«Φανταζόμουν τους Αγαπημένους μου, Νεκρούς στο Πάτωμα» - Πώς Έκοψα την Κοκαΐνη

Περνάω το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας στην τουαλέτα του Capitol, στο κέντρο του Φρέντρικτον, όπου είχα περάσει ένα σωρό νύχτες, όταν ήμουν 20κάτι. Σκοπός της βραδιάς προφανώς είναι να πάρω όση περισσότερη από τη σπιντάτη κόκα που μου έχει δώσει ο συνάδελφός μου γίνεται. Μετά από λίγες μυτιές ξέρω ότι θα με κοιτάνε περίεργα, αλλά σε αυτήν τη φάση δεν με νοιάζει. Ψάχνω τσιγάρο. Ο τύπος που μου δίνει μου τη λέει, όταν μαθαίνει ότι η ιστορία μου είναι η ίδια που στοιχειώνει την περιοχή: έφυγα από το Μάριταϊμς για το Τορόντο πριν από χρόνια. «Εσύ είσαι το πρόβλημα», φωνάζει και σάλια πετάγονται από το στόμα του και παγώνουν στον αέρα. Έχει περάσει περίπου μισή ώρα από την τελευταία μου μυτιά: δεν είναι καλή ώρα γι’ αυτήν τη συζήτηση.

Τρέχω μέσα, ξεθάβω το τεράστιο παλτό μου από μια στοίβα με πανωφόρια δίπλα στην πόρτα και διασχίζω το πυκνό χιόνι και τα παγωμένα πεζοδρόμια μιας πόλης που ήταν κάποτε πόλη μου. Επιστρέφω μόνη στο ξενοδοχείο, παρόλο που είμαι single και έχω ένα δωμάτιο για την πάρτη μου, για να πενθήσω γι’ αυτό και άλλα εξωφρενικά λάθη στην κρίση μου. Ξεκινούν με την απόφαση να πάω στην τουαλέτα εξαρχής.

Προσπάθησα να την κόψω. Φυσικά, το λέω αυτό εδώ και επτά χρόνια. Τα πάρτι και η κόκα ήταν συνώνυμα για μένα, από τότε που την ανακάλυψα. Συχνά, έκανα μια μυτιά κάπου που ήξερα ότι θα βαριόμουν ή όπου είχε αλκοόλ, ή ζωντανή μουσική, ή όταν ήταν εκεί κάποιος που αγαπούσα, ή μισούσα. Χωρίς κόκα, όπως έχουν πει πολλοί πριν από μένα, δεν ξεκινούσε το πάρτι. Πήγαινα, έριχνα μια ματιά τριγύρω για κάποιον στην ίδια φάση με μένα. Το κανόνιζα. Έβρισκα τους ανθρώπους ενδιαφέροντες ξανά. Πάντα έκανα κόκα και έμενα ξύπνια, μέχρι να περάσει η επίδραση

Όταν συνειδητοποίησα ότι είχα πάθει κρίση στο Φρέντρικτον, είχα περιορίσει τη χρήση μου για διάφορους λόγους. Πρώτον, οι άνθρωποι που ξέρω σταμάτησαν να βάζουν ως προτεραιότητα το να παίρνουν αμφίβολες σκόνες. Πολλοί φίλοι μου πια είναι καθαροί ή γονείς. Ή τους νοιάζει η καριέρα τους. Επίσης, λόγω της κατάθλιψής μου, έχω θέμα όταν πέφτω στο κρεβάτι ξημέρωμα. Σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια, νιώθω τρομερές τύψεις για τα λεφτά που ξόδεψα, τις μαλακίες που είπα, τους τύπους που δεν ήθελα να πηδήξω, τα τσιγάρα που δεν ήθελα να καπνίσω και που συνεχίζω να ζω γενικά σαν βαμπίρ.

Κυρίως, όμως, επειδή η κόκα δεν είναι αυτό που ήταν. Ως άλλος Sal Paradise, έλεγα σε όσους ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν ότι η κόκα σήμερα είναι πιο σπιντάτη απ’ ό,τι το 2010. Είναι κοινή γνώστη ότι πάντα την αναμείγνυαν με άλλες ουσίες. Αλλά πλέον την αναμειγνύουν με φεντανύλη και άλλα οπιοειδή. Ο πραγματικός λόγος που πρέπει να την κόψω είναι, παραδόξως, επειδή φοβάμαι μήπως πεθάνω.

Ναρκωτικά που περιέχουν φεντανύλη ή καρφεντανύλη ευθύνονται για τον θάνατο επτά ατόμων στο Τορόντο πρόσφατα. Στο Οντάριο, η φεντανύλη σκοτώνει περισσότερους από οποιοδήποτε άλλο οπιοειδές και η κατανάλωσή της δεν γίνεται πάντα σκόπιμα. Η Υπηρεσία Ανάλυσης Ναρκωτικών του υπουργείου Υγείας του Καναδά αναφέρει ότι το συστατικό συναντάται σε ουσίες που πωλούνται ως κόκα, μεθαμεφεταμίνη, ηρωίνη, κωδεΐνη, αλπραζολάμη (ή Xanax), ακόμη και σε χαρτ άκια που πωλούνται ως LSD.

Μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου φέτος, υπήρχαν 742 θάνατοι από overdose που προκλήθηκαν κυρίως από φεντανύλη μόνο στη Βρετανική Κολομβία. Σε όλον τον Καναδά, ο αριθμός έφτασε τους 2.923.

Σύμφωνα με την Υπουργό Υγείας της χώρας, Jane Philpott, ο φόρος αίματος από οπιοειδή «είναι χειρότερος από οποιαδήποτε άλλη μολυσματική επιδημία στον Καναδά, ακόμη και από τον ανώτατο αριθμό θανάτων από AIDS, μετά την ισπανική γρίπη, που σκότωσε 50.000 άτομα πριν από έναν αιώνα».

Χρειάζεται μόνο ένας κόκκος φεντανύλης που κάποιος θα εισπνεύσει κατά λάθος, για να πεθάνει. Αλλά υπάρχει τρόπος να σωθεί κανείς, όταν πάθει overdose. Η ναλοξόνη είναι ένα φάρμακο που μπλοκάρει την επίδραση των οπιοειδών.

VICE Video: Τρώγοντας Καρπούς που Φυτρώνουν στα Πεζοδρόμια της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Πάμε ξανά στην κρίση στο ξενοδοχείο. Δεν έχω συσκευασία ναλοξόνης. Κανείς δεν έχει ποτέ. Έκλαψα, επειδή ένιωθα ένοχη. Η ενοχή και ο φόβος δεν ήταν από τη χρήση. Δεν ντρέπομαι που παίρνω ναρκωτικά ή που διασκεδάζω. Έφταιγε το ότι δεν μπορούσα να σταματήσω να φαντάζομαι τους αγαπημένους μου, νεκρούς στο πάτωμα, μετά από μια μυτιά. Τη Χ. με τα προσεγμένα ρούχα της και τα λεπτά τσιγάρα της, που πάντα κάνει επίδειξη. Τον Τ. με τους παιδικούς ακόμη τρόπους του, να μιλάει χαρούμενα με τους πάντες, φορώντας ένα τρύπιο πουλόβερ με μια γάτα. Τη Φ. με το δύσκολο χαμόγελό της. Κάποιοι από τους καλύτερους φίλους μου έχουν βρεθεί σκυμμένοι πάνω από ένα σφιχτά τυλιγμένο εικοσαδόλαρο και σακουλάκια με αμφίβολη σκόνη. Υπήρχε ασφάλεια στην τουαλέτα, ασφάλεια στο τελετουργικό, στην αλλαγή στον τόνο που προκύπτει σε μια συζήτηση, όταν κάνεις μια μυτιά. Ασφάλεια στη γνώση ότι κρατάει ο ένας το μυστικό του άλλου, αν μη τι άλλο επειδή θα ξεχάσεις τι σου είπε ο άλλος.

Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, όμως, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι όλο αυτό δεν ήταν ασφαλές. Ότι παρά την κατάθλιψή μου και την καθημερινή επιμονή μου ότι η ζωή θα ήταν ευκολότερη, αν ήμουν νεκρή, ήθελα να ζήσω.

Πριν από μερικούς μήνες, πήγα σε μια παράσταση σε μια κοντινή πόλη με έναν φίλο που τον ξέρω τη μισή ζωή μου. Πήρα μαζί μου πιτζάμες, εσώρουχα, γυαλιά ηλίου και ένα φλασκί. Σε ένα μικρό γυάλινο κουτί στη σιφονιέρα μου έχω μερικά μπιχλιμπίδια. Το κοίταζα συνέχεια, καθώς ετοίμαζα το σακίδιό μου. Περιέχει δυο μικρά χάλκινα βαζάκια όπου φυλάω τα δαχτυλίδια μου, μερικά τσιμπιδάκια, έναν κόκκινο πολύτιμο λίθο. Μερικά κοχύλια που μάζεψα το καλοκαίρι. Λίγο κάρβουνο από την έρημο Μοχάβε. Ένα μικρό κεραμικό κουτί με μια γάτα πάνω και μέσα στο κουτί, ένα γραμμάριο κόκα. Είναι εκεί από τον περασμένο Οκτώβρη. Πήγαινα ξανά και ξανά στο κουτί, σκεφτόμουν αν έπρεπε να το πάρω μαζί. Δεν το πήρα.

Μπήκα στο αυτοκίνητό του και ενώ λέγαμε διάφορα για γνωστούς, μου είπε ότι είχε παραγγείλει λίγη κόκα. Τον ρώτησα αν ήταν καλή και είπε, «Α ναι, είναι του παλιού συγκάτοικου του φίλου, του φίλου μου του Matt. Είναι καλός». Μάλιστα. Γύρω στη 1:30 π.μ. μόλις ξεκινήσαμε να βαριόμαστε, ήρθε. Την κόψαμε πάνω στο κινητό του. Έκανα μια μυτιά. Ένιωσα τρομερό άγχος. Έφυγα από το μπαρ και γύρισα στο σπίτι που είχαμε κλείσει στις 2:30 το ξημέρωμα με ένα κομμάτι πίτσα με τυρί και ένα επεισόδιο του Please Like Me.

Ο φίλος μου γύρισε στο Airbnb στις 7:30 το πρωί. Τον άκουσα να μπαίνει, έμεινα ξύπνια και τον άκουγα να ανασαίνει. Όταν σηκωθήκαμε, του έφτιαξα έναν εσπρέσο και του είπα ότι αν είχε πεθάνει, θα ήταν τεράστια ταλαιπωρία για μένα.

Πέρασα άλλο ένα σαββατοκύριακο με φίλους, στο Μόντρεαλ, πριν από λίγο καιρό. Έπεσε η ιδέα στο τραπέζι και τη γυροφέρναμε για λίγο, αλλά κανείς δεν πήρε τηλέφωνο. Για πρώτη φορά δεν το πίεσα. Σηκωθήκαμε το πρωί στις επτά και πήγαμε για γιόγκα.

Είμαι ήρεμη και ταυτόχρονα χάλια που λέω ότι γίνομαι ο άνθρωπος που ήλπιζα. Ήξερα ότι έπρεπε να σταματήσω και το έκανα. Νιώθω αναπάντεχα καλά.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Για πληροφορίες σχετικά με τον εθισμό στα ναρκωτικά, σας συστήνουμε να επικοινωνήσετε με επίσημους φορείς όπως το ΚΕΘΕΑ και τον ΟΚΑΝΑ.

Περισσότερα από το VICE

Σπίτια-Σπηλιές, Άθλιες Τουαλέτες και Χαμαλίκια: Η Άλλη Όψη του να Δουλεύεις Σεζόν σε Νησί

«Το Αφήσαμε για Αύριο» - Ο Χρόνης Μίσσιος Είναι Ένα Μάθημα Ζωής, από τα Πρώτα του Βιβλία Μέχρι τον Εισβολέα

Είναι Σεξιστικό να Ρίχνεις την Ευθύνη για τον Θάνατο του Mac Miller στην Ariana Grande