Ο Σκωτσέζος δημοσιογράφος Ross McCafferty ανέβασε στο Twitter μια εικόνα ενός crunchy box (τραγανιστού κουτιού) -περισσότερο γνωστού ως munchy box (κουτί για τις λιγούρες)- το οποίο είναι ουσιαστικά ένα γιγάντιο κουτί πίτσας γεμάτο με διάφορα τηγανητά, συνοδευόμενο από ένα δίλιτρο μπουκάλι Irn-Bru, ένα δημοφιλές αναψυκτικό της Σκωτίας. Το πουλάει ένα τοπικό μαγαζί για ντελίβερι που ονομάζεται East West Spice στο Γκρίνοκ, κοντά στη Γλασκώβη. Το φαγητό φτάνει για να ταΐσει μια ολόκληρη οικογένεια: Έχει περίπου 5.400 θερμίδες συνολικά και κοστίζει μόλις £10 (11 ευρώ). Το κουτί προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις στα social media, όπως «Δεν είναι να απορεί κανείς που τόσοι Σκωτσέζοι είναι χοντροί και άρρωστοι».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Το κουτί της λιγούρας είναι κάτι που έχουν πολλά καταστήματα εδώ, εδώ και δέκα με 15 χρόνια», εξήγησε ο Ross και απευθύνεται σε χοντρούς Άγγλους όπως εγώ. «Είναι βασικά ένα κουτί πίτσας γεμάτο με όλων των ειδών τα φαγητά -συνήθως πατάτες, κεμπάπ, πατάτες τηγανητές, σαλάτα, ψωμί ναάν, φτερούγες κοτόπουλου… τέτοια πράγματα».
Και πίσω στην ιστορία…Σε αυτήν τη συγκεκριμένη σκωτσέζικη εξτραβαγκάνζα, παίρνεις: δύο τηγανητά κομμάτια πίτσας, τηγανητό μπακαλιάρο, δύο τηγανητά λουκάνικα, δύο τηγανητά μοσχαρίσια μπιφτέκια, τηγανητούς πατατοκεφτέδες, τηγανητά onion rings, τηγανητές κροκέτες κοτόπουλου και μια μεγάλη μερίδα τηγανητές πατάτες. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν σας αρέσουν τα φθηνά γεύματα και η στεφανιαία νόσος.
Έχοντας μεγαλώσει με μια Σκωτσέζα μαμά που φρόντισε να απογαλακτιστώ γρήγορα και να ξεκινήσω να τρώω τηγανητά, τώρα που μένω στο Λονδίνο, αισθάνομαι αποσυνδεδεμένος από το μισό μου DNA, καθώς ζω σε μια χώρα γεμάτη από περίεργους τύπους που κυνηγάνε αλεπούδες, οπότε σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψω ξανά τη σκωτσέζικη ταυτότητά μου θα ήταν καταναλώνοντας τις διπλάσιες θερμίδες που συνιστώνται ημερησίως, για να γράψω αυτό το άρθρο. Ελπίζω να είσαι περήφανη, μαμά.Παρακάτω, θα σας περιγράψω βήμα-βήμα πώς κατανάλωσα το γεύμα και πώς ένιωσα μέσα μου.
Τις κροκέτες και τα onion rings τα έφαγα στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας στην παραλία, επειδή δεν είχα φάει όλη μέρα, καθώς προετοιμαζόμουν για αυτό το γεύμα και είχα λυσσάξει στην πείνα.Αλλά ας πάμε πίσω ξανά: Αφού πήρα ένα τρένο, ένα αεροπλάνο και οδήγησα ως το Γκρίνοκ, πήγα στον πάγκο και έδωσα £13 (14,50 ευρώ) -την τιμή που έχουν για τις καθημερινές–, για να αγοράσω αυτό που διαφημιζόταν ως «οικογενειακό κουτί» (που σημαίνει, «μην το φας όλο μόνος σου, δεν είναι καλή ιδέα»). Αφού τα Άπαντα των Τηγανητών περιλούστηκαν με αλάτι, μου παρέδωσαν το κουτί. Ζύγιζε περίπου όσο φαντάζομαι ότι ζυγίζει ένα επικίνδυνα χοντρό παιδί - πολύ βαρύ, για να το κρατήσεις με το ένα χέρι για περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα. Καταβρόχθισα τις κροκέτες και τα onion rings μέσα στα δύο λεπτά που οδηγούσαμε για να φτάσουμε στην προβλήτα και την άκουσα από το αλάτι και τα κορεσμένα λίπη που είχαν ξεκινήσει να κυλάνε στις φλέβες μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ross McCafferty (right) explaining the wonders of the munchy box to the author.
Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Φαντάσου το αλάτι ως τη μαγειρική εκδοχή της κοκαΐνης, πράγμα που όντως είναι – λευκό, κακό για την καρδιά σου, ο θείος σου καβατζώνει όσο περισσότερο μπορεί, όταν δεν κοιτάει η θεία σου. Ένιωσα σαν να είχα κάνει μια γραμμή της καλύτερης κόκας που υπάρχει.
Δύο τηγανητά λουκάνικα
Καταβρόχθισα με τη μία τα δύο τηγανητά λουκάνικα και όλα μια χαρά. Έχω φάει πολλά ανώνυμα τηγανητά φαγητά και μέχρι στιγμής το περιεχόμενο αυτού του κουτιού ανταγωνίζεται μερικά από τα καλύτερα ανώνυμα τηγανητά που έχω δοκιμάσει ποτέ.Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Τι συγκίνηση, τι μαστούρα! Ένιωσα λες και είχα ξεκινήσει καινούργιο παιχνίδι Tetris και στοίβαζα τακτοποιημένα τηγανητά τουβλάκια πάνω στα σωθικά μου - όλα τα κομμάτια έμπαιναν στη θέση τους και τα καταβρόχθιζε χαμογελώντας το άπληστο στομάχι μου.Τηγανητή πίτσα
Αυτό ήταν πραγματικά ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου. Τραγανή, νόστιμη κρούστα που αγγαλιάζει μαλακή, ζεστή βάση πίτσας, με λίγες πινελιές πλούσιας σάλτσας ντομάτας σε κάθε μπουκιά: 10/10. Ειλικρινά, θα σκεφτόμουν να ανοίξω μια καντίνα, που θα της έδινα ένα ενοχλητικό όνομα όπως το «Η Φίνα Ζύμη» και θα πουλούσα τηγανητή πίτσα στους αναγνώστες της Evening Standard και θα μου έλεγαν και μπράβο.
Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Παρόλο που ο κολοσσός της ζύμης ήταν απολαυστικότατος, με εξουθένωσε. Πίστευα πραγματικά ότι αν δεν είχα φάει τίποτα προτού αναμετρηθώ με αυτό το γεμάτο τηγανητά κουτί, θα ήμουν σε θέση να το αντιμετωπίσω καλύτερα, αλλά υποθέτω ότι δεν λειτουργεί έτσι η ανθρώπινη βιολογία. Το στομάχι μου ξεκίνησε να πανικοβάλλεται. Ο τραγανός πύργος Tetris ανέβαινε ακατάστατα όλο και προς τα πάνω, προς την ελευθερία, προς το φως του ήλιου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τηγανητά μπιφτέκια
Όχι. Λυπάμαι. Χάλια. Δεν μου άρεσαν καθόλου. Συνειδητοποίησα κατευθείαν ότι όλο αυτό το «ανακαλύπτω εκ νέους τις σκωτσέζικες ρίζες μου» ήταν απλώς μια πρόφαση και ότι στην πραγματικότητα είμαι απλώς ένας ηλίθιος που ταξίδεψε 1.100 χιλιόμετρα για να φάει τηγανητά. Αυτό το πράγμα είχε την όψη που φαντάζομαι ότι έχει η καρδιά υπέρβαρου γηραιού καπνιστή και γεύση που θύμιζε λάστιχο αυτοκινήτου για βροχή.Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Γενικά δεν είχα στηθάγχη πριν από αυτούς τους δίσκους κρέατος, αλλά μετά από μια μπουκιά, ξαφνικά ξεκίνησα να αισθάνομαι τις αρτηρίες μου με τρόπο που δεν είχα νιώσει ξανά στο παρελθόν.
Διάλειμμα για Irn-Bru.
Αυτό προσωρινά με έσωσε. Λόγω της συντριπτικής ποσότητας λαδίλας που είχα καταναλώσει σε αυτό το σημείο, το αναψυκτικό με ανθρακικό με έκανε να νιώσω ότι ξεπλένω βίαια τα σωθικά μου με ένα χημικό καθαριστικό απολέπισης - με έναν πολύ ωραίο τρόπο.Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Το Irn-Bru, παρόλο που ήταν σωτήριο, με έκανε κατευθείαν να ξεκινήσω να ρεύομαι ασυγκράτητα. Με κάθε γουλιά, ακολουθούσε ένα μικροσκοπικό ρεψιματάκι. Με κάθε κίνηση, ένα φτερούγισμα στην κοιλιά μου. Με κάθε ανάσα, περισσότερα πυρομαχικά για τον χημικό πόλεμο που γινόταν μέσα μου.Ο μπακαλιάρος
Πολύ λίγο το ψαράκι. Καλό, όμως. Όμως ακόμη ρευόμουν και αναγούλιαζα, ειδικά όταν έτρωγα μεγαλύτερες μπουκιές.Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;Χαχά, απλώς θα αγνοήσω τον πόνο στο αριστερό μου χέρι.
Όσο έτρωγα αυτό το γεύμα, κάθε μπουκιά συνοδευόταν από ένα σταθερό μπάσο που έπαιζε τον ρυθμό της τηγανητής πατάτας. Στα αυτιά μου ηχούσε η techno της πατάτας κάθε φορά που έβαζα μία στο στόμα μου.* πατάτες * πατάτες * πατάτες * πατάτες *
Όπως και όταν ακούω techno, δεν είχα παρατηρήσει πότε είχε μπει ο ρυθμός της πατάτας. Απλώς ανακατεύονταν με όλα, σαν άλλος μετρονόμος που υποσυνείδητα με καθοδηγεί την ώρα που τρώω. Αλλά όταν σταμάτησα και το σκέφτηκα, συνειδητοποίησα ότι πραγματικά έτρωγα πατάτες, από την πρώτη στιγμή, με τα πάντα.Α, μερικές κροκέτες!
* πατάτες * πατάτες *Ωωωω, λίγα λουκάνικα.
* πατάτες * πατάτες *Ουάου, πόσο νόστιμη είναι αυτή η πίτσα, πάω στοίχημα ότι θα ταίριαζε άψογα με μερικές…
* πατάτες * πατάτες * πατάτες * πατάτες *Καθώς ξεκίνησαν να εξαφανίζονται τα ανεβαστικά σύνθια του τηγανητού κρέατος, το μόνο που μου έμεινε ήταν τα υπόκωφα, επαναλαμβανόμενα kick-drums της πατάτας, τα οποία έπαιζαν ξανά και ξανά σε λούπα – μια παραίσθηση του Tresor σε σχήμα πατάτας. Στο τέλος, δεν μπορούσα να κουνηθώ. Ήταν ωραία, όμως.
Πώς αισθάνεσαι μέσα σου, Tom;
Μάλλον έχω κάνει μεγάλη ζημιά στο σώμα μου, αλλά σχεδόν το τελείωσα. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ένα αηδιαστικό τηγανητό μπιφτέκι και λίγες ακόμη πατάτες.
Εξακολουθώ να ρεύομαι ανεξέλεγκτα και να νιώθω αυτό το δυσάρεστο φτερούγισμα στο στήθος μου, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν είναι τίποτα σοβαρό!
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
