεις άντρας.

«Όταν άρχισα να γράφω είχα φίλους που προσπάθησαν να με αποτρέψουν. Θυμάμαι να βάζω σε πρώην φίλη μου, με μεγάλη χαρά, ένα κομμάτι για να το ακούσει και μου είπε: “πας καλά; Έχεις τόσο ωραία φωνή, γιατί να γράψεις rap; Άστο για τους άντρες”. Η συγκεκριμένη άκουγε πολύ rap, αλλά το είχε στο μυαλό της ως αντρικό σπορ. Της απάντησα ότι η άποψή της είναι σεβαστή και την έβγαλα από τη ζωή μου, όπως έκανα με όσους πήγαν να με αποτρέψουν».

Δεν ξεχνάει, όμως, να μου αναφέρει ότι δεν θα μπορούσε να έχει κάνει έστω αυτά τα πρώτα βήματα χωρίς τους ανθρώπους που έχει δίπλα της. Η ομάδα δεν θα χάσει, όπως λέει στο Payback.  

Μιλάμε για την άνοδο του Fem Rap στην Ελλάδα. H Ladele θεωρεί ότι στην πρώτη γραμμή βρίσκονται καλλιτέχνιδες όπως η Inka και η Dogmother και τους δίνει άπειρο respect. Συζητάμε για την Μαρίνα από τους Στίχοιμα και πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει. Συμφωνούμε ότι είναι καιρός να εμφανιστούν και γυναίκες παραγωγοί στο παιχνίδι.

«Υπήρξε μεγάλο διάστημα αδράνειας, αλλά από το 2020 έχει αρχίσει να ανεβαίνει και πάει τάπα».

Αναρωτιέμαι πώς εκλαμβάνει τον σεξιστικό χαρακτήρα που έχουν κάποια κομμάτια από άνδρες rappers.

«Έχει τώρα δυο χρόνια, που, πέντε καλλιτέχνες τους οποίους άκουγα πολύ, έχω σταματήσει να τους παρακολουθώ. Άκουσα ένα τραγούδι που έχει βγει τώρα τελευταία για παράδειγμα και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Είναι δυνατόν να λες τέτοια πράγματα μη ειρωνικά; Απορούσα πώς το ανέβασαν, εξοργίστηκε πολύς κόσμος και όχι μόνο κοπέλες. Το πράγμα έχει ξεφύγει». 

Ποια είναι η άποψή της για το γεγονός ότι το rap έχει φτάσει στο mainstream;

«Πολλοί λένε ότι πλέον βγαίνει ο κάθε πικραμένος και κάνει μουσική. Αυτό δεν θα το ακούσεις ποτέ από μένα. Δεν μπορείς να αποτρέψεις κανέναν από το να εξάγει οποιοδήποτε είδος τέχνης. Προσωπικά, χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν άτομα γύρω μου που βγάζουν τέχνη και εξελίσσονται. Και ο πρώτος που έβγαλε μουσική, μάλλον ένας πικραμένος θα ήταν, έτσι δεν είναι;

Στην αρχή όλοι έτσι είμαστε. Χάρηκα που όταν ανέβασα το κομμάτι έλαβα αμέτρητα μηνύματα από κοπέλες που θέλουν να κάνουν και αυτές μουσική. Είναι περισσότερες από όσες νομίζουμε. Μου θυμίζει τον στίχο των ΒήταΠεις που λέει: Σου δίνω κίνητρο να μπεις στο κίνημα».

Τη ρωτάω πώς αισθάνεται σαν γυναίκα σε μια περίοδο που συμβαίνουν πολλά άσχημα περιστατικά.

«Είμαι ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί πολύ μέσα στην πόλη. Γνωρίζω οδούς της Θεσσαλονίκης που δεν θα έπρεπε (γέλια). Πάντα κυκλοφορούσα άνετα, όμως, τελευταία έχω αρχίσει να το σκέφτομαι. Από τη μια νιώθω πιο δυνατή, αλλά από την άλλη έχουμε το βράδυ τα κλασικά. Κλειδιά στο χέρι, λακ στη τσάντα, το ένα ακουστικό στο αυτί και τέτοια».

Μου αναφέρει μάλιστα ότι πριν από λίγο καιρό δυο άγνωστοι μπήκαν σπίτι της.

«Ένιωσα την παραβίαση. Τους πέτυχα μέσα στο σπίτι μου. Έφυγαν τρέχοντας. Είχαν σπάσει τα πάντα αλλά ευτυχώς βρήκα τον γάτο μου. Πήρα την Αστυνομία και με ρωτούσαν “αν είναι έγχρωμοι”. Τους απάντησα: όχι, εγώ είμαι η έγχρωμη»!

Επιστρέφουμε στα μουσικά. Τη ρωτάω αν θα έκανε ποτέ συνεργασία με κάποιον καλλιτέχνη εκτός της rap.

«Γιατί μου το κάνεις αυτό τώρα (γέλια); Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που ήθελα από πάντα να συνεργαστώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να δουλέψω και να ηχογραφήσω με κάποιον που δεν αισθάνομαι άνετα».

Επόμενα σχέδια; 

«Το “Πιλοτήριο” -το studio του Μικρού Κλέφτη- βγάζει κάποια project με καλλιτέχνες και σκοπεύω να κυκλοφορήσω ένα κομμάτι από εκεί, το οποίο θα έχει και clip. Σύντομα θέλω να βγάλω ακόμη δυο singles και στη συνέχεια να έρχονται νέα κομμάτια ανά ενάμιση μήνα. Να φτάσω και σε ένα σημείο που να είμαι άνετη στο να βγάλω κομμάτια χωρίς βίντεο. Προς το παρόν αυτά έχω σκοπό να κάνω, τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον».

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Οι Έλληνες στην Ουκρανία Συνεχίζουν τη Ζωή τους στη «Σκιά» της Ρωσικής Απειλής

Η Νατάσα Εξηνταβελώνη Είναι Τόσο Νομοταγής που Αηδιάζει με τον Εαυτό της

Την Αστρολογία μου Μέσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.