Ο Άνθρωπος που Είναι Πάντα Μεθυσμένος

Φαντάσου το σώμα σου να παράγει το δικό του αλκοόλ - τέλειο, σωστά; Θα ήσουν συνέχεια σε εγγρήγορση, θα ένιωθες περισσότερη αυτοπεποίθηση και δεν θα αναγκαζόσουν να βάζεις τα χέρια στις τσέπες από αμηχανία όταν είσαι σε μπαρ ή να ψάχνεις κάβα κάθε φορά που θέλεις να γίνεις λιώμα. Από την άλλη, μάλλον θα κατέληγες μεθυσμένος σε πολλές ακατάλληλες περιστάσεις και θα είχες χανγκόβερ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ, παρά το γεγονός ότι δεν θα είχες αγγίξει καν ένα μπουκάλι.

Λοιπόν, το σύνδρομο «auto-brewery», κατά το οποίο υπολείμματα μυκήτων παγιδευμένα στο λεπτό έντερο δημιουργούν καθαρή αλκοόλη που απορροφάται άμεσα από την κυκλοφορία του αίματος - είναι υπαρκτό. Δυστυχώς, τα συμπτώματα φαίνονται να ταιριάζουν περισσότερο με το δεύτερο σενάριο της προηγούμενης παραγράφου, απ' ό, τι με το πρώτο.

Ο Matthew Hogg πάσχει από το σύνδρομο αυτό για σχεδόν 20 χρόνια. Κάθε φορά που τρώει ζάχαρη ή υδατάνθρακες, το σώμα του τα μετατρέπει σε αιθανόλη και καταλήγει είτε ζαλισμένος είτε σε χανγκόβερ. Τον πήρα τηλέφωνο για να μιλήσουμε σχετικά με το πώς είναι να είσαι ένας άνθρωπος-ζυθοποιείο.

Ο Matthew άρρωστος στο κρεβάτι ως παιδί, προτού διαγνωστεί το σύνδρομό του

VICE: Γεια σου Matthew. Πότε συνειδητοποίησες για πρώτη φορά ότι το έντερό σου δημιουργεί το δικό του αλκοόλ;

Matthew Hogg: υπέφερα από πεπτικές διαταραχές καθ' όλη την παιδική μου ηλικία. Αρχικά, διαγνώστηκα με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, αλλά μέχρι τα μέσα και προς το τέλος της εφηβείας, βίωσα μια σοβαρή επιδείνωση των συμπτωμάτων, όπως φούσκωμα και αέρια μετά τα γεύματα - τόσο έντονα που μπορούσα να αισθανθώ τις ζυμώσεις να συμβαίνουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς μου. Το πιο ανησυχητικό ήταν ότι είχα αναπτύξει νέα, αρκετά τρομακτικά συμπτώματα. Ένιωθα μέθη και μια ολόκληρη λίστα συμπτωμάτων σε ολόκληρο το σώμα μου, που περιλάμβαναν χρόνια κόπωση, μυϊκούς πόνους, χρόνιους πονοκεφάλους, νοητική ανεπάρκεια, διαταραχές της διάθεσης και ούτω καθεξής.

Ένιωθες χανγκόβερ μετά;

Ναι, μέχρι το τέλος της εφηβείας μου ένιωθα έντονα χανγκόβερ, που συνήθως έφταναν στο απόγειό τους το πρωί, μετά την κατανάλωση ενός γεύματος με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες. Είχα πονοκεφάλους, έντονη ναυτία, περιστασιακά έκανα εμετό, αφυδάτωση, ξηροστομία, κρύο ιδρώτα και τρεμάμενα χέρια. Ήταν σαν να είχα στραγγίξει το μπαρ το προηγούμενο βράδυ, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχα καταναλώσει καθόλου αλκοόλ.

Χριστέ μου, αυτό ακούγεται τρομερό. Πότε διαγνώστηκες τελικά με το σύνδρομο auto-brewery;

Κάποια στγμή, με παρέπεμψαν σε έναν ειδικό στο Λονδίνο, τον μακαρίτη Δρ Keith Eaton. Τα τεστ του επιβεβαίωσαν ότι το έντερο μου που παρήγαγε μεγάλες ποσότητες αιθανόλης από μύκητες, όπως επίσης και σημαντικές ποσότητες άλλων αλκοολών που συνδέονται με το μεταβολισμό των διαφόρων βακτηριδίων. Ο Δρ Eaton μου έκανε την πρώτη διάγνωση, μια διάγνωση που έχει επιβεβαιωθεί από άλλους γιατρούς που ειδικεύονται σε ασυνήθιστες και μη αναγνωρισμένες χρόνιες ασθένειες.

Τι επιπτώσεις είχε στη ζωή σου;

Είχε τεράστιες και καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή μου. Μέχρι τα 16, ήμουν άριστος μαθητής και έβρισκα την ακαδημαϊκή δουλειά ευχάριστη και παραγωγική. Ήμουν επίσης καλός αθλητής και μου άρεσαν τα σπορ και είχα πολύ καλή κοινωνική ζωή. Όταν άρχισε να εδραιώνεται το σύνδρομο auto-brewery, όλα άλλαξαν. Βρέθηκα να παλεύω στο σχολείο ενώ ήξερα ότι δεν θα έπρεπε να έχω πρόβλημα. Έπρεπε να παρατήσω τον αθλητισμό γιατί ήμουν εξαντλημένος μετά από ένα απλό τρέξιμο. Δεν μπορούσα να σηκωθώ το πρωί. Ένιωθα φοβισμένος, δεν καταλάβαινα τι μου συνέβαινε και θύμωνα που δεν μπορούσα να λειτουργήσω στο επίπεδο στο οποίο ήμουν συνηθισμένος. Υπέφερα στην κοινωνική μου ζωή και ένιωθα μόνος και αποκομμένος από τους φίλους μου, ενώ μου έλειπε η ενέργεια και το κίνητρο να συμμετάσχω σε κάποια πράγματα.

Και τι έκανες μετά;

Κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο του Sheffield στα 18 για να σπουδάσω ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τελικά όμως δεν τα κατάφερα, μια που το δηλητηριασμένο σώμα μου δεν άντεξε τη ζωή μακριά από το σπίτι, τη μελέτη και την κοινωνικοποίηση. Άντεξα δύο εξάμηνα. Γύρισα σπίτι και έψαξα για δουλειά. Δεν μπορούσα όμως να αντέξω, έτσι αναγκάστηκα να κάνω αίτηση για επίδομα αναπηρίας. Δεν θα μου το είχαν δώσει μόνο με τη διάγνωση για το auto-brewery, αλλά μέχρι τότε είχα διαγνωστεί με IBS, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, κατάθλιψη και κρίσεις άγχους, έτσι το αίτημά μου ικανοποιήθηκε.

Πότε έγινε αυτό;

Έζησα με το επίδομα αυτό και με στήριξη από την οικογένειά μου από το 1999 μέχρι το 2008, μέχρις ότου η ιστοσελίδα που έφτιαξα - The Environmental Illness Resource - άρχισε να αποδίδει μέσα από τη διαφήμιση ένα επαρκές εισόδημα, οπότε και έγινα ως ελεύθερος επαγγελματίας. Αυτή η περίοδος αυτονομίας διήρκεσε μόλις μέχρι το 2012 και αυτή τη στιγμή με συντηρούν οι γονείς μου και η υπέροχη κοπέλα μου η Mandy, με την οποία ζω. Συνεχίζω να διαχειρίζομαι την ιστοσελίδα μου όσο καλύτερα μπορώ γιατί ακόμα βοηθά αρκετά άτομα που βρίσκονται σε παρόμοια θέση με εμένα.

Τι θα έκανες εάν δεν έπασχες από σύνδρομο auto-brewery;

Φιλοδοξούσα να γίνω επαγγελματίας αθλητής ή επιστήμονας ή μηχανικός ή πιλότος. Αυτή τη στιγμή πλησιάζω τα 35 και περνάω τις μέρες μου στο σπίτι. Κάθε μέρα είναι ένας διαρκής αγώνας - αν και βάζω τα δυνατά μου να παραμείνω θετικός και να διατηρήσω φιλίες και πιστεύω ότι κάποια μέρα θα ανακτήσω την υγεία μου. Το μόνο που θέλω είναι μια ευκαιρία να βγάζω τα προς το ζην, να έχω οικογένεια και να απολαμβάνω κάποιες κοινωνικές δραστηριότητες και χόμπι.

Πόσο συχνά αισθάνεσαι χανγκόβερ ή μεθυσμένος; Συμβαίνει κάθε μέρα;

Αν έκανα μια κανονική διατροφή, με φυτικές ίνες, φρούτα και επεξεργασμένα τρόφιμα με ζάχαρη, θα είχα τα συμπτώματα που περιέγραψα κάθε μέρα. Έμαθα όμως να προσαρμόζω τη δίαιτά μου για να ελαχιστοποιήσω τις ζυμώσεις. Για πολλά χρόνια η διατροφή μου έμοιαζε με αυτή των ανθρώπων της λίθινης εποχής, έιχε βάση το κρέας, τα λαχανικά τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους. Παρ' όλα αυτά, ο παράγοντας που προκαλεί τα συμπτώματα δεν έχει θεραπευθεί, έτσι ακόμα έχω χρόνια συμπτώματα πόνων, δεν μπορώ να αντέξω την άσκηση και το άγχος και η αντίληψή μου υπολειτουργεί, απλά δεν έχω τα συμπτώματα ενός έντονου χανγκόβερ.

Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες να κάνεις, αλλά έχει τύχει ποτέ να φας τροφές με ψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη για να μεθύσεις για σκοπούς αναψυχής;

Ειλικρινά, έχουν υπάρξει φορές σε κάποια κοινωνικά γεγονότα - ή όταν δεν υπήρχε τίποτε άλλο διαθέσιμο ή όταν λείπω από το σπίτι μου - που είτε αναγκάστηκα είτε επέλεξα να φάω φαγητά πλούσια σε άμυλο ή ζάχαρη. Αλλά έχω σαν κανόνα να διατηρώ μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες γιατί οι αρνητικές παρενέργειες υπερισχύουν της στιγμιαίας απόλαυσης. Πάντα ένιωθα περισσότερο χανγκόβερ παρά μεθυσμένος ως αποτέλεσμα του συνδρόμου auto-brewery, έτσι αν και ο κόσμος ίσως υποθέτει ότι αυτή η πάθηση είναι ένας εύκολος τρόπος να μεθύσεις για αναψυχή, δυστυχώς αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Μπορείς όμως να μεθύσεις τρώγοντας σάκχαρα και υδατάνθρακες, έτσι δεν είναι;

Ναι. Έχουν υπάρξει φορές, ειδικά όταν ήμουν στις τελευταίες τάξεις του σχολείου, που κάποιες στιγμές ένιωθα μεθυσμένος χωρίς να έχω καταναλώσει καθόλου αλκοόλ. Θα τις περιέγραφα καλύτερα ως περιόδους παρά στιγμές, μια που διαρκούσαν μερικές ώρες κάθε φορά. Αυτές οι περίοδοι μέθης πάντα ακολουθούσαν κάποιο γεύμα - που είναι βασικά το διάστημα κατά το οποίο λαμβάνουν χώρα η πέψη και η απορρόφηση των ουσιών από τον οργανισμό- αλλά μετά από μερικές ώρες οι παρενέργειες ελαττώνονταν και η κανονική μου αντίληψη επανερχόταν.

H κύρια ανάμνησή μου από την εποχή αυτή είναι το αίσθημα της απογοήτευσης που ο εγκέφαλός μου δεν λειτουργούσε στο επίπεδο που είχα συνηθίσει. Έβλεπα τις εξισώσεις στα αγαπημένα μου μαθήματα θετικών επιστημών και ήξερα ότι δεν θα έπρεπε να είχα πρόβλημα να τις καταλάβω και να τις λύσω, όμως εκείνη τη στιγμή έμοιαζαν με ασυναρτησίες. Υπήρχαν επίσης φορές που έβγαινα εκτός εαυτού. Γενικά ήμουν φίλος με όλους στο σχολείο, ήμουν πολύ κοινωνικός. Υπήρχαν όμως φορές που αναστάτωνα ανθρώπους με μία συμπεριφορά που δεν ήταν του χαρακτήρα μου, παρόμοια με τον τρόπο που ένας μεθυσμένος προκαλεί μπελάδες ή του ξεφεύγουν πράγματα που δεν θα του ξέφευγαν αν ήταν νηφάλιος.

Αυτό δεν ακούγεται καλό. Πώς αντιδρά ο κόσμος γενικά όταν λες ότι το σώμα σου παράγει το δικό του αλκοόλ;

Οι αντιδράσεις ποικίλουν αρκετά, από επίμονη δυσπιστία, μέχρι και υποστήριξη από αυτούς που μπορούν να φανταστούν πώς είναι να πάσχεις από αυτή την πάθηση. Είμαι τυχερός που διατηρώ ακόμα επαφή με αρκετούς από τους πιο στενούς μου φίλους από την εποχή που πήγαινα λύκειο, οι οποίοι δείχνουν όση κατανόηση μπορεί να δείξει κάποιος που δεν βιώνει ο ίδιος την κατάσταση.

Το γεγονός ότι δεν γνωρίζει πολύς κόσμος για την κατάστασή σου, κάνει δυσκολότερη την αντιμετώπισή της;

Σίγουρα. Και συχνά διαβάζω μηνύματα από επισκέπτες στην ιστοσελίδα μου που λένε ότι πάσχουν από την πάθηση αυτή και προσθέτουν ότι οι γιατροί, τα αφεντικά και οι συνάδελφοί τους - ακόμα και οι φίλοι και η οικογένειά τους - απλά δεν καταλαβαίνουν. Ο κόσμος συχνά πιστεύει ότι απλά σκαρφιζόμαστε αυτή την κατάσταση.

Ποια είναι η συμβουλή σου προς τους άλλους ανθρώπους που πάσχουν από το σύνδρομο auto-brewery;

Θα ήθελα να πω στους αναγνώστες σας που πιστεύουν ότι πάσχουν από το σύνδρομο auto-brewery, ότι υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες εκεί έξω, ειδικά αν η κατάσταση διαγνωστεί έγκαιρα. Όταν το έπαθα εγώ, η κατάσταση ήταν εντελώς άγνωστη και πέρασα τα πρώτα δέκα χρόνια κάνοντας λάθος πράγματα ως έφηβος, επιδεινώνοντας την πάθηση και καθιστώντας την ανάρρωση πολύ πιο δύσκολη. Ελπίζω ότι η ιστορία μου θα βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν αυτή την πάθηση αν την έχουν οι ίδιοι ή κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο και να αναζητήσουν βοήθεια και συμβουλές το συντομότερο.

Περισσότερα από το VICE

Απόφοιτοι με «Άχρηστα» Πτυχία Μιλούν για τη ζωή τους Σήμερα

Παρακολουθήσαμε την Ετοιμασία μιας Νεκρής Πριν την Κηδεία της

Aυτοί οι Άνθρωποι μας Λένε τι Έχουν Μετανιώσει Περισσότερο στη Ζωή τους