«Ήταν οι πιο Πιεστικές 40 Ώρες στη Ζωή μου»​ - Ο Boris Brejcha ​Βγάζει τη Μάσκα

Ο Boris, «exceptional Talent 2007» σύμφωνα με το ηλεκτρονικό περιοδικό Raveline, το 2012 δημιούργησε αυτό που αποκαλούμε σήμερα High-tech minimal, ένα δικό του είδος μουσικής. Για όλα αυτά και άλλα πολλά, βρήκε λίγο χρόνο και μιλήσαμε, μερικές μέρες αφότου επισκέφθηκε τη χώρα μας, όταν είχε πια ξεκουραστεί για τα καλά - πράγμα σπάνιο στη ζωή του. Όταν τον ρώτησα πάντως για κάποιο περίεργο περιστατικό από τα gig σου σε όλο τον κόσμο, εκείνος απάντησε αμέσως με ένα σκηνικό από το πρόσφατο show του στο Bolivar.

VICE: Boris, πρόσφατα ήρθες ξανά στην Αθήνα, για δεύτερη φορά, για λογαριασμό του Bolivar. Πώς πέρασες στο πάρτι καταρχάς;
Boris Brejcha: Πάρα πολύ καλά. Ήμουν εξ αρχής χαρούμενος που θα ερχόμουν στην Ελλάδα. Υπάρχει, πραγματικά, ωραίο κοινό εκεί. Μου άρεσε πολύ, τόσο η πρώτη όσο και αυτή η δεύτερη φορά. Απλώς, το άσχημο είναι πως δεν υπήρχε πολύς χρόνος για να δω την Ελλάδα. Την επόμενη φορά θα ήθελα να περάσω μερικές ακόμη μέρες εκεί, χωρίς να έχω να κάνω τίποτα. Απλώς, διακοπές.

Ποια θεωρείς ότι είναι τα highlights σου -προσωπικά και επαγγελματικά- στη σεζόν που διανύουμε;
Σίγουρα, το γεγονός ότι έπαιξα για πρώτη φορά στο Awakenings και στο Tomorrowland. Σε ό,τι αφορά το Awakenings, πρέπει να σου πω ότι οι Ολλανδοί είναι πάντα πολύ επαγγελματίες στις παραγωγές τους. Κάθε τι είναι καλά οργανωμένο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα που να μπορεί να τους κερδίσει σε αυτόν τον τομέα, τουλάχιστον αυτήν τη στιγμή. Σχετικά με το Tomorrowland, δεν είχα κάποια προσδοκία, διότι όπως είχα πει και σε μια παλιότερη συνέντευξή μου, είχα την αίσθηση ότι είναι μια πολύ εμπορική κατάσταση και δεν έβρισκα τον λόγο να παίξω εκεί. Ωστόσο, μετά το set μου εκεί πέρυσι, μπορώ να πω ότι ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτικό. Το Tomorrowland έχει διαφορετικό συναίσθημα - έλαβα τόση υποστήριξη ενώ έπαιζα! Τόσοι πολλοί άνθρωποι που φορούσαν τη μάσκα μου και τόσοι πολλοί χαρούμενοι άνθρωποι. Αυτό ήταν γαμάτο. Μου άρεσε πραγματικά. Είναι σαν ένας άλλος μικρός κόσμος.

Θυμάσαι μήπως εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι θες να κάνεις μουσική; Έχω διαβάσει ότι ξεκίνησες να παράγεις μουσική σε ηλικία 12 ετών. Πώς έφτασες σε αυτό το σημείο τόσο νωρίς;
Ήρθε κάπως τυχαία. Όταν ήμουν στο σχολείο, ένας καλός φίλος μου έφερε στο μάθημα της Μουσικής ένα CD, το Thunderstorm (Hardcore). Συγκλονίστηκα. Δεν είχα ξανακούσει ποτέ τέτοιους τρελούς ήχους και ήθελα να μάθω πώς μπορώ να φτιάχνω κι εγώ τους δικούς μου. Μετά από λίγο βρήκα ένα παιχνίδι που λεγόταν Music, για το Playstation One. Ήταν ένα είδος μικρού σταθμού παραγωγής. Από τότε ήμουν σίγουρος ότι θέλω να γίνω μουσικός παραγωγός και όλα ήρθαν βήμα-βήμα. Στην αρχή ήταν δύσκολα, με λίγα χρήματα, αλλά τελικά άξιζε τον κόπο.

Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν σημερινό 12χρονο που σκέφτεται να γίνει παραγωγός;
Όπως μου είπε ο πατέρας μου, «Πήγαινε στο σχολείο και προσπάθησε για το καλύτερο. Έπειτα, μπορείς να αρχίσεις να φτιάχνεις μουσική». Είναι πάντα καλό να έχουμε κάτι σαν backup. Από εκεί και πέρα, τα πιο σημαντικά πράγματα για να γίνει κάποιος καλός παραγωγός και DJ, είναι να μάθει να παίζει πλήκτρα και, ίσως, τύμπανα. Αυτό σου δίνει μια καλύτερη αίσθηση της μουσικής παραγωγής. Και τότε, απλά κάν' το.

Έχω δει πολλούς ανθρώπους να μη φθάνουν στον στόχο τους, επειδή δεν είναι αρκετά συγκεντρωμένοι και δυνατοί. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν γερό στομάχι. Θέλει σθένος. Το δοκιμάζουν για μερικούς μήνες και στη συνέχεια το σταματάνε. Θυμάμαι, κάποτε, έπαιζα μουσική για δυο-τρία χρόνια, κάθε μέρα, για περίπου 10 έως 12 ώρες, μέχρι να βγει η πρώτη μου κυκλοφορία. Δεν έβγαινα καν τα Σαββατοκύριακα. Ήμουν στο σπίτι, παράγοντας μουσική. Υπάρχει πάντα κάποιος που εργάζεται περισσότερο από εσάς. Να το θυμάστε αυτό. Και φυσικά, να κάνετε μουσική που αγαπάτε πραγματικά - μην φτιάχνετε μουσική για τους άλλους. Τότε είμαι βέβαιος ότι θα φτάσετε τον στόχο σας. Μερικές φορές μπορεί να πάρει λίγους μήνες, άλλες φορές μπορεί και χρόνο ή χρόνια. Είναι το ίδιο όπως σε κάθε άλλη δουλειά. Οι άνθρωποι που εργάζονται περισσότερο, θα φτάσουν πιο μακριά - πέραν κάποιων εξαιρέσεων.
Αλλά αν παράγετε μουσική μια-δυο ώρες την ημέρα και νομίζετε ότι σε λίγες
εβδομάδες πρόκειται να είστε σούπερ σταρ, σας παρακαλώ βρείτε άλλη δουλειά, κυρίως για να είστε ευτυχισμένοι.

Σε έχουμε δει να παίζεις και με τη μάσκα και δίχως αυτήν. Τι αντιπροσωπεύει αυτή η μάσκα, τελικά;
Αποκλείεται να με έχεις δει χωρίς τη μάσκα, επειδή τη χρησιμοποιώ σε κάθε μου
εμφάνιση. Η μάσκα αντιπροσωπεύει μια μυστικιστική ατμόσφαιρα, μαζί με τη μουσική μου. Είναι ένας συνδυασμός. Η μάσκα χαμογελάει πάντα, σαν να είμαι πάντα χαρούμενος.

Εννοώ ότι σε έχω δει να τη βγάζεις στη διάρκεια των gigs. Γιατί;
Ναι. Κάθε φορά, μετά τη μέση του set μου, βγάζω τη μάσκα και συνεχίζω να παίζω χωρίς αυτήν. Μου αρέσει να έχω δύο πρόσωπα. Αρχικά, δημιουργώ μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με τη μάσκα μου και στη συνέχεια παίζω ως Boris, χωρίς τη μάσκα. Και οι άνθρωποι το αγαπούν αυτό. Κάθε φορά που αφαιρώ τη μάσκα μου, ζητωκραυγάζουν.

Το Hi-tech minimal είναι ένα είδος μουσικής που θεωρείται δική σου ανακάλυψη. Τι είναι το Hi-tech minimal με δικά σου λόγια;
Η ιδιοφυής μουσική του αύριο. Είναι το επόμενο βήμα μετά το minimal, διότι ξεκίνησα παίζοντας minimal. Είναι σαν ένα διαμάντι που παίρνει τις τελευταίες πινελιές. Punchy minimal μουσική, με κάποιες λεπτομέρειες και ωραίες, απλές μελωδίες.

Θα μπορούσες να μου πεις κάποιους ανερχόμενους παραγωγούς/DJ που θεωρείς ότι ενσωματώνουν το Hi-tech minimal στοιχείο;
Δύσκολη ερώτηση, καθώς δεν ακούω άλλους καλλιτέχνες ηλεκτρονικής μουσικής. Όταν κλείνω τον υπολογιστή μου μετά από δουλειά, ακούω τα πάντα εκτός από ηλεκτρονική μουσική. Όχι επειδή δεν μου αρέσει. Απλώς, δεν θέλω να πάρω πάρα πολλές επιρροές. Θέλω να δημιουργώ τον δικό μου ήχο. Πιο πολύ βλέπω ταινίες για να επηρεάζομαι, παρά ακούω μουσικές.

Πώς ήταν οι πρώτες σου παραγωγές και πώς έχει διαμορφωθεί ο ήχος σου σήμερα; Επίσης, τι διαφορές εντοπίζεις σε σένα, σε σχέση με όταν ξεκίνησες;
Ξεκίνησα να παίζω minimal μουσική το 2006. Η minimal ήταν πραγματικά στα πάνω της εκείνη την εποχή. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με τις επιρροές που είχα στο παρελθόν, άρχισα να εξελίσσω τη μουσική μου. Σήμερα παράγω ένα είδος minimal μουσικής, αλλά με έναν πιο δυνατό και beat-άτο ρυθμό και πολλές μελωδίες. Αγαπώ όταν υπάρχει μια απλή μελωδία σε ένα κομμάτι. Αυτό μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να «πετάξουν». Και οι άνθρωποι, φυσικά, να το θυμούνται. Λατρεύω αυτόν τον συνδυασμό σκληρού και μαλακού ήχου, ταυτόχρονα.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός club show και ενός φεστιβάλ;
Για μένα είναι το συναίσθημα. Για παράδειγμα, όταν παίζεις σε ένα φεστιβάλ, είναι μαζικό και μπορείς να απευθυνθείς σε τόσους πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα. Επίσης, μπορείς να δημιουργήσεις νέους fans, που ίσως δεν σε είχαν ακούσει ποτέ πριν. Απ' την άλλη, όταν παίζεις ένα club gig, υπάρχει μια πραγματικά οικεία ατμόσφαιρα. Είσαι πολύ κοντά στους fans σου και αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα τρελό σκηνικό. Μου αρέσουν και τα δύο.

Τι να περιμένουμε από τον Boris μες στους επόμενους μήνες;
Υπάρχουν πολλά στο πρόγραμα, για το τρέχον έτος. Έχουμε σχεδιάσει ήδη να κυκλοφορούμε ένα κομμάτι κάθε μήνα, μέχρι να φθάσουμε στο επερχόμενο άλμπουμ μου αργότερα μες στον χρόνο. Αυτό θα είναι το έκτο άλμπουμ μου - τρελό. Είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Και φυσικά είμαι πολύ χαρούμενος που θα παίξω για πρώτη φορά στην Ίμπιζα φέτος. Μαζί με όλη την ομάδα από το label Fckng Serious. Και αργότερα, θα ταξιδέψω στις ΗΠΑ για το πρώτο μου tour εκεί. Είμαι λίγο αγχωμένος για το πώς θα είναι αυτό.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Σε κάποιο σημείο είχες παίξει πέντε gig στη Βραζιλία, μέσα σε 40 ώρες. Πώς ήταν; Και πώς το καταφέρες;
Το θυμάμαι ακόμα! Ήταν οι πιο πιεστικές 40 ώρες στη ζωή μου, αλλά ταυτόχρονα ήταν όμορφα. Φυσικά, αυτό ήταν εφικτό μόνο με ένα ιδιωτικό τζετ, που πετούσε κατευθείαν από το ένα σόου στο άλλο. Σε αυτό τον «μαραθώνιο» ήταν μαζί μου και η Ann Clue. Μείναμε πολύ συγκεντρωμένοι στις πρώτες τέσσερις εμφανίσεις μας. Καθόλου αλκοόλ, μόνο μουσική και ύπνος/φαγητό μες στο αεροπλάνο. Όταν φτάσαμε στο τελευταίο μας σόου, επιτέλους ξεκινήσαμε να πίνουμε και να χορεύουμε σαν τρελοί. Όλοι ήμασταν εξαιρετικά κουρασμένοι και χαρούμενοι ταυτόχρονα. Ήταν ένα πολύ ωραίο συναίσθημα.

Το 2017, το Fckng Serious έγινε το πρώτο label ηλεκτρικής μουσικής που έκανε περιοδεία με λεωφορείο στην Ευρώπη, παίζοντας 10 gigs σε 12 ημέρες. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Ήταν σούπερ. Κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω, είμαστε ευτυχείς που πραγματοποιήσαμε αυτή την ιδέα. Το 2018 είχαμε άλλη μια παρόμοια περιοδεία με λεωφορείο. Φυσικά, ήταν πολλά τα gigs και είχε αρκετή δουλειά. Αλλά ταξιδεύαμε όλοι μαζί, φίλοι και μέλη του label, οπότε ήταν κάτι ιδιαίτερο. Προετοιμαζόμαστε ήδη για άλλο ένα τέτοιο tour το 2020 και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουμε όλο και περισσότερες φορές στο μέλλον.

Πιστεύεις ότι είναι αδύνατο σήμερα να γίνει κάποιος καλός DJ χωρίς να παράγει τη δική του μουσική;
Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αλλά, σίγουρα, είναι πιο δύσκολο. Είναι σαν κάθε άλλη δουλειά. Όσο περνούν τα χρόνια, πρέπει να κάνεις περισσότερα πράγματα. Λίγα χρόνια πριν, ήταν ΟΚ να παίζεις μόνο ως DJ - χωρίς να κάνεις μουσική παραγωγή. Σήμερα βοηθά πολύ να κάνεις τη δική σου μουσική, αλλά και να είσαι κοινωνικός - πχ να απαντάς στα μηνύματα των fans σου. Η μουσική είναι ένα είδος merch πλέον, αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Πώς προετοιμάζεσαι για το έντονο πρόγραμμα που ακολουθείς, για παράδειγμα όταν είσαι σε περιοδεία;
Είναι απλό. Εννοώ ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που σε βοηθούν περισσότερο σε τέτοιες φάσεις. Κοιμάμαι αρκετά, τρώω καλό φαγητό και προσπαθώ να χαλαρώσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Επίσης, ταξιδεύω μόνο τα Σαββατοκύριακα. Από Δευτέρα έως Πέμπτη είμαι στο σπίτι τις περισσότερες φορές. Ακόμη, κάνω μασάζ μια φορά τη βδομάδα και αθλούμαι όσο μπορώ, για να παραμένω φρέσκος.

Θυμάσαι κάποιο περίεργο περιστατικό από τα gigs σου σε όλο τον κόσμο; Κάποια στιγμή που δεν μπορείς να ξεχάσεις;
Ναι. Συνέβη στην Ελλάδα, στο πρόσφατο gig μου στο Bolivar, όταν ένα κορίτσι
ανέβηκε στο booth ενώ έπαιζα και κουνούσε τον κώλο της. Ήταν πολύ αστείο. Μπορούσα να δω τα πάντα (γέλια).

Έχουμε δει καλλιτέχνες να μιλάνε για την κατάθλιψη και τον τρόπο που, για παράδειγμα, η φάση του touring τούς έχει κοστίσει την προσωπική ζωή και την ψυχική υγεία. Έχεις περάσει κι εσύ από τέτοιες δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας σου;
Ναι. Έζησα μια τέτοια κατάσταση στα τέλη του 2018, όταν ακυρώσαμε την περιοδεία μου στην Αυστραλία λόγω μιας ωτίτιδας. Μόλις ακυρώσαμε το tour, από τη μια μέρα στην άλλη, έγινα καλά. Η ωτίτιδα ήταν προϊόν του υπερβολικού άγχους. Αυτό ήταν τρελό και ένα σημάδι για μένα ώστε να χαλαρώσω λίγο τους ρυθμούς. Η υγεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή και πλέον προσπαθούμε να έχουμε μέχρι δύο gigs ανά Σαββατοκύριακο. Οι ημέρες από Δευτέρα έως Πέμπτη είναι ελεύθερες. Εκτός από αυτό θα επεκτείνω τις διακοπές μου από χρόνο σε χρόνο. Πέρυσι έκανα τρεις μήνες διακοπές. Και θα το επεκτείνω σε έξι μήνες. Ώρα να χαλαρώσω με την οικογένεια, την κοπέλα μου, τους φίλους, να κάνω τα χόμπι μου και να δημιουργήσω μουσική στο σπίτι.

Ποιοι θα έλεγες ότι έχουν συμβάλλει την εξέλιξή σου ως καλλιτέχνη;
Οι μεγαλύτερες επιρροές μου προέρχονται από τον Stephan Bodzin, τον Armin van Buuren και οι Der Dritte Raum. Φυσικά, πολλοί ακόμη καλλιτέχνες.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου -μη ηλεκτρονικό- κομμάτι;
Nothing Else Matters - Metallica.

Έχεις σχέδια για το μέλλον, πέραν της μουσικής; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου;
Μόλις αγόρασα ένα καινούργιο σπίτι και θα μετακομίσω εκεί τον Αύγουστο, μαζί με την κοπέλα μου. Πρώτη φορά που θα ζήσουμε μαζί, μετά από σχεδόν δύο χρόνια. Και είμαι πραγματικά ευτυχής γι' αυτό. Θα ήθελα πολύ να έχω ένα μικρό σκυλί κάποια μέρα, επίσης. Ακόμη, όμως, δεν είναι εύκολο να το διαχειριστώ λόγω χρόνου. Αλλά θα βρω λύση.

Τι περιμένεις από την επόμενη επίσκεψή σου στην Ελλάδα;
Για να είμαι ειλικρινής, τίποτα άλλο πέρα από ένα καλό πάρτι μαζί με τους fans μου. Το να έχεις προσδοκίες δεν είναι πάντα καλό. Η έκπληξη είναι πιο σπουδαία.

Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Ένα Απέραντο Νεκροταφείο Ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ στην Αθήνα

Tο Μεγαλύτερο Φεστιβάλ Χαίτης στην Ευρώπη

«Άεργοι» και «Ρουφιάνοι» - Τα Αλληλοκαρφώματα Εντός της Χρυσής Αυγής