Τα επιτραπέζια παιχνίδια κάνουν εντυπωσιακό comeback. Με διάφορες καφετέριες να σου παρέχουν πλέον την δυνατότητα να «κάνεις παιχνίδι» και με τίτλους όπως το Settlers of Catan να στήνουν το δικό τους trend, φαίνεται πως σταδιακά ο κόσμος επιστρέφει στην παλιά ασχολία του. Το καλύτερο όλων των επιτραπέζιων βέβαια ήταν η Monopoly, το κλασσικό παιχνίδι που σου έπαιρνε ένα εξάωρο για μια παρτίδα και μάθαινε στα παιδιά τις αδίστακτες χαρές του καπιταλισμού. Η Mary Pilon, πρώην αθλητικογράφος για τους New York Times και business reporter για την Wall Street Journal, ξόδεψε πέντε χρόνια εξερευνώντας την περίεργη ιστορία που κρύβεται πίσω από την Monopoly και ανακάλυψε πως αντίθετα με αυτό που πιστεύεται ευρέως, το παιχνίδι δεν ανακαλύφθηκε κατά την διάρκεια της μεγάλης οικονομικής ύφεσης την δεκαετία του '30. Και κάτι ακόμα. Ότι το παιχνίδι δημιουργήθηκε από μια ποιήτρια, με αγάπη για τον φεμινισμό και έχθρα για τον καπιταλισμό.

Το The Monopolists, το βιβλίο της που κυκλοφορεί τώρα, είναι ένα μακροβούτι στον περασμένο αιώνα: από τις διαμάχες σχετικά με την δημιουργία του παιχνιδιού, μέχρι τις πιο πρόσφατες μηνύσεις. Μίλησα με την Pilon, ώστε να μάθω περισσότερα για τις αντικαπιταλιστικές ρίζες του παιχνιδιού, τον περίεργο κόσμο των διπλωματών ευρεσιτεχνίας και τον πραγματικό δημιουργό του ενός εκ των πιο γνωστών παιχνιδιών όλων των εποχών.

VICE: Πώς κατέληξες να γράψεις για την Monopoly; Σου άρεσε τόσο το παιχνίδι;
Mary Pilon: Είμαι μεγάλο game nerd. Μεγάλωσα παίζοντας επιτραπέζια και video games, αλλά τελικά όλο αυτό το project έγινε μάλλον από ατύχημα. Το 2009, έγραφα για την οικονομία στην Wall Street Journal, που όπως θα θυμάστε ήταν ένα πολύ καταθλιπτικό θέμα εκείνη την περίοδο. Σε ένα κομμάτι μου, θέλησα να βάλω μια ατάκα σχετικά με την εφεύρεση της Monopoly κατά την διάρκεια της μεγάλης ύφεσης του '30. Στην συνέχεια, άρχισα να το ψάχνω και βρήκα την μήνυση που είχε κάνει ο Ralph Anspach. Επικοινώνησα μαζί του και του είπα ότι έψαχνα πληροφορίες για το παιχνίδι. Έγραψα για την νομική του προσπάθεια και συνέχισα να ψάχνω. Το μεγαλύτερο μέρος της γραφής όταν ασχολήσε για business είναι πολύ τεχνικό, οπότε το να γράψω για ένα επιτραπέζιο ήταν πολύ καλό.

Περίμενε λίγο, τι ήταν αυτή η μήνυση που αναφέρεις;
Στις αρχές του '70, αυτός ο τύπος, ο Ralph ζούσε στο Bay Area. Πολιτικά ήταν πολύ αριστερός. Έφτιαξε ένα παιχνίδι, το Anti-Monopoly, θέλοντας να δείξει στον κόσμο τα κακά της Monopoly. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, επικοινώνησαν μαζί του οι δικηγόροι του παιχνιδιού, ενημερώνοντάς τον όταν δεν μπορούσε να συνεχίσει με το δικό του παιχνίδι. Ο Ralph, όπως και ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε πως το παιχνίδι ήταν η εφεύρεση ενός άνδρα, του Charles Darrow, αλλά κατά την διάρκεια της δικαστικής διαμάχης προέκυψε ένα ολόκληρο σκάνδαλο, που είχε να κάνει με το γεγονός ότι το παιχνίδι είχε εφευρεθεί από μια γυναίκα το 1904.

Η δικαστική του διαμάχη στηρίχθηκε στο να αποδείξει αυτό που αποκαλούσε «το ψέμα της Monopoly». Θέλοντας να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούσα για όλο αυτό, ξόδευα τα σαββατοκύριακά μου στην βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης και στις άδειές μου από την δουλειά, πήγαινα μέχρι το Σαν Φρανσίσκο για να γνωρίσω απο κοντά τον Ralph. Είχε στην κατοχή του έγγραφα και φωτογραφίες τα οποία άρχισα να διαβάζω και τα οποία είχε παρουσιάσει στην δίκη. Τα πήρα μαζί μου στην Νέα Υόρκη και άρχισα από εκεί.

Ποιο ήταν το πιο αξιοπερίεργο πράγμα που βρήκες κατά την διάρκεια της έρευνάς σου;
Μου έκανε εντύπωση όχι μόνο πως το παιχνίδι εφευρέθηκε προτού την οικονομική ύφεση του '30, αλλά και πως το έφτιαξε μια γυναίκα. Οι γυναίκες εφευρέτες συχνά δεν μπορούσαν να κερδίσουν την προσοχή, αλλά το γεγονός πως μια γυναίκα έπαιξε έναν τόσο καίριο ρόλο ήταν ασυνήθιστο για την εποχή. Όσο περισσότερα μάθαινα για την Lizzie Maggie, τόσο πιο περίεργη και ασυνήθιστη γινόταν η ιστορία του παιχνιδιού. Η εφεύρεσητου παιχνιδιού ήρθε από μια πηγή που οι ιστορικοί θα χαρακτήριζαν απροσδόκητη.

Ποια ήταν η Lizzie Maggie;
Πραγματικά νομίζω πως ίσως γράψω την βιογραφία της! Ήταν μια φεμινίστρια. Είχε μερικές πολύ έντονες απόψεις σχετικά με το πώς αντιμετώπιζαν τις γυναίκες τότε και για το πώς πληρώνονταν. Έγραφε ιστορίες και ποίηση και μέσα από αυτά ξεπηδούσαν ξανά και ξανά, οι θεματικές της σχετικά με την δικαιοσύνη και την ισότητα. Το ότι έφτιαξε αυτό το παιχνίδι με σκοπό να μάθει στον κόσμο κακά του μονοπωλίου και να μοιράσει τις πολιτικές τις απόψεις βγάζει απόλυτο νόημα.

Δεν ξεκίνησα θέλοντας να γράψω ένα φεμινιστικό βιβλίο, ήθελα απλά να γράψω την ιστορία του παιχνιδιού. Όμως στην πορεία άλλαξε κατεύθυνση και αυτό ήταν φανταστικό. Από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο, έχουνε επικοινωνήσει μαζί μου πολλές γυναίκες από τεχνολογικά επαγγέλματα. Προκύπτουν όλο και περισσότερες ιστορίες, σχετικά με ανακαλύψεις και εφευρέσεις που έγινα από ανθρώπους που δεν φανταζόμαστε, τους οποίους όμως έσβησε η ιστορία. Η Lizzie Maggie, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την περίοδο που έζησε, είναι λογικό που ξεχάστηκε.

Γιατί όμως πιστεύουμε ότι η Monopoly είναι δημιούργημα του Darrow;
Για χρόνια κι εγώ αυτό ήξερα και ακόμα και αν δεν ήταν ακριβής, ήταν μια ρομαντική ιστορία. Είναι μια κλασσική ιστορία Σταχτοπούτας και μας σαγηνεύει όλους με κάποιον τρόπο, γιατί την σχετίζουμε και με τους εαυτούς μας. Ποιος δεν θέλει να ονειρευτεί μια στιγμή «εύρηκα!» που τον κάνει εκατομμυριούχο;

Και το επόμενό σου βιβλίο θα είναι για το Settlers of Catan;
Λατρεύω το Settlers αλλά ακόμα αναρρώνω από το πρώτο μου βιβλίο. Μου πήρε πέντε χρόνια. Δεν το μετανιώνω καθόλου, αλλά αυτό το βιβλίο μου πήρε περισσότερο καιρό να το τελειώσω, από όσο μου έχει πάρει κάποια παρτίδα Monopoly.

To The Monopolists, κυκλοφορεί από την Bloomsbury.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.