FotoJet
Μουσική

Χαρά, Mira & Σεμέλη Μιλούν για το Hip-Hop και τον Σεξισμό

Μιλούν στο VICE για την πορεία τους στη rap, την ανδροκρατία, τον υποβόσκοντα σεξισμό πίσω από τα «αθώα» αστεία, τα hate comments και τα υποτιμητικά βλέμματα.

Το hip-hop ανέκαθεν εξέφραζε εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που ζούσαν σε ένα καθεστώς απομόνωσης και βίωναν τον αποκλεισμό σε μία σειρά από πτυχές της ύπαρξής τους. Ωστόσο, στην Αμερική των 80's, πληθώρα rap κομματιών είχαν έντονο το στοιχείο του σεξισμού και της υποτίμησης της γυναικείας προσωπικότητας. Και αυτή η κουλτούρα λειτουργούσε σαν μία μικρογραφία της κοινωνίας.

Ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας έχει ακόμα στα σπλάχνα του όλες εκείνες τις παθογένειες που κυριαρχούν στον κοινωνικό ιστό, όλα εκείνα τα συντηρητικά κατάλοιπα που παλεύουμε να διώξουμε από πάνω μας, τον σεξισμό που έχει ριζώσει στις συνειδήσεις, τις κακοποιητικές συμπεριφορές, την ψυχολογική βία και τον αποκλεισμό σε βάρος των γυναικών. Όμως, μέσα σε αυτό τον λαβύρινθο της πατριαρχικής κοινωνίας, σιγά–σιγά τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες γυναίκες βρίσκουν τον δρόμο, υψώνουν τις φωνές τους και μπαίνουν δυναμικά στην ελληνική rap σκηνή. Κάνουν αισθητή την παρουσία τους μέσα από τις ρίμες και το flow και τους στίχους τους, ενσαρκώνοντας την πραγματικότητα που αυτές βιώνουν και επιχειρώντας να διαλύσουν αυτή την πυραμίδα των προβληματικών συμπεριφορών, να δώσουν μία γερή κλοτσιά στο μισογυνισμό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα βροχερό πρωινό, σε μία από τις στοές του Συντάγματος, συναντήσαμε τρεις rappers που μέσα από την παρουσία τους στην κοινότητα ανοίγουν δρόμο σε ακόμα περισσότερες γυναίκες οι οποίες θέλουν να μπουν στη φάση. Η Χαρά, η Mira και η Σεμέλη μίλησαν στο VICE για την πορεία τους στη rap σκηνή, για την ανδροκρατία που υπάρχει στην κοινότητα, τον υποβόσκοντα σεξισμό πίσω από τα «αθώα» αστεία, τα hate comments, τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τα υποτιμητικά βλέμματα που έχουν δεχθεί τόσο ως rappers όσο και ως γυναίκες.

Χαρα1.jpg

Χαρα.

VICE: Η πορεία σου στη rap σκηνή πότε ξεκίνησε; Ποια ήταν τα ακούσματά σου;
Χαρά:
Έχω ξεκινήσει την πορεία μου εδώ και έναν χρόνο, όταν άρχισα να ηχογραφώ στο HotBox Studio. Όμως έγραψα το πρώτο μου rap στα 14.

Τα ακούσματά μου ως έφηβη ήταν της ελληνικής hip-hop σκηνής γιατί είχε πάρει ήδη μπροστά η φάση. Άκουγα Βόρεια Αστέρια, ΒήταΠεις, Φι Βήτα Σίγμα, ΔΠΘ. Η πρώτη γυναίκα που άκουσα ήταν η Sadahzinia. Έτσι γνώρισα το rap. Μετά ψάχτηκα περισσότερο και άρχισε να με ενδιαφέρει η φάση. Αγαπημένη rapper είναι η Little Simz.

Σεμελη1.jpg

Σεμελη.

Σεμέλη: Έγραψα το πρώτο μου κομμάτι το 2006. Αλλά δεν μπήκα στούντιο, ήμουν στους δρόμους και έκανα freestyle με τους φίλους μου. Και είχα στον νου μου ότι αυτό είναι το rap. Τώρα έχω αλλάξει γνώμη και θα αφήσω κάτι να μείνει.

Άκουγα πολύ Ψυχοδράμα, Άλφα Γάμα, ΔΠΘ, Sadahzinia, Dogmother. Και ένας rapper που εκτιμώ πολύ και άκουγα φουλ από μικρή είναι ο Detro. Από αμερικανιές Cypress Hill, Lady Of Rage.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μιρα1.jpg

Mira.

Mira: Εγώ ξεκίνησα να μπαίνω εντατικά στο στούντιο στα 18 μου, τώρα είμαι 20. Αλλά έκανα freestyle από 14 χρονών. Στα 16 μου άρχισα να γράφω, αλλά χωρίς σκοπό να τα δημοσιεύσω. Το 2020 ανέβασα τα πρώτα μου κομμάτια.

Το πρώτο κομμάτι που άκουσα ήταν ο Θανατοποινίτης από Ραψωδό Φιλόλογο και με κέρδισε φουλ το γεγονός ότι ήταν storytelling, γιατί έγραφα ποιήματα και κείμενα. Οπότε μου άρεσε που αφηγούνταν μία ιστορία με μουσική. Άκουγα κυρίως ελληνικά. 12ο Πίθηκο, Φι Βήτα Σίγμα, Bong Da City, ΒήταΠεις, ΔΠΘ. Και από γυναικείες φιγούρες βάζω πιο πάνω την Inka επειδή έχει ένα legacy. Παρόλο που ήταν σε ανδροκρατούμενο χώρο, έχει καταφέρει να δώσει το στίγμα της.

Χαρά/ Μira/ Σεμέλη: Kαι είναι μουνάρα.

Δυστυχώς η hip-hop κοινότητα είναι ανδροκρατούμενη και οι γυναίκες που ασχολούνται ενεργά, αποτελούν μειοψηφία. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Χαρά:
Αυτό αλλάζει από εποχή σε εποχή. Οι γυναίκες rapper στην Ελλάδα ήταν ελάχιστες στα 90's εξαιτίας των κοινωνικών στερεοτύπων. Από την εφηβεία, οι άνδρες ήταν στις πλατείες και στη γύρα, ενώ οι γυναίκες δεν έβγαιναν σε αυτά τα μέρη, ώστε να το ζήσουν έτσι. Ανέκαθεν υπήρχαν γυναίκες που ασχολούνταν με το rap, απλά δεν υπήρχε η ίδια αποδοχή και δε τους έδωσαν μικρόφωνο. Σιγά-σιγά υπάρχουν γυναίκες και αυτό είναι πολύ ευχάριστο.

Mira: Είναι δύσκολο να γίνεις αποδεκτή σε μια κουλτούρα η οποία είναι αλητεία και ανομία, που ανέκαθεν θεωρούνταν «ανδρικά» χαρακτηριστικά. Ακόμη και σε μένα που ήμουν από μικρή rap στοιχείο, δεν θα μου έλεγαν «πολύ old school έχεις ντυθεί σήμερα», θα μου λέγαν «τι αντράκι είσαι». Προφανώς έχει ριζώσει ως κάτι ανδρικό. Και έζησα υποτιμητικά σχόλια του τύπου «α κάνει rap η μικρή και είναι γυναίκα, δώσε και σε εκείνη λίγο το μικρόφωνο μωρέ».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν πολλές γυναίκες που είναι πιο δυνατές πένες γιατί ζουν περισσότερο τη φάση, είναι πιο πολύ αποδεκτές από τη rap κοινότητα, έρχονται σε επαφή με καλλιτέχνες, παίρνουν ιδέες, εξελίσσονται. Και είναι κάτι που το στηρίζω. Όμως δεν θα κρίνω μία μουσική με κριτήριο εάν προέρχεται από ανδρικό ή γυναικείο στόμα, θα την κρίνω από την πένα, το flow, το στιλ.

ομαδικη;.jpg

Σεμέλη: Έχω παρατηρήσει ότι αυτό συμβαίνει σε πολλούς κλάδους οι οποίοι είναι ανδροκρατούμενοι. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πιο έντονα την παρουσία των γυναικών. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι διαχρονικά υπήρξαν θρυλικές γυναίκες. Επειδή έτυχε να είμαι από πολύ μικρή στο ρεμπέτικο, ήμουν με ένα μάτσο άνδρες που ήταν πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία. Εκεί είναι πιο αποδεκτό να τραγουδάς, το masculin επαφύεται στο παίξιμο του μουσικού οργάνου. Επειδή έπαιζα κιθάρα, μου έλεγαν «άσε τους άντρες να παίζουν». Αυτό είναι κατάλοιπο. Εάν έχεις μία γυναίκα προς χίλιους άνδρες -είτε στο ρεμπέτικο, είτε στο rap- από τη θεωρία του όχλου και μόνο, στατιστικά είναι πιο πιθανό να κάνει πίσω, καθώς νιώθει σαν να έχει ένα στρατό εναντίον της να την στραβοκοιτάει.

Οι Ορθολογιστές έχουν έναν στίχο που έλεγε «μα αν είσαι γκόμενα παράτα το, φαίνεται ψεύτικο, το rap είναι για άντρες όπως ήταν το ρεμπέτικο» και με είχε στεναχωρήσει πολύ όταν ήμουν στο Γυμνάσιο. Στο ρεμπέτικο έχει περάσει η Μπέλλου, η Νίνου, η Μηττάκη - στο rap η Foxy Brown, η Lady Of Rage, η Lauryn Hill. Αυτό που βοηθά την κατάσταση είναι ότι έρχονται περισσότερες γυναίκες να αντισταθμίσουν το mass από άνδρες. Εγώ βγαίνω σαν individual να πολεμήσω αυτό το πράγμα και να γράψω αυτά που θέλω. Και όσ@ περισσότερ@ μπαίνουν –ανεξαρτήτως φύλου– αυτό εξαλείφεται. Εάν κάνουμε αυτό που γουστάρουμε χωρίς κόμπλεξ, νικιέται. Και πολλοί άνδρες έχουν αυτά τα στερεότυπα και αν τους ρωτήσεις «γιατί μία γυναίκα δεν πρέπει να κάνει rap;», δεν μπορούν επί της ουσίας να σου εξηγήσουν. Οπότε θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι βρίσκονταν μέσα σε ένα συννεφάκι που θα διαλυθεί και θα είμαστε όλοι αγαπημένοι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Χαρα2.jpg

Έχεις νιώσει ποτέ κάποιου είδους αποκλεισμό στο hip-hop επειδή είσαι γυναίκα;
Χαρά:
Προσωπικά δεν έχω νιώσει κάτι τέτοιο.

Mira: Όταν έκανα freestyle, ήταν ακόμα πιο harsh από ό,τι στο μικρόφωνο που θα τα πεις στο booth και θα βγάλεις το κομμάτι. Γιατί εκεί ήταν άμεση η επαφή, έχεις τον άλλον απέναντί σου, θα δεις την αντίδρασή του, θα γελάσει, θα ειρωνευτεί. Όταν είχα ανεβάσει το πρώτο μου κομμάτι που ήταν πολύ προσωπικό, το τότε αγόρι μου με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να μου έλεγε «σε λυπάμαι». Τον ρώτησα πώς του φαίνεται και μου είπε «μια χαρά είναι, ξέρω ‘γω, δεν ήξερα ότι κάνεις rap». Όταν άρχισα να δουλεύω, ο κύκλος της rap με δέχτηκε πολύ όμορφα. Έχω τις επιφυλάξεις μου γιατί όταν πήρα προβολές, γύρισαν πολλοί που κάναμε παλιά freestyle και με υποτιμούσαν και τώρα με πλησιάζουν και μου λένε «στο έλεγα ότι θα κάνεις καριέρα». Η απάντηση σε αυτούς είναι «πήγαινε μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι». Κάνω τη φάση με αυτούς που μου έχουν αποδείξει ότι είναι εκεί για μένα.

Σεμέλη: Άμα ο άλλος έχει μίσος για σένα και νιώσει πως δεν θα πιάσει τόπο, δε θα παλέψει μαζί σου γιατί ξέρει ότι θα τον νικήσεις.

Μιρα2.jpg

Θεωρείς ότι η hip-hop έχει σεξιστικές εκφάνσεις;
Χαρά:
Αν υποθέσουμε ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα αξιακό σύστημα που απεικονίζεται σε μία πυραμίδα, ο σεξισμός είναι στις ρίζες της. Άρα κάθε σκέψη και συμπεριφορά των ανθρώπων –γυναικών και ανδρών– που εμπεριέχει σεξισμό, πρέπει να κοπεί από τη ρίζα. Αρχικά, στον δικό μας χώρο, όταν μπαίνει μπροστά από το rap ο όρος fem, δηλαδή FemRap, καταλαβαίνουμε πως συμβαίνει για να γίνει embrace η γυναικεία παρουσία. Όμως, δεν υπάρχει FemRap και MenRap. Και όταν απευθυνόμαστε σε γυναίκες rappers, δεν πρέπει να βάζουμε προσδιορισμό. Γιατί έχει γίνει εμπορικοποίηση του όρου. Και έτσι υποσυνείδητα διαχωρίζεις τη σκηνή. Και επίσης ο ορισμός του Fem Rap είναι φεμινιστικό rap, που το κάνουν και οι άνδρες, όχι μόνο οι γυναίκες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σεμελη2.jpg

Mira: To FemRap είναι είδος, όχι κατηγορία. Έχω FemRap κομμάτια, battle κομμάτια, storytelling κομμάτια. Ο σεξισμός είναι εδραιωμένος στη rap κουλτούρα. Και ο αντίλογος που ακούω είναι ότι στα 70's και τα 80's στην Αμερική είχαν σεξιστικές εκφράσεις. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν ζούμε στα 70's και τα 80's ούτε είμαστε στα γκέτο της Αμερικής. Έχει ξεφύγει ο σεξισμός στα κομμάτια. Παρόλα αυτά, τώρα με το νέο κύμα, επειδή οι γυναίκες βγαίνουν και μιλάνε και αντιδρούν, περιορίζεται κάπως αυτή η κουλτούρα. Μου έχει τύχει παρόλο που είμαι γυναίκα και rapper, να μου πουν πως κάτι δεν έγραψα σωστά. Πρέπει όμως να βλέπουμε και τη γενική εικόνα. Είναι μια μουσική δρομίσια, θα μιλήσουμε όπως μιλάμε στην πλατεία. Δεν μπορεί κάποιος να μου πει πώς να γράψω τον στίχο μου εάν εκείνον δεν τον βλάπτει. Σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν δικαιολογεί κανένα σεξιστικό χαρακτηριστικό και κανέναν σεξιστικό χαρακτήρα. Μέτρο σε όλα.

Σεμέλη: Η rap μουσική είναι καταφύγιο για πολλά ακραία συναισθήματα. Έχω ακούσει κομμάτια που εκφράζουν πολύ ακραίες καταστάσεις μέσα τους, κυρίως από άνδρες. Η rap μουσική είναι χώρος έκφρασης. Όταν θα φτάσουμε στο σημείο μία γυναίκα να γράφει ένα σούπερ ακραίο κομμάτι το οποίο θα αγγίζει έμφυλα ζητήματα, θρησκευτικά ζητήματα, κοινωνικοπολιτικά ζητήματα -που αν το έγραφε ένας άνδρας θα θεωρούνταν μάγκας- και δεν θα κριθεί από το γεγονός ότι προέρχεται από γυναίκα, αλλά για τον στίχο, τότε πιστεύω ότι θα βρισκόμαστε σε έναν πολύ καλό δρόμο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχεις δεχτεί κάποιου είδους παρενόχληση ή σεξιστική και κακοποιητική συμπεριφορά στο πλαίσιο της rap κοινότητας ή στην καθημερινότητά σου; Ή σεξισμό που υποβόσκει πίσω από ένα «αθώο» αστείο;
Χαρά:
Όλη η κουλτούρα του σεξισμού κρύβεται πίσω από αστεία. Μέσα στα στούντιο δεν έχω δεχτεί τέτοια συμπεριφορά, αλλά στο όνομα του αστείου λέγονται διάφορα. Αλλά ζούμε στην Ελλάδα και δεν θυμάμαι καμία μέρα στη ζωή μου που δεν έχει υπάρξει κάποιο σεξιστικό περιστατικό ή συμπεριφορά στον δρόμο. Δεν μιλώ μόνο για μένα, μιλώ γενικά.

Χαρα3.jpg

Mira: Στα studio και τα stage, δεν έχει τύχει να μου συμπεριφερθεί κάποιος από την κοινότητα με σεξιστικό τρόπο. Έχω νιώσει βλέμματα, αλλά δεν έχω κάτι ακραίο να μοιραστώ. Κάποιοι είναι συνειδητοποιημένοι και ξέρουν ότι είναι λάθος. Όμως υπάρχουν και εκείνοι που συγκρατούνται και ζορίζονται, γιατί ξέρουν ότι πλέον δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό και θα υπάρξει αντίδραση. Σχόλια και σεξιστικά μηνύματα λαμβάνω άπειρα. Ένα «αγαπημένο» μου είναι το «καλό το rap, αλλά άστο και τράβα πάρε κάνα μπούκι». Και είναι ακόμη χειρότερο για κάποιον που είναι rapper και ομοφυλόφιλος. Όπως υπάρχει το είδος FemRap που μιλά για τις γυναίκες, δεν υπάρχει είδος που μιλά για την ομοφυλοφιλία. Μακάρι να γεννηθεί ένα τέτοιο κύμα να τους στηρίξουμε με τα όλα μας και να γίνουν αυτά τα βλέμματα ακόμα πιο ντροπιασμένα.

Σεμέλη: Στον χώρο της rap δεν έχω νιώσει προσβεβλημμένη αλλά έχω νιώσει κάποιος να θέλει να πει κάτι και να δαγκώνεται. Στη δική μου περίπτωση είναι επειδή έχω εδραιώσει τη θέση μου σε έναν άλλο ανδροκρατούμενο χώρο, αυτό του ρεμπέτικου, που όλοι υποκλίνονται και ξέρουν ποια είμαι και δεν πρόκειται να μου πουν κάτι επειδή είμαι γυναίκα. Και επειδή μπορούν να καταλάβουν ότι δεν θα με νοιάξει και δεν θα με αγγίξει, και ότι θα συνεχίσω να κάνω τον χαβά μου. Ευτυχώς όσο περνά ο καιρός, είτε κάποιοι που θέλουν να πουν οτιδήποτε το σκέφτονται, είτε επιμορφώνονται περισσότερο και δεν βρίσκουν νόημα να ξεστομίσουν κάτι σεξιστικό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το σύστημα είναι ο εχθρός μας και ότι αν εμείς πάψουμε να πολεμιόμαστε μεταξύ μας, μόνο τότε θα πολεμήσουμε το σύστημα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ζήσαμε έναν χρόνο που στιγματίστηκε από 17 γυναικοκτονίες. Γυναίκες που έπεσαν θύματα της πατριαρχίας και της τοξικής αρρενωπότητας. Επιλέγεις να παίρνεις θέση σε αυτά τα ζητήματα μέσα από τη μουσική σου και τα social media;
Χαρά:
Αυτό έχει τα πλοκάμια του σε όλα τα κοινωνικά στερεότυπα για το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον κόσμο και για το πώς βλέπουν οι άνδρες τις γυναίκες. Για κάθε γυναίκα που ακούω στις ειδήσεις, νιώθω ότι είμαι εγώ, με ανατριχιάζει γιατί ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Έχω γράψει σε ένα κομμάτι «μια σφαίρα για την αποκατάσταση του γένους της». Είμαι ένας άνθρωπος που απεχθάνομαι τη βία και τα άτομα που επιδίδονται σε τέτοιες συμπεριφορές θέλω να τα διαλύσω. Φυσικά και παίρνουμε θέση σε αυτό, γιατί όποιος δεν παίρνει θέση σε αυτό, δεν ανήκει σε αυτή την κοινωνία. Με κάθε τέτοια είδηση χάνω ένα κομμάτι μου. Αυτό αισθάνομαι.

Μιρα3.jpg

Mira: Αυτό δεν είναι καινούργιο, απλά τώρα παίρνει φωνή. Και είμαι χαρούμενη που παίρνει υφή και σάρκα και αναγνωρίζεται από τον κόσμο. Καινούργιο είναι το γεγονός ότι πλέον όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι και να το πολεμήσουμε με κάποιο τρόπο. Έχω υπάρξει σε κακοποιητική σχέση και κάθε φορά που βγαίνει μια καινούργια είδηση νιώθω ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ, μπαίνω πολύ μέσα σε αυτό, γιατί το έχω ζήσει και έχω νιώσει πως είναι να μη μπορείς να φύγεις. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Είναι μια λούπα που δεν καταλήγει πουθενά. Ευτυχώς είχα ανθρώπους δίπλα μου και με βοήθησαν. Δεν είμαι τόσο ενεργή στο κομμάτι των social, δεν μου λέει κάτι να το ανεβάσω εκεί. Όμως έχω κομμάτι που μιλά για αυτό το φαινόμενο, το «Νότα Ρε», που έχει πραγματικές ιστορίες από γυναίκες στις οποίες έχω πάρει συνέντευξη για αυτό το θέμα και μία δικιά μου. Είμαι άνθρωπος που μιλάω μέσα από τη μουσική, το έχω συνηθίσει από μικρή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σεμέλη: Δεν έχω να σχολιάσω κάτι πάνω σε αυτό, αλλά όποιος θέλει ας έρθει από κοντά να τα πούμε.

Πες μου κάτι που ο κόσμος δεν γνωρίζει για σένα.
Χαρά:
Είμαι ψυχολόγος.
Mira: Μάγκες, τα έχω κόψει όλα.
Σεμέλη: Μου αρέσουν πάρα πολύ τα μωρά.

Ποιο είναι το μήνυμά σου στις γυναίκες που θέλουν να μπουν στον χώρο του hip-hop και διστάζουν;
Χαρά:
Για τα παιδιά που θέλουν να μπουν στη φάση της μουσικής, να ξέρουν ότι η μουσική είναι ελεύθερη - αυτό εξέφραζε πάντα. Αν φοβούνται πρέπει να το κάνουν οπωσδήποτε. Πρέπει να δοκιμάζουμε πράγματα και να προχωράμε.

Mira: Σε όλα τα παιδιά λέω «μην κοιτάς το YouTube κανάλι σου λες και είναι κάτι που προβάλλεις στον κόσμο, δες το σαν να είναι το ημερολόγιό σου». Γιατί εγώ έτσι το βλέπω. Προφανώς πλέον θα με νοιάξει τι θα πει ο κόσμος, αν γουστάρει τη μουσική μου, αλλά δεν είναι αυτό το βασικό point. Το βασικό point είναι να αδειάζεις αυτό που έχεις στο κεφάλι σου ή αυτά που έχουν δει τα μάτια σου. Οπότε δεν είναι να μπεις στη rap σκηνή, είναι κάνε ότι σου γουστάρει πασά μου. Κάνε λαϊκό, rap, ό,τι θες. Ελευθερία, ρε bro.

semeliii.jpg

Σεμέλη

Σεμέλη: Επειδή έχω ζήσει και άνδρες και γυναίκες rapper, πάντα θα υπάρχουν ανταγωνισμοί και αντιπάθειες που δεν έχουν να κάνουν με το φύλο. Αλλά κάτι που έχω παρατηρήσει ότι συμβαίνει νοοτροπιακά και συμβαίνει περισσότερο στους άνδρες, είναι ότι διαχρονικά, ακόμα και αν δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτό, είναι φουλ ανταγωνιστικοί στο rap. Αντίθετα, οι γυναίκες έχουν περισσότερο support μεταξύ τους. Το μήνυμά μου στις γυναίκες είναι να έρθουν στον χώρο, γιατί εάν η καρδιά τους είναι ανοιχτή και αυτά που λένε τα νιώθουν, πιο πιθανό είναι να βρουν από εμάς ένα χέρι να τις τραβήξει και όχι να τις σπρώξει.

ομαδικη;;.jpg

Απο αριστερα: Mira, Χαρα, Σεμελη.