Οι Φοιτητές που Περνάνε την Πανδημία στα Μικροσκοπικά Διαμερίσματά τους

Εδώ και έναν χρόνο σχεδόν, εκατομμύρια φοιτητές στον κόσμο δεν έχουν κάνει ούτε ένα μάθημα δια ζώσης. Καθώς τα λύκεια και τα πανεπιστήμια παραμένουν άδεια, είναι δύσκολο να διατηρήσεις το κίνητρό σου ενώ μελετάς στο σπίτι - σε καναπέδες, κρεβάτια και τραπέζια κουζίνας.

Η «στριμωγμένη» πραγματικότητα του να είσαι φοιτητής κατά τη διάρκεια της πανδημίας επηρεάζει σοβαρά την ψυχική υγεία. Σύμφωνα να με μια μελέτη του Ipsos που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2021, σχεδόν τα 2/3 των ατόμων 18-24 στη Γαλλία είπαν ότι η πανδημία τους επηρεάζει αρνητικά και 22% δήλωσαν ότι έχουν αυτοκτονικές σκέψεις. Η μελέτη δείχνει ότι ιδιαίτερο κίνδυνο διατρέχουν οι 22-24 που μένουν εκτός πατρικού, καθώς το 47% δήλωσε υψηλό επίπεδο άγχους. Παρόμοια συναισθήματα κατάθλιψης και άγχους έχουν αναφερθεί από νέους σε όλο τον κόσμο.

Ρωτήσαμε φοιτητές που ζουν σε μικρά διαμερίσματα στο Παρίσι πώς την παλεύουν.

Η Zoey και ο Alexandre είναι μαζί πέντε χρόνια και συζούν εδώ και μερικούς μήνες σε ένα διαμέρισμα 20 τμ. Και οι δύο φοιτητές μεταπτυχιακού, σπούδαζαν στο Λος Άντζελες όταν ξεκίνησε η πανδημία και επέστρεψαν στη χώρα καταγωγής τους για το πρώτο lockdown τον Μάρτιο του 2020.

Διάλεξαν αυτό το μέρος που κοστίζει 900 ευρώ τον μήνα επειδή βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του Παρισιού. Αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες άρχισαν τα προβλήματα. Το διαμέρισμα είχε μούχλα και κακό φως, και δυσκολεύονταν να διαβάσουν. «Τα μάτια μου κουράζονταν τόσο που αγόρασα γυαλιά με μπλε φακούς για τον υπολογιστή», λέει η Zoey. 

Δουλεύουν εναλλάξ στην κουζίνα και το υπνοδωμάτιο όταν έχουν βιντεοκλήσεις. Ειδάλλως διαβάζουν πλάι-πλάι στο κρεβάτι, φορώντας ακουστικά. Ο Alexandre πονάει στην πλάτη και στα γόνατα επειδή είναι όλη μέρα στο κρεβάτι, αλλά τουλάχιστον χαίρεται που δεν ζει μόνος σε αυτή τη φάση.

Η Zoey όμως έπαθε κλειστοφοβία στο δεύτερο lockdown, το οποίο κράτησε από τα τέλη Οκτώβρη ως τις 15 Δεκέμβρη «Έπαθα πανικό, ήθελα να φύγω, δεν ήθελα να μείνω κλεισμένη εδώ». Τελικά αποφάσισε να μείνει.

Για να πληρώνουν το νοίκι ο Alexander βάζει από τον μισθό του, μιας και κάνει ένα πρόγραμμα πληρωμένης πρακτικής, ενώ η Zoey στηρίζεται στο babysitting και στη βοήθεια των γονιών της.

«Είναι η πρώτη φορά που μένουμε μαζί», λέει η Zoey «και είναι περίπλοκο να είμαστε συνέχεια ο ένας πάνω στον άλλο». Με την προοπτική ενός τρίτου lockdown στον ορίζοντα, το ζευγάρι αποφάσισε να φύγει από την πόλη σε ένα πιο προσιτό προάστιο. «Το Παρίσι είναι πολύ ακριβό και πολύ μικρό», λέει η Zoey. «Όλα είναι κλειστά τώρα – δεν υπάρχει νόημα να είσαι εδώ πια».

Ο Xavier κάνει το μεταπτυχιακό του στην Πολιτιστική Μηχανική και Διαχείριση. Θεωρητικά το διαμέρισμά του είναι δέκα τετραγωνικά αλλά έχει πολύ λιγότερο χώρο. «Ο διάδρομός μου είναι τουλάχιστον δύο τετραγωνικά και το μπάνιο σχετικά μεγάλο, έτσι το δωμάτιό μου είναι ίσα με το στρώμα μου». Όταν ο Xavier ξεδιπλώνει το στρώμα του ακουμπάει στον τοίχο και αναγκάζεται να κοιμάται διαγώνια.

Αυτή η καταπληκτική ευκαιρία κοστίζει 500 ευρώ τον μήνα. Από άποψη χώρου είναι αρκετά μεγάλη αλλαγή σε σχέση με το προηγούμενο διαμέρισμα 30 τετραγωνικών που υπενοικίαζε και οποίο έπρεπε να αφήσει τον Σεπτέμβρη. «Ήταν ωραία να αλλάζεις δωμάτια, ιδίως κατά τη διάρκεια του lockdown. Αλλά τώρα το κρεβάτι είναι το γραφείο μου, η τραπεζαρία μου και η ντουλάπα μου».

Ο Xavier παρακολουθούσε μαθήματα δια ζώσης στην αρχή της εκπαιδευτικής χρονιάς το 2020, αλλά μετά από ενάμιση μήνα όλα άρχισαν να γίνονται διαδικτυακά. «Δεν ήταν αρκετός για να κάνεις φίλους στο πανεπιστήμιο, αλλά κάτι ήταν», λέει για τον χρόνο που πέρασε στην τάξη. Οι συμφοιτητές του προσπαθούν διατηρήσουν επαφή στο Zoom και οργανώνοντας μικρές μαζώξεις σε σπίτια.

Μερικές φορές, ο Xavier δουλεύει στον υπολογιστή από τις 9 το πρωί ως τη 1 το βράδυ. Πονάνε η πλάτη και τα πόδια του, ενώ η ψυχική του υγεία επηρεάζεται ακόμη περισσότερο. Έχω παραισθήσεις ότι πηδάω από το παράθυρο του πέμπτου ορόφου. Τώρα πειραματίζεται με λάδι CBD για να σταθεροποιήσει την κατάστασή του και να αποστασιοποιηθεί λίγο από όσα συμβαίνουν.

«Προσπαθώ να δω το διαμέρισμά μου σαν συντροφιά και όχι σαν κελί. Αυτό λειτουργεί προσωρινά αλλά φοβάμαι ότι στο τέλος θα νιώθω ασφυκτικά, σαν λιοντάρι σε κλουβί». Οι συμφοιτητές του προσπαθούν να παραμείνουν σε πρόγραμμα, αλλά πολλοί δυσκολεύονται να βρουν πρακτική που χρειάζεται για να τελειώσουν το πρόγραμμά τους.

Παρά τον κίνδυνο για COVID, ο Xavier εύχεται να μπορούσε να πάει στα μαθήματα. «Είναι το μόνο μέρος για κοινωνικοποίηση», είπε, «είναι η ουσία των σπουδών, να μπορείς να μιλάς και να μοιράζεσαι ιδέες».

Η Lénora κάνει μεταπτυχιακό στο Διεθνές Δίκαιο και ζει σε ένα στούντιο 12 τετραγωνικών, κοντά στο πανεπιστήμιό της εδώ και δύο χρόνια, πληρώνοντας 540 ευρώ τον μήνα. Ακόμα και πριν την πανδημία προτιμούσε να δουλεύει στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα σε άλλους που μελετούσαν. Τώρα που είναι στο σπίτι δουλεύει στον καναπέ, εφόσον δεν υπάρχει χώρος για γραφείο στο διαμέρισμά της.

«Απ’ όταν άρχισε η σχολική χρονιά, απολαμβάνω όλο και λιγότερο τα μαθήματά μου. Παραλίγο να τα παρατήσω». Αν δεν καταλαβαίνει κάτι στο μάθημα, έχει την τάση τώρα να αποστασιοποιείται ή να κλείνει τελείως τον υπολογιστή.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Lénora δεν άντεχε να μένει στο στούντιό της. Το ότι δεν μπορεί να διαχωρίσει τον χώρο εργασίας της από τον χώρο όπου περνάει τον ελεύθερο χρόνο της, της δημιουργεί μια αίσθηση αποπροσανατολισμού. «Για τους φοιτητές είναι λες και το lockdown δεν τελειώνει ποτέ», είπε. Χωρίς κοινωνική ζωή και με πολύ διάβασμα, ελπίζει τα πανεπιστήμια να ανοίξουν σύντομα.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE France.

Περισσότερα από το VICE

Για τους 50άρηδες που Μένουν Άνεργοι, η Επιστροφή στην Εργασία Μόνο Εύκολη Δεν Είναι

Ένας στους Δύο Gen Zers Γνωρίζει Κάποιο Περιστατικό Σεξουαλικής Παρενόχλησης στον Κύκλο του

Η Ζωή των Ανθρώπων που Μοιάζουν με Celebrities

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.