87 Μέρες, 23 Ώρες, 2 Λεπτά και 39 Δευτερόλεπτά στον Ευαγγελισμό Μεταξύ Ζωής και Θανάτου

Kοινοποίηση

Ξημερώματα. 2 Οκτωβρίου 2017. Είναι πέντε το πρωί, όταν ο Πέτρος κατευθύνεται προς τη δουλειά του – ντελιβεράς σε τοπική επιχείρηση. Στη συμβολή των οδών Ακρωτηρίου και Ομογενών στην Πάτρα, ένας οδηγός ταξί στρίβει και περνώντας στο απέναντι ρεύμα χτυπά μετωπικά τον Πέτρο, ο οποίος επέβαινε σε μηχανή. Στο σημείο φτάνουν άμεσα διασώστες και αστυνομικοί. Η κατάσταση του Πέτρου θεωρείται απελπιστική: Η κεντρική αορτή που οδηγεί στην καρδιά είναι κομμένη, ο τράχηλος μετακινημένος, το νεφρό, η σπλήνα και τα πνευμόνια χτυπημένα και τα πόδια διαλυμένα. Μεταφέρεται στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, όπου κατόπιν εκτάκτου ιατρικού συμβουλίου κρίνεται ότι η κατάστασή του μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο στην Αθήνα.

Ο Πέτρος μπαίνει στο χειρουργείο. Έπειτα από δυόμιση ώρες, οι γιατροί βγαίνουν έξω και κλαίνε.

Videos by VICE

Το ασθενοφόρο μεταφέρει τον Πέτρο στο νοσοκομείου του Ευαγγελισμού. Ακριβώς από πίσω ακολουθούν σε ένα αμάξι οι γονείς του Πέτρου, Νίκος και Αγγελική, όπως και η κοπέλα του, Τζένη. Από το αυτοκίνητο, κοιτούν το παράθυρο του ασθενοφόρου. Οι τραυματιοφορείς τους κάνουν νοήματα, για να τους διαβεβαιώσουν ότι ο Πέτρος ζει. Στον Ευαγγελισμό έχει συσταθεί ειδική ομάδα γιατρών, η οποία και τον παραλαμβάνει. Οι γιατροί αναφέρουν χαρακτηριστικά στην οικογένεια ότι η περίπτωσή του δεν θεωρείται εγχειρήσιμη, όμως θα τον εγχειρίσουν, ώστε να γίνει μια ύστατη προσπάθεια. Ο Πέτρος μπαίνει στο χειρουργείο. Έπειτα από δυόμισι ώρες, οι γιατροί βγαίνουν έξω και κλαίνε: Ο Πέτρος κρατήθηκε στη ζωή. Στη συνέχεια ακολουθεί δεύτερο χειρουργείο, όπου οι γιατροί αποφεύγουν τον ακρωτηριασμό του αριστερού του ποδιού.

Το μηχανάκι μετά το ατύχημα.
Το δωμάτιο του Πέτρου στον Ευαγγελισμό.

Ο Πέτρος, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, είναι ζωντανός. Νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Η κατάστασή του παραμένει κρίσιμη. Ο χρόνος του επισκεπτηρίου στη ΜΕΘ είναι περιορισμένος. Οι γιατροί, με μεγάλη ευαισθησία, επιτρέπουν κατ’ εξαίρεση να βρίσκεται στη ΜΕΘ ο ένας από τους δύο γονιούς. Η Αγγελική και ο Νίκος κάνουν βάρδιες εναλλάξ. Ο Ευαγγελισμός δεν διαθέτει δωμάτια φιλοξενίας και οι γονείς του Πέτρου, αν και έχουν συγγενείς στην Αθήνα που προσφέρονται να τους φιλοξενήσουν, αποφασίζουν να περάσουν την πρώτη νύχτα στο αυτοκίνητό τους, ώστε να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο παιδί τους. Μαζί τους θα μείνει και η Τζένη.

«Όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα, είχα μόνο πεντέμιση ευρώ στην τσέπη μου, τι να κάναμε;»

Το μικρό Honda θα γίνει το σπίτι τους για τον επόμενο μήνα. Όπως μου περιγράφει ο Νίκος, «Όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα, είχα μόνο πεντέμισι ευρώ στην τσέπη μου, τι να κάναμε; Κοντά στον Ευαγγελισμό είναι αδύνατον να βρει κανείς να νοικιάσει σε λογική τιμή, γι’ αυτό καταφύγαμε στο αμάξι και επειδή θέλαμε να είμαστε κοντά στον Πέτρο μας». Ύστερα από τον πρώτο μήνα, η οικογένεια θα καταφέρει να νοικιάσει ένα μικρό υπόγειο δίπλα στο νοσοκομείο, για να εξυπηρετεί κάποιες βασικές ανάγκες.

Οι γονείς του Πέτρου, Νίκος και Αγγελική, στο αμάξι που διέμεναν.

«Το νοσοκομείο και το αμάξι, η ζωή μου όλη», μου λέει ένα βράδυ η Αγγελική. Η καθημερινότητά τους περιορίζονταν στο οικοδομικό τετράγωνο του Ευαγγελισμού. Ο ένας γονιός πάντα στο δωμάτιο της ΜΕΘ με τον Πέτρο και ο άλλος από έξω. Οι μόνες στιγμές που φεύγουν είναι για να φάνε στο εστιατόριο του νοσοκομείου, να ανανεώσουν την άδεια παρκαρίσματος και για να ξεκουραστούν λίγες ώρες στο αμάξι ή στο σπίτι. Μαζί τους πάντα και η κοπέλα του Πέτρου: Η Τζένη ήταν άλλωστε αυτή που τον βρήκε στο σημείο του ατυχήματος.

Βγαίνοντας στο μπαλκόνι, άκουσε να αναφέρουν περαστικοί πως στην οδό Ακρωτηρίου έχει αίματα στον δρόμο.

Εκείνο το βράδυ, ο Πέτρος το είχε περάσει σπίτι της. Το πρωί, ξεκίνησε για τη δουλειά νωρίς, όπως έκανε κάθε μέρα. Η Τζένη ανησύχησε, όταν ο Πέτρος δεν της έστειλε το συνηθισμένο μήνυμα ότι έφτασε στη δουλειά. Βγαίνοντας στο μπαλκόνι, άκουσε να αναφέρουν περαστικοί πως στην οδό Ακρωτηρίου έχει αίματα στον δρόμο. Αμέσως, έφυγε προς τα εκεί. Αφού προσπέρασε τα πρώτα περιπολικά που είχαν ήδη φτάσει στο σημείο, αντίκρισε το παπούτσι του Πέτρου και κάποια άλλα προσωπικά του αντικείμενα. Λίγο πιο πέρα, το μηχανάκι του είχε γίνει άμορφη μάζα. Ήταν βέβαιη πως ο Πέτρος είναι νεκρός: «Μόλις πληροφορήθηκα ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας, γύρισα να φύγω. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε έναν ταξιτζή, που μιλούσε εκείνη την ώρα με την Αστυνομία. Ήταν και εκείνος ελαφρά χτυπημένος. Με κοίταξε. Ακόμη δεν ήξερα τι είχε συμβεί, αλλά ήμουν βέβαιη πως αυτό το βλέμμα θα με στοίχειωνε για πάντα».

Ο οδηγός ταξί δεν είχε πρόθεση να ζητήσει συγγνώμη: Ανέφερε εκνευρισμένος πως εκείνος έχασε τη δουλειά του λόγω του συμβάντος και θεώρησε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να επισκεφτεί τον νεαρό.

Όπως έμαθε αργότερα, ο οδηγός ταξί που αντίκρισε στο σημείο του ατυχήματος ήταν εκείνος που χτύπησε τον Πέτρο. Οι γονείς δεν είχαν καμία επαφή μαζί του, έως και τη 16 η μέρα από το ατύχημα, όταν και επικοινώνησε μαζί τους τηλεφωνικά. Ο ίδιος δεν είχε πρόθεση να ζητήσει συγγνώμη: Ανέφερε εκνευρισμένος πως εκείνος έχασε τη δουλειά του λόγω του συμβάντος και θεώρησε ότι δεν υπήρχε ανάγκη να επισκεφτεί τον νεαρό, αφού, όπως γνώριζε, ο Πέτρος είχε μονάχα λίγα τραύματα στο πόδι. Οι γονείς προτίθενται να κινηθούν νομικά απέναντι στον οδηγό, μόλις τελειώσει η ταλαιπωρία του Πέτρου. Ο Νίκος δουλεύει χρόνια στην οδική βοήθεια. Έχει δει πολλά τρακαρίσματα. Έχει σώσει κόσμο, έχει απεγκλωβίσει πολλούς ανθρώπους, αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στον ίδιο.

Ο Πέτρος Κονιδάρης.

Το επόμενο διάστημα, ο Πέτρος θα ξεπεράσει τον κίνδυνο για τη ζωή του. Η κατάστασή του βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, όμως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στο αριστερό του πόδι παραμείνει. Ακόμη δυσκολεύεται στην κίνηση. Έπειτα από την πολυήμερη παραμονή του, ο Πέτρος αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς με το προσωπικό του νοσοκομείου και όχι μόνο. Καθημερινά, ο διευθυντής της ΜΕΘ περνά να δει πώς είναι και του αφήνει από κάτι. Οι νοσοκόμες τον φωνάζουν «ο Πέτρος μας». Μια νοσοκόμα, μάλιστα, όταν πληροφορείται πως οι συγγενείς του Πέτρου του ετοιμάζουν επίσκεψη, του φέρνει τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες της προίκας της, για να τα στρώσει στο κρεβάτι του. «Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, για να καταλάβουμε πως σε μία ζούγκλα, τεσσάρων εκατομμυρίων υπάρχουν άνθρωποι. Άνθρωποι που μας αγαπάνε. Μια από αυτές τις μέρες, μιλούσα με μια κοπέλα, φοιτήτρια ιατρικής, στον διάδρομο του νοσοκομείου. Μόλις έμαθε ότι μέναμε στο αμάξι (σ.σ.: ακόμη δεν είχαν νοικιάσει το υπόγειο) προσφέρθηκε να μας δώσει από το εφάπαξ που μόλις είχε πάρει ο πατέρας της, για να νοικιάσουμε ένα δωμάτιο», μου είχε πει η Αγγελική.

«Πήγα να σκοτωθώ για 15 ευρώ… Θα γυρίσω σπίτι μου, θα βάλω μια κουβέρτα στο πάτωμα και θα κοιμάμαι εκεί. Τα υπόλοιπα δεν με νοιάζουν, βαρέθηκα το κρεβάτι…»

Έχουν περάσει ήδη δύο μήνες και όλοι ευελπιστούν πως θα είναι πίσω στο σπίτι τους για τα Χριστούγεννα. Στην Πάτρα, παραμένει ακόμη μόνη της η αδερφή του Πέτρου, Τούλα, η οποία παρά το συμβάν και την απουσία της οικογένειάς της, καλείται να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις. Η παραμονή του Πέτρου στο νοσοκομείο συνεχώς παρατείνεται. Η οικογένεια τελικά θα περάσει όλη μαζί τα Χριστούγεννα στο νοσοκομείο. Αφού δεν μπορούν να επιστρέψουν για τις γιορτές στην Πάτρα, αποφασίζουν να δημιουργήσουν χριστουγεννιάτικο κλίμα στον Ευαγγελισμό. Φέρνουν ένα πλαστικό δέντρο και το στολίζουν μαζί με τους άλλους ασθενείς του δωματίου του. Σε μια κάρτα γράφουν όλοι τα ονόματά τους και την αφήνουν κάτω από το δέντρο.

Τοπίο δίπλα από τον τόπο του ατυχήματος στην Πάτρα.
Το δέντρο που στόλισαν οι ασθενείς του δωματίου του Πέτρου, μαζί του.

Εκείνες τις μέρες, καθώς μιλάω με τον Πέτρο, τον ρωτώ τις σκέψεις του για το μέλλον. Εκείνος μου απαντάει πως το μόνο που θέλει είναι να πάει σπίτι του, στην αδερφή του, τον σκύλο του και στους φίλους του. Του έχει λείψει η Πάτρα και ιδιαίτερα το σπίτι του. «Πήγα να σκοτωθώ για 15 ευρώ… Θα γυρίσω σπίτι μου, θα βάλω μια κουβέρτα στο πάτωμα και θα κοιμάμαι εκεί. Τα υπόλοιπα δεν με νοιάζουν, βαρέθηκα το κρεβάτι…». Η μητέρα του ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι ζωντανός. Όπως μου λέει, «Είναι ένα θαύμα. Από τη μέρα που ήμασταν στο νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα και μια γυναίκα μου έδωσε την εικόνα του Ιούδα, ο γιος μου έχει έναν φύλακα άγγελο που τον προστατεύει. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς».

Η μητέρα του Πέτρου, Αγγελική.
Η μητέρα του Πέτρου, Αγγελική, μαζί με τον ίδιο. Στα χέρια τους κρατούν την εικόνα

του Ιούδα, του άγιου που, κατά την Αγγελική , φυλάει τον Πέτρο.

29 Δεκεμβρίου 2017: Έπειτα από 87 ημέρες νοσηλείας και 17 χειρουργεία, ο Πέτρος Κονιδάρης παίρνει εξιτήριο. Το τελευταίο βράδυ ήταν και το πιο μεγάλο. Ο Πέτρος, ξυπνούσε συνεχώς και ρωτούσε: «Έχει έρθει η ώρα;». «Όχι ακόμη», του απαντούσε η μητέρα του και εκείνος έπεφτε ξανά για ύπνο. Το επόμενο πρωί όμως, όλα είναι διαφορετικά. Το νοσοκομείο παύει να θυμίζει εκείνον τον ψυχρό χώρο που αντιπροσώπευε μέχρι πρότινος. Τα πράγματά τους είναι όλα μαζεμένα από νωρίς. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο πακετάρεται και αυτό σε μια πλαστική σακούλα. Ο πατέρας του Πέτρου μπαίνει στο δωμάτιο, χαμογελάει. Στα χέρια του κρατάει το εξιτήριο. Αφού το διαβάζει δυνατά, αγκαλιάζει τον γιο του. Χαιρετούν γιατρούς, προσωπικό και φίλους και κατεβαίνουν στην έξοδο. Στο ασανσέρ κανένας τους δεν μιλάει. Είναι η μοναδική φορά που τους θυμάμαι όλους σιωπηλούς. Ο Νίκος πάει να φέρει το αμάξι. Κάποιος από το προσωπικό του λέει ότι η κάτω έξοδος τον βολεύει περισσότερο. Εκείνος γυρνάει και λέει: «Από την ίδια είσοδο που μπήκαμε, από την ίδια θα βγούμε».

Ο πατέρας του Πέτρου μπαίνει στο δωμάτιο και ανακοινώνει στον ίδιο, πως του

δόθηκε εξιτήριο από το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.

Η οικογένεια αναχωρεί από το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού για το σπίτι της στην

Πάτρα, έπειτα από 87 μέρες.

Ήδη από τις πρώτες μέρες που νοσηλεύονταν ο Πέτρος, οι γονείς του έλεγαν διαρκώς πως αν φύγει ο γιος τους από το νοσοκομείο ζωντανός, θα του ετοίμαζαν μια έκπληξη που θα τη θυμόταν για πάντα. Λίγο προτού φτάσουν στην Πάτρα, φίλοι και συγγενείς τον περιμένουν στην είσοδο της πόλης. Σηκώνουν πανό και τον υποδέχονται. Κάποιος, μάλιστα, παρασυρμένος από τη χαρά της υποδοχής, προσπαθεί να βγάλει τον Πέτρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Έπειτα από ένα λούσιμο με σαμπάνια, ο Πέτρος επιστρέφει στο σπίτι του. Εκεί θα παραμείνει για τον επόμενο μήνα.

https://www.google.com/url?hl=en-GB&q=https://www.youtube.com/watch?v%3D1ptxhPH6JAk&source=gmail&ust=1524519931352000&usg=AFQjCNEuW8ywpDOyuGrg6cJa6v-cDNBxWg

Η άφιξη του Πέτρου στην Πάτρα και η υποδοχή από τους φίλους του

Η επιστροφή στην Πάτρα έδωσε δύναμη σε όλη την οικογένεια. Εκεί, ο Πέτρος έσμιξε ξανά με την αδελφή του και τον σκύλο του τον Ερμή, το πέμπτο μέλος της οικογένειάς του, όπως μου αναφέρει, όπως και με τους φίλους του. Ο ίδιος προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή. Το πρόβλημα στο αριστερό του πόδι δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη και η μετακίνησή του γίνεται μόνο με τη βοήθεια της αναπηρικής καρέκλας. Η χαρά της επιστροφής σύντομα δίνει τη θέση της στην κούραση της αναμονής. Έπειτα από ένα μήνα παραμονής στην Πάτρα, ο Πέτρος μαζί με τη μητέρα του αναχωρεί για το κέντρο αποκατάστασης «Παλλάδιον», όπου θα κάνει την καθημερινή του αποθεραπεία, με στόχο την επαναλειτουργία του αριστερού του ποδιού.

Ο Πέτρος με τη μητέρα του στο ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ κέντρο αποκατάστασης.

Σήμερα ο Πέτρος έχει μπει ήδη στον έκτο μήνα από την ημέρα του ατυχήματος, όμως η ταλαιπωρία της υγείας του συνεχίζεται. Ο ίδιος και οι γονείς του, ψυχικά εξουθενωμένοι και οικονομικά πιεσμένοι, δεν παύουν να ελπίζουν.

Άλλο ένα βίντεο από την άφιξη του Πέτρου στην Πάτρα και η υποδοχή από τους φίλους του

Από τις πρώτες μέρες του ατυχήματος, ο Νίκος μου είχε πει: «Είναι κρίμα. Ζεις τα παιδιά σου περισσότερο στις δύσκολες στιγμές, παρά στις χαρούμενες. Η ζωή ποτέ δεν τα φέρνει εύκολα. Αλλά τι να κάνουμε, θα συνεχίσουμε. Όλα καλά θα πάνε. Θα συνεχίσουμε».

Οι γονείς του Πέτρου ευχαριστούν θερμά όλο το ιατρικό προσωπικό που συνέβαλε στην ανάρρωσή του.

Το νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου ο Πέτρος έμεινε 87 ημέρες.
Το αναπηρικό αμαξίδιο του Πέτρου.
Τμήμα του αναπηρικού αμαξιού του Πέτρου.
Το σεντόνι από το ασθενοφόρο στο οποίο μεταφέρθηκε ο Πέτρος μετά το ατύχημα.
Ο Ιούδας, ο άγιος που -κατά τη μητέρα του- προστατεύει τον Πέτρο.
Ο πατέρας του Πέτρου, Νίκος, στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Ένα από τα πλλά

βράδια που κάθονταν και έκανε παρέα στο γιο του.

Ο Πέτρος Κονιδάρης στο δωμάτιό του, βλέποντας τηλεόραση.
Το δωμάτιο του Πέτρου στον Ευαγγελισμό.
Το εξιτήριο.
Ο Πατέρας του Πέτρου, Νίκος, αγκαλιάζει το πόδι του γιου του. Μόλις του

ανακοίνωσε πως βγήκε το εξιτήριο και ότι μπορούν να γυρίσουν στο σπίτι τους.

Ο Πέτρος μπαίνει στο αμάξι για να αναχωρήσει για την Πάτρα.
Ο Πέτρος στο αμάξι για την Πάτρα.
Η αναχώρηση της οικογένειας από το νοσοκομείο έπειτα από 87 ημέρες. Όλοι τους

έκλαιγαν.

Η οικογένεια και η κοπέλα του Πέτρου στο σπίτι τους στην Πάτρα.
Η αδερφή του Πέτρου, Τούλα, στο σπίτι τους στην Πάτρα.
Η μητέρα του Πέτρου, Αγγελική, στο σπίτι τους στην Πάτρα.
Οι φίλοι του Πέτρου, του έκαναν δώρο ένα μαξιλάρι με αφιέρωση.
Η οικογένεια μαζεμένη στο σπίτι της έπειτα από την επιστροφή τους στην Πάτρα.
Ο Πατέρας του Πέτρου επισκέπτεται τον γιο του στο κέντρο αποκατάστασης

ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ, όπου έχει πάει με τη μητέρα του.

Το αναπηρικό αμαξίδιο του Πέτρου.
Το δωμάτιο του Πέτρου στο κέντρο αποκατάστασης.
Το δωμάτιο του Πέτρου στο κέντρο αποκατάστασης.
Η μητέρα του Πέτρου, του έφερε λουλούδια στο δωμάτιό του.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Αυτός ο Φωτογράφος Πέρασε Σχεδόν Δέκα Χρόνια με τους Γκραφιτάδες της Ευρώπης

Το Καλύτερο Ξενοδοχείο της Ευρώπης Είναι στην Αχαρνών και Γίνεται Δύο Ετών

«Τους Αλλάξατε τα Λάδια;» – Η Επίθεση της Χρυσής Αυγής στο «Συνεργείο» Επιτέλους Δικάζεται

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter , Facebook και Instagram.