Όταν σε ρωτούν «Από πού στον Πειραιά;» και απαντάς «Από την Καλλίπολη», τα πνευμόνια σου φουσκώνουν λίγο περισσότερο από περηφάνια, τα χαμόγελό σου αστράφτει και ο τόνος της φωνής σου ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση. Δεν είναι ότι είμαστε τοπικιστές όσοι έχουμε μεγαλώσει σε αυτήν τη γειτονιά (εντάξει, μπορεί και να είμαστε), είναι που αυτή η μικρή κουκίδα στον χάρτη, που τη βρέχει το κύμα της Πειραϊκής, διατηρεί ομορφιές άλλης εποχής. Άλλωστε, όπως λέει και το τραγούδι, «Ανάμεσα Καλλίπολη και Τζάνειο / βρήκα τον Θεό τον επουράνιο».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η θέα από τα παγκάκια στον «Σταυρό», η μυρωδιά από τον «Έξαρχο» που φτάνει μέχρι τη Σερφιώτου, οι γιαγιάδες με τις παραδοσιακές φορεσιές της Καρπάθου, τα μικρομάγαζα που ακόμη στηρίζει η γειτονιά, οι δέκα καλημέρες που θα ανταλλάξεις το πρωί, τα παιδιά που παίζουν το απόγευμα στον δρόμο, όλα σε κάνουν να νιώθεις ότι ζεις ακόμη σε ένα χωριό.
Η Καλλίπολη είναι μια από τις νεότερες συνοικίες του Πειραιά. Συνορεύει με το Χατζηκυριάκειο, τον Άγιο Βασίλη και την Παγάδα. Έχει δύο κεντρικές πλατείες, αυτήν της Σερφιώτου και εκείνη της Καρπάθου, ενώ τα όριά της καταλήγουν στη θάλασσα της Πειραϊκής. Πήρε το όνομα της από τους πρόσφυγες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον λόφο της από τη χερσόνησο Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και αναμείχθηκαν με τους νησιώτες από τις Σποράδες και τα Δωδεκάνησα που ήδη βρίσκονταν εκεί. Έπειτα, στα χρόνια της αντιπαροχής, οι προσφυγικές μονοκατοικίες έδωσαν τη σκυτάλη στις design πολυκατοικίες και κάθε Πειραιώτης που δεν μπορούσε να αντέξει η τσέπη του τις τιμές στην Καστέλλα, έψαχνε ρετιρέ στην Καλλίπολη, με θέα τη θάλασσα. Η γειτονιά μεταλλάχθηκε από προσφυγική σε αστικό προάστιο. Παρόλα αυτά, διατηρεί μέχρι σήμερα την αυθεντικότητα της ιστορίας της.Διαβάστε για περισσότερες γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, στον Οδηγό Πόλης του VICE.
Σήμερα, όσοι ζουν στην Καλλίπολη και δεν έχουν αυτοκίνητο, περιμένουν καρτερικά να περάσει κάποιο από τα λεωφορεία 906 ή 904. Τα Σάββατα, όσοι έχουν νοικοκυριά περνούν από τη λαϊκή στη Μαρίας Χατζηκυριακού και ανάμεσα στα μαρούλια ανταλλάσουν τα νέα τους. Οι οικογένειες πηγαίνουν ακόμη στο παλαιότερο video club, στην Πλατεία Σερφιώτου, για να νοικιάσουν DVD, από τα μπαλκόνια κρέμονται σημαίες του Ολυμπιακού, η πιτσιρικαρία παίζει μπάσκετ πάνω στα βράχια και τα ζευγαράκια -ανεξαρτήτως ηλικίας- σφίγγουν τα χέρια τους, προχωρώντας μπροστά από παρέες που τσουγκρίζουν ποτήρια γεμάτα ούζο στις ψαροταβέρνες κατά μήκος της Πειραϊκής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι θρύλοι, όπως σε κάθε περιοχή που κοιτάει τη θάλασσα, έχουν μια επιπλέον δύναμη. Όπως αυτός: Είχε ξεκινήσει να κόβει η βροχή, ένα ξημέρωμα που ο κ. Τ. γυρνούσε σπίτι από την Τρούμπα, έχοντας πάνω του την είσπραξη από τα κορίτσια. Στάθηκε και κοίταξε από την ανηφόρα της οδού Καρπάθου πώς ηρεμούσε η φουσκωμένη θάλασσα και πώς ο ήλιος ξεπρόβαλλε σιγά-σιγά από τα σύννεφα. Έβγαλε ένα τσιγάρο και είπε ότι θα ήταν η τελευταία φορά: Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην πιο κακόφημη περιοχή του λιμανιού μόλις είχε αποφασίσει ότι θα αποσυρθεί σε μια ήσυχη ζωή, ανάμεσα Καλλίπολη και Τζάνειο.
