Πώς να Περάσεις «Ανώδυνα» το Βράδυ σου στο Glastonbury Festival

To θέμα εμφανίστηκε αρχικά στο Thump.

Αν είσαι fan της μουσικής, τότε το Glastonbury είναι το φεστιβάλ που πρέπει να πας τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου. Παρά το τεράστιο μέγεθός του, το πανάκριβο εισιτήριό του και τις πράσινα φέρετρα που περνούν για τουαλέτες εκεί, εξακολουθεί να είναι το καλύτερο αγροτο-βαλτο-γαμάτο φεστιβάλ στον κόσμο. Και λογικά θα έεις οργανωθεί και για το πως θα περάσεις τις μέρες σου εκεί - τι θα δεις, που θα πας, πόσο θα λιώσεις από το αλκοόλ. Πριν ξεκινήσεις όμως, πρέπει να σου μιλήσω για τον Stewart, έναν παλιό συμμαθητή μου.

Ο Stewart λοιπόν ήταν σαν κι εμάς. Γεμάτος ζωντάνια και νιάτα και ενθουσιασμένος που θα πήγαινε στο καλύτερο φεστιβάλ του κόσμου. Με το που έφτασε βυθίστηκε στην εμπειρία του Glastonbury. Τα ποτά, τα περίπτερα, αυτούς τους τύπους που σου βάφουν την μούρη, ήταν μια τεράστια παιδική χαρά, αλλά για πιο μεγάλους. Και χωρούσε αυτόν και όλη την παρέα του. Αλλά τότε έπεσε η νύχτα και τον κατάπιε. Για να μην τα πολυλογώ, μετά από μια νύχτα την οποία πέρασε χαμένος στα σκοτεινά και περίεργα τοπία του Glastonbury, καταπίνοντας ό,τι χημικό υπήρχε, ο Stewart πείστηκε ότι ήταν ένα ποτήρι πορτοκαλάδα. Όχι σοβαρά σκεφτείτε το λίγο. Ένα ποτήρι, πορτοκαλάδα.

Οι ιστορίες για το πώς κατέληξε ο Stewart ποικίλουν, από στόμα σε στόμα, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν ότι πέρασε το υπόλοιπο του φεστιβάλ ακίνητος από φόβο μη χυθεί. Δεν έχει και πολύ σημασία αν η εν λόγω ιστορία είναι 100% αληθινή, διότι, όπως μας δίδαξε η Βίβλος, η ουσία είναι το δίδαγμα, το τι μπορούμε να μάθουμε. Και το δίδαγμα, αυτό που μπορούμε να μάθουμε, είναι το εξής: μόλις βραδιάσει, το Glastonbury είναι ένα περίεργο πράγμα γεμάτο κινδύνους.

Βέβαια, είναι και το μέρος που μπορείς να περάσεις απίστευτα, να ακούσεις την καλύτερη μουσική που θα ακούσεις ποτέ, στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον. Αλλά, πρέπει να έχεις τον νου σου για μερικές καταστάσεις, για να μην καταλήξει η φάση να θυμίζει το Fear and Loathing. Αλλά, σε ένα χωράφι. Στην Αγγλία. Κανείς δεν λέει οτι μέρη του Glastonbury, όπως το Shangri La, το Block9 και το Unfairground δεν είναι συγκλονιστικά, αλλά μια λάθος στροφή, ένα λάθος «ναι ρε φέρ' το, γιατί όχι;», μπορεί να οδηγήσουν το κεφάλι σου στα κάρβουνα. Άρα:

ΒΡΕΣ ΛΙΓΗ HOUSE ΜΟΥΣΙΚΗ
Το Glastonbury είναι κοντά στο Bristol, μια πόλη που έχει περισσότερους χίπηδες παρά περιστέρια. Αυτοί οι τύποι τρώνε break beats για πρωινό. Είναι ο πραγματικός παλμός του Glastonbury, όταν πέφτει το σκοτάδι, τόσο μάλιστα που είμαι σίγουρος πως ο Eavis τους αφήνει εκεί όλο τον χρόνο. Αλλά κατάλαβε κάτι: Δεν υπάρχει περίπτωση να κονταροχτυπηθείς μαζί τους. Μην το κάνεις. Ίσως διαβάζεις αυτές τις γραμμές και ήδη λες «άσε μας μωρέ», αλλά αν είσαι από τους τύπους που λένε «θέλω πολύ να δω τον Pharrell», άσε τα σκληρά και τους βετεράνους και βρες κάτι πιο μαλακό και φλώρικο για σένα και τους φίλους σου. Δεν είναι τώρα εποχή να χάνεις τα αυτιά σου, την ακοή σου και το κεφάλι σου.

ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ;
Χωρίς να θέλω να ακουστώ σαν εκείνον τον φίλο σου που σου λέει πως «δεν χρειάζεσαι ναρκωτικά για να περάσεις καλά», έχω να σου πω πως το Glastonbury είναι «χάσιμο» από μόνο του. Υπάρχει μια αράχνη που ξερνάει φωτιές, που λέει πως θα συνδεθεί με τον κόσμο και θα κοιτάξει μέσα στις ψυχές τους (σοβαρά, λέμε αλήθεια), υπάρχει το ηδονιστικό ντελίριο της Shangri La, ένας πύργος από τον οποίο εξέχει ένα τραμ, ένα μέρος που λέγεται The Unfairground, ενώ στην κατσαρόλα βάζουμε και τους αναρίθμητους τύπους που θα κουμπώσουν μερικά 2CB και θα νομίζουν ότι είναι θάμνοι. Για αυτό σου λέω. Φύλαξε τα μαγικά σου μανιτάρια για μια άλλη στιγμή, όταν θα είσαι κάπου βαρετά με τους φίλους σου και θα θέλετε να δείτε κάτι διασκεδαστικό. ΌΧΙ ΕΔΩ ΟΜΩΣ.

ΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Το να προσπαθείς να βρεις κάποιον στο Glastonbury είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα και βασικά είναι σαν να ψάχνεις έναν συγκεκριμένο ψύλλο σε μια αποθήκη γεμάτη ψύλλους, οι οποίοι κινούνται συνέχεια και μοιάζουν με σφίγγες και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη επειδή είσαι στην μέση του πουθενά. Α ναι. Οι ψύλλοι είναι και μεθυσμένοι. Πολύ μεθυσμένοι. Όλοι.

ΑΝ ΤΟΥΣ ΧΑΣΕΙΣ, ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΕΙΣ
Βέβαια, αν γίνει το κακό, δηλαδή αν χάσεις τους φίλους σου επειδή κοιταζόσουν σε κάποιον καθρέφτη για 8 λεπτά, προσπαθώντας να θυμηθείς ποιος έπαιζε σε κάποια τηλεοπτική σειρά που δεν πολυθυμάσαι, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Απλά πρέπει να δεχτείς ότι μάλλον δεν θα τους βρεις μέχρι το επόμενο πρωινό. Ευτυχώς για σένα, το Glastonbury είναι σαν την 1η βδομάδα του πρωτοετή στο πανεπιστήμιο, όπου λίγο-πολύ μπορείς να γίνεις φίλος με τον καθέναν. Βρες λοιπόν ένα τύπο που είναι αρκετά χάλια, ώστε να κάνει παρέα με κάποιον που δεν ξέρει, αλλά όχι τόσο χάλια που να χρειαστεί να τον πας και στους γιατρούς.

ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑ

ΜΑΘΕ ΑΠ' ΕΞΩ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΓΥΡΝΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΣΟΥ
Ακολούθησε το παράδειγμα του Χάνσελ και της Γκρέτελ, αν χρειαστεί. Άφηνε πίσω σου φιλτράκια, σπασμένες μπάρες δημητριακών, κάλτσες, ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει σαν σημαδούρα.

ΝΤΥΣΟΥ ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΑΣ
Αν και στην πραγματικότητα είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, εντούτοις το να μεταμφιέζεσαι, το να ντύνεσαι αποκριάτικα, σου χαρίζει και μια «πανοπλία». Αν το χάσεις σε κάποια φάση, αν σε βρει η νύχτα ακουμπισμένο σε κάποια καντίνα προσπαθώντας να μαζέψεις τα κομμάτια σου, γιατί να μην το κάνεις με στυλ; Αν το κάνεις με τα ίδια ρούχα που φοράς κάθε σαββατοκύριακο θα είσαι απλά άλλος ένας χαμένος/καμένος σε μια θάλασσα από χαμένους/καμένους. Χάσε το μυαλό σου λοιπόν φορώντας μια μπλε μπαντάνα και καλυμμένος από την κορυφή ως τα νύχια με body glitter και θα μοιάζεις με κάποιον που ξέρει ακριβώς τι του συμβαίνει. Όλα είναι κομμάτι του προγράμματος. Θα φαίνεσαι σαν βετεράνος, όχι σαν κάποιο νεούδι που το παθαίνει πρώτη φορά.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ: ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΠΟΡΤΟΚΟΛΑΔΑ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.