Screenshot από το κανάλι Phantom Duck.
Ο πολύχρωμος κόσμος των κόμικς μπορεί με μια πρώτη ματιά να φαίνεται χαρούμενος και ξέγνοιαστος, όμως κρύβει πολλά μυστικά. Κάποια σκοτεινά, άλλα αστεία και αρκετά από αυτά, απλώς, πρακτικά. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που γνωρίζει τα περισσότερα από αυτά, δεν είναι άλλος από τον Phantom Duck. Όχι, δεν μιλάω για το υπερωικό alter ego του αγαπημένου Donald Duck, αλλά για τον Γιώργο, που τρέχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κανάλια στο ελληνικό YouTube με αυτό το όνομα. Στα βίντεό του αναλύει σε βάθος κάποιες από τις σημαντικότερες εκδόσεις που έχει απολαύσει μέσα στα χρόνια το ελληνικό κοινό και έπειτα από έρευνα, αποκαλύπτει όλες τις άγνωστες πτυχές τους. Αν είσαι fan του Carl Barks, του Don Rosa, του Λούκι Λουκ ή ακόμη και του Ευγένιου Τριβιζά, αξίζει να περάσεις μια βόλτα από το διαδικτυακό «σαλόνι» του Γιώργου. Προσωπικά, τον ανακάλυψα ψάχνοντας πληροφορίες για ένα από τα αγαπημένα μου κόμικς, το Μίκυ Μυστήριο, για το οποίο είχε ανακαλύψει κάποιες απίστευτες λεπτομέρειες. Αποφάσισα λοιπόν να επικοινωνήσω μαζί του με σκοπό να κάνουμε μια κουβέντα για τα αγαπημένα μας κόμικς.VICE: Πώς αποφάσισες να ανοίξεις το κανάλι;
Γιώργος Ζωιτάς: Πάντα ασχολούμουν με τα κόμικς, σε επίπεδο πληροφορίας. Έψαχνα τους σχεδιαστές και τις λεπτομέρειες των ιστοριών που διάβαζα. Ξεκίνησα το 1996, όταν είχε βγει το 100ό τεύχος του περιοδικού Κόμιξ, στο οποίο είχε για πρώτη φορά εξώφυλλο σχετικό με το Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Τότε κατάλαβα ότι υπάρχει «ζουμί» από πίσω και μέχρι σήμερα συνεχίζω να το ψάχνω. Άνοιξα το κανάλι επειδή είχα την ανάγκη να μοιραστώ τις γνώσεις μου και με άλλους ανθρώπους. Δεν με ενδιέφερε να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Πολλοί φίλοι μού πρότειναν να γράψω βιβλίο, αλλά για να είμαι ειλικρινής τα βαριέμαι λίγο τα βιβλία. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να ασχοληθώ ακαδημαϊκά με αυτό, να κάνω ένα διδακτορικό πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι. Είχα μιλήσει με κάποιους καθηγητές, ήμουν πολύ κοντά αλλά τελικά σκέφτηκα ότι στο τέλος θα χάσει την επαφή του με τα κόμικς. Αποφάσισα τελικά να φτιάξω το κανάλι, με βοήθησαν κάποιοι φίλοι με τον εξοπλισμό και ξεκίνησα.Θα καταπιάνεσαι με συγκεκριμένες σειρές από κόμικς;
Κοίτα, οι περισσότερες γνώσεις που έχω είναι πάνω στην Disney. Οπότε, θα είναι επικεντρωμένο σε τέτοιου είδους εκδόσεις και ιστορίες που κυκλοφόρησαν εδώ. Μελλοντικά θα μιλήσω και για άλλα πράγματα, όπως animation ή κινούμενα σχέδια που αγάπησε ο κόσμος. Υπάρχει πολύ υλικό για το οποίο δεν έχουμε πληροφορίες, όπως η σειρά Μίκυ Μυστήριο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αυτές οι ιστορίες ξεκίνησαν από την Αμερική, αλλά για διάφορους λόγους -μεγάλη ιστορία- σταμάτησε η παραγωγή τους εκεί. Ωστόσο, εμφανίστηκαν σε άλλες περιοχές, όπως η Βραζιλία και η Ευρώπη, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν εκεί. Ειδικά το Μίκυ Μυστήριο, μέχρι πέρσι, δεν είχε εκδοθεί στην αγγλική γλώσσα, επειδή είναι ιταλικό.Ιστορίες που διαβάσαμε στο Αλμανάκο, στο Κλασικά και στο Κόμιξ, περιοδικά που δεν υπάρχουν στο εξωτερικό, κυκλοφόρησαν στα αντίστοιχα της εκάστοτε χώρας, τις περισσότερες φορές με διαφορετικό τίτλο. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις περαιτέρω πληροφορίες. Πώς ξεκινάς μια έρευνα;
Το πρώτο βήμα που κάνω είναι να μπω στη βάση δεδομένων I.n.d.u.c.k.s. Συμπληρώνεις τα στοιχεία της εκάστοτε ιστορίας και σου βγάζει τις βασικές λεπτομέρειες γι' αυτή. Ξεκινάω από εκεί λοιπόν και συνεχίζω «σκάβοντας».Η πιο δύσκολη έρευνα που έκανες;
Το Μίκυ Μυστήριο ήταν σίγουρα από τις πιο δύσκολες. Βέβαια, υπάρχουν κάποια ακόμη, όπως το Βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών ή άλλα με τη Μικρή Πριγκίπισσα, με τα οποία δεν έχω ασχοληθεί. Από γνωστές σειρές, όμως, αυτή με δυσκόλεψε περισσότερο. Έπειτα από πολύ ψάξιμο ανακάλυψα την αρχισυντάκτρια της σειράς, Susanne Staun, η οποία σήμερα είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων.Στη συνέχεια μίλησα με τον Byron Erickson, πρώην συντάκτη του Don Rosa, και την Janet Gilbert που έγραφε σενάρια για τη σειρά. Οι τρεις τους, μου έδωσαν πληροφορίες και κατάφερα να φτιάξω τελικά το συμπληρωματικό βίντεο -είχε προηγηθεί ένα ιστορικό- για τον πρώτο κύκλο αυτής της σειράς. Όταν τους έστειλα το βίντεο έμαθαν και οι τρεις περισσότερα για τη σειρά, επειδή ο ένας μου έδινε πληροφορίες που δεν είχε ο άλλος. Είσαι fan του Phantom Duck;
Ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσα από τις αρχές των 00's στα forum. Μπορεί να μην είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά τον λατρεύω. Ποιο ελληνικό περιοδικό θεωρείς κορυφαίο; Τουλάχιστον για τα κόμικς που καταπιάνεσαι εσύ;
Λογικά, ξέρεις ήδη την απάντηση. Το Κόμιξ. Ο Τερζόπουλος (εκδότης του περιοδικού) είχε αγοράσει τα δικαιώματα των ιστοριών του Carl Barks. Τη δεκαετία του '80 κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά συγκεντρωμένες σε κάποιους τόμους - τους οποίους μπορεί να δει κάποιος στη βιβλιοθήκη πίσω μου στα βίντεο. Όταν πήρε τα δικαιώματα στα χέρια του, αποφάσισε να τις κυκλοφορήσει σε ένα περιοδικό και όχι σε μορφή βιβλίων. Κάπως έτσι -στα λέω χοντρικά- ξεκίνησε και το Κόμιξ. Έχεις σπάνια τεύχη στη συλλογή σου;
Έχω κάποια. Για παράδειγμα, έχω δύο σπάνια τεύχη του Κόμιξ. Τα τεύχη 37 και 55 είχαν βγει σε μικρότερο τιράζ (αριθμός αντιτύπων που εκτυπώνονται για να βγουν στην αγορά). Λέγεται ότι αυτό συνέβη επειδή είχαν περισσότερες σελίδες, κάτι που επιβεβαίωσα πηγαίνοντας στα γραφεία των εκδόσεων και ρωτώντας τον David Τερζόπουλο. Εντάξει, δεν είναι εξαιρετικά σπάνια, ακόμη και με μικρότερο τιράζ ο αριθμός των αντιτύπων που έβγαιναν ήταν μεγάλος.Επίσης, έχω το Μίκυ Πυροσβέστης, το οποίο έπαιρνες δώρο αν γραφόσουν συνδρομητής στο Κόμιξ. Δεν είχα γραφτεί τότε, αλλά ένας φίλος που γνωρίζει ότι ασχολούμαι, μου είπε πως το έχει ένας ιδιώτης στην Κύπρο, ο οποίος μου το πούλησε σε μία normal τιμή. Πες μου μια ιστορία που αγαπάς πολύ.
Από τις πιο γνωστές λατρεύω το Σπαθί των Πάγων. Από τις λιγότερο γνωστές είναι μία που λέγεται Στο Χάσμα του Χρόνου, από το Αλμανάκο #150. Όσοι την έχουν διαβάσει υποστηρίζουν ότι είναι η καλύτερη ιστορία του Phantom Duck. Για το τέλος θέλω να μου αναφέρεις και κάποιους σχεδιαστές που σε εμπνέουν.
Don Rosa και Carl Barks, προφανώς. Μου αρέσουν επίσης ο Massimo De Vita και ο Giorgio Cavazzano, τον οποίο πολύς κόσμος ίσως να θυμάται για τις μεταφορές γνωστών ταινιών στο σύμπαν της Disney, με πιο γνωστό παράδειγμα αυτό του Casablanca. Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γιώργος Ζωιτάς: Πάντα ασχολούμουν με τα κόμικς, σε επίπεδο πληροφορίας. Έψαχνα τους σχεδιαστές και τις λεπτομέρειες των ιστοριών που διάβαζα. Ξεκίνησα το 1996, όταν είχε βγει το 100ό τεύχος του περιοδικού Κόμιξ, στο οποίο είχε για πρώτη φορά εξώφυλλο σχετικό με το Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Τότε κατάλαβα ότι υπάρχει «ζουμί» από πίσω και μέχρι σήμερα συνεχίζω να το ψάχνω. Άνοιξα το κανάλι επειδή είχα την ανάγκη να μοιραστώ τις γνώσεις μου και με άλλους ανθρώπους. Δεν με ενδιέφερε να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Πολλοί φίλοι μού πρότειναν να γράψω βιβλίο, αλλά για να είμαι ειλικρινής τα βαριέμαι λίγο τα βιβλία. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να ασχοληθώ ακαδημαϊκά με αυτό, να κάνω ένα διδακτορικό πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι. Είχα μιλήσει με κάποιους καθηγητές, ήμουν πολύ κοντά αλλά τελικά σκέφτηκα ότι στο τέλος θα χάσει την επαφή του με τα κόμικς. Αποφάσισα τελικά να φτιάξω το κανάλι, με βοήθησαν κάποιοι φίλοι με τον εξοπλισμό και ξεκίνησα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κοίτα, οι περισσότερες γνώσεις που έχω είναι πάνω στην Disney. Οπότε, θα είναι επικεντρωμένο σε τέτοιου είδους εκδόσεις και ιστορίες που κυκλοφόρησαν εδώ. Μελλοντικά θα μιλήσω και για άλλα πράγματα, όπως animation ή κινούμενα σχέδια που αγάπησε ο κόσμος. Υπάρχει πολύ υλικό για το οποίο δεν έχουμε πληροφορίες, όπως η σειρά Μίκυ Μυστήριο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αυτές οι ιστορίες ξεκίνησαν από την Αμερική, αλλά για διάφορους λόγους -μεγάλη ιστορία- σταμάτησε η παραγωγή τους εκεί. Ωστόσο, εμφανίστηκαν σε άλλες περιοχές, όπως η Βραζιλία και η Ευρώπη, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν εκεί. Ειδικά το Μίκυ Μυστήριο, μέχρι πέρσι, δεν είχε εκδοθεί στην αγγλική γλώσσα, επειδή είναι ιταλικό.Ιστορίες που διαβάσαμε στο Αλμανάκο, στο Κλασικά και στο Κόμιξ, περιοδικά που δεν υπάρχουν στο εξωτερικό, κυκλοφόρησαν στα αντίστοιχα της εκάστοτε χώρας, τις περισσότερες φορές με διαφορετικό τίτλο. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις περαιτέρω πληροφορίες. Πώς ξεκινάς μια έρευνα;
Το πρώτο βήμα που κάνω είναι να μπω στη βάση δεδομένων I.n.d.u.c.k.s. Συμπληρώνεις τα στοιχεία της εκάστοτε ιστορίας και σου βγάζει τις βασικές λεπτομέρειες γι' αυτή. Ξεκινάω από εκεί λοιπόν και συνεχίζω «σκάβοντας».Η πιο δύσκολη έρευνα που έκανες;
Το Μίκυ Μυστήριο ήταν σίγουρα από τις πιο δύσκολες. Βέβαια, υπάρχουν κάποια ακόμη, όπως το Βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών ή άλλα με τη Μικρή Πριγκίπισσα, με τα οποία δεν έχω ασχοληθεί. Από γνωστές σειρές, όμως, αυτή με δυσκόλεψε περισσότερο. Έπειτα από πολύ ψάξιμο ανακάλυψα την αρχισυντάκτρια της σειράς, Susanne Staun, η οποία σήμερα είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήταν το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσα από τις αρχές των 00's στα forum. Μπορεί να μην είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά τον λατρεύω. Ποιο ελληνικό περιοδικό θεωρείς κορυφαίο; Τουλάχιστον για τα κόμικς που καταπιάνεσαι εσύ;
Λογικά, ξέρεις ήδη την απάντηση. Το Κόμιξ. Ο Τερζόπουλος (εκδότης του περιοδικού) είχε αγοράσει τα δικαιώματα των ιστοριών του Carl Barks. Τη δεκαετία του '80 κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά συγκεντρωμένες σε κάποιους τόμους - τους οποίους μπορεί να δει κάποιος στη βιβλιοθήκη πίσω μου στα βίντεο. Όταν πήρε τα δικαιώματα στα χέρια του, αποφάσισε να τις κυκλοφορήσει σε ένα περιοδικό και όχι σε μορφή βιβλίων. Κάπως έτσι -στα λέω χοντρικά- ξεκίνησε και το Κόμιξ. Έχεις σπάνια τεύχη στη συλλογή σου;
Έχω κάποια. Για παράδειγμα, έχω δύο σπάνια τεύχη του Κόμιξ. Τα τεύχη 37 και 55 είχαν βγει σε μικρότερο τιράζ (αριθμός αντιτύπων που εκτυπώνονται για να βγουν στην αγορά). Λέγεται ότι αυτό συνέβη επειδή είχαν περισσότερες σελίδες, κάτι που επιβεβαίωσα πηγαίνοντας στα γραφεία των εκδόσεων και ρωτώντας τον David Τερζόπουλο. Εντάξει, δεν είναι εξαιρετικά σπάνια, ακόμη και με μικρότερο τιράζ ο αριθμός των αντιτύπων που έβγαιναν ήταν μεγάλος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Από τις πιο γνωστές λατρεύω το Σπαθί των Πάγων. Από τις λιγότερο γνωστές είναι μία που λέγεται Στο Χάσμα του Χρόνου, από το Αλμανάκο #150. Όσοι την έχουν διαβάσει υποστηρίζουν ότι είναι η καλύτερη ιστορία του Phantom Duck. Για το τέλος θέλω να μου αναφέρεις και κάποιους σχεδιαστές που σε εμπνέουν.
Don Rosa και Carl Barks, προφανώς. Μου αρέσουν επίσης ο Massimo De Vita και ο Giorgio Cavazzano, τον οποίο πολύς κόσμος ίσως να θυμάται για τις μεταφορές γνωστών ταινιών στο σύμπαν της Disney, με πιο γνωστό παράδειγμα αυτό του Casablanca. Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Περισσότερα από το VICEΗ Gen Z για τα Πανεπιστήμια και τη ΦύλαξηΜια Παρέα στη Θεσσαλονίκη Ράβει Εσώρουχα Αποκλειστικά για LGBTQ+ ΆτομαUnplugged: Άκουσε το Podcast του VICE GreeceΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.