Ένας Φόρος Τιμής στην Ήσυχη Γοητεία των Μοτέλ
Φωτογραφίες: Brett Patman 

FYI.

This story is over 5 years old.

Photos

Ένας Φόρος Τιμής στην Ήσυχη Γοητεία των Μοτέλ

«Η τηλεόραση έχει παρουσιάσει μια πολύ ρομαντική εικόνα τον μοτέλ και όχι πάντα με την έννοια του σέξι».
RK
Κείμενο Rebecca Kamm

Η γοητεία των ξενοδοχείων πολυτελείας είναι εύκολο να εξηγηθεί. Λίγοι μπορούμε να αρνηθούμε την απλή γοητεία της απόλυτης άνεσης, της πολυτέλειας και της ευκολίας. Τα μοτέλ από την άλλη, έχουν μια πιο πολυεπίπεδη γοητεία. Διάφορες φιοριτούρες θα αποσπούσαν την προσοχή από την καθησυχαστική και κατά κάποιο τρόπο μελαγχολική μονοτονία τους.

Η μπανάλ γοητεία των μοτέλ της Αυστραλίας έχει αιχμαλωτιστεί όμορφα από τον φωτογράφο Brett Patman, του οποίου η συλλογή Hotel Motel 101 περιλαμβάνει πάνω από 101 διαφορετικά μοτέλ σε ακτίνα 170 χιλιομέτρων από το Σίδνεϊ. Ένας φόρος τιμής στην ήσυχη γοητεία των μοτέλ και ταυτόχρονα μια σπουδή στη γεωμετρία και τη φόρμα, οι φωτογραφίες του είναι ένα σιωπηλό εγκώμιο της πλήξης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Σκεφτόμουν την ιδέα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά δεν ήξερα από πού να ξεκινήσω», λέει ο Brett στο VICE. «Έπειτα, ένα βράδυ, ενώ έβλεπα τη σειρά Mindhunter… οι δύο βασικοί χαρακτήρες μένουν σε διάφορα μοτέλ τριών αστέρων. Όσο έβλεπα, τόσο περισσότερη έμπνευση είχα. Έπειτα, ένα βράδυ έκανα μια λίστα με τα μοτέλ στον αυτοκινητόδρομο Hume και ξεκίνησα».

Ρωτήσαμε τον Brett που διαχειρίζεται το Lost Collective -«ένα οπτικό και γραπτό αρχείο ξεχασμένων και παραμελημένων κτισμάτων που διαπερνούν την κοινωνία»– μερικές ερωτήσεις για το project, όπως πώς διάλεξε τα μοτέλ που συμπεριέλαβε και ποια άφησε κυριολεκτικά στην άκρη του δρόμου.

VICE: Γεια σου, Brett. Πρώτα απ’ όλα, γιατί μοτέλ;
Brett Patman: Κάθε μοτέλ έχει δικό του γούστο, στιλ και ιδιομορφίες και αυτή είναι η ουσία αυτού που ήθελα να αποτυπώσω. Είναι η έννοια της δημιουργίας, κάτι όμορφου που γεννιέται από φαινομενικά βαρετά, καθημερινά σκηνικά. Οι περισσότερες φωτογραφίες μου βγάζουν μια μελαγχολική αίσθηση.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου για το project σου; Εμφανίστηκαν πολλοί που έχουν φετίχ με τα μοτέλ;
Η πιο κοινή αντίδραση ήταν η νοσταλγική προσκόλληση που έχουν οι άνθρωποι με τα μοτέλ τριών αστέρων και οι συνειρμοί με τις καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές. Ανακάλυψα στην πορεία ότι υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αγαπούν τα μοτέλ, ιδίως τις ταμπέλες – ξέρεις, αυτές τις εμβληματικές 70s παστέλ ταμπέλες, με το νέον φως και τα χαρακτηριστικά γράμματα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τι έχουν τα μοτέλ ή ο τρόπος που απεικονίζονται στην ποπ κουλτούρα και έχουν πιστούς οπαδούς;
Μάλλον οφείλεται σε δύο πράγματα: σε παιδικές αναμνήσεις και στην τηλεόραση των δεκαετιών του ’70 και του ‘80. Όταν μιλάμε για οικογενειακές καλοκαιρινές διακοπές, πάρα πολλοί άνθρωποι μοιράζονται μια κοινή αίσθηση για τα μοτέλ. Τους θυμίζουν μια ζωή λιγότερο περίπλοκη ή ίσως γενικότερα την ευχάριστη εποχή που ο καιρός είναι καλός και δεν έχεις υποχρεώσεις για μερικές εβδομάδες.

Η τηλεόραση έχει παρουσιάσει μια πολύ ρομαντική εικόνα τον μοτέλ και όχι πάντα με την έννοια του σέξι. Η δημιουργικότητα των παραγωγών της τηλεόρασης βοήθησε να ενισχυθεί η γοητεία τους μέσω εφήμερων σκηνών, παρόλο που τα δωμάτια των μοτέλ έχουν τη φήμη ότι είναι από τα πιο ανθυγιεινά μέρη όπου μπορείς να μείνεις.

Πόσα μοτέλ φωτογράφισες συνολικά; Πώς διάλεξες ποια να φωτογραφίσεις;
Φωτογράφισα 102 μοτέλ και θα επισκεπτόμουν περίπου 120. Κάποια αναγκάστηκα να τα παραλείψω. Μερικές φορές ήταν πολύ σκοτεινά για να τραβήξω φωτογραφίες, άλλες υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα μπροστά ή άνθρωποι και δεν ήθελα να πρέπει να εξηγώ τι έκανα.

Τα μοτέλ ήταν οργανωμένα σε τρεις βασικές κατευθύνσεις του αυτοκινητόδρομου: βόρεια προς Σέντραλ Κόουστ, δυτικά προς Σέντραλ Γουέστερν Τέιμπλαντς και στις αρχές της νότιας ακτής της Νέας Νότιας Ουαλίας. Έκανα μια λίστα με όλα τα μοτέλ που υπήρχαν στον δρόμο ή σχετικά κοντά, χρησιμοποιώντας το Google Maps.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα μόνα κριτήρια που είχα ήταν ότι έπρεπε να είναι παραδοσιακά μοτέλ, χαμηλά κτίρια με drive through υποδοχή και πάρκινγκ μπροστά από τα δωμάτια. Παρέλειψα μερικά μοτέλ μεγάλων αλυσίδων. Δεν είχαν τον χαρακτήρα και το προσωπικό στιλ που βρίσκεις στα ιδιωτικά μοτέλ: τα κιτς αγάλματα, τις αταίριαστες καρέκλες για τους καπνιστές έξω από τα δωμάτια, τα παστέλ χρώματα στους τοίχους. Αλλά φωτογράφισα το 90% των μοτέλ που επισκέφτηκα.