Θες να Γίνεις Χορευτής στην Ελλάδα; Διάβασέ το.

Kοινοποίηση

Mέσα στα χρόνια, έχω παρακολουθήσει αρκετές χορευτικές παραστάσεις. Καλές και κακές. Κάθε φορά που τελειώνει μια καλή παράσταση, όμως, έχω το ίδιο έντονο συναίσθημα, ότι μόλις βίωσα κάτι υπέροχο. Αυτό που με κάνει να αισθάνομαι έτσι, ξέρω τι είναι: είναι εκείνες οι χορογραφίες που μοιάζουν σαν «λεξιλόγιο», που σου αφηγούνται κάτι. Αν κάποιες από αυτές τις χορογραφίες τις έβλεπα στο σινεμά πρώτα, εύκολα θα μπορούσα να πιστέψω πως πρόκειται για ειδικά εφέ, δίχως υπερβολή – ορισμένες κινήσεις φαντάζουν αδύνατον να μπορούν να συμβούν από ένα σώμα. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να δημιουργηθεί αυτός ο «διάλογος» ανάμεσα σε καλλιτέχνη και θεατή;

Με αφορμή το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, επικοινώνησα με τη χορογράφο Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου (Kόka) που θα λάβει μέρος, για να μάθω πόσο εύκολο είναι να είσαι επαγγελματίας χορευτής στη χώρα μας αλλά και κατά πόσο η προετοιμασία μιας παράστασης «στοιχίζει» στο σώμα τους.

Videos by VICE

Η Kόka, σίγουρα, μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους χορευτές ξένους και Έλληνες ενώ παράλληλα παραδίδει σεμινάρια χορού. Η νέα της δημιουργία, In Case of Loss είναι μία συνεργασία με τον Παναγιώτη Μανουηλίδη (Panu), μουσικό και συνθέτη, ο οποίος συνεργάζεται με πολλούς Έλληνες μουσικούς, σε ηχογραφήσεις και συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το ντουέτο της παράστασης λέγεται Kόkakepanu ή αλλιώς kóka&panú, που είναι τα δύο παρατσούκλια τους σε μία λέξη.

VICE: Πώς επέλεξες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον χορό;
Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου: Μέχρι τα 16 μου χρόνια έκανα πρωταθλητισμό στη ρυθμική γυμναστική. Με γοήτευε η κίνηση μαζί με τη μουσική αλλά δεν μου άρεσε η διαδικασία των αγώνων. Εκεί που μαζευόμασταν όλα τα κοριτσάκια και κάποιες κυρίες γύρω από το ταπί, έβαζαν βαθμό και έλεγαν ποια είναι η καλύτερη. Στο χορό δεν υπήρχε νικητής και αυτό μου έδωσε μια αίσθηση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με τον χορό κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ). Μέχρι τότε υπήρχε ένα χάσιμο σχετικά με το τι ήθελα να κάνω, τι περίμεναν οι άλλοι να κάνω, τι θα έπρεπε σύμφωνα με τη λογική να κάνω. Με τον χορό ένιωσα οικεία και η ΚΣΟΤ μου άνοιξε την πόρτα για έναν καινούργιο κόσμο με πολλούς ταλαντούχους χορευτές και δασκάλους που με ενέπνεαν, για έναν χώρο δημιουργικό όπου μπορούσα να εκτονωσω την ενέργεια και να είμαι ο εαυτός μου.

Ισχύει ότι η ζωή ενός επαγγελματία χορευτή είναι επίπονη, τόσο για το σώμα όσο και για το πνεύμα, καθώς έχει εξαντλητική προετοιμασία;
Σε περιόδους δημιουργίας ενός νέου έργου, οι πρόβες είναι συνήθως οκτάωρες. Με πολλές επαναλήψεις των ίδιων κινήσεων, με μικροτραυματισμούς που χρειάζεται να διαχειριζόμαστε παράλληλα, με παύσεις και ξεκινήματα όπου το σώμα χαλαρώνει και έπειτα χρειάζεται να εκραγεί ξανά, με τις οδηγίες του χορογράφου που πρέπει να σωματοποιηθούν και να ερμηνευτούν ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι για δέκα λεπτά, ο χορευτής, θα κάνει την ίδια κίνηση. Κάθε μέρα, ακόμη και όταν δεν υπάρχει πρόβα ή παράσταση, χρειάζεται κάποιου είδους άσκηση ώστε το σώμα να παραμένει δυνατό και ελαστικό. Η αυτοπειθαρχία αυτή είναι επίσης κάτι πολύ δύσκολο.

Η αποτυχία έχει πολλά πρόσωπα και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της δημιουργίας. Είναι σημαντικό να την αποδέχεσαι, να την κατανοείς και να προχωράς.

Καταναλώνουμε το σώμα και την ενέργειά μας με τρόπο αντίστοιχο των αθλητών που κάνουν πρωταθλητισμό και από μια ηλικία κι έπειτα το σώμα αρχίζει να «φωνάζει». Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί χορευτές ασχολούνται σε βάθος χρόνου με πρακτικές που τους αποσυμπιέζουν στο σύνολο, όπως το tai chi chuan ή το pilates.

Έχεις κάνει θυσίες για αυτό το επάγγελμα;
Έχω κάνει κάποιες δύσκολες επιλογές για να μπορέσω να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Η ζωή μου έχει οργανωθεί γύρω από το μοίρασμα του χρόνου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Όσο δουλεύω έξω, είναι σαν να κάνω διάλειμμα από τη ζωή μου εδώ. Δεν υπάρχει μια συνέχεια και μια κανονικότητα. Αυτό μπορεί να φαντάζει γοητευτικό αλλά στην πράξη και μετά από 11 χρόνια, έχει ένα κόστος.

Πώς δέχεσαι την αποτυχία;
Η αποτυχία έχει πολλά πρόσωπα και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της δημιουργίας. Είναι σημαντικό να την αποδέχεσαι, να την κατανοείς και να προχωράς.

Τι είναι ο χορός για σένα;
Ο χορός είναι το σπίτι μου, η θεραπεία μου, εκεί που έρχομαι σε επαφή με τον εαυτό μου. Είναι η χαρά και η θλίψη, το μοίρασμα, το ξέσπασμα, η διασκέδαση και η συγκέντρωσή μου.

Είναι ακόμη ένα τοπίο γνώριμο αλλά και προς εξερεύνηση. Όσο περνάει ο χρόνος η σχέση αυτή αλλάζει, βαθαίνει και γίνεται πιο ουσιαστική. Ένα νέο σώμα εκρήγνυται από ενέργεια και έχει τάση προς τα έξω. Όσο περνάει ο καιρός, αυτή η ενέργεια ησυχάζει και αρχίζω να νιώθω το σώμα μου από μέσα. Νομίζω ότι τώρα αρχίζει η πιο ωραία περίοδος της σχέσης αυτής.

Μίλησέ μου για την συνεργασία σου με τον Παναγιώτη Μανουηλίδη.
Η μουσική είναι για μένα η πιο άμεση κινητήριος δύναμη. Θα έλεγα ότι ξεκίνησα να χορεύω γιατί δεν είχα άλλον τρόπο να εκφράσω το φάσμα των συναισθημάτων που γεννιέται μέσα μου όταν ακούω μια μελωδία ή έναν ρυθμό που μου αρέσει. Η μουσική του Panú έχει αυτήν τη δύναμη και γι’ αυτό θέλησα να συνεργαστώ μαζί του αλλά και γιατί αγαπάμε και οι δύο τη σκηνή. Να φτιάχνουμε ιστορίες πάνω σε ένα πάτωμα με τα πιο απλά υλικά.

Η πλειοψηφία των χορευτών βιοπορίζεται από τις διδασκαλίες, ενώ η εργασία τους ως χορευτές είναι είτε απλήρωτη είτε καλοπληρωμένη.

Τι πραγματεύεται η παράστασή σας στο Διεθνές Φεστιβάλ χορού Καλαμάτας;
Το έργο που θα παρουσιάσουμε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας έχει τίτλο Ιn Case of Loss (Σε περίπτωση απώλειας). Πρόκειται για τις παράλληλες ιστορίες δύο ανθρώπων που αναζητούν το τέλος ή ίσως την αρχή του νήματος, στον αχανή λαβύρινθο του χρόνου. Η αγωνία της άφιξης, η χαρά της αναζήτησης, η περιπέτεια της περιπλάνησης, ο τρόμος της απώλειας, μια αδιόρατη ανάγκη για επιστροφή και επανένωση με την Πηγή. Με το έργο αυτό επιχειρούμε με έναν ποιητικό τρόπο να μιλήσουμε για βιώματα πεζά, καθημερινά και επαναλαμβανόμενα. Για τις δύο όψεις που έχει κάθε στιγμή στο χρόνο. Η ματαιότητα της ύπαρξης και η απλή ομορφιά της.

Πώς σου φαίνεται η διοργάνωση του φεστιβάλ;
Έχουμε και οι δυο μας παίξει σε φεστιβάλ και θέατρα σε όλο τον κόσμο, αλλά είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε στο Διεθνές Φεστιβάλ Καλαμάτας. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για εμάς που το In Case of Loss κάνει την πρεμιέρα του σε έναν τόσο σημαντικό θεσμό και που είναι μέρος ενός τόσο ιδιαίτερου καλλιτεχνικά προγράμματος. Η Λίντα Καπετανέα ως νέα καλλιτεχνική διευθύντρια, μας έχει επιπλέον στηρίξει, δίνοντας συμπαραγωγή στο έργο μας. Αυτό ήταν και το έναυσμα για να ξεκινήσει η δημιουργία.

Η επικαιρότητα είναι ίσως από τα αγαπημένα θέματα πολλών σύγχρονων χορογράφων, όχι όμως και το δικό μου.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται ο χορός στη χώρα μας;
Είναι πολύ καλό, υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες που δουλεύουν με συνέπεια και έχουν μια συνέχεια και εξέλιξη στο έργο τους. Γίνεται προσπάθεια για άνοιγμα των Ελλήνων χορογράφων στο εξωτερικό αλλά η έλλειψη οικονομικών πόρων και οι αδυναμίες στην προώθηση των έργων και τη δικτύωση με τις διεθνείς σκηνές, κρατούν πολλές δημιουργίες εντός συνόρων. Βλέπουμε έτσι έργα που δημιουργούνται, κάνουν πρεμιέρα και λίγες παραστάσεις και εκεί τελειώνει η πορεία τους.

Η πλειοψηφία των χορευτών βιοπορίζεται από τις διδασκαλίες ενώ η εργασία τους ως χορευτές είναι είτε απλήρωτη είτε καλοπληρωμένη. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς αυτός ο χώρος συνεχίζει να εξελίσσεται και να παράγει.

Μπορεί μια χορογραφία να γίνει πολιτικό σχόλιο;
Ο χορός έχει μια ιδιαίτερη δύναμη καθώς χρησιμοποιεί τη γλώσσα του ανθρώπινου σώματος που είναι οικουμενική. Η επικαιρότητα είναι ίσως από τα αγαπημένα θέματα πολλών σύγχρονων χορογράφων, όχι όμως και το δικό μου. Προτιμώ να ασχολούμαι με πιο διαχρονικά θέματα και οι αναγωγές να γίνονται στο μυαλό του θεατή. Πολιτικές ή όχι.

Ποια είναι τα επόμενά σας βήματα;
Με την πρεμιέρα του Ιn Case of Loss, θα ξεκινήσει και η προώθηση του έργου και η παρουσίασή του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχουμε ήδη αρχίσει να σχεδιάζουμε το επόμενο έργο μας που οι πρόβες του είναι από τη νέα χρονιά.

Ιn Case of Loss
Info:
22/07/2018 – Μέγαρο Χορού Καλαμάτας – Στούντιο | 20:00

Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, από τις 13 έως τις 22 Ιουλίου 2018, φιλοξενεί κορυφαίους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες που θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Παράλληλα συμβαίνουν εκπαιδευτικά σεμινάρια χορού, εργαστήρια και διαλέξεις που απευθύνονται σε σπουδαστές και επαγγελματίες του χώρου, ενώ επιπλέον συμπεριλαμβάνονται οι εκδόσεις και οι παραγωγές video dance.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Πού να πας Διακοπές στην Ελλάδα αν Έχεις Δύο Εβδομάδες Άδεια και 200 Ευρώ Budget

Ο Ελληνικός Τουρισμός των Τατουάζ

Ξεκινάμε το Ζέσταμα για τους Chemical Brothers με τα Δέκα Καλύτερα Βίντεο-Κλιπ τους

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.