Οι Tελευταίες Mέρες του Διπολικού Πατέρα μου

Ο πατέρας μου συχνά έλεγε ότι ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή του. Ένιωθε παγιδευμένος στη Γη, στο κορμί του, αλλά κυρίως στο μυαλό του. Η σχέση μου μαζί του πάντα ήταν δύσκολη, αλλά ήμουν αποφασισμένη να κατανοήσω την αμείλικτη μάχη του με τη διπολική διαταραχή.

Ανέλαβα την πρόκληση να μελετήσω τον πατέρα μου και την κατάστασή του, φωτογραφίζοντας τις καθημερινές του προσπάθειες. Η οικειότητα των φωτογραφιών φανερώνει τη γενναιοδωρία του πατέρα μου, καθώς μοιράστηκε τη ζωή του με τον κόσμο. Υπέφερε πολύ από συναισθηματική αστάθεια και μας έδωσε την ευκαιρία να κρυφοκοιτάξουμε το πώς είναι να ζεις αντιμέτωπος με μια ψυχική ασθένεια.

Ο πατέρας μου ανακάλυψε και μου έμαθε το Project Semicolon (Πρότζεκτ Άνω Τελεία), μια μη κυβερνητική οργάνωση που στόχο έχει «να δίνει ελπίδα και αγάπη σε όσους παλεύουν με τις ψυχικές ασθένειες, τις αυτοκτονικές τάσεις, τον εθισμό και τον αυτοτραυματισμό». Γίναμε μέλη και κρατούσα το χέρι του, καθώς έκανε το πρώτο του τατουάζ, μια άνω τελεία στο αριστερό του μπράτσο (σ.σ.: η άνω τελεία στα αγγλικά είναι το ελληνικό ερωτηματικό). Δεν έχω αμφιβολία ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές του μέρες, ο πατέρας μου αγωνιζόταν σκληρά για τη ζωή του. Ωστόσο, το τέλος της ιστορίας ήταν τραυματικό και απρόσμενο.

Μετά τον Τυφώνα Μαρία, το Πουέρτο Ρίκο παρέλυσε για μήνες. Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να βοηθήσει τους πολίτες και το χάος συνεχίστηκε για πολύ περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Σε αυτό το διάστημα, τα τηλεφωνήματα στη Linea PAS, τη μόνη τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για ανθρώπους που είχαν τάσεις αυτοκτονίας, αυξήθηκαν. Αυτό τράβηξε την προσοχή στη σοβαρή κρίση ψυχικών ασθενειών του νησιού. Εκείνη την εποχή, πρόσεξα μια κατάπτωση στη συμπεριφορά του πατέρα μου, εξαιτίας της έλλειψης πρόσβασης σε γιατρούς και φάρμακα, στα οποία βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό, για να επιβιώσει.

Όταν με ενημέρωσαν ότι βρισκόταν στο νοσοκομείο εξαιτίας εγκαυμάτων, αναρωτήθηκα αν το είχε προκαλέσει μόνος του. Αργότερα ανακάλυψα ότι ήταν ένα απρόβλεπτο ατύχημα: Ενώ μετέφερε μια φιάλη γκαζιού στο αυτοκίνητό του, άναψε τσιγάρο και εξαιτίας μιας μικρής διαρροής γκαζιού, το εσωτερικό έπιασε φωτιά. Μάρτυρες λένε ότι τον είδαν να πετάγεται από το παράθυρο και να φωνάζει βοήθεια, αλλά τότε πλέον το 64% του κορμιού του είχε ήδη υποστεί εγκαύματα τρίτου βαθμού. Ήξερα ότι δεν θα τα κατάφερνε. Όχι επειδή δεν ήταν αρκετά δυνατός, αλλά επειδή αυτή θα ήταν η τέλεια ευκαιρία να κατακτήσει την ηρεμία που αποζητούσε εδώ και καιρό. Συντετριμμένη, του είπα να πάει να βρει την ελευθερία του και εκείνος επέτρεψε στον εαυτό του να προχωρήσει.

Λίγο μετά, με τις στάχτες του στις βαλίτσες μου, ταξίδεψα στον Ισημερινό, την πλέον αγαπημένη του χώρα στον κόσμο. Κουβάλησα το βάρος του στους ώμους μου, κάνοντας μια εξουθενωτική πεζοπορία σε έναν ηφαιστειακό κρατήρα στις Άνδεις του Ισημερινού. Σκόρπισα τις στάχτες σε ένα σημείο με θέα προς τη λίμνη Κιλοτόα και ήταν συγκλονιστικό. Ποτέ δεν είχα νιώσει πιο ολοκληρωμένη και γαλήνια. Μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον πατέρα μου μέσα από τη τέχνη μου και αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο όλων.

Δείτε φωτογραφίες παρακάτω:

Ακολουθήστε τη Gabi Perez στο Instagram.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ποιοι και Γιατί Δεν Έθαβαν τον Καζαντζάκη επί Δέκα Ημέρες

Ο Πάπας Φοράει Prada: Μια Ιστορία της Εμμονής της Μόδας με τη Θρησκεία

Μια Λίστα με Μερικά από τα Χειρότερα Ονόματα DJ Όλων των Εποχών