Μια Μέρα στη #falirofornia

Το skateboarding είχε ανέκαθεν οπαδούς στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται να προσελκύει όλο και περισσότερα άτομα - ανάμεσά τους και πολλά κορίτσια. Κάποιοι ξεκίνησαν να ασχολούνται με αυτό ήδη από την παιδική ή εφηβική τους ηλικία, και κάποιοι άλλοι αργότερα - έως και πολύ αργότερα. Στην Αθήνα λοιπόν, και δη στα νότια προάστια, οι λάτρεις του σπορ, ξεχύνονται τα απογεύματα στον Φλοίσβο, τον οποίο αυτοσαρκαζόμενοι, αποκαλούν Falirofornia (μέχρι και πριν λίγο καιρό κυκλοφορούσε πολύ και σαν χάσταγκ σε σχετικά ποστ στο Instagram κ.τ.λ.) εκ του California. Διότι, ναι εντάξει, δεν την λες και Venice Beach, αλλά πρόκειται για ένα πολύ όμορφο σημείο, που ενδεχομένως σε βάθος χρόνου να αποκτήσει περισσότερη απήχηση, και άρα περισσότερους επισκέπτες/φίλους του skateboarding (και όχι μόνο). Ήδη δρομολογείται η κατασκεύη ενός ολοκαίνουριου skate park, πάντα με τη βοήθεια των παιδιών. Ο Θέμης, ας πούμε, (συνεργάτης του VICE) ο οποίος και με ξενάγησε στα σποτ του Φλοίσβου (βλ. Θέατρο Φλοίσβου) είναι ένας εξ αυτών.

Φτάνω στο σημείο της συνάντησής μας και, από μακριά, τον βλέπω να καταφθάνει με τη σανίδα του. Αρχίζουμε να συζητάμε, όταν μας διακόπτει ένας ευγενικός Ρομά ο οποίος θέλει να δοκιμάσει να ισορροπήσει στη σανίδα. Ο Θέμης του την δίνει και αρχίζει να τον καθοδηγεί. Κάνει μια-δυο αποτυχημένες προσπάθειες και τα παρατάει. Δεν πτοείται όμως. Γελάει δυνατά. Του λείπουν μερικά δόντια. Το λέει. Ξαναγελάει. Μας δείχνει τα πράγματα που πουλάει, φεύγει.

Μετά από λίγο καταφθάνουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Η Ελένη -με την σανίδα της κι εκείνη-, η Έλενα, ο Κωνσταντίνος και ο Πέτρος. Ξεκινάμε όλοι μαζί να τσουλάμε προς τα κάτω.

Το φως είναι τέλειο, η θάλασσα ήρεμη και, έστω και γι' αυτά τα λιγοστά λεπτά που σε χωρίζουν από το επόμενο σποτ, δεν σκέφτεσαι τίποτα - παρά μόνο τον τρόπο που θα ξεπεράσεις κάποιο τυχόν εμπόδιο.

Το skateboarding, το inline skating, το bmx, το surf είναι αθλήματα συνδεδεμένα άρρηκτα μεταξύ τους, καθώς πρεσβεύουν μια κοινή κουλτούρα. Και αν ποτέ δοκιμάσεις τις δυνατότητές σου σε ένα από αυτά (ή και περισσότερα), είτε από αγάπη προς την κουλτούρα τους, είτε από απλή περιέργεια - είτε ξεκινήσεις από μικρός, είτε όχι, ένα είναι το σίγουρο: Θα έχεις την ευκαιρία να γυμναστείς, να διασκεδάσεις, να φας τα μούτρα σου, να ξαναφάς τα μούτρα σου και να γελάσεις.

VICE: Ποιός ξεκίνησε να αποκαλεί το μέρος #falirofornia;

Θέμης: Η παρέα, γενικά, νομίζω. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τελευταία αποφεύγουμε να το χρησιμοποιούμε.

Ελένη: Ένα ζευγάρι από την παρέα, σε ένα ταξίδι τους στις ΗΠΑ, έτυχε να ερωτευτεί το Σαν Φρανσίσκο και γενικότερα το west side, αλλά μιας και δεν ήταν εφικτό να μείνουν εκεί, αποφάσισαν να «φέρουν» το εκεί, εδώ. Έτσι, οι βόλτες με το skateboard και το longboard κάτω από τους φοίνικες θα συνεχίζονταν κανονικά, απλώς στην Φαληρο-φόρνια.

Ποιά είναι τα καλύτερα σημεία/μέρη (στο Φάληρο και γενικά) να μάθει/εξασκηθεί κανείς;

Θέμης: Στο Θέατρο μπροστά στον Φλοίσβο είναι πολύ ωραία, αλλά και προς τη μαρίνα - εχει ενα πολύ ωραίο πλακόστρωτο που ειναι τέλειο για cruising και έτσι για χαλαρά σπρωξιματάκια. Τον Σεπτέμβρη αναμένεται να ξεκινήσει η κατασκευή ενος καινούριου skate park όμως.

Ελένη: Στο ελικοδρόμιο γιατί έχει τέλειο, λείο δάπεδο, δεν έχει πολύ κόσμο, έχει μια πολύ μικρή κατηφόρα να παίρνεις λίγο φόρα και μπορείς να παίζεις με τις διαγραμμίσεις για να μάθεις να στρίβεις.

Πόσο εξοικειωμένοι είναι οι Έλληνες με αθλήματα τέτοιου τύπου και ποιές οι αντιδράσεις των αγνώστων όταν σας βλέπουν να τσουλάτε κατά πάνω τους; 

Θέμης: Σιγά-σιγά αποκτά κι εδώ την δημοτικότητα και την αποδοχή που του αξίζει. Ακούω γιαγιάδες να εξηγούν στα εγγόνια τους "τι κάνει αυτός ο κύριος με το σκέι-μπορ". Κάποιοι σταματάνε αυτό που κάνουν για να σε δουν που περνάς. Είναι ωραίο άλλωστε να βλέπεις κάποιον να τσουλάει σε μια τόσο απλή κατασκευή.

Ελένη: Πλέον είναι αρκετά πιο εξοικειωμένοι. Οι μεγάλοι σε ηλικία συχνά μου λένε "Θα πέσεις!", και έγω τότε τους απαντώ "..και θα σηκωθώ!". Μερικοί συνομήλικοι με κοροϊδεύουν. Τα μικρά παιδιά όμως το διασκεδάζουν πολύ, και πάντα λένε "Ωχ! Κάνει κι ένα κορίτσι skateboard".

Μέχρι πόσα άτομα μπορεί να μαζευτούν εδώ μια ωραία μέρα για τούμπες; Επίσης, να υποθέσω γνωρίζεστε όλοι πλέον μεταξύ σας, ε;

Θέμης: Ναι, πλέον γνωριζόμαστε σχεδόν όλοι μεταξύ μας. Μέχρι και 20 άτομα. Ωστόσο φροντίζουμε να διατηρούμε τα σποτ καθαρά, δεν αφήνουμε κανένα σκουπίδι, κι επίσης όποτε έρχονται μικρά παιδιά έχουμε τον νου μας. Τέλος, υπάρχουν κάποιες αυτοσχέδιες κατασκεύες από τσιμέντο και σίδερο, τις οποίες χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τα κόλπα μας.

Ελένη: Το καλοκαιράκι αφότου έχει πέσει ο ήλιος, να 'χει δροσίσει και λίγο. Να δούμε και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Είμαστε συγκεκριμένοι οι «συνήθεις ύποπτοι», ωστόσο όλο και κάποιος καινούριος θα εμφανιστεί. Έχουμε μαζευτεί μέχρι και 15 άτομα - δεν έκαναν/κάνουν όλοι skate φυσικά.

Και τώρα θελω να θυμηθείτε μία επική σας τούμπα.

Θέμης: Κατέβαινα την Ποσειδώνος όταν σκάλωσε το πόδι μου σε μια ρόδα, με αποτέλεσμα να φάω μια επική τούμπα μπροστά σε μια στάση λεωφορείου, τίγκα στον κόσμο. Η σανίδα εκσφενδονίστηκε στη μεσαία λωρίδα του δρόμου μπροστά από ένα αυτοκίνητο, κι εγώ αμέσως πετάχτηκα σαν νίντζα να την πιάσω, για να την ξαναβάλω κάτω και να συνεχίσω τον δρόμο μου για το σπίτι (γέλια).

Ελένη: Στον κεντρικό δρόμο που Ίννσμπρουκ στην Αυστρία, από τις πρώτες μου φορές πάνω σε longboard, και ενώ μου κρατούσε το χέρι ένας άλλος skater για να με τσουλάει χωρίς εγώ να σπρώχνω. Πάνω που είχα πάρει φόρα, έμεινε η σανίδα πίσω κι έγω πετάχτηκα 2 μέτρα μπροστά, πραγματοποιώντας μια μεγαλειώδη τούμπα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω, και μαζί μου όλο το 'Ιννσμπρουκ.

Τον χειμώνα, επισκέπτεστε το μέρος το ίδιο τακτικά;

Θέμης: Ακόμα πιο τακτικά, θα έλεγα. Αλλώστε είναι πολύ πιο ευχάριστο όταν δεν στάζεις ιδρώτα ανά δύο λεπτά τσουλήματος.

Ελένη: Τακτικότερα μπορώ να πω.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.