Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε εβδομάδα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.Tο συγκεκριμένο άρθρο της ActionAid, υπογράφει η Μάχη Κανελλάκη, μέλος της ομάδας επικοινωνίας τοπικών προγραμμάτων της οργάνωσης.
«Η αίσθηση δικαίου σε μένα είναι πολύ έντονη, παλιά ήθελα να γίνω δικαστής, ήθελα να απονείμω δικαιοσύνη στον κόσμο», αναφέρει η Ζέφη Λαβδιώτη, δικηγόρος στο Επίκεντρο της ActionAid, ένα κέντρο στήριξης για τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και κοινωνικό αποκλεισμό και το οποίο συμπληρώνει τρία χρόνια λειτουργίας στον Κολωνό.Η Ζέφη είναι στο Επίκεντρο από την πρώτη μέρα και ήταν ο άνθρωπος που έκανε το πρώτο ραντεβού του κέντρου. «Εξαρχής ένιωθα ενθουσιασμό, διότι ήταν μία δομή που θα παρείχε σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα υπηρεσίες, έστω και συμβουλευτικού χαρακτήρα, οι οποίες είναι ουσιώδεις για τη ζωή τους», λέει έχοντας εξυπηρετήσει σε αυτά τα χρόνια 630 υποθέσεις και περισσότερα από 1.200 ραντεβού. «Θεωρούσα ότι η σχέση μου με τον κόσμο θα ήταν ενδεχομένως πιο λιτή. Αλλά υπάρχει πάρα πολύ συναίσθημα και ψυχή σε όλο αυτό και από εμένα και από εκείνους. Σου λένε ευχαριστώ από καρδιάς. Μου έχει τύχει να έρθει κάποιος και να μου προσφέρει το κρουασάν που πήρε το πρωί από τον Δήμο, στο πρωινό του, για να μου πει καλημέρα».Ανάμεσα στις υποθέσεις περιλαμβάνονται διαζύγια, διατροφές, εξώσεις, οφειλές, ενδοοικογενειακή βία και άλλα. Πολλές από αυτές υπήρξαν ιδιαίτερα δύσκολες που την επηρέαζαν ψυχολογικά. «Το πρώτο διάστημα έφευγα από το Επίκεντρο με ένα σφιγμένο στομάχι. Ήταν για μένα μία αποκάλυψη. Ναι, ακούμε για άστεγους, για άπορους, για ανθρώπους που χρειάζονται μία μορφή επιδόματος για να μπορέσουν να έχουν τα της επιβίωσής τους - τα απαραίτητα, όχι της διαβίωσής τους. Είναι άλλο να τα ακούς και άλλο να προσωποποιούνται, να φτάνει απένανί σου ένας άνθρωπος και να έχει τόσες ανάγκες. Βλέπεις μία πραγματικότητα, την οποία αν δεν είσαι σε μία τέτοια δομή, θεωρείς ότι είναι υπερβολική και ότι αποκλείεται να υπάρχει σε αυτόν τον βαθμό. Πράγματα και συνθήκες που θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία ή να γίνουν ταινίες, και να λες ότι αυτό αποκλείεται να έχει συμβεί».
Ελληνικός Τουρισμός σε Παύση
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα της συνεργασίας της με το Επίκεντρο, δύο υποθέσεις, «δύο ανθρώπινες ιστορίες», όπως λέει η ίδια, τη σόκαραν. «Έχει έρθει πατέρας με πάρα πολύ καλή δουλειά προ κρίσης, άνεργος σήμερα, τον οποίο έδιωξε η σύζυγος από το σπίτι λόγω της κατάστασης. Ήρθε σε μένα επειδή ήθελε να επικοινωνεί με τα παιδιά του. Και του εξήγησα ότι μπορεί να τα βλέπει σε ένα εξωτερικό περιβάλλον, σε ένα πάρκο, μία πλατεία, για μία βόλτα. Αφού ανέλυσα όλο το νομικό κομμάτι και αφού βρήκα λύσεις, μου είπε ότι τελικά δεν θα το κάνει διότι αν το παιδί ιδρώσει στην πλατεία ή στο πάρκο και του ζητήσει ένα μπουκαλάκι νερό, αυτός δεν έχει τα 50 λεπτά για να του πάρει από το περίπτερο νερό. Κι ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσα να σκεφτώ ποτέ. Η δεύτερη ιστορία αφορά μια κοπέλα έγγαμη, μια υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όχι σωματικής, λεκτικής και ψυχολογικής. Ήρθε σε μένα, αποδέχθηκε την παραπομπή, είχε και ψυχολογική στήριξη, κάναμε πάρα πολλά ραντεβού. Μας πήρε πολλούς μήνες και τελικά κατάφερε να φύγει, έχει δικό της σπίτι, έχει μία δουλειά, μπορεί να είναι αυτάρκης. Μου έχει αποτυπωθεί η απάντησή τής, όταν την είχα ρωτήσει αν είναι πλέον καλά, αν νιώθει καλά. Μου είχε πει "νιώθω ήρεμη και δυνατή, νιώθω πράγματα που είχα ξεχάσει". Ακόμη και το αίσθημα της πείνας. Είχε κλείσει το στομάχι μου με όσα περνούσα, πλέον απέκτησα όρεξη. Όρεξη και για τη ζωή».Στο μέτρο του δυνατού και σε ό,τι αφορά τη συμβουλευτική και τις εξωδικαστικές ενέργειες που χειρίζεται, μεγάλο ποσοστό των υποθέσεων που φτάνουν στην Ζέφη δρομολογείται θετικά. Εδώ προστίθεται η διεπιστημονική ομάδα του Επίκεντρου που εξετάζει την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, με στόχο να έχει μία ολιστική προσέγγιση μέσα από τις υπόλοιπες υπηρεσίες του κέντρου. «Θέλει πολύ λεπτούς χειρισμούς. Έχω δει ανθρώπους που με τις συνθήκες που μου περιέγραφαν, θεωρούσα ότι δεν μπορούν να αντέξουν ούτε μία μέρα. Οπότε, καταλάβαινες ότι χρειάζονται ενδυνάμωση. Γι’ αυτό προσπαθείς να τους παρουσιάσεις και τις υπόλοιπες υπηρεσίες, να φτάσουν ως την ψυχολόγο, για παράδειγμα».Κατά την περίοδο της πανδημίας, το Επίκεντρο λειτούργησε εξ αποστάσεως κάνοντας τηλεφωνικά ραντεβού και διαδικτυακές συναντήσεις. Σε περιστατικά δύσκολα που ίσως η κατάσταση χειροτέρευε λόγω του εγκλεισμού, όπως είναι οι υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, οι άνθρωποι του κέντρου είχαν δώσει προκαταβολικά κατευθυντήριες οδηγίες. «Τόσο εγώ όσο και η ψυχοκοινωνική υπηρεσία, είχαμε ενημερώσει συγκεκριμένα άτομα για το πώς θα χειριστούν καταστάσεις, σε περίπτωση που δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μας», λέει.Η Ζέφη για πολλούς ανθρώπους έχει γίνει η νομική υποστήριξη που δεν μπορούσαν να έχουν. «Ήρθα στη δικηγόρο μου», λένε πολλοί όταν πάνε να τη συναντήσουν κάνοντάς τη να νιώθει χαρούμενη και τυχερή που μέσα από την επαφή μαζί τους είδε τη δουλειά της από ένα άλλο πρίσμα.*Η παροχή νομικής βοήθειας πραγματοποιείται στο Επίκεντρο κατόπιν ραντεβού τηλεφωνικά στο 215.55.57.345 ή στο epikentro@actionaid.org.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Η αίσθηση δικαίου σε μένα είναι πολύ έντονη, παλιά ήθελα να γίνω δικαστής, ήθελα να απονείμω δικαιοσύνη στον κόσμο», αναφέρει η Ζέφη Λαβδιώτη, δικηγόρος στο Επίκεντρο της ActionAid, ένα κέντρο στήριξης για τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και κοινωνικό αποκλεισμό και το οποίο συμπληρώνει τρία χρόνια λειτουργίας στον Κολωνό.Η Ζέφη είναι στο Επίκεντρο από την πρώτη μέρα και ήταν ο άνθρωπος που έκανε το πρώτο ραντεβού του κέντρου. «Εξαρχής ένιωθα ενθουσιασμό, διότι ήταν μία δομή που θα παρείχε σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα υπηρεσίες, έστω και συμβουλευτικού χαρακτήρα, οι οποίες είναι ουσιώδεις για τη ζωή τους», λέει έχοντας εξυπηρετήσει σε αυτά τα χρόνια 630 υποθέσεις και περισσότερα από 1.200 ραντεβού. «Θεωρούσα ότι η σχέση μου με τον κόσμο θα ήταν ενδεχομένως πιο λιτή. Αλλά υπάρχει πάρα πολύ συναίσθημα και ψυχή σε όλο αυτό και από εμένα και από εκείνους. Σου λένε ευχαριστώ από καρδιάς. Μου έχει τύχει να έρθει κάποιος και να μου προσφέρει το κρουασάν που πήρε το πρωί από τον Δήμο, στο πρωινό του, για να μου πει καλημέρα».Ανάμεσα στις υποθέσεις περιλαμβάνονται διαζύγια, διατροφές, εξώσεις, οφειλές, ενδοοικογενειακή βία και άλλα. Πολλές από αυτές υπήρξαν ιδιαίτερα δύσκολες που την επηρέαζαν ψυχολογικά. «Το πρώτο διάστημα έφευγα από το Επίκεντρο με ένα σφιγμένο στομάχι. Ήταν για μένα μία αποκάλυψη. Ναι, ακούμε για άστεγους, για άπορους, για ανθρώπους που χρειάζονται μία μορφή επιδόματος για να μπορέσουν να έχουν τα της επιβίωσής τους - τα απαραίτητα, όχι της διαβίωσής τους. Είναι άλλο να τα ακούς και άλλο να προσωποποιούνται, να φτάνει απένανί σου ένας άνθρωπος και να έχει τόσες ανάγκες. Βλέπεις μία πραγματικότητα, την οποία αν δεν είσαι σε μία τέτοια δομή, θεωρείς ότι είναι υπερβολική και ότι αποκλείεται να υπάρχει σε αυτόν τον βαθμό. Πράγματα και συνθήκες που θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία ή να γίνουν ταινίες, και να λες ότι αυτό αποκλείεται να έχει συμβεί».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ελληνικός Τουρισμός σε Παύση
Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα της συνεργασίας της με το Επίκεντρο, δύο υποθέσεις, «δύο ανθρώπινες ιστορίες», όπως λέει η ίδια, τη σόκαραν. «Έχει έρθει πατέρας με πάρα πολύ καλή δουλειά προ κρίσης, άνεργος σήμερα, τον οποίο έδιωξε η σύζυγος από το σπίτι λόγω της κατάστασης. Ήρθε σε μένα επειδή ήθελε να επικοινωνεί με τα παιδιά του. Και του εξήγησα ότι μπορεί να τα βλέπει σε ένα εξωτερικό περιβάλλον, σε ένα πάρκο, μία πλατεία, για μία βόλτα. Αφού ανέλυσα όλο το νομικό κομμάτι και αφού βρήκα λύσεις, μου είπε ότι τελικά δεν θα το κάνει διότι αν το παιδί ιδρώσει στην πλατεία ή στο πάρκο και του ζητήσει ένα μπουκαλάκι νερό, αυτός δεν έχει τα 50 λεπτά για να του πάρει από το περίπτερο νερό. Κι ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσα να σκεφτώ ποτέ. Η δεύτερη ιστορία αφορά μια κοπέλα έγγαμη, μια υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, όχι σωματικής, λεκτικής και ψυχολογικής. Ήρθε σε μένα, αποδέχθηκε την παραπομπή, είχε και ψυχολογική στήριξη, κάναμε πάρα πολλά ραντεβού. Μας πήρε πολλούς μήνες και τελικά κατάφερε να φύγει, έχει δικό της σπίτι, έχει μία δουλειά, μπορεί να είναι αυτάρκης. Μου έχει αποτυπωθεί η απάντησή τής, όταν την είχα ρωτήσει αν είναι πλέον καλά, αν νιώθει καλά. Μου είχε πει "νιώθω ήρεμη και δυνατή, νιώθω πράγματα που είχα ξεχάσει". Ακόμη και το αίσθημα της πείνας. Είχε κλείσει το στομάχι μου με όσα περνούσα, πλέον απέκτησα όρεξη. Όρεξη και για τη ζωή».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα από το VICEΤο Πρώτα Τατουάζ Μετά την Καραντίνα Ξεκίνησαν και Φωτογραφίσαμε ΜερικάΚατασκοπία Πριν Από το Στόουνγουολ: Το FBI Παρακολουθούσε Κρυφά Γκέι Ακτιβιστές στα 60sΗ Μεγάλη Έρευνα του VICE για την Golden Visa και τους Κινέζους Αγοραστές Ακινήτων στην ΑθήναΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.