H Ζωή Ενός Έλληνα Ναυτικού Μέσα στην Πανδημία του Κορονοϊού

Μπορεί η υφήλιος να παλεύει με τον κορονοϊό και δισεκατομμύρια άνθρωποι να βρίσκονται υπό το καθεστώς καραντίνας, όμως υπάρχουν κάποιοι τομείς που δεν σταματούν τη λειτουργία τους. Ένας από αυτούς είναι η ναυτιλία και η χώρα μας αποτελεί μια παγκόσμια δύναμη σε αυτή. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές υπάρχουν πολλοί Έλληνες ναυτικοί που βρίσκονται στη μέση κάποιου ωκεανού ζώντας τη δική τους καραντίνα. Βέβαια, γι' αυτούς είναι ακόμη μια μέρα στη δουλειά.

Ο Φώτης Μάνος είναι ένας από αυτούς. Πριν από λίγες μέρες επικοινώνησα μαζί του για να μάθω τι σημαίνει να είσαι σε ένα καράβι στη μέση του πουθενά, την ίδια στιγμή που υπάρχει μια παγκόσμια πανδημία. Τον πέτυχα καθ'οδόν για Σιγκαπούρη.

«Βρίσκομαι στο πλοίο από τις 9 Ιανουαρίου. Έχουμε 26 εργαζόμενους - 16 Φιλιππινέζοι, 8 Έλληνες, ένας Κύπριος και ένας Πολωνός. H εταιρεία στην οποία εργάζομαι ασχολείται με τη μεταφορά crude oil (αδιύλιστο πετρέλαιο) και όταν ξεκίνησα το ταξίδι, προφανώς, δεν είχα ιδέα για τον κορονοϊό. Ωστόσο, η Κίνα είναι ένας πολύ βασικός αγοραστής και όταν άρχισε να γίνεται πολύ σοβαρό το όλο θέμα με την επιδημία, αρχίσαμε να λαμβάνουμε mail που μας ζητούσαν να παρακολουθούμε τα μέλη του πληρώματος, μην τυχόν παρουσιάσουν κάποιο από τα συμπτώματα. Αυτή η παρακολούθηση διαρκούσε για 14 ημέρες για τον εκάστοτε εργαζόμενο και αν υπήρχε κάποιο σύμπτωμα, το καταγράφαμε. Κάπως έτσι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι παίζει με τον κορονοϊό. Στη συνέχεια άρχισε να παίρνει διαστάσεις στα μίντια και να μας το αναφέρουν φίλοι και συγγενείς όταν επικοινωνούσαμε με το σπίτι», μου εξηγεί σχετικά με την πρώτη επαφή του πληρώματος με το θέμα "COVID-19".

«Φίλοι μου από το Αμβούργο, όπου μένω μόνιμα, άρχισαν να μου λένε ότι κλείνουν μαγαζιά και σχολεία, ενώ και η οικογένειά μου στην Ελλάδα μου έλεγε τα ίδια», συμπληρώνει. Στη συνέχεια τον ρώτησα αν όλο αυτό επηρέασε τον τρόπο που δουλεύουν: «Πολλά λιμάνια δεν άφηναν τον κόσμο να ξεμπαρκάρει. Εκεί δημιουργήθηκε αρχικά μεγάλο θέμα. Έχουμε ανθρώπους που βρίσκονται 6 μήνες μέσα στο πλοίο -έχουν κλείσει τις συμβάσεις τους- θέλουν να γυρίσουν στις οικογένειές τους και δεν μπορούν επειδή έχουν περάσει από Κίνα, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη και άλλες χώρες που βρέθηκαν στο κέντρο της κρίσης. Όταν έκλεισαν τα αεροδρόμια ήρθε το μεγάλο μπαμ».

Με λίγα λόγια λοιπόν, οι εταιρείες δουλεύουν με το ίδιο προσωπικό που μπάρκαρε πριν από την επιδημία αφού σε πολλές χώρες απαγορεύεται να ξεμπαρκάρουν, συν ότι δεν επιτρέπεται να μπει νέο προσωπικό λόγω του κινδύνου μόλυνσης. Ακόμη και αν βρουν τρόπο να ξεμπαρκάρουν, με τα σύνορα και τα αεροδρόμια κλειστά δεν θα υπάρχει τρόπος να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Αναγκαστικά, λοιπόν, οι εργασίες συνεχίζονται από ανθρώπους, οι οποίοι, δεν έχουν επιλογή. Σκληρό, αλλά αναγκαίο μέτρο. Στη συνέχεια ρώτησα τον Φώτη αν έχουν λάβει συγκεκριμένες οδηγίες από την Ελληνική κυβέρνηση με αφορμή όσα συμβαίνουν.

«Έχουμε σημαία από τις Νήσους Μάρσαλ οπότε έχουμε λάβει οδηγίες από εκεί, αλλά και από την ελληνική κυβέρνηση - η εταιρία στην οποία εργάζομαι έχει και πλοία υπό ελληνική σημαία. Η εταιρεία έχει λάβει τα μέτρα της και ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Επίσης, μας ενημέρωσαν ότι οι συμβάσεις που έχουν λήξει ανανεώνονται εφόσον δεν μπορεί ο εργαζόμενος να βγει από το πλοίο. Ο τομέας της ναυτιλίας μπορεί να έχει επηρεαστεί από όλο αυτό -με τα πληρώματα να έχουν κουραστεί αρκετά- αλλά είναι από τους λίγους που συνεχίζουν να λειτουργούν σχεδόν κανονικά. To αστείο είναι ότι οι ναυλώσεις από τα λιμάνια της Κίνας έχουν πέσει τρομερά σε τιμή και είναι πάρα πολλές οι εταιρείες που στέλνουν τα πλοία τους εκεί. Και η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει με τις Αραβικές χώρες να πουλάνε πάρα πολύ αυτό το διάστημα. Τον τελευταίο καιρό κινούμαστε κυρίως σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος, στα Εμιράτα και μετά πίσω στη Σιγκαπούρη που είναι ο ενδιάμεσος κρίκος. Από εκεί ανεφοδιαζόμαστε με προμήθειες φαγητού και καυσίμων. Όσοι μπαίνουν στο πλοίο φοράνε μάσκες, ενώ κρατάμε 2 μέτρα απόσταση μεταξύ μας. Αξίζει να αναφέρω ότι πριν μπουν, έχουν περάσει από εξετάσεις κάτι που συμβαίνει και μετά την έξοδό τους».

Τι γίνεται όμως αν κάποιο μέλος του πληρώματος παρουσιάσει συμπτώματα;

«Ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Αν γίνει, όμως, θα μπει κατευθείαν σε καραντίνα και θα ελέγχεται για 14 μέρες. Υπάρχει ειδικός χώρος για κάτι τέτοιο, όπως και ιατρείο. Στη συνέχεια θα εξεταστεί όλο το πλήρωμα και όταν φτάσουμε στο επόμενο λιμάνι θα πρέπει να έχουμε σηκώσει τη σημαία της καραντίνας. Καταλαβαίνεις ότι μετά από αυτό θα πάμε σε άλλες μεθόδους. Θα πρέπει να μπουν στο πλοίο γιατροί από την εκάστοτε χώρα και να μας εξετάσουν έναν-έναν. Τώρα στα λέω πολύ απλοϊκά, έχουμε λάβει οδηγίες από την εταιρία -και άλλους φορείς- σχετικά με τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε σε κάθε περίπτωση. Μη φανταστείς ότι έχουν αλλάξει πολλά για εμάς, η κανονικότητά του ναυτικού είναι, ούτως ή άλλως, μια καραντίνα. Σαν να βρισκόμαστε κλεισμένοι σε μια κιβωτό που μας προστατεύει απ' τον ιό».

Η τελευταία ατάκα νομίζω ότι περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ναυτικοί το τελευταίο διάστημα. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, μόνο οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Ρωτάω αν φοβάται με όσα ακούει. «Κοίτα, δεν φοβάμαι για μένα, επειδή αν το κολλήσω πιθανότατα θα το περάσω ελαφρά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι της ηλικίας μου - είμαι 33 ετών. Ωστόσο, ενημερώνομαι συνεχώς για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα -και όχι μόνο- και όπως είναι φυσικό αγχώνομαι για τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν έχω σαφή εικόνα, αλλά ελπίζω ο κόσμος να ακολουθεί τις οδηγίες και να μην κάνει άσκοπες μετακινήσεις ώστε να μειωθούν τα κρούσματα».

Μιλώντας μαζί του συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που έφυγε από την Ευρώπη πριν ξεκινήσει η όλη κρίση και πιθανότατα θα επιστρέψει αφού έχει ελεγχθεί η κατάσταση. Κάτι που προσωπικά μου φαίνεται πολύ περίεργο. Ειδικά όταν μιλάμε για κάτι που βιώνει ταυτόχρονα όλος ο πλανήτης.

«Κανονικά επιστρέφω τον Ιούλιο και ελπίζω μέχρι τότε να έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Προς το παρόν η επιστροφή φαντάζει μακρινή και δεν έχω μπει στη διαδικασία να φέρνω στο μυαλό μου το πώς θα είναι. Το σκεφτόμουν πάντως αυτό, έχω ακούσει ότι η ζέστη μπορεί να παίζει ρόλο στην αποδυνάμωσή του. Βέβαια, ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του. Έχω ακούσει αμέτρητες θεωρίες συνωμοσίας. Οι μεν λένε ότι πρόκειται για χημικό πόλεμο από την Κίνα, οι ίδιοι οι Κινέζοι μας λένε ότι το έκανε η κυβέρνησή τους για να "φάει" τους συνταξιούχους και πάει λέγοντας. Έχω ακούσει ό,τι μπορείς να φανταστείς (γέλια). Επικρατεί ένας δικαιολογημένος πανικός, πρόκειται για μια πολύ σοβαρή και πρωτόγνωρη κατάσταση, αλλά πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό και από τα μίντια που τείνουν να φουσκώνουν τις καταστάσεις. Όπως και να' χει, ελπίζω όλο αυτό να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται και να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα».

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Οι Ελληνικές Μάσκες για τον Κορονοϊό σε 3D Εκτύπωση

Ανατριχιαστικές Φωτογραφίες του Λος Άντζελες που Μοιάζει με Πόλη-Φάντασμα

Τα Eγκαταλειμμένα Αυτοκίνητα των Διακινητών στην Ορεινή Διαδρομή του Έβρου