Το Σουβλάκι Κινδυνεύει να Χαθεί από την Αλάνα

Αριστοφάνης, Όμηρος, Ξενοφών και Αριστοτέλης. Τέσσερις μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες που έχουν αναφερθεί στον «οβελίσκο» και τον «κάνδαυλο» ή όπως το γνωρίζουμε σήμερα, το «σουβλάκι» - ένα από τα πιο απλά εδέσματα που υπάρχουν, το οποίο έχει συνδεθεί με την Ελλάδα στις συνειδήσεις όλων, παρότι μπορεί κανείς να βρει αμέτρητες παραλλαγές του στον κόσμο.

Μέσα στους αιώνες έχει εξελιχθεί. Σε κάποιες περιπτώσεις έχει γίνει πιο γκουρμέ, έχει μπει σε πίτα ολικής, έχει vegetarian προεκτάσεις και έχει ξεκινήσει πολλούς καβγάδες μεταξύ νότιων και βόρειων σχετικά με την ονομασία του (καλαμάκι ή σουβλάκι, πίτα ή σάντουιτς, σος ή αλοιφές).

Ωστόσο, από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, όταν το σέρβιραν με τυρί, πίτα και άνηθο μέσα σε ζουμί, μέχρι σήμερα, υπάρχει κάτι που παραμένει σταθερό: Είναι το γεύμα του λαού.

Η επιλογή του φοιτητή που ζει μακριά από το σπίτι και προσπαθεί να βγάλει τον μήνα, της παρέας εφήβων που μόλις έχουν παίξει μπάσκετ και πάνε στο γειτονικό σουβλατζίδικο με τα ελάχιστα ευρώ που έχουν στις τσέπες για να φάνε μαζί στο «οικογενειακό τραπέζι», δηλαδή το παγκάκι της πλατείας.

Αποτελεί λύση για μια οικογένεια με παιδιά που τα βγάζει πέρα με το ζόρι και θέλει να ξεσκάσει μια Κυριακή του μήνα και φυσικά είναι από τις βασικές επιλογές σε κάθε είδους μάζωξη. Από πάρτι μέχρι βραδιά Eurovision ή ταινίας.

Θα μπορούσε να πει κανείς, με μια δόση υπερβολής, ότι πρόκειται για το «γεύμα της εργατικής τάξης».

Μια παράδοση χιλιάδων ετών, όμως, βρίσκεται σε κίνδυνο. Σε αυτό παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Αρχικά είναι οι εσωτερικοί.

Κυβερνητικοί κύκλοι που θεωρούν ότι η βενζίνη δεν είναι για τους φτωχούς επειδή, λένε, ότι δεν έχουν αυτοκίνητα, ότι το «παιδί από το Περιστέρι» προορίζεται για ψυκτικός, που δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει τις εξωφρενικές τιμές στα ενοίκια και πάει λέγοντας.

Από την άλλη έχεις έναν πολύ σημαντικό εξωτερικό παράγοντα, δηλαδή τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή -και όχι μόνο- κρίση που έχει φέρει.

Βέβαια, για να μην κοροϊδευόμαστε, το ζήτημα της ανατίμησης του συγκεκριμένου προϊόντος δεν είναι κάτι καινούριο, μιας και ήδη υπάρχουν αυξήσεις στις τιμές από το 2021.

Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά και την πανδημία θα καταλάβει ότι το «κοκτέιλ» είναι εκρηκτικό και φυσικά θα το πληρώσουμε πάλι εμείς, δεχόμενοι ακόμη μια ήττα.

Υπάρχουν καταστήματα στα οποία το τυλιχτό σουβλάκι έχει φτάσει να πωλείται στην τιμή των 3,60 ευρώ. Πριν από λίγες μόλις μέρες, επαγγελματίες του χώρου βγήκαν στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 αναφέροντας κάποιες σοκαριστικές λεπτομέρειες. «Είμαστε στα 3.60, θα πάμε αύριο στα 3.90, τη Δευτέρα μπορεί να φτάσουμε στα 4–4.50 και κανείς δεν ξέρει πού θα σταματήσει αυτό το πράγμα», ανέφεραν οι Παναγιώτης και Δημήτρης Αρίων, ιδιοκτήτες σουβλατζίδικου στη Θεσσαλονίκη.

«Μπορεί να έχουμε πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά έχουμε πόλεμο και στα τρόφιμα. Η γραμμή από τους προμηθευτές μας είναι ότι "κάθε εβδομάδα θα σας ενημερώνουμε αν υπάρχουν υλικά και ποια θα είναι η νέα τους τιμή"», συμπλήρωσαν.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε και κάποια ακόμη στοιχεία που δείχνουν την εικόνα που επικρατεί στην πόλη και παρότι στην Αθήνα υπάρχουν μικρότερες αυξήσεις, το παραπάνω σενάριο δεν είναι πολύ μακρινό.

«Παίρναμε το ηλιέλαιο το καλοκαίρι που πέρασε 0.73 ευρώ το λίτρο, αυτήν τη στιγμή το παίρνουμε στα 3 ευρώ το λίτρο και δεν ξέρουμε πού θα φτάσει η τιμή του. Παίρναμε τον μαϊντανό 0.20 ευρώ και τώρα το παίρνουμε 1.70 ευρώ. Έχουν ξεφύγει τα πράγματα και αν δεν βγάλει το κράτος πλάτη ουσιαστικά - όχι απλώς να λέμε ότι βοηθάμε- θα δούμε χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν και οι άνθρωποι να μένουν στον δρόμο. Ο κόσμος έχει φτωχοποιηθεί, δεν έχει χρήματα ούτε για τα απαραίτητα», πρόσθεσαν επαγγελματίες του χώρου στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα».

Είναι μια σκληρή αλήθεια.

Όσο δεν υπάρχουν μεθοδευμένες κινήσεις για να βοηθηθούν οι κλάδοι που έχουν πληγεί, χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν, σε βάθος χρόνου, δίχως δουλειά με ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Αν το σουβλάκι φτάσει να κοστίζει 4,50 ευρώ, με τους μισθούς φυσικά να παραμένουν «καρφωμένοι», θα μιλάμε για ένα είδος πολυτελείας.

Θα απευθύνεται, όπως πολλά ακόμη πράγματα στην Ελλάδα, αποκλειστικά στους τουρίστες και στους έχοντες.

Εδώ και πολλά χρόνια η εργατική και η μεσαία τάξη υποφέρουν. Για πρώτη φορά, όμως, φτάνουμε κοντά στο σημείο να θεωρείται είδος πολυτελείας το πιτόγυρο και αυτό εκτός από ήττα, αποτελεί και ένα τρομακτικό preview όσων έπονται αν δεν γίνουν έστω και σήμερα, που είναι ήδη πολύ αργά, κάποιες κινήσεις που να έχουν σκοπό το αποτέλεσμα και όχι τις δημόσιες σχέσεις και το φαίνεσθαι.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Δύο Έλληνες Ομογενείς που Κατοικούν στο Κίεβο Περιγράφουν πώς Έζησαν την Εισβολή στην Ουκρανία

O Τύπος που Ανεβάζει στο TikTok τα Πιο Άκυρα Σκηνικά που Βρίσκει στο Google Street View

Την Αστρολογία μου Μέσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.