Όλες οι Ταινίες Τρόμου που Πρέπει να Δεις στο Halloween

Για έναν μήνα κάθε χρόνο, ο τρόμος απλά «χτυπάει» διαφορετικά - αλά Halloween. Οι horror ταινίες είναι ένα τόσο ιδιαίτερο είδος, διότι μπορεί να έχει τα πάντα: από το απόκοσμο και υπερφυσικό μέχρι τον ιταλικό τρόμο, τον σωματικό τρόμο, το πορνό βασανιστηρίων, τις ταινίες τέχνης και άλλα πολά που ακολουθούν παρακάτω.

Εύκολα είναι η πιο σέξι ταινία όλων των εποχών. Μάλλον την ξέρεις από τα screenshots της χλομής Isabelle Adjani να φρικάρει σε μια στοά του μετρό, που μοιάζει με κατακόμβη νεκρών. Είναι ίσως η πιο σημαντική ταινία που έχει γίνει για την πραγματική φρίκη του διαζυγίου.

Είναι ένας οικιακός εφιάλτης στα πιο σκοτεινά χρονικά της αγάπης και της λαγνείας. Συνδυάζοντας στοιχεία σωματικού τρόμου, sci-fi, πολωνικής ηθικής αγωνίας και Kramer vs Kramer, το “Possession” είναι ένα μίγμα καυτού σεξ και βρομιάς που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι παντρεύονται.

Για τα μεγάλα αγόρια και κορίτσια του “Trash Humpers”, κάθε μέρα είναι Halloween. Η ταινία διαδραματίζεται στο Νάσβιλ του Τενεσί. Πρωταγωνιστεί μια ομάδα rednecks που αυτοαποκαλούνται Διάβολοι και σκοπό έχουν να κάνουν χαμό ενώ φοράνε μάσκες γέρων. O Harmony Korine περιγράφει την ταινία ως μια ωδή στον βανδαλισμό και αυτό είναι καθώς οι πρωταγωνιστές λεηλατούν, δολοφονούν και γλεντούν ενώ επαναλαμβάνουν το μάντρα της ταινίας “Make it make it don’t fake it”.

To κορυφαίο σημείο πέρα από το προφανές γαμήσι στους κάδους, είναι ένα παιδί-ιεροκήρυκας που σπάει μια κούκλα με ένα σφυρί φωνάζοντας «σας είπα ότι θα τη σκότωνα». Κλασικός Korine με απόλυτη σοβαρότητα και ηθική αμφισημία. Είναι τρομακτικό μόνο αν το αφήσεις να είναι τρομακτικό. Ένα καθαρό αμερικανικό τοπίο.

Τώρα μπαίνουμε στον απύθμενο θησαυρό του τρόμου “giallio” (τζάλο), όπου ο Ιταλός Dario Argento όρισε τα 80’s με το ψυχολογικό θρίλερ χιτ “Opera”.

Είναι ένα τρομακτικό slasher για μια νεαρή τραυματισμένη ηθοποιό που την παρακολουθεί ένας παράφρων δολοφόνος που ζει στην Όπερα. Ο δολοφόνος την αναγκάζει να βλέπει καθώς απάγει και δολοφονεί διάφορα μέρη της παραγωγής της, τη δένει και κρτάει τα μάτια της ανοιχτά με βελόνες. Το απόλυτο love letter στην ηδονοβλεψία και την έμφυτη αρρώστια μας ως κοινό να θέλουμε να συνεχίσουμε να βλέπουμε ακόμα κι ενώ δεν θα έπρεπε. Καταιγιστικό με 80’s metal soundtrack συνοδεύει κάθε δολοφονία και σε κάνει να θέλεις κι άλλο.

Σε μια ευρεία σάτιρα, ένας έφηβος που ζει στο Μπέβερλι Χιλς ανακαλύπτει ότι οι “wasp” γονείς του μπορεί να ανήκουν σε μια οργιαστική κανιβαλιστική αίρεση ελίτ που καταναλώνουν τους λιγότερους τυχερούς σε ένα αιματοβαμμένο ερωτικό τελετουργικό με σώματα που σφαδάζουν αλλάζουν μορφές. Σκηνοθετημένο από τον Brian Yuzna με εντυπωσιακά εφέ από τον σπουδαίο “Screaming Mad George”, το “Society” είναι μια καλτ ταινία που τα βάζει με τη νοοτροπία λατρείας του πλούτου στην Αμερική της δεκαετίας του ‘80.

Ιδέα του William Lutig, το “Maniac” έχει πρωταγωνιστή τον 70’s καρατερίστα Joe Spinell, μέσα από τον βρόμικο φακό ενός σεξομανή τρελού. Ο Frank Zito είναι μια βασανισμένη ψυχή που δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά από τις γυναίκες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι τις στραγγαλίζει και παίρνει τη σάρκα τους ως παρηγοριά. 

Ο τρόμος αυτής της ταινίας αψηφά τα είδη και γίνεται σχεδόν ντοκιμενταρίστικος: το να βλέπεις έναν κατά συρροή δολοφόνο να κοιμάται κλαίγοντας ανάμεσα σε φθαρμένες κούκλες που φοράνε τα scalps των θυμάτων είναι τρομερό θέαμα αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε να βλέπουμε. Στο τέλος θα είσαι με το μέρος του καημένου παράφρονα μαμάκια, θα του εύχεσαι τα καλύτερα και θα θα βρει την ηρεμία που του αξίζει.

Το “Maniac” σύντομα έγινε το πιο διαβόητο exploitation φιλμ τρόμου της εποχής, ακολουθώντας μια μακρά παράδοση slashers ταινιών, τις οποίες αφηγείται ο δολοφόνος από την πλευρά του.

Σε μία από τις πιο σκοτεινές ταινίες του Cronenberg, ο Christopher Walken υποδύεται τον Johnny Smith που ξυπνάει από ένα κώμα μετά από τροχαίο και ανακαλύπτει ότι έχει αποκτήσει τη δύναμη  να δει το μέλλον κάποιου απλώς αγγίζοντάς τον. Φυσικά (είναι άλλωστε βασισμένο σε βιβλίο του Stephen King) οι νέες του δυνάμεις αποδεικνύονται μπελάς ιδίως όταν βλέπει τι επιφυλάσσει το μέλλον για έναν ανερχόμενο πολιτικό αστέρα, που υποδύεται ο Martin Sheen. Το dead zone του τίτλου αναφέρεται στο σκοτεινό κομμάτι του μέλλοντος που βλέπουμε στα οράματα του Johnnym, που δυνητικά θα μπορούσε να αλλάξει με την ανθρώπινη παρέμβαση, και η κλιμάκωση είναι πολύ δυνατή.

Από τον σκηνοθέτη του “Superbabies: Baby Geniuses 2”, ένας μύθος για τις απρόσεχτες ευχές και μια αλληγορία για τον πόλεμο του Βιετνάμ.  Μετά την προσευχή της οικογένειάς του για την επιβίωσή του, ένας νέος στρατιώτης επιστρέφει ως εκ θαύματος από το μέτωπο στη μικρή του πόλη στην Αμερική. Δυστυχώς κάτι δεν πάει καλά. Με στοιχεία από την παράδοση των βαμπίρ και ζόμπι, ο σκηνοθέτης Bob Clark εξερευνά τα δεινά των βετεράνων που υποκύπτουν στη διαταραχή μετατραυματικού στρες και τον εθισμό. Τρομακτικό και τραγικό, το “Deathdream” είναι μια ασυνήθιστα δυνατή εξερεύνηση της μεταπολεμικής συνείδησης της Αμερικής.

Αρχικά μια blaxploitation ταινία τρόμου στη λογική του “Blacula”, ο αρχικά διστακτικός Bill Gunn (που είχε πει ότι το τελευταίο που ήθελε να κάνει ήταν μια ταινία βαμπίρ με μαύρους) αναγνώρισε ότι η ερασιτεχνική ομάδα παραγωγής μπορούσε να δώσει μικρή δημιουργική ώθηση στο πρότζεκτ. Υπό τη σκηνοθεσία του, η ταινία έγινε μια στιλάτη πειραματική εξερεύνηση της θνητότητας, της φυλής και του σεξ. Με πρωταγωνιστές τον Duane Jones του “Night of the Living Dead”, η Marlene Clark και τον ίδιο τον Gunn, το “Ganja” είναι μια πανέμορφη ιστορία βαμπίρ και υπενθύμιση του ταλέντου του Gunn.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και αρχές του 2000, η ταινίες τρόμου ήταν πάλι μεγάλες επιτυχίες στο box office, κυρίως χάρη στο “Scream” του Wes Craven. Συνδυάζοντας στοιχεία σαδιστικών δολοφονιών, γυμνού και ακρωτηριασμού, πολλές ονομάστηκαν πορνό βασανιστηρίων από τους κριτικούς και επικριτές. Η πρώτη ταινία που περιγράφηκε έτσι από τον κριτικό David Edelstein ήταν το “Hostel” του Eli Roth.

Ο Roth τρέλανε τον κόσμο του τρόμου με το ντεμπούτο του Cabin Fever και έγινε ακόμα πιο σκληρός στα επόμενα Hostel. Στο πρώτο της σειράς, ο Αμερικανοί φοιτητές Josh (Derek Richardson) και Paxton (Jay Hernandez) αποφασίζουν να περάσουν το καλοκαίρι μετά την αποφοίτηση ταξιδεύοντας στην Ευρώπη. Ένα βράδυ μένουν σε ένα χόστελ στη Σλοβακία, όπου υπάρχουν σέξι κορίτσια αλλά τελικά είναι παγίδα, καθώς τους απάγουν και τους πουλάνε σε κάτι πλούσιους ανώμαλους που πληρώνουν για να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανθρώπους.

Και τα δύο είναι από τις πιο σκληρές και μηδενιστικές ταινίες του Hollywood. Ακόμα και οι μισές αφίσες για την ταινία απαγορεύτηκαν – και για τις δύο ταινίες.

Πολύ λίγες sexploitation ταινίες από το παρελθόν έχουν αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου. Γι’ αυτό το “Blood for Dracula” του Paul Morrissey σε παραγωγή Andy Warhol παραμένει επιτυχία μετά από τόσα χρόνια.

Ενώ ο Bela Lugosi έφερε λεονταρισμό και φινέτσα, ο Christopher Lee ήταν απειλητικός, ο Udo Kier είναι λαϊκός Δράκουλας. Γιατί; Επειδή εδώ είναι μια ερωτοχτυπημένη ντίβα που περνάει σύνδρομο στέρησης. Παραπονιέται μέχρι να πάρει αυτό που θέλει και τι γίνεται όταν πίνει το αίμα μιας γυναίκας που του λέει ψέματα ότι είναι παρθένα; Ξερνάει και ζητάει οίκτο, με αποτέλεσμα μια screwball κωμωδία με τη νωθρή απελπισία ενός κλασικού junkie-Prince του Warhol; Πρωταγωνιστεί ο Joe Dallesandro, τακτικός στις ταινίες του Morrissey και σύμβολο του σεξ.

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις που θα Ήθελες να Κάνεις στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σούμο

«Πρώτη Aνησυχία μου Eίναι η Aστυνομία» - Dealer Ναρκωτικών Μιλούν για τους Φόβους τους

Μια Ματιά στις πιο Δυνατές Εικόνες από Φωτορεπορτάζ της Περασμένης Χρονιάς

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.