Guillaume de Kadebostany: «Μπορώ να Φανταστώ τον Εαυτό μου να Μένει στον Πειραιά»

Αν υπάρχει ένα γκρουπ που μπορεί να καυχιέται ότι τα τελευταία χρόνια έχει κατακτήσει τα ραδιόφωνα και τις καρδιές του ελληνικού κοινού, αυτό είναι σίγουρα οι Kadebostany. Έχοντας ως βάση την Ελβετία και με μπροστάρη τον Guillaume de Kadebostany, η μουσική κολεκτίβα καταφέρνει να γράφει κομμάτια που ακούγονται φρέσκα, αλλά συνάμα και κλασικά. Την τελευταία δεκαετία έχουν καταφέρει πολλά σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που συμπεριλαμβάνει και τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης σχέσης με την Ελλάδα. Κομμάτια όπως το "Castle in the Snow" και το "Mind if I Stay" έχουν κατακτήσει τα ερτζιανά, ενώ, οι συχνές εμφανίσεις του γκρουπ στη χώρα μας μπορούν να χαρακτηριστούν ως κάτι παραπάνω από επιτυχημένες.

Μέσα στον Απρίλιο οι Kadebostany έδωσαν στο κοινό τους νέο υλικό. Ο λόγος για το ΕΡ "DRAMA Act.1", το οποίο αποτελείται από τέσσερα νέα τραγούδια και μία ταινία μικρού μήκους. Δεν υπάρχει καλύτερη εποχή για νέο υλικό από αγαπημένους καλλιτέχνες, αφού μέσα στην τρέλα της καραντίνας και των κακών νέων που κατακλύζουν καθημερινά τις οθόνες μας, η τέχνη αποτελεί μια όαση μέσα στην οποία θέλουμε να χαθούμε. Με αφορμή, λοιπόν, την πρώτη πράξη του «δράματος» των Kadebostany αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον Guillaume και να μάθω περισσότερα γι' αυτή τη νέα σελίδα της καριέρας τους.

VICE: Πώς λειτουργεί η όλη φάση του «Social Distancing» για σένα;
Guillaume de Kadebostany: Πολύ καλά. Είμαι από τους τυχερούς που έχουν στούντιο ηχογράφησης στο σπίτι και έτσι έχω βρεθεί σε μια φάση που γράφω συνεχώς μουσική. Πάντως, αν εξαιρέσεις τις περιόδους που βρίσκομαι σε περιοδεία, η ζωή μου δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα με την καραντίνα.

Ναι, αλλά τι σου λείπει περισσότερο στο να ζεις μια κανονική ζωή;
Απολύτως τίποτα. Δραπέτευσα από την κανονική ζωή αρκετά χρόνια πριν και έκανα τα πάντα για να μείνω όσο πιο μακριά γίνεται από αυτή. Με τη νέα εποχή του "DRAMA", πέρασα πολύ χρόνο μέσα στο στούντιο δουλεύοντας με αρκετούς και διαφορετικούς καλλιτέχνες. Αυτό μου λείπει περισσότερο το τελευταίο διάστημα.

Σε αγχώνει η όλη κατάσταση με τον COVID-19;
Όχι, θεωρώ ότι θα ξεπεράσουμε και αυτό το πρόβλημα. Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση.

Τελευταία έχουμε δει μελέτες που λένε ότι ίσως να μην είναι εφικτό να επιστρέψουμε στη συναυλιακή δράση πριν το 2021. Πόσο ζημιογόνο θα ήταν αυτό για επαγγελματίες μουσικούς όπως εσύ;
Χάλια είναι. Προσωπικά έχω και άλλα έσοδα πέραν των περιοδειών, για παράδειγμα συγγραφικά και πνευματικά δικαιώματα. Ωστόσο, οι μουσικοί και οι τεχνικοί μου βασίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις περιοδείες για να βγάλουν τα προς το ζην. Αν αφαιρέσεις από έναν παγκόσμιο επαγγελματικό τομέα, όπως είναι η μουσική βιομηχανία, ένα κομμάτι -τις περιοδείες δηλαδή-, δημιουργείται ένα ντόμινο αρνητικών αντιδράσεων. Επηρεάζεται όλο το πράγμα.

Οι δραματικές στιγμές που ζούμε με έκαναν να σκεφτώ το νέο σου πρότζεκτ με τίτλο "DRAMA Act.1". Θέλεις να μου πεις περισσότερα γι'αυτό;
Πέρσι, επισκέφτηκα την Ίμπιζα για ένα live και ξαφνικά μου ήρθε το όραμα αυτής της νέας εποχής που ονομάζεται "DRAMA". Μου αρέσει να διαχωρίζω τη δουλειά μου σε περιόδους, με κάθε μία από αυτές να έχει τη δική της ηχητική και οπτική ταυτότητα. Ξέρεις, να υπάρχει ανανέωση μεταξύ των άλμπουμ και να μην κάνουμε ποτέ το ίδιο πράγμα δύο φορές.

Για τις ανάγκες αυτού του ΕΡ συνεργάστηκα με τέσσερις τραγουδίστριες. Ήθελα να υπάρχει αυθορμητισμός. Οπτικά άντλησα έμπνευση, μεταξύ άλλων, από την ταινία "The Holy Mountain" του 1973. Ήθελα να δημιουργήσω ένα βίντεο διάρκειας 20 λεπτών στο οποίο η μουσική να εναρμονίζεται με την εικόνα. Τέλος, έχουμε στήσει ένα νέο live show, με καινούριο line-up και ξεχωριστή οπτική ταυτότητα και ελπίζω να καταφέρουμε να το βγάλουμε σύντομα «στον δρόμο».

Ποιες ταινίες σε επηρέασαν στην καλλιτεχνική σου πορεία;
Θα έλεγα το "Exit through the Gift Shop" του Banksy, το "The Holy Mountain" του Jodorowsky -όπως σου είπα και πριν- και σε γενικές γραμμές, οτιδήποτε δημιουργείται με πάθος, χωρίς εμπορικούς σκοπούς.

Θα υπάρξει "Act.2";
Ναι. Στην αρχή ήθελα να κάνω ένα μικρό άλμπουμ, διάρκειας περίπου 30 λεπτών, όμως καθώς το έγραφα μου ήρθαν τόσες νέες ιδέες που χρειάστηκε να αλλάξω την οπτική, να κάνω τα πάντα λίγο μεγαλύτερα και με περισσότερα Act. Με λίγα λόγια, το "DRAMA Act.2" έρχεται.

Θα έχεις καταλάβει ότι οι Έλληνες γουστάρουν πολύ τους Kadebostany. Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που σας κάνει τόσο αγαπητούς εδώ;
Ίσως το γεγονός ότι έχετε πολύ καλό μουσικό γούστο. Επισκέπτομαι την Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια και αγαπώ τους fan μου εκεί. Είναι ένα πιστό και ανοιχτόμυαλο κοινό και έχουμε χτίσει μια πολύ δυνατή σχέση.

Ποιες είναι οι πιο όμορφες αναμνήσεις που έχεις από την Ελλάδα;
Είναι πολλές. Αγαπώ το λιμάνι του Πειραιά, έχω περάσει πολύ χρόνο εκεί και μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει στην ευρύτερη περιοχή. Η θέα στη θάλασσα, το φαγητό, η dolce vita. Με χαλαρώνει. Επίσης, θυμάμαι κάποια after party σε παραδοσιακά μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη. Όλοι τραγουδούσαν ελληνικά τραγούδια καθώς μεθούσαμε. Δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ νέων και μεγαλύτερων, όλοι διασκέδαζαν μαζί. Μου άρεσε πολύ αυτό το συναίσθημα.

Έχεις να προτείνεις άλλους Ελβετούς καλλιτέχνες που θα ήταν καλό να γνωρίζουμε;
Ναι, ο φίλος μου ο Laolu είναι εκπληκτικός μουσικός, παραγωγός και dj της ηλεκτρονικής σκηνής. Αξίζει να τσεκάρετε το τελευταίο του release, ένα remix που έκανε για την Ελβετή τραγουδίστρια, Sophie Hunger.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις έπειτα από αυτή την παγκόσμια καραντίνα;
Θα βγω για παγκόσμια περιοδεία με όλη την ομάδα των Kadebostany για να παρουσιάσουμε το νέο μου δίσκο "DRAMA" ζωντανά.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Επαναπατρισμός μιας Ελληνίδας Από την Ιταλία Κράτησε Τρεις Μέρες

Έχασα και τους Δύο Γονείς μου Aπό Κορονοϊό - Ύστερα Μολύνθηκα και Εγώ

Drag Νύχτες στην Αθήνα