Προσπάθησα να Πουλήσω Σκουπίδια που Βρήκα στον Δρόμο

Όλοι το ξέρουν: περνάμε κρίση κόστους ζωής. Τελικά μια πανδημία, μια παλιά γενιά που θέλει να έχει τα πάντα και οι πολλαπλές καταστροφικές υφέσεις δεν βοηθάνε και τόσο την οικονομία.

Το VICE θέλησε να μάθει τι επιλογές έχουμε.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά το Σίδνεϊ αναδείχτηκε η δεύτερη πιο ακριβή πόλη για να ζεις. Στον κόσμο. Για δεύτερη συνεχή χρονιά. Πότε θα τελειώσει όλο αυτό; «Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια επιπλέον χρήματα», λέω εγώ. Κατά προτίμηση επιπλέον χρήματα που δεν συνεπάγονται την εκμετάλλευση κανενός, όπως συμβαίνει με σχήματα πυραμίδες ή καταστροφή του περιβάλλοντος. 

Τι να κάνουμε λοιπόν;

Πριν από λίγο καιρό γνώρισα κάποιον που βρήκε ένα έργο τέχνης αξίας 9.000 ευρώ, σε έναν σωρό άχρηστων αντικειμένων –εκ πρώτης όψης– στον δρόμο. Κάποιος το είχε αφήσει στο πεζοδρόμιο, μη γνωρίζοντας τίποτα για την αξία ή τη σημασία του. Αυτός ο τύπος, όμως, το πήρε, έκανε μια αναζήτηση στο Google και μάλλον του κόπηκε η ανάσα.

Το όνομά του στο Διαδίκτυο είναι Trash Lawyer -ή αλλιώς Leo- και τελευταία δασχίζει τα προάστια του Σίδνεϊ δίνοντας νέα ζωή σε σκουπίδια που βρίσκει στον δρόμο και αποδεικνύονται θησαυροί. Μέχρι σήμερα, μου λέει ότι έχει βγάλει περίπου 18.000 ευρώ - πλέον των αποδοχών από τη δουλειά του. Αν το αντιμετωπίσει σοβαρά, μπορεί να βγάζει περίπου 600-700κάτι την εβδομάδα.

Εκτός του ότι μου άρεσε η ιδέα να ξαναπουλάς αντικείμενα που δεν θέλει κανείς, φαινόταν επίσης εύκολο, οικονομικό και φιλικό προς το περιβάλλον. Επικοινώνησα, λοιπόν, ξανά μαζί του. Αν η πώληση σκουπιδιών ήταν το νέο μου εγχείρημα, χρειαζόμουν τη βοήθεια του ειδικού.

Για όσους δεν τους αρέσει να διαβάζουν ή για εκείνους που κατεβαίνουν στο τέλος του άρθρου για να δουν το συμπέρασμα, έβγαλα 175 ευρώ από περίπου δύο ώρες εργασίας. Και συνεχίζω. Πούλησα μερικά ηλεκτρονικά είδη, μια βάση κρεβατιού, μια κρεμάστρα ρούχων και έχω ακόμα ένα skateboard και μια θήκη για iPad προς πώληση στο Διαδίκτυο. Αν θέλεις να δεις πώς το έκανα, συνέχισε να διαβάζεις.

ΒΗΜΑ 1: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΡΧΟΝΤΑ» ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

Ένα ηλιόλουστο απόγευμα πήγα στο σπίτι του Leo, ένα όμορφα επιπλωμένο διαμέρισμα (ναι, τα περισσότερα ήταν σκουπίδια που είχε βρει) στον τελευταίο όροφο ενός συγκροτήματος. Για μια εβδομάδα έβρεχε, οπότε δεν πίστευα ότι θα έβρισκα τίποτα στεγνό. Παρόλα αυτά φορέσαμε τα παπούτσια μας και ξεκινήσαμε.

1. Μη φοβάσαι τα ηλεκτρονικά. Τα ηλεκτρονικά μπορεί να είναι πολύτιμα. Τα ηλεκτρονικά αποφέρουν χρήματα.

Στη διαδρομή μας στον πραγματικό κόσμο, βρήκαμε έναν μεγάλο σωρό σκουπίδια με ένα πλυντήριο ρούχων και μια πρίζα που είχε κοπεί για τα καλώδια - ναι, ακόμη και από αυτό μπορεί να βγάλεις λεφτά.

«Υπάρχουν κάποιοι που μαζεύουν σύρμα. Έτσι, αν βρεις μια λάμπα ή ραπτομηχανή, μπορείς να κόψεις το καλώδιο και να βγάλεις μερικά χρήματα», λέει ο Leo.

Κοιτάζει το πλυντήριο. Τον ρωτάω πόσα πιστεύει ότι μπορούμε να βγάλουμε από αυτό. Φαίνεται αμφίβολος λόγω της βροχής, αλλά λέει:

«Το πλυντήριο στο σπίτι μου βρέθηκε στον δρόμο και λειτουργεί μια χαρά. Αν το πάρεις, το καθαρίζεις και μετά μπορείς να το δοκιμάσεις. Αλλά μπορείς να το πουλήσεις 90-180 ευρώ.

2. Μπορείς να ψάξεις τους κάδους ανακαίνισης ή των σπιτιών

Κάνουμε δοκιμή οπότε δεν παίρνουμε το πλυντήριο και πηγαίνουμε σε έναν δρόμο όπου ο Leo βρίσκει συχνά μερικά μικρότερα πράγματα που μπορούν να μεταφερθούν. Περνάμε από έναν κάδο ανακαίνισης και τον ρωτάω αν έχει ψάξει ποτέ κάδο.

«Μερικές φορές βρίσκω πράγματα σε κάδους, όπως αυτός», λέει. «Μπορώ να χρησιμοποιήσω αντικείμενα από τέτοιους κάδους, όπως μικρά κομμάτια ξύλου ή κάποια παλιά μπογιά ή παλιά πινέλα. Αλλά τους οικιακούς κάδους τους ανοίγω όταν βλέπω κάτι να εξέχει.

»Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να μετακομίζει, να πετάει όλα τα μαγειρικά σκεύη και τα προϊόντα καθαρισμού. Κρατάω όσα περισσότερους μπορώ. Εδώ και χρόνια δεν έχω αγοράσει τίποτα για να καθαρίσω το σπίτι μου».

3. Παντού υπάρχουν πράγματα για παιδιά

Μια αξιοσημείωτη κατηγορία σκουπιδιών που βρίσκουμε στην αποστολή μας είναι αντικείμενα για παιδιά. Οι νεαρές οικογένειες είναι αχαλίνωτες. Και παρόλο που τα μπορεί να σας αποφέρουν χρήματα, ο Leo θεωρεί αυτά τα προϊόντα περισσότερο ως μια ευκαιρία να τα ανταποδώσει στην κοινότητα. Ωστόσο, μπορείς να βγάλεις λεφτά.

«Τα παιδικά προϊόντα είναι αυτά που βλέπω πιο συχνά», λέει.

«Ένα κάθισμα αυτοκινήτου ή τα παιχνίδια καταλήγουν πολύ συχνά στα σκουπίδια γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα. Έτσι, οι άνθρωποι απλώς τα πετούν αντί να τα δωρίσουν. Τα παίρνω όταν είναι σε πολύ καλή κατάσταση και τα χαρίζω. Πολύ πλαστικό».

4. Οι μετακομίσεις είναι πολύ δυνατές

Σιγά-σιγά τελειώνουμε. Σήμερα δεν πετύχαμε πολλά και ο Leo μου δίνει μερικές έξτρα συμβουλές.

Ο Leo ζει σε ένα ακριβό προάστιο στο δυτικό κομμάτι του Σίδνεϊ, αλλά όταν ακούει πως θα περάσει ο δήμος να μαζέψει ογκώδη αντικείμενα, σπεύδει. Έπιπλα δεκαετιών που σαπίζουν στις γωνίες των σοφιτών ή των υπογείων θα βρεθούν στον δρόμο για να πεταχτούν.

«Αντί να πετάς σκουπίδια στη χωματερή, τα αφήνεις στον δρόμο και κάποιος θα τα πάρει», μου λέει. «Μπορείς να ψάξεις στο Διαδίκτυο να δεις πότε συμβαίνει αυτό στην περιοχή σου και θα βρεις χιλιάδες κιλά σκουπίδια. Στόλισα όλο μου το σπίτι με αυτά τα ευρήματα».

5. Το Facebook Marketplace είναι το καλύτερο μέρος για πώληση

Το πιο σημαντικό: Πού βγάζεις λεφτά;

«Αν ορισμένα είδη είναι πολύ εξειδικευμένα, μπορείς να χρησιμοποιήσετε το eBay ή το Gumtree, αλλά θεωρώ ότι το Marketplace είναι το πιο γρήγορο. Μπορείς να ορίσεις την απόστασή σου σε χιλιόμετρα και οι ενδιαφερόμενοι έρχονται και την παίρνουν αμέσως», λέει.

ΒΗΜΑ 2: Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Την επόμενη μέρα, έχοντας κατά νου τις συμβουλές αυτές, βγαίνω να ψάξω για σκουπίδια. Εξακολουθούσε να βρέχει και να σταματάει συνέχεια, οπότε πάλι ήμουν δύσπιστη. Παραδόξως, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι.

Ζω μεταξύ Camperdown και Newtown, και ως περιπατήτρια ήξερα ήδη πού να βρω τα σημεία με τα σκουπίδια. Ο άδειος τοίχος στην άκρη του συγκροτήματός μου είναι ένα καλό σημείο, όπως και μερικά από τα δρομάκια κοντά στο Camperdown Park.

Ήθελα να δω αν θα μπορούσα να μεταφέρω ό,τι ήθελα χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς βοήθεια, με τα πόδια.

Την πρώτη μέρα βρήκα διάφορα πράγματα που απέρριψα: Παλιές καρέκλες (άσχημες), υφαντά καλάθια (βρεγμένα), παλιά χαλιά (πιο άσχημα και βρεγμένα). Βρήκα επίσης μια πινακίδα που έγραφε «Αυτά τα ηλεκτρονικά λειτουργούν». Δεν υπήρχε κανένα.

Τελικά κάτι κατάφερα σε ένα μικρό δρομάκι, όπου βρισκόταν ένα λευκό ράφι, ένα μικρό τραπεζάκι, διάφορα ρούχα, βάζα με τουρσί και μια θήκη για iPad.

Έχω πολύ αδύναμο κορμό και ήμουν ένα χιλιόμετρο από το σπίτι μου, έτσι πήρα μόνο με το βοηθητικό τραπεζάκι και τη θήκη του iPad.

Για μια εβδομάδα περίπου, όταν ήμουν έξω ή πήγαινα κάπου, έβρισκα ένα αντικείμενο και το έπαιρνα. Το αγαπημένο μου ήταν μια κρεμάστρα και ράφι σε στιλ δεκαετίας '70 που βρήκα μετά από ένα απόγευμα στην παμπ. Το κουβάλησα δύο χιλιόμετρα ως σπίτι. Αν δεν ήμουν μεθυσμένη μπορεί να μην είχα παρακινηθεί.

Με τα βάρη και έχοντας συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να ξεφορτωθώ ένα σωρό δικά μου σκουπίδια πριν μετακομίσω σε μερικές εβδομάδες, άρχισα να ψάχνω τις βαλίτσες που είχα αποθηκεύσει στο πατάρι μου.

Είχα πολλά παλιά σημειωματάρια που μάζευα από τότε που ήμουν έφηβη, αλλά βρήκα δύο σπασμένους φορητούς υπολογιστές, μια ράμπα για skateboard και διάφορους φορτιστές, καλώδια και βύσματα (Παραδέχομαι ότι αυτό μπορεί να ήταν εξαπάτηση, αλλά ρώτησα το «αφεντικό», τον Leo, και είπε ότι ήταν εντάξει).

ΒΗΜΑ 3: Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Μόλις μάζεψα όλα αυτά τα πράγματα –ένα μικρό τραπεζάκι, ένα ράφι της δεκαετίας του ’70, μια θήκη για iPad, μια ράμπα για skateboard και δύο φορητούς υπολογιστές– άνοιξα το Facebook Marketplace και προσπάθησα να πουλήσω.

• Βοηθητικό τραπεζάκι = 18 ευρώ
• Θήκη Ipad = 18 ευρώ
• Φορητοί υπολογιστές = 90 ευρώ έκαστος
• Ράμπα skateboard = 70 ευρώ
• Ράφι 70’s = 30 ευρώ

Οι περιγραφές μου ήταν αρκετά βαρετές («Ωραία αισθητική», «Λάπτοπ χαλασμένα αλλά μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για ανταλλακτικά», «Λευκό βοηθητικό τραπεζάκι») αλλά η διαδικασία ήταν απλή και μέσα σε λίγα λεπτά, άρχισαν τα μηνύματα για τα λάπτοπ, το τραπεζάκι τραπέζι και το ράφι. Ειδικά οι φορητοί υπολογιστές: Σε 24 ώρες, είχα περίπου 70 μηνύματα.

Μέχρι σήμερα, η θήκη του iPad εξακολουθεί να βρίσκεται στη λήθη των ξεχασμένων trash του Facebook και έχω λάβει μόνο τρία μηνύματα για τη ράμπα, αλλά το τραπέζι πουλήθηκε την ίδια μέρα (δέχθηκα μια προσφορά 10 ευρώ), κάποιος ήρθε να πάρει ράφι την επόμενη μέρα (30 ευρώ) και δύο άτομα πήραν τους φορητούς υπολογιστές με μια μέρα διαφορά (το ένα για 90 ευρώ, το άλλο για 45, αφού συνειδητοποίησαν ότι είχε μια φθορά στην οθόνη).

ΣΥΝΟΛΟ: 175 ευρώ

ΕΠΙΤΥΧΙΑ Ή ΗΤΤΑ;

Το βασικό συμπέρασμά μου είναι ότι η εύρεση και η πώληση σκουπιδιών στο Διαδίκτυο είναι απίστευτα εύκολη αν έχεις την αντοχή και την επιθυμία να βγάλεις χρήματα.

Σε σύγκριση με την προσπάθειά μου να πουλήσω τα εσώρουχά μου, αυτή η προσπάθεια ήταν πιο γόνιμη και χρονικά αποδοτική. Αλλά αν βαριέσαι όταν δεν δουλεύεις και είσαι κουρασμένος γενικά, μπορεί να χάσεις την υπομονή σου μετά τις πρώτες πωλήσεις. Ειδικά αν είσαι μόνος και δεν έχεις αυτοκίνητο ή τρόπο να μεταφέρεις τα μεγαλύτερα αντικείμενα στο σπίτι σου για να τα καθαρίσεις.

Και αυτό μπορεί να είναι ένα πρόβλημα. Τα μεγαλύτερα έπιπλα και ηλεκτρονικά αποφέρουν περισσότερα χρήματα –τα πρώτα είναι αυτά που πετιούνται πιο συχνά– αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μπορείς να επιδιορθώσεις πράγματα ή να έχεις την υπομονή να τα πηγαίνεις να τα φτιάξουν, ή μερικές φορές την πλανεμένη αισιοδοξία ότι κάποιος θα τα αγοράσει χαλασμένα.

Αν είχα περισσότερη υπομονή και ήμουν πιο πρόθυμη, θα έβγαζα 700 ευρώ την εβδομάδα.

Ωστόσο, κάτι σημαντικό σχετικά με το Facebook Marketplace είναι να προσέχεις τους απατεώνες. Υπάρχουν πολλοί. Η συνομιλία θα είναι συνήθως «Γεια», «Γεια», «Μπορώ να στείλω τραπεζικό έμβασμα και ο τάδε συγγενής μου να έρθει να το παραλάβει;». Εδώ λες, «Άσε, απατεώνα, σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο μου».

Συνολικά, θα το θεωρούσα τεράστια επιτυχία και έναν πολύ καλό τρόπο για να βγάλω χρήματα και πιθανότατα θα συνεχίσω να το κάνω πότε πότε όταν χρειάζομαι λεφτά ή αν βρω πράγματα που φαίνονται να αξίζουν. Αλλά δεν ξέρω αν θα το μετέτρεπα σε πλήρη απασχόληση, αν λάβω υπόψη τον κόπο μεταφοράς, καθαρισμού και πώλησης. Αν δεν το έχεις καταλάβει είμαι μια τεμπέλα GenZer που δεν θέλω να δουλεύω αν δεν είναι απαραίτητο, ακόμα κι αν χάνω χρήματα.

Α, και αν αναρωτιέσαι σε τι ξόδεψα τα χρήματα: ένα μπουκάλι φτηνή βότκα (ήταν τα γενέθλιά μου), σουπερμάρκετ και επίσης περίπου το μισό νοίκι της εβδομάδας.

Περισσότερα από το VICE

«Ξύλο», Συμμορίες και Ναρκωτικά: Η Ανήλικη Παραβατικότητα στα Σχολεία Έχει Εκτοξευτεί

Ο Απόλυτος Οδηγός Ποδολαγνείας για Αρχάριους

Οι Πρώτες Μέρες των Νόμιμων Καταστημάτων Χόρτου της Νέας Υόρκης

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.