«Δυστυχώς, είχαμε και φέτος πολλές πυρκαγιές από αμέλεια. Παρά τα κάποια θετικά βήματα από πλευράς Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και Πυροσβεστικού σώματος, χρειαζόμαστε μια διαρκή και εντατική εκστρατεία ευαισθητοποίησης, με τη συνεργασία όλων των ενδιαφερόμενων φορέων. Ο μηχανισμός δασοπυροπροστασίας δεν είναι μόνο οι κρατικοί φορείς αλλά πρέπει κάθε πολίτης αυτής της χώρας να νιώσει ότι αποτελεί έναν σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα προστασίας των δασών μας». Πράγματι, η προστασία των δασικών εκτάσεων είναι συλλογική ευθύνη, όπως ορθώς επισημαίνει ο συντονιστής Τοπικών Δράσεων του WWF Ελλάς, Ηλίας Τζηρίτης. Δεν την αντιλαμβάνονται, βέβαια, όλοι έτσι. Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με την πεποίθηση πως είμαστε οι κυρίαρχοι «επιβάτες» στο κυκλικό ταξίδι της γης - μια θολή ψευδαίσθηση που δεν μας επιτρέπει να αντικρίσουμε την πραγματικότητα: ότι είμαστε απλώς το αναλώσιμο «πλήρωμα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φέτος οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν η Θάσος, η Χίος, η Εύβοια και ακολούθησαν η Ρόδος, η Κρήτη, η Αττική, η Βοιωτία, η Λάρισα, η Ζάκυνθος, η Άνδρος, η Δράμα, η Σάμος, η Λακωνία.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το καλοκαίρι, παρακολουθήσαμε -άλλοι μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες και άλλοι δια ζώσης- τις καταβροχθιστικές φλόγες της αμέλειας ή της πρόθεσης να σαρώνουν τα δάση της ελληνικής επικράτειας. Σύμφωνα με στοιχεία του EFFIS (European Forest Fire Information System), περίπου 302.000 στρέμματα δασικής βλάστησης κάηκαν στη χώρα. Αυτή είναι η πέμπτη χειρότερη καταστροφή την τελευταία δεκαετία -την πρώτη θέση καταλαμβάνει το καλοκαίρι του 2007 όπου η στάχτη εξαπλώθηκε συνολικά σε περισσότερα από 2.500.000 στρέμματα γης. Ένα τεράστιο νούμερο για τα δεδομένα της μικρής Ελλάδας.
Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο το καλοκαίρι ήταν η Θάσος, η Χίος, η Εύβοια και ακολούθησαν η Ρόδος, η Κρήτη, η Αττική, η Βοιωτία, η Λάρισα, η Ζάκυνθος, η Άνδρος, η Δράμα, η Σάμος, η Λακωνία, ενώ δεν έλειψαν κάποια περιστατικά σε νησιά όπως η Τήνος, η Νάξος, η Σέριφος, η Κέα και η Σύρος.
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Ειδικά στη Θάσο και στα Μαστιχοχώρια της Χίου οι ζημιές άγγιξαν τα 91.362 και 43.431 στρέμματα αντιστοίχως. Η «ειρωνεία» είναι πως πολλές από τις εκτάσεις στη Χίο είχαν καταστραφεί ήδη από τις πυρκαγιές του '12, γεγονός που δυσχεραίνει την πολυσυζητημένη φυσική ανάκαμψη των δασών, αλλά και την καλλιέργεια του φυτού που το 2014 εγγράφηκε στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας (UNESCO 2003). Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα τέτοιου τύπου οικολογικοί προβληματισμοί πιθανώς να φαντάζουν «πολυτέλεια». Μια ματιά όμως στα επίσημα στοιχεία του Πυροσβεστικού Σώματος αρκεί για να αναλογιστεί το μέγεθος της καταστροφής. Συνολικά από το 2005 ως το 2015 έχουν καεί περίπου 4,8 εκατ. στρέμματα δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων δηλαδή περίπου 481.000 στρέμμα ανά έτος. Νούμερα αν μη τι άλλο αποκαρδιωτικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η συζήτηση για την προστασία των δασών δεν είναι ασφαλώς νέα -έχουν χυθεί τόνοι μελάνι στο πέρασμα των ετών για τα χρόνια προβλήματα του μηχανισμού δασοπυροπροστασίας. Ουδέποτε ελήφθη ένα οργανωμένο σχέδιο παρά κάποιες επιμέρους προσπάθειες -ο εξοπλισμός τόσο των επαγγελματιών όσο και των εθελοντών δασοπυροσβεστών παραμένει «ανέκδοτο», ενώ ο στόλος της δασοπυρόσβεσης -μηχανοκίνητος και εναέριος- έχει υπερβεί τις δυνατότητές του. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος υπήρξαν από απλές βλάβες μέχρι ατυχήματα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Τα κονδύλια που δίνονται κάθε χρόνο για δράσεις πυροπροστασίας ουδείς γνωρίζει που καταλήγουν και ποιες «τρύπες» κλείνουν, αφού η έννοια «έλεγχος» είναι άγνωστη. Όσο για την ίδρυση του περιβόητου Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας, αυτή παραμένει μια «αιώνια» συζήτηση σε αναβολή. Στις 31 Οκτωβρίου ολοκληρώνεται και επισήμως η φετινή αντιπυρική περίοδος. Είναι βέβαιο πως του χρόνου το καλοκαίρι θα συζητάμε ξανά για την ανυπαρξία ενός υποτυπώδους σχεδιασμού προκειμένου να μην βρεθούμε εκ νέου αντιμέτωποι με τις φλόγες. ΄Οχι, ότι μπορούμε να τις αποφύγουμε όλες.Κάποιες φωτιές είναι ευπρόσδεκτες σε ένα οικοσύστημα που έχει «ωριμάσει» και χρειάζεται αναζωογόνηση -η ίδια η φύση φροντίζει γι' αυτό. Το πραγματικά παράδοξο -σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν προ τριετίας στη δημοσιότητα από το αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος- είναι πως ενώ στον υπόλοπο κόσμο οι «φωτιές από αμέλεια» καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στα διαπιστωμένα αίτια μιας πυρκαγιάς με ποσοστό κοντά στο 30% (ακολουθούν με μικρότερα ποσοστά οι «πυρκαγιές από πρόθεση»), στη Ελλάδα η «πρόθεση» άγγιζε το 2013 το 47,81% και το 2011-2012 το 48,2%. Παρά τις οποιες στατιστικές διαφωνίες με τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, το δεδομένο είναι ένα: τα δάση κάηκαν. Και τα κενά στην προστασία τους συνεχίζουν να υφίστανται -όμως που η φύση απεχθάνεται το κενό.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
