Το emo ξεπετάχτηκε από την περίφημη 80's hardcore σκηνή της Ουάσινγκτον. Μπάντες όπως οι Rites of Spring και οι Fugazi αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα στιχουργικό μοτίβο που είχε να κάνει περισσότερο με την προσωπική πολιτκή και λιγότερο με την κανονική πολιτική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθούν ένα σωρό ακόμη μπάντες που έδειχναν μια πιο ευαίσθητη πλευρά του σκληρού αυτού ήχου. Λίγα χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα στα 90's, άρχισαν να εμφανίζονται γκρουπ που, ναι μεν ήταν επηρεασμένα από την προαναφερθείσα σκηνή, αλλά παράλληλα άρχισαν να «γλυκαίνουν» τον μέχρι τότε τραχύ ήχο. Συγκροτήματα όπως οι Sunny Day Real Estate -ο μπασίστας των οποίων είναι Nate Mendel των Foo Fighters- και οι American Football έφεραν ένα νέο στιλ, το οποίο, αν και ήταν πιο εύπεπτο, διατηρούσε την underground ηθική των προκάτοχων του. Αυτές οι μπάντες είναι σήμερα γνωστές ως «emo dads».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ωστόσο, η mainstream Αμερική χρειάστηκε μερικά χρόνια ακόμη για να ανακαλύψει το emo. Έτσι, είδαμε ξαφνικά να εμφανίζονται γκρουπ όπως οι My Chemical Romance και οι Fall out Boy που, αν και θα έλεγε κανείς πως ήταν πιο κοντά στο college rock, πλασαρίστηκαν ως emo. Στην πορεία ξεπετάχτηκαν και οι Tokio Hotel, που αποτέλεσαν μια κατηγορία από μόνοι τους. Σκοτεινή αισθητική, πεσιμιστικοί στίχοι, δυνατές κιθάρες και βαμμένα αγόρια. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας έφηβος; Όλο αυτό συνδυάστηκε με την εμφάνιση και την άνοδο των social media που, για να λέμε την αλήθεια, οφείλουν τεράστιο κομμάτι της επιτυχίας τους στο κίνημα. Οι ακόλουθοι της εν λόγω υποκουλτούρας ήταν αυτοί που τα χρησιμοποίησαν πρώτοι με τον τρόπο που τα ξέρουμε σήμερα. Myspace, MSN, hi5 και Tumblr χρωστούν πολλά στους μαυροντυμένους φίλους μας ανά τον κόσμο, οι οποίοι είχαν μάθει προ πολλού την τέχνη του HTML, της selfie και του ρετουσαρίσματος των φωτογραφιών. Σαν να έχουν Ιnstagram δηλαδή, χρόνια πριν την εμφάνισή του.
Φτάνοντας στα μέσα των 00's το emo δεν ήταν απλώς μουσική, αλλά ένας μικρόκοσμος που συνεχώς μεγάλωνε. Κάπου στο 2006 έφτασε και στη χώρα μας. Αν είσαι μέχρι 29 ετών, τότε σίγουρα είχες έστω έναν φίλο που από τη μία μέρα στην άλλη άρχισε να φοράει Vans και να αργεί στο σχολείο επειδή ίσιωνε το μαλλί του. Όπως είναι φυσικό, τα εγχώρια media μυρίστηκαν «αίμα» και αποφάσισαν να ασχοληθούν με το θέμα. Για κάποιους μήνες γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς κάλυψης της φάσης, η οποία θύμισε σε εμάς τους λίγο μεγαλύτερους, εποχές μάνας raver. Από τη μία είχες ένα σωρό δεκαπεντάχρονα να βγαίνουν σε εκπομπές και να λένε πως θα αυτοκτονήσουν και από την άλλη, κακές ρέπλικες να κάνουν την εμφάνισή τους σε σειρές και διαφημίσεις.«Στη διάδοσή του έπαιξε μεγάλο ρόλο και το hi5, μέσω του οποίου έδειχνε ο καθένας το στιλ του. Έφτιαχνες το προφίλ σου, παρουσίαζες τον χαρακτήρα σου και προσέλκυες τον αντίστοιχο κόσμο»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι γονείς ανησύχησαν, ενώ η όλη φάση είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια άτυπη κόντρα μεταξύ emo και κάγκουρων, η οποία, με τη σειρά, της θύμισε εποχές «Gucci Φόρεμα» και ξύλο μεταξύ Βορείων και Δυτικών προαστίων. Με λίγα λόγια, η τηλεόραση χάλασε για ακόμη μια φορά τη φάση. Μια φάση που χρεώθηκε περισσότερο μίσος από αυτό που της άρμοζε. Αξίζει να αναφέρουμε ότι για πολλούς gay έφηβους το emo αποτέλεσε μια ασπίδα, ενώ η όλη πεσιμιστική διάθεση που το ακολουθούσε ίσως και να βοήθησε το mainstream κοινό να καταλάβει καλύτερα κάποιες ψυχικές ασθένειες. Στην Ελλάδα βέβαια τα πράγματα ήταν κάπως πιο απλά και αγνά, μιας και η εγχώρια σκηνή «έζησε γρήγορα και πέθανε νέα». Ουσιαστικά εμφανίστηκε το 2006 και χάθηκε με την άνοδο του Facebook -όπως συνέβη παντού- στις αρχές του 2009. Μπορεί στο εξωτερικό να έχει ήδη καλυφθεί αρκετές φορές το θέμα, όμως, παρατήρησα ότι στην Ελλάδα σχεδόν κανένας δεν έχει γράψει για τα παιδιά που άραζαν στο Σύνταγμα και που ξενυχτούσαν στο θρυλικό μαγαζί-φάντασμα «Deathlicious», στην Ομόνοια. Κάνοντας αυτήν τη σκέψη λοιπόν και με αφορμή ένα Emo Revival πάρτι που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες, έψαξα και βρήκα τρεις νέους ανθρώπους που έζησαν τη φάση στα ντουζένια της, με σκοπό να μάθω τι σήμαινε το να είσαι emo στην Ελλάδα την πενταετία που η Νέα Δημοκρατία ήταν κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ αντιπολίτευση.
Σωτήρης, 27
Πότε μπήκες στη φάση του emo;
Στην αρχή δεν ήξερα καν ότι αυτό το στιλ λέγεται emo. Είχα δει κάποια παιδιά που ντύνονταν έτσι και μου άρεσε. Δεν έβαλα δηλαδή στόχο να γίνω emo, απλώς άρχισα να ακολουθώ αυτό το στιλ, να αφήνω μαλλιά, να αγοράζω τις συγκεκριμένες μάρκες ρούχων και κάπως έτσι προέκυψε. Ως έφηβος, μου άρεσε και η αντίστοιχη μουσική, όμως προσωπικά δεν άκουγα μόνο emo.
Στην αρχή δεν ήξερα καν ότι αυτό το στιλ λέγεται emo. Είχα δει κάποια παιδιά που ντύνονταν έτσι και μου άρεσε. Δεν έβαλα δηλαδή στόχο να γίνω emo, απλώς άρχισα να ακολουθώ αυτό το στιλ, να αφήνω μαλλιά, να αγοράζω τις συγκεκριμένες μάρκες ρούχων και κάπως έτσι προέκυψε. Ως έφηβος, μου άρεσε και η αντίστοιχη μουσική, όμως προσωπικά δεν άκουγα μόνο emo.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γιατί πιστεύεις ότι είχε τόση πέραση στους έφηβους της εποχής.
Είχε όλα τα στοιχεία που ιντριγκάρουν έναν έφηβο ώστε να το ακολουθήσει. Στη διάδοσή του έπαιξε μεγάλο ρόλο και το hi5, μέσω του οποίου έδειχνε ο καθένας το στιλ του. Έφτιαχνες το προφίλ σου, παρουσίαζες τον χαρακτήρα σου και προσέλκυες τον αντίστοιχο κόσμο. Ξέρεις, τα αγόρια μέσω αυτού προσέγγιζαν κορίτσια και πάει λέγοντας. Θα έβγαινες μετά στα μέρη που μαζεύονταν οι εν λόγω παρέες -Σύνταγμα, Κηφισιά, Γλυφάδα- και κατά κάποιο τρόπο ο καθένας ήταν σαν celebrity. Γνωρίζαμε ποιος είναι ο άλλος χωρίς να του έχουμε μιλήσει ποτέ.
Κοίτα, δημιουργούσες ένα συγκεκριμένο προφίλ στα social media για να κερδίσεις την προσοχή και μπορεί από κοντά να ήσουν πολύ πιο απλός. Αυτό νομίζω πως πλέον συμβαίνει συχνά, αλλά ίσως εμείς να το κάναμε πιο έντονα.Ήταν απλώς στιλ δηλαδή, δεν νιώθατε πως εκπροσωπούσατε κάτι;
Ακριβώς. Στην αρχή δεν είχε τεθεί θέμα τού να χαρακώνεσαι ή να νιώθεις μόνος, όμως οτιδήποτε γίνεται mainstream τελικά σαπίζει. Εκεί χάλασε λίγο η φάση.
Αν εξαιρέσεις το μαλλί, δεν ήμουν υπερβολικός εμφανισιακά. Φορούσα πιο απλά ρούχα και δεν έβαφα τα μάτια μου όπως άλλα παιδιά. Βέβαια, πάντα έπαιζε η φάση να σου φωνάζουν από μακριά «emo», αλλά δεν μου είχε συμβεί ποτέ κάτι ακραίο. Υπήρχαν πάντως άλλα παιδιά τα οποία είχαν δεχθεί αρκετό bullying.
Είχε όλα τα στοιχεία που ιντριγκάρουν έναν έφηβο ώστε να το ακολουθήσει. Στη διάδοσή του έπαιξε μεγάλο ρόλο και το hi5, μέσω του οποίου έδειχνε ο καθένας το στιλ του. Έφτιαχνες το προφίλ σου, παρουσίαζες τον χαρακτήρα σου και προσέλκυες τον αντίστοιχο κόσμο. Ξέρεις, τα αγόρια μέσω αυτού προσέγγιζαν κορίτσια και πάει λέγοντας. Θα έβγαινες μετά στα μέρη που μαζεύονταν οι εν λόγω παρέες -Σύνταγμα, Κηφισιά, Γλυφάδα- και κατά κάποιο τρόπο ο καθένας ήταν σαν celebrity. Γνωρίζαμε ποιος είναι ο άλλος χωρίς να του έχουμε μιλήσει ποτέ.
Με λίγα λόγια, μου λες πως ουσιαστικά δημιουργούσατε ένα real life avatar που θα μπορούσε να μην αντιπροσωπεύει 100% τον χαρακτήρα σας;Ένιωθα πως υπήρχαν άτομα, τόσο τρομοκρατημένα, που φοβόντουσαν μέχρι και να βγουν από το σπίτι τους. Τα σκηνικά που μπορείς να δεις και σε παλιές εκπομπές που έχουν ανέβει στο ΥouΤube, συνέβαιναν όντως.
Κοίτα, δημιουργούσες ένα συγκεκριμένο προφίλ στα social media για να κερδίσεις την προσοχή και μπορεί από κοντά να ήσουν πολύ πιο απλός. Αυτό νομίζω πως πλέον συμβαίνει συχνά, αλλά ίσως εμείς να το κάναμε πιο έντονα.Ήταν απλώς στιλ δηλαδή, δεν νιώθατε πως εκπροσωπούσατε κάτι;
Ακριβώς. Στην αρχή δεν είχε τεθεί θέμα τού να χαρακώνεσαι ή να νιώθεις μόνος, όμως οτιδήποτε γίνεται mainstream τελικά σαπίζει. Εκεί χάλασε λίγο η φάση.
Σε είχαν χλευάσει ποτέ στον δρόμο για την εμφάνισή σου;
Αν εξαιρέσεις το μαλλί, δεν ήμουν υπερβολικός εμφανισιακά. Φορούσα πιο απλά ρούχα και δεν έβαφα τα μάτια μου όπως άλλα παιδιά. Βέβαια, πάντα έπαιζε η φάση να σου φωνάζουν από μακριά «emo», αλλά δεν μου είχε συμβεί ποτέ κάτι ακραίο. Υπήρχαν πάντως άλλα παιδιά τα οποία είχαν δεχθεί αρκετό bullying.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η κόντρα με τους κάγκουρες ίσχυε ή ήταν μια υπερβολή των media;
Όχι, ήταν αλήθεια. Ένιωθα πως υπήρχαν άτομα, τόσο τρομοκρατημένα, που φοβόντουσαν μέχρι και να βγουν από το σπίτι τους. Τα σκηνικά που μπορείς να δεις και σε παλιές εκπομπές που έχουν ανέβει στο ΥouΤube, συνέβαιναν όντως.Μιας και το ανέφερες, θεωρείς ότι τα media της εποχής κάλυψαν με άσχημο τρόπο την emo φάση;
Πιστεύω πως επειδή δεν γνώριζαν ακριβώς τη φάση, επέλεξαν τα λάθος άτομα για να μιλήσουν.Πού αράζατε;
Στα σκαλάκια στο Σύνταγμα, λίγο στη Γλυφάδα, πιο μετά προς Μοναστηράκι, Ψυρρή και τέλος στο Deathlicious.
Όσο αστείο κι αν ακούγεται σήμερα, ήταν το κλαμπ των emo. Θυμάμαι να βγαίνω εκεί στα 17 μου, να περπατάω 2.30 ώρα τη νύχτα στην Ομόνοια και να φοβάμαι μη με μαχαιρώσουν. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, μαζευόμασταν και πηγαίναμε μεγάλες παρέες. Σε ό,τι αφορά το μαγαζί, μη σκεφτείς τώρα κλαμπ όπως το Lohan. Ήταν απλά ένας χώρος σαν ένα σπίτι το οποίο έχει μετατραπεί σε μπαρ. Πολύ σπάνια θα έβλεπες εκεί κάποιον που να μην είναι emo. Πήγαινες εκεί για να γνωρίσεις κοπέλες και να αράξεις χωρίς να σε κοιτάνε περίεργα.Θυμάσαι πώς «πέθανε» η φάση, αλλά και την ημέρα που αποφάσισες να αλλάξεις κι εσύ το στιλ σου;
Ουσιαστικά η φάση ξεκίνησε το 2006 και στις αρχές του 2009 άρχισε να πέφτει αισθητά. Όπως συμβαίνει με όλες τις υποκουλτούρες, όταν γίνονται mainstream ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Όταν άρχισαν όλοι να κουρεύονται, κατάλαβα πως αλλάζουν τα πράγματα. Μου πήρε λίγο καιρό να το καταπιώ, αλλά γύρω στο 2009 έκοψα τελικά τα μαλλιά μου.
Όχι, ήταν αλήθεια. Ένιωθα πως υπήρχαν άτομα, τόσο τρομοκρατημένα, που φοβόντουσαν μέχρι και να βγουν από το σπίτι τους. Τα σκηνικά που μπορείς να δεις και σε παλιές εκπομπές που έχουν ανέβει στο ΥouΤube, συνέβαιναν όντως.Μιας και το ανέφερες, θεωρείς ότι τα media της εποχής κάλυψαν με άσχημο τρόπο την emo φάση;
Πιστεύω πως επειδή δεν γνώριζαν ακριβώς τη φάση, επέλεξαν τα λάθος άτομα για να μιλήσουν.Πού αράζατε;
Στα σκαλάκια στο Σύνταγμα, λίγο στη Γλυφάδα, πιο μετά προς Μοναστηράκι, Ψυρρή και τέλος στο Deathlicious.
Μίλα μου λίγο για το Deathlicious.Ήταν ένα ωραίο κομμάτι της εφηβείας μου και με βοήθησε ώστε να μη μου μείνουν απωθημένα. Αν γυρνούσε με κάποιον τρόπο ο χρόνος πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια.
Όσο αστείο κι αν ακούγεται σήμερα, ήταν το κλαμπ των emo. Θυμάμαι να βγαίνω εκεί στα 17 μου, να περπατάω 2.30 ώρα τη νύχτα στην Ομόνοια και να φοβάμαι μη με μαχαιρώσουν. Τις περισσότερες φορές, βέβαια, μαζευόμασταν και πηγαίναμε μεγάλες παρέες. Σε ό,τι αφορά το μαγαζί, μη σκεφτείς τώρα κλαμπ όπως το Lohan. Ήταν απλά ένας χώρος σαν ένα σπίτι το οποίο έχει μετατραπεί σε μπαρ. Πολύ σπάνια θα έβλεπες εκεί κάποιον που να μην είναι emo. Πήγαινες εκεί για να γνωρίσεις κοπέλες και να αράξεις χωρίς να σε κοιτάνε περίεργα.Θυμάσαι πώς «πέθανε» η φάση, αλλά και την ημέρα που αποφάσισες να αλλάξεις κι εσύ το στιλ σου;
Ουσιαστικά η φάση ξεκίνησε το 2006 και στις αρχές του 2009 άρχισε να πέφτει αισθητά. Όπως συμβαίνει με όλες τις υποκουλτούρες, όταν γίνονται mainstream ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση. Όταν άρχισαν όλοι να κουρεύονται, κατάλαβα πως αλλάζουν τα πράγματα. Μου πήρε λίγο καιρό να το καταπιώ, αλλά γύρω στο 2009 έκοψα τελικά τα μαλλιά μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τώρα που βλέπεις τις φωτογραφίες σου από εκείνη την, εποχή πώς νιώθεις;
Έχω φίλους που δεν θέλουν καν να βλέπουν τις φωτογραφίες τους από παλιά επειδή ντρέπονται. Εγώ δεν το συμμερίζομαι αυτό, ήταν ένα ωραίο κομμάτι της εφηβείας μου και με βοήθησε ώστε να μη μου μείνουν απωθημένα. Αν γυρνούσε με κάποιον τρόπο ο χρόνος πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια.Πιστεύεις θα υπάρξει επιστροφή των emo κάποια στιγμή;
Ναι, πιστεύω ότι θα γίνει. Όχι τώρα, αλλά σε λίγα χρόνια. Ίσως να είναι λίγο διαφορετικό, αλλά θα επιστρέψει κάποια στιγμή.
Έχω φίλους που δεν θέλουν καν να βλέπουν τις φωτογραφίες τους από παλιά επειδή ντρέπονται. Εγώ δεν το συμμερίζομαι αυτό, ήταν ένα ωραίο κομμάτι της εφηβείας μου και με βοήθησε ώστε να μη μου μείνουν απωθημένα. Αν γυρνούσε με κάποιον τρόπο ο χρόνος πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια.Πιστεύεις θα υπάρξει επιστροφή των emo κάποια στιγμή;
Ναι, πιστεύω ότι θα γίνει. Όχι τώρα, αλλά σε λίγα χρόνια. Ίσως να είναι λίγο διαφορετικό, αλλά θα επιστρέψει κάποια στιγμή.
Έλενα, 25
Πότε και πώς ανακάλυψες το emo;
Μια παιδική μου φίλη ήταν στη φάση και μου έλεγε πως μαζεύονταν στο Σύνταγμα και ότι ήταν πολύ ωραία. Μου μίλησε και για το hi5, από το οποίο ξεκίνησαν οι περισσότεροι και κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ. Πολλοί βγαίναμε κρυφά. Ήμασταν γύρω στα 15 και σε εποχές που όλα ήταν λίγο πιο αγνά από σήμερα. Στην περιοχή που μεγάλωσα -Ζωγράφου- τα πράγματα ήταν πιο «psychedelic», αλλά εμένα δεν μου άρεσε αυτή η μουσική. Αυτά που άκουγα ήταν πιο κοντά στο emo.Γιατί πιστεύεις ότι είχε τόση πέραση στους έφηβους της εποχής;
Ήταν καθαρά θέμα marketing. Όταν οι πέντε στους δέκα καταλήγουν έτσι, θα τους ακολουθήσουν και άλλοι τρεις. Όταν είσαι έφηβος, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, επηρεάζεσαι από τις παρέες σου. Δημιουργήθηκαν λοιπόν κάποιες κλίκες που η κάθε μία αποτελούνταν από καμιά πενηνταριά άτομα και μιλάω κυριολεκτικά. Καμιά φορά βγαίναμε όλοι μαζί, ειδικά καλοκαίρι, και γεμίζαμε μόνοι μας το μετρό. Για μένα η φάση αυτή ήταν μια πολύ καλή αφορμή να ενωθούν έφηβοι από όλη την Αθήνα και να γίνουν μια παρέα. Ήμασταν κάφροι, αλλά καμία σχέση με τη σημερινή γενιά. Επίσης, εφηύραμε την εποχή του «φασώματος» (γέλια). Ένα κρεβάτι όλοι, τσακωμοί τύπου Αννίτα Πάνια και ίντριγκες.
Μια παιδική μου φίλη ήταν στη φάση και μου έλεγε πως μαζεύονταν στο Σύνταγμα και ότι ήταν πολύ ωραία. Μου μίλησε και για το hi5, από το οποίο ξεκίνησαν οι περισσότεροι και κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ. Πολλοί βγαίναμε κρυφά. Ήμασταν γύρω στα 15 και σε εποχές που όλα ήταν λίγο πιο αγνά από σήμερα. Στην περιοχή που μεγάλωσα -Ζωγράφου- τα πράγματα ήταν πιο «psychedelic», αλλά εμένα δεν μου άρεσε αυτή η μουσική. Αυτά που άκουγα ήταν πιο κοντά στο emo.Γιατί πιστεύεις ότι είχε τόση πέραση στους έφηβους της εποχής;
Ήταν καθαρά θέμα marketing. Όταν οι πέντε στους δέκα καταλήγουν έτσι, θα τους ακολουθήσουν και άλλοι τρεις. Όταν είσαι έφηβος, είτε το καταλαβαίνεις είτε όχι, επηρεάζεσαι από τις παρέες σου. Δημιουργήθηκαν λοιπόν κάποιες κλίκες που η κάθε μία αποτελούνταν από καμιά πενηνταριά άτομα και μιλάω κυριολεκτικά. Καμιά φορά βγαίναμε όλοι μαζί, ειδικά καλοκαίρι, και γεμίζαμε μόνοι μας το μετρό. Για μένα η φάση αυτή ήταν μια πολύ καλή αφορμή να ενωθούν έφηβοι από όλη την Αθήνα και να γίνουν μια παρέα. Ήμασταν κάφροι, αλλά καμία σχέση με τη σημερινή γενιά. Επίσης, εφηύραμε την εποχή του «φασώματος» (γέλια). Ένα κρεβάτι όλοι, τσακωμοί τύπου Αννίτα Πάνια και ίντριγκες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θυμάσαι τίποτα από την εποχή που ξεκίνησε να «σπάει» η φάση;
Τελείωσε κάπως ανορθόδοξα. Οι μισοί έγιναν Dj, οι άλλοι μισοί tattoo artist και ξέμειναν πίσω καμιά δεκαριά χαρντκοράδες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, γύρω στο 2010, που κουρεύονταν μέχρι και οι τελευταίες φράντζες, ήταν ένας τύπος που είχε κουρευτεί το ίδιο πρωί και το βράδυ έκραζε τους άλλους που είχαν ακόμα μαλλί. Ρε, είχε κουρευτεί κυριολεκτικά το ίδιο πρωί (γέλια).
Εννοείται, αφού έγινε τροφή για τα media. Έλεγαν πως χαρακωνόμασταν, ότι έχουμε κατάθλιψη και άλλα πολλά. Μετά επηρεάστηκαν ένα σωρό μαλακισμένα και άρχισαν να χαρακώνονται, αλλά αυτά δεν αποτελούσαν ούτε το 3%.Πιστεύεις δηλαδή ότι κάποια ρεπορτάζ της εποχής ήταν στημένα;
Αν πιάσεις ένα δεκαπεντάχρονο και το βάλεις μπροστά από μία κάμερα, θα πει σίγουρα δυο-τρεις μαλακίες για να δειχτεί. Αυτό που έκαναν, ήταν πως εκμεταλεύτηκαν ανήλικα παιδιά.Σε είχαν χλευάσει στον δρόμο για την εμφάνισή σου;
Πολύ λίγο. Ξέρω όμως πολλά ακραία περιστατικά. Στην περιοχή που έμενα υπήρχε κατά κάποιο τρόπο προστασία, αλλά στο Σύνταγμα έχω δει πολλά. Για παράδειγμα, μια φορά ένας τύπος έσπασε ένα μπουκάλι και το έμπηξε στην παλάμη ενός παιδιού. Έρχονταν τύποι, έκλεβαν κινητά, πολλά τέτοια. Εγώ ήμουν τυχερή.
Τελείωσε κάπως ανορθόδοξα. Οι μισοί έγιναν Dj, οι άλλοι μισοί tattoo artist και ξέμειναν πίσω καμιά δεκαριά χαρντκοράδες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι, γύρω στο 2010, που κουρεύονταν μέχρι και οι τελευταίες φράντζες, ήταν ένας τύπος που είχε κουρευτεί το ίδιο πρωί και το βράδυ έκραζε τους άλλους που είχαν ακόμα μαλλί. Ρε, είχε κουρευτεί κυριολεκτικά το ίδιο πρωί (γέλια).
Ήταν το emo παρεξηγημένο από τον κόσμο;Στην περιοχή που έμενα υπήρχε κατά κάποιο τρόπο προστασία, αλλά στο Σύνταγμα έχω δει πολλά. Για παράδειγμα, μια φορά ένας τύπος έσπασε ένα μπουκάλι και το έμπηξε στην παλάμη ενός παιδιού.
Εννοείται, αφού έγινε τροφή για τα media. Έλεγαν πως χαρακωνόμασταν, ότι έχουμε κατάθλιψη και άλλα πολλά. Μετά επηρεάστηκαν ένα σωρό μαλακισμένα και άρχισαν να χαρακώνονται, αλλά αυτά δεν αποτελούσαν ούτε το 3%.Πιστεύεις δηλαδή ότι κάποια ρεπορτάζ της εποχής ήταν στημένα;
Αν πιάσεις ένα δεκαπεντάχρονο και το βάλεις μπροστά από μία κάμερα, θα πει σίγουρα δυο-τρεις μαλακίες για να δειχτεί. Αυτό που έκαναν, ήταν πως εκμεταλεύτηκαν ανήλικα παιδιά.Σε είχαν χλευάσει στον δρόμο για την εμφάνισή σου;
Πολύ λίγο. Ξέρω όμως πολλά ακραία περιστατικά. Στην περιοχή που έμενα υπήρχε κατά κάποιο τρόπο προστασία, αλλά στο Σύνταγμα έχω δει πολλά. Για παράδειγμα, μια φορά ένας τύπος έσπασε ένα μπουκάλι και το έμπηξε στην παλάμη ενός παιδιού. Έρχονταν τύποι, έκλεβαν κινητά, πολλά τέτοια. Εγώ ήμουν τυχερή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δηλαδή η κόντρα με του κάγκουρες ίσχυε.Νόμιζα πως εμείς ήμασταν ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει, αλλά, φτάνοντας στο σήμερα λέω στον εαυτό μου: «μαλάκα, τελικά το έζησα αθώα».
Ναι, και οι περισσότεροι από αυτούς σήμερα είναι χρυσαυγίτες. Υπήρχαν και μεταξύ μας τσαμπουκάδες όμως. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα σκηνικό με δύο κοριτσάκια να κυλιούνται στο πάτωμα, να χτυπιούνται και να ουρλιάζουν. Δεν έχω ξαναδεί τόσο ακραίο ξύλο στη ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί είχαν τσακωθεί, μάλλον για κάτι γκομενικό.Ποιος ήταν ο ρόλος των social media στη φάση;
Όλα εκεί παίζονταν. Κάποιοι τα δούλευαν τρομερά, είχαν καλές κάμερες, ωραίες φωτογραφίες και προσεγμένα προφίλ. Υπήρχε ένα παιδί, τον οποίο φωνάζαμε «μέντορα», που το είχε τερματίσει. Ήταν τόσο γνωστός που τον είδαμε χρόνια αργότερα και του λέμε: «Είσαι ο Mo; Δεν το πιστεύω». Σκέψου πως είχε δημιουργηθεί ένας μικρόκοσμος από περσόνες. Κάτι σαν influencers, πριν γίνει μόδα (γέλια).Πότε σταμάτησες να ακολουθείς αυτό το στιλ;
Πολύ νωρίς. Γύρω στον ενάμιση χρόνο είχα σταματήσει να έχω φουσκωμένο μαλλί και γενικότερα να ντύνομαι έτσι. Δεν ήμουν παιδί πλουσίων γονιών για να έχω την ευχέρεια να αγοράζω αυτές τις μάρκες -που ήταν ακριβές- και σιγά-σιγά συνειδητοποίησα πως δεν χρειάζεται να ακολουθώ αυτό το στιλ μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει η συγκεκριμένη μουσική. Χαίρομαι που το κατάλαβα νωρίς, γιατί σε άλλους πήρε πολύ καιρό να το συνειδητοποιήσουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν η τελευταία μεγάλη εφηβική υποκουλτούρα;
Εύκολα. Και να σου πω την αλήθεια, αν με ρωτούσες τότε δεν θα το πίστευα. Μετά από εμάς ήρθε η καταστροφή. Το σήμερα είναι τρομακτικό, το χειρότερο θρίλερ που θα μπορούσα να φανταστώ. Στο λέω επειδή δούλευα σε κλαμπ, όπου άκουγα κάθε μέρα «Colombiano, colombiano» και έβλεπα το πιτσιρίκι που δεν έχει δει ούτε σπασμένο depon στη ζωή του να τραγουδάει: «σήμερα έχει χιόνι, η μύτη μου κρυώνει» κρατώντας όλο το βράδυ μια μπίρα, την οποία μάλιστα μου έφερνε για να του βάλω παγάκια επειδή είχε γίνει κάτουρο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν έχει καμία συνοχή. Μιλάμε για παιδιά φτωχά, στο πνεύμα και στην τσέπη, που τραγουδάνε για «φράγκα» και «πουτάνες». Άντε βγάλε άκρη. Νόμιζα πως εμείς ήμασταν ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει, αλλά, φτάνοντας στο σήμερα λέω στον εαυτό μου: «μαλάκα, τελικά το έζησα αθώα».Πιστεύεις πως θα υπάρξει κάποιο revival του emo;
Όχι. Όταν κάτι σταματήσει να πουλάει, τελειώνει.
Εύκολα. Και να σου πω την αλήθεια, αν με ρωτούσες τότε δεν θα το πίστευα. Μετά από εμάς ήρθε η καταστροφή. Το σήμερα είναι τρομακτικό, το χειρότερο θρίλερ που θα μπορούσα να φανταστώ. Στο λέω επειδή δούλευα σε κλαμπ, όπου άκουγα κάθε μέρα «Colombiano, colombiano» και έβλεπα το πιτσιρίκι που δεν έχει δει ούτε σπασμένο depon στη ζωή του να τραγουδάει: «σήμερα έχει χιόνι, η μύτη μου κρυώνει» κρατώντας όλο το βράδυ μια μπίρα, την οποία μάλιστα μου έφερνε για να του βάλω παγάκια επειδή είχε γίνει κάτουρο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν έχει καμία συνοχή. Μιλάμε για παιδιά φτωχά, στο πνεύμα και στην τσέπη, που τραγουδάνε για «φράγκα» και «πουτάνες». Άντε βγάλε άκρη. Νόμιζα πως εμείς ήμασταν ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει, αλλά, φτάνοντας στο σήμερα λέω στον εαυτό μου: «μαλάκα, τελικά το έζησα αθώα».Πιστεύεις πως θα υπάρξει κάποιο revival του emo;
Όχι. Όταν κάτι σταματήσει να πουλάει, τελειώνει.
Κυριάκος, 27
Πώς ανακάλυψες το emo;
Είχα από πριν αυτό το στιλ. Ουσιαστικά, ήταν το ντύσιμο του skater, στο πιο περιποιημένο. Ήμουν κατά κάποιο τρόπο τυχερός. Είχα ήδη το μαλλί και τα ρούχα, πριν δημιουργηθεί η σκηνή. Από τη μία υπήρχε το skate και από την άλλη το Schoolwave. Εκεί έπαιξαν κάποιες μπάντες, όπως οι Demerit, που ήταν πιο κοντά σε αυτό που λέμε emo, το οποίο «έπαιζε» ήδη στο εξωτερικό. Αν τριγυρνούσες σε αυτές τις φάσεις και ψαχνόσουν, ήταν θέμα χρόνου να έρθεις σε επαφή με το emo. Άρχισα να κατεβαίνω με έναν φίλο προς Σύνταγμα, όπου μαζευόμασταν καμιά δεκαπενταριά άτομα. Είχαμε αρχίσει να προσέχουμε λίγο παραπάνω την εμφάνισή μας και να ντυνόμασταν κάπως πιο σκοτεινά. Όλα αυτά πριν μαθευτεί ευρύτερα ο όρος.
Είχα από πριν αυτό το στιλ. Ουσιαστικά, ήταν το ντύσιμο του skater, στο πιο περιποιημένο. Ήμουν κατά κάποιο τρόπο τυχερός. Είχα ήδη το μαλλί και τα ρούχα, πριν δημιουργηθεί η σκηνή. Από τη μία υπήρχε το skate και από την άλλη το Schoolwave. Εκεί έπαιξαν κάποιες μπάντες, όπως οι Demerit, που ήταν πιο κοντά σε αυτό που λέμε emo, το οποίο «έπαιζε» ήδη στο εξωτερικό. Αν τριγυρνούσες σε αυτές τις φάσεις και ψαχνόσουν, ήταν θέμα χρόνου να έρθεις σε επαφή με το emo. Άρχισα να κατεβαίνω με έναν φίλο προς Σύνταγμα, όπου μαζευόμασταν καμιά δεκαπενταριά άτομα. Είχαμε αρχίσει να προσέχουμε λίγο παραπάνω την εμφάνισή μας και να ντυνόμασταν κάπως πιο σκοτεινά. Όλα αυτά πριν μαθευτεί ευρύτερα ο όρος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς έγινε τελικά τόσο γνωστό;
Στην αρχή βγαίναμε έξω και τραβούσαμε τα βλέμματα, αλλά με καλό τρόπο, δεν ένιωθες κάποια αρνητικότητα. Ήμασταν σε μία ηλικία που αυτή η προσοχή μας άρεσε. Με τον καιρό, τα 15 άτομα έγιναν 300. Ξέρεις, έβλεπε ο φίλος σου πως έχεις πέραση και ήθελε να το κάνει και αυτός. Η φάση εξαπλώθηκε πιο γρήγορα στα βόρεια προάστια όπου μένουν ευκατάστατες οικογένειες. Ήταν πιο εύκολο για τα παιδιά από εκεί να αποκτήσουν τα κατάλληλα ρούχα. Κάπου στα μισά της φάσης άρχισε να με τραβάει και κάτι ακόμα. Κοπέλες είχα, αυτό που με κέρδισε είναι πως, όντας παλιός, είχα τον σεβασμό των πιο νέων και αυτό μου άρεσε πιο πολύ.Σε είχαν πειράξει στον δρόμο λόγω εμφάνισης;
Όχι ιδιαίτερα. Όταν έβγαινα έξω έβαζα μουσική δυνατά στα ακουστικά, οπότε και να μου έλεγαν κάτι δεν το άκουγα. Με παρέες, βέβαια, έχουν γίνει διάφορα. Μια φορά, ας πούμε, είχαμε πλακωθεί. Και μάλιστα, από την παρέα μας, μόνο εγώ και άλλος ένας ήμασταν emo. Μας την είπαν στον δρόμο κάτι τύποι και τελικά παίξαμε ξύλο.
Το κλείσιμό του σηματοδότησε την αρχή της παρακμής του emo. Ήξερες πως θα πας εκεί και θα περάσεις καλά. Θα βρεις τους φίλους σου και γενικότερα άτομα από τα οποία ήσουν αποδεκτός. Εντάξει, δεν είχαμε θέματα κοινωνικότητας γενικά, προς Θεού, αυτά είναι μαλακίες. Το λέω από την άποψη πως πήγαινες εκεί και έβρισκες κόσμο παρόμοιας αισθητικής με τη δική σου, θα φασωνώσουν σίγουρα με κάποια/ον και θα άκουγες τη μουσική που γούσταρες. Επίσης, μην ξεχνάς ότι το να λες στην εφηβεία σου πως βγαίνεις κέντρο και μάλιστα σε ένα underground μαγαζί στην Ομόνοια, ήταν πολύ «αλητεία». Περιμέναμε όλη την εβδομάδα να έρθει η Παρασκευή για να βγούμε. Σκεφτόμασταν σε ποια κοπέλα θα στείλουμε για να βρεθούμε εκεί, τι θα φορέσουμε, πώς θα πάμε. Μιλούσαμε με τους φίλους μας στο MSN και κανονίζαμε να δανείσουμε ο ένας στον άλλον ρούχα για την έξοδο στο Deathlicious. Υπήρχε κάτι παρεΐστικο σε μία κοινότητα που δεν ήταν μικρή, αλλά ούτε και τεράστια. Εκεί ήμασταν μόνο εμείς και δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι άσχημο.
Στην αρχή βγαίναμε έξω και τραβούσαμε τα βλέμματα, αλλά με καλό τρόπο, δεν ένιωθες κάποια αρνητικότητα. Ήμασταν σε μία ηλικία που αυτή η προσοχή μας άρεσε. Με τον καιρό, τα 15 άτομα έγιναν 300. Ξέρεις, έβλεπε ο φίλος σου πως έχεις πέραση και ήθελε να το κάνει και αυτός. Η φάση εξαπλώθηκε πιο γρήγορα στα βόρεια προάστια όπου μένουν ευκατάστατες οικογένειες. Ήταν πιο εύκολο για τα παιδιά από εκεί να αποκτήσουν τα κατάλληλα ρούχα. Κάπου στα μισά της φάσης άρχισε να με τραβάει και κάτι ακόμα. Κοπέλες είχα, αυτό που με κέρδισε είναι πως, όντας παλιός, είχα τον σεβασμό των πιο νέων και αυτό μου άρεσε πιο πολύ.Σε είχαν πειράξει στον δρόμο λόγω εμφάνισης;
Όχι ιδιαίτερα. Όταν έβγαινα έξω έβαζα μουσική δυνατά στα ακουστικά, οπότε και να μου έλεγαν κάτι δεν το άκουγα. Με παρέες, βέβαια, έχουν γίνει διάφορα. Μια φορά, ας πούμε, είχαμε πλακωθεί. Και μάλιστα, από την παρέα μας, μόνο εγώ και άλλος ένας ήμασταν emo. Μας την είπαν στον δρόμο κάτι τύποι και τελικά παίξαμε ξύλο.
Έχω ακούσει πολλά για το Deathlicious. Τι θυμάσαι γι' αυτό το μαγαζί;Εγώ σταμάτησα να έχω το emo style γύρω στα τέλη του 2007. Η φάση θεωρώ πως πέθανε όταν έκλεισε το Deathlicious και άρχισαν να κατεβαίνουν όλοι προς Γκάζι.
Το κλείσιμό του σηματοδότησε την αρχή της παρακμής του emo. Ήξερες πως θα πας εκεί και θα περάσεις καλά. Θα βρεις τους φίλους σου και γενικότερα άτομα από τα οποία ήσουν αποδεκτός. Εντάξει, δεν είχαμε θέματα κοινωνικότητας γενικά, προς Θεού, αυτά είναι μαλακίες. Το λέω από την άποψη πως πήγαινες εκεί και έβρισκες κόσμο παρόμοιας αισθητικής με τη δική σου, θα φασωνώσουν σίγουρα με κάποια/ον και θα άκουγες τη μουσική που γούσταρες. Επίσης, μην ξεχνάς ότι το να λες στην εφηβεία σου πως βγαίνεις κέντρο και μάλιστα σε ένα underground μαγαζί στην Ομόνοια, ήταν πολύ «αλητεία». Περιμέναμε όλη την εβδομάδα να έρθει η Παρασκευή για να βγούμε. Σκεφτόμασταν σε ποια κοπέλα θα στείλουμε για να βρεθούμε εκεί, τι θα φορέσουμε, πώς θα πάμε. Μιλούσαμε με τους φίλους μας στο MSN και κανονίζαμε να δανείσουμε ο ένας στον άλλον ρούχα για την έξοδο στο Deathlicious. Υπήρχε κάτι παρεΐστικο σε μία κοινότητα που δεν ήταν μικρή, αλλά ούτε και τεράστια. Εκεί ήμασταν μόνο εμείς και δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι άσχημο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πότε πέθανε η φάση γενικά, αλλά και για σένα;
Εγώ σταμάτησα να έχω το emo style γύρω στα τέλη του 2007. Η φάση θεωρώ πως πέθανε όταν έκλεισε το Deathlicious και άρχισαν να κατεβαίνουν όλοι προς Γκάζι. Εντωμεταξύ, πολλοί άρχισαν να ντρέπονται επειδή είχε γίνει πολύ mainstream και ακούγονταν διάφορα ξεφτιλίκια. Ερχόταν δηλαδή ο θείος μου και μου έλεγε: «Είσαι emo; Tι κάνετε εσείς; Κόβεστε;» - πράγματα που σε έκαναν να λες «τι στο διάολο;».
VICE Video: Drag Νύχτες στην Αθήνα
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Πώς σου είχε φανεί η κάλυψη από τα media;
Ήταν υπερβολική και ψευδής. Σίγουρα υπήρχαν άτομα που το ζούσαν έτσι, αλλά ήταν ελάχιστα. Η προπαγάνδα που έπαιξε από τα κανάλια ήταν πραγματικά υπερβολική, δεν γίνονταν αυτά τα πράγματα που έλεγαν. Ίσως να έπαιξαν μεγάλο ρόλο και στο μίσος που έπαιξε απέναντι στους emo. Μέχρι εκείνο το σημείο δεν έμπαινε ο άλλος στη διαδικασία να σε βρει στον δρόμο και να σε δείρει. Τότε ξεκίνησε όλο αυτό.Υπάρχουν πολλοί που ντρέπονται βλέποντας τις φωτογραφίες τους από τότε. Εσύ πώς αισθάνεσαι;
Εγώ δεν ντρέπομαι καθόλου. Ανατρέχοντας στις φωτογραφίες αυτές ταξιδεύω στα εφηβικά μου χρόνια, τα οποία ήταν πολύ ευτυχισμένα. Πρέπει να είναι η μόνη περίοδος της ζωής μου από την οποία έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Ήταν όλα πιο ξέγνοιαστα και άμεσα.Πιστεύεις πως ήταν το emo η τελευταία μαζική εφηβική υποκουλτούρα;
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω με τίποτα υποκουλτούρα το trap, που παίζει σήμερα ας πούμε.Θα υπάρξει πιστεύεις κάποιο revival στο μέλλον;
Σίγουρα. Είναι σαν τη μόδα. Πέρσι για παράδειγμα είχαν βγει πάλι στη μόδα κάποια ρούχα από τα 60's. Έτσι θα γίνει κάποια στιγμή και με το emo.
Εγώ σταμάτησα να έχω το emo style γύρω στα τέλη του 2007. Η φάση θεωρώ πως πέθανε όταν έκλεισε το Deathlicious και άρχισαν να κατεβαίνουν όλοι προς Γκάζι. Εντωμεταξύ, πολλοί άρχισαν να ντρέπονται επειδή είχε γίνει πολύ mainstream και ακούγονταν διάφορα ξεφτιλίκια. Ερχόταν δηλαδή ο θείος μου και μου έλεγε: «Είσαι emo; Tι κάνετε εσείς; Κόβεστε;» - πράγματα που σε έκαναν να λες «τι στο διάολο;».
VICE Video: Drag Νύχτες στην Αθήνα
Πώς σου είχε φανεί η κάλυψη από τα media;
Ήταν υπερβολική και ψευδής. Σίγουρα υπήρχαν άτομα που το ζούσαν έτσι, αλλά ήταν ελάχιστα. Η προπαγάνδα που έπαιξε από τα κανάλια ήταν πραγματικά υπερβολική, δεν γίνονταν αυτά τα πράγματα που έλεγαν. Ίσως να έπαιξαν μεγάλο ρόλο και στο μίσος που έπαιξε απέναντι στους emo. Μέχρι εκείνο το σημείο δεν έμπαινε ο άλλος στη διαδικασία να σε βρει στον δρόμο και να σε δείρει. Τότε ξεκίνησε όλο αυτό.Υπάρχουν πολλοί που ντρέπονται βλέποντας τις φωτογραφίες τους από τότε. Εσύ πώς αισθάνεσαι;
Εγώ δεν ντρέπομαι καθόλου. Ανατρέχοντας στις φωτογραφίες αυτές ταξιδεύω στα εφηβικά μου χρόνια, τα οποία ήταν πολύ ευτυχισμένα. Πρέπει να είναι η μόνη περίοδος της ζωής μου από την οποία έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις. Ήταν όλα πιο ξέγνοιαστα και άμεσα.Πιστεύεις πως ήταν το emo η τελευταία μαζική εφηβική υποκουλτούρα;
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω με τίποτα υποκουλτούρα το trap, που παίζει σήμερα ας πούμε.Θα υπάρξει πιστεύεις κάποιο revival στο μέλλον;
Σίγουρα. Είναι σαν τη μόδα. Πέρσι για παράδειγμα είχαν βγει πάλι στη μόδα κάποια ρούχα από τα 60's. Έτσι θα γίνει κάποια στιγμή και με το emo.
Περισσότερα από το VICEΟι RFU Ενώθηκαν για να Αλλάξουν το Ελληνικό Ποδόσφαιρο και Ζητούν «Αποποινικοποίηση των Καπνογόνων»Αυτές οι Ασκήσεις Αναπνοής Μπορούν να σε Κάνουν να την Παλέψεις Μέσα σε Λίγα ΛεπτάTo «Αραπάκι» Δεν θα Λέγεται πια «Αραπάκι»Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.