Συμβουλές Ζωής από τον Αληθινό Ρομπέν των Δασών της Ισπανίας

Ο Lucio Urtubia είναι ένας από τους ήρωες μου. Διάσημος αναρχικός και οικοδόμος, γεννήθηκε στη Ναβάρα, μια αυτόνομη κοινότητα στη Βόρεια Ισπανία. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, έκανε τη μετοχή της Citibank να πέσει, παραποιώντας ταξιδιωτικές επιταγές. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έχει πάρει μέρος σε αρκετές ληστείες και πλαστογραφίες σε μια προσπάθεια να χτυπήσει το καπιταλιστικό σύστημα. Αποτέλεσμα της δράσης του είναι πέντε διεθνή εντάλματα σύλληψης, ένα από αυτά το έχει εκδώσει η CIA. Επισήμως η καριέρα που έχει επιλέξει ο Lucio έχει ονομαστεί ως «απαλλοτριωτική αναρχία», αλλά εγώ θα την ονομάσω 'ληστεύοντας τους πλούσιους'.

Σήμερα ζει στο Παρίσι, στο χώρο Louis Michel-τον οποίο ίδρυσε το 1997 ως κέντρο για την προώθηση του πολιτισμού και του λιμπερταριανισμού. Τον σκεφτόμουν τις προάλλες, οπότε σκέφτηκα να τον επισκεφθώ. Η πόρτα του ήταν ορθάνοιχτη.

VICE: Αυτό το μέρος είναι τόσο ήσυχο. Πολλοί θα σκότωναν για να ζήσουν εδώ.

Lucio Urtubia: Δεν μου αξίζει. Αισθάνομαι τόσο πλούσιος! Υπάρχει λόγος που ερχόμαστε γυμνοί σε αυτό τον κόσμο και φεύγουμε με άδεια χέρια. Συμβαίνει γιατί δεν αξίζουμε τίποτα. Μπορεί να είμαστε καλοί διαχειριστές αλλά αυτό είναι όλο. Πάντα ήμουν ο κανένας. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχω υπάρξει πολύ τυχερός στη ζωή μου. Δέχομαι το απροσδόκητο στην ηλικία των 83 ετών. Δεν πιστεύω, αλλά είναι σα να βρίσκεται κάποιος πίσω από αυτό.

Δεν είστε ούτε δογματικός αναρχικός, ή μήπως είστε;

Τα λόγια και οι αναλύσεις είναι για τους ιερείς και τους πολιτικούς. Για μένα, είμαστε αυτό που κάνουμε. Όλοι θα έπρεπε να ανοίξουν τις καρδιές τους, να ανοίξουν τα σπίτια τους και να αποφεύγουν να συμπεριφέρονται σαν ηλίθιοι. Πρέπει να είσαι γενναιόδωρος, αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να τα δώσεις όλα. Στην Ισπανία, υπάρχει ένα ρητό που πάει κάπως έτσι 'όλοι οι φτωχοί άνθρωποι είναι γενναιόδωροι' αλλά οι φτωχοί δεν έχουν τίποτα να δώσουν.

Πώς βλέπετε τη Γαλλία, τη χώρα όπου ζείτε τώρα;

Η Γαλλία πάντα συμπεριφερόταν άσχημα. Είναι υπερσυντηρητικοί. Έχουν κακομεταχειριστεί τις αποικίες τους και ακόμα διαπράττουν ωμότητες. Αλλά την ίδια στιγμή, την αγαπώ αυτή τη χώρα, όπως αγαπώ την Ισπανία ή τη Ναβάρα. Η κριτική είναι απαραίτητη στην αγάπη. Εάν αγαπάς, κρίνεις. Εύχομαι η Γαλλία, η Ισπανία, η Ναβάρα ή η Χώρα των Βάσκων να ήταν πιο επανασταστικές.

Λέτε ότι πρέπει να επαναστατήσουμε, αλλά δεσμευόμαστε με πολλούς τρόπους. Όπως για παράδειγμα ότι πρέπει να έχεις τραπεζικό λογαριασμό ή πιστωτική κάρτα για να μπορείς να πληρώσεις τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.

Δεν έχω καμία κάρτα. Η σύζυγός μου τα χειρίζεται όλα. Είναι επικίνδυνο να ασχολείσαι με λεπτομέρειες όπως είναι το να έχεις πιστωτική κάρτα. Παλιά περνούσα πολύ χρόνο με τον Jean-Marc Rouillan, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη γαλλική επαναστατική οργάνωση Direct Action. Έμεινε 28 χρόνια στη φυλακή. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι και τον συμπαθώ πολύ, αλλά έχω κουραστεί με όλη αυτή την ανοησία του «ένοπλου αγώνα». Δεν χρειαζόμαστε κανέναν να μας κάνει διάλεξη για το τι χρειαζόμαστε ή όχι. Όταν έρθει η ώρα, όλοι θα ενεργήσουν κατά το δοκούν. Αυτή την εποχή πρέπει να είμαστε ευφυείς πάνω απ΄όλα.

Φαίνεται ότι η λέξη 'βία' είναι απαγορευμένη σε ένα δημοκρατικό σύστημα. Ωστόσο πάντα υπάρχει κάποιου είδους έμμεση βία στην πολιτική.

Αυτό συμβαίνει γιατί όταν μιλάμε για πολιτική αναφερόμαστε σε κάτι με το οποίο είμαστε παθιασμένοι και το πάθος έχει να κάνει με τη βία. Είναι αστείο γιατί δεν έχουμε απόλυτη ελευθερία. Συχνά δεν έχουμε τη δύναμη ή το θάρρος να κάνουμε μικρά βήματα, ωστόσο διαμαρτυρόμαστε επειδή περιοριζόμαστε και δεν μπορούμε να κάνουμε τα μεγαλύτερα.

Ποια είναι αυτά τα μικρά βήματα;

Ο καθένας πρέπει να επιλύσει τα δικά του προβλήματα και κανείς δεν πρέπει να περιμένει τίποτα από κανέναν. Πόσο ωραία ιδέα είναι να περιμένεις την Εκκλησία ή κάποιον ηλίθιο πολιτικό να λύσει τα προβλήματα σου! Ποιος θα σε βοηθήσει; Κανένας. Σε αυτό τον κόσμο πρέπει να παλεύεις για κάθε πράγμα που θέλεις, να δείχνεις ότι είσαι ικανός. Μερικοί άνθρωποι παίρνουν αυτό που θέλουν και δεν κάνουν ποτέ τίποτα με αυτό. Αυτή είναι η ζωή. Άλλοι, όμως, είναι ικανοί να κάνουν πολλά με πολύ λίγα.

Η αίσθηση του φόβου φαίνεται ότι κυριαρχεί όταν πρέπει να αναλάβουμε δράση.

Εάν κάνεις κάτι λάθος, πληρώνεις για αυτό. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο όπου όλοι γνωρίζουν πολλά. Μιλάμε συνεχώς εδώ και 60 χρόνια τώρα. Η μόνη επανάσταση που έχουμε κάνει είναι να είμαστε μονίμως αηδιασμένοι. Πρέπει να εφαρμόσουμε στην πράξη όσα έχουμε μάθει. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να μην σεβόμαστε εκείνους οι οποίοι δεν αξίζουν το σεβασμό μας.

Είχα την τύχη να είμαι φτωχός. Με βοήθησε να χάσω αυτό τον ψεύτικο σεβασμό πολύ γρήγορα, αλλά έξυπνα. Έχω εκτίσει ποινή σε δέκα διαφορετικές φυλακές της Ισπανίας. Πρέπει να δαγκώνεις όταν μπορείς και να ενεργείς με σύνεση. Εάν κάποιο από τα πράγματα που ξεκίνησα να κάνω πήγαινε στραβά, πιθανώς θα σταματούσα να το κάνω. Αλλά, για ακόμα μία φορά, ήμουν πολύ τυχερός.

Πείτε μου για μία από εκείνες τις στιγμές της δυσανάλογης τύχης.

Σε μία περίπτωση, η ακροδεξιά έκαψε ένα μικρό τυπογραφείο που είχαν στήσει κάποιοι νέοι άνθρωποι. Λεγόταν Edit17. Μετά από αυτό το γεγονός, μου τηλεφώνησαν για να ρωτήσουν εάν μπορούσα να τους πάρω μια θωρακισμένη πόρτα. Τότε, η Γαλλία ήταν πολύ πλούσια και μπορούσες να πάρεις οτιδήποτε ήθελες. Υπήρχαν τα πάντα σε αφθονία, ενώ στην Ισπανία συνέβαινε το αντίθετο.

Εκείνη την εποχή εργαζόμουν σε ένα εργοτάξιο, όπου εντόπισα μια σιδερένια πόρτα η οποία ήταν τέλεια για εκείνους. Πήγα στο εργοτάξιο στις 5 τα ξημερώματα και με πολύ προσπάθεια την πήρα. Αλλά δεν μπορούσα να την βάλω στο φορτηγάκι μου. Κάποια στιγμή, ένα περιπολικό σταμάτησε δίπλα μου και ένας από τους αξιωματικούς με ρώτησε τι έκανα. Εξακολουθούσα να φοράω τη φόρμα εργασίας, οπότε ο άλλος αστυνομικός είπε 'Το αφεντικό σου θα μπορούσε να στείλει κάποιον να σε βοηθήσει!'. Ήταν τόσο ηλίθιοι. Τελικά και οι δυο με βοήθησαν να φορτώσω την κλεμμένη πόρτα στο φορτηγό μου.

Είναι τέχνη η πλαστογραφία;

Πάντα περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους που ήξεραν πώς να εκτελούν συγκεκριμένες εργασίες. Δεν γνωρίζω τίποτα από φωτοαντιγραφή ή σχέδιο για παράδειγμα. Είμαι κτίστης. Ωστόσο κατάφερε να έχω το υλικό και να κάνω τα πράγματα με τον τρόπο που ήθελα.
Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο καλά πλαστογραφήσεις ένα έγγραφο, πάντα θα έχει ατέλειες. Το πλαστό αντίγραφο φτιάχνεται για να εξαπατήσει, να κλέψει. Μπορεί να είναι πραγματικά χρήσιμα, αλλά ποτέ δεν θα είναι σαν τα αυθεντικά. Το θέμα είναι να επιλέξεις εκείνο με τις λιγότερες ατέλειες.

Για ποιο πράγμα είστε περισσότερο υπερήφανος; Γιατί έχετε μετανιώσει περισσότερο;

Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα απολύτως. Εάν έπρεπε να ξεκινήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα έκανα τα πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ένα πράγμα για το οποίο είμαι ιδιαιτέρως υπερήφανος είναι που στάθηκα απέναντι σε ένα δικαστή και είπα «Ναι, κύριε είμαι αναρχικός επειδή πιστεύω στην αναρχία».

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε γράφατε ένα βιβλίο πάνω στην έννοια της «ουτοπίας».

Ναι, νομίζω ότι θα το εκδώσω πολύ σύντομα. Είναι για τη ζωή μου και τους ανθρώπους που συναντώ καθημερινά. Τα γράφω έτσι ώστε να μην ξεχνάω οτιδήποτε μου συμβαίνει. Ουτοπία σημαίνει να είσαι ικανός να δημιουργήσει με αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν άχρηστα. Τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.