Ένας Σύλλογος Πάλης Έγινε το Νέο μου Σπίτι στη Γερμανία

Tο άρθρο είναι μέρος της σειράς «Νέοι Γείτονες», όπου νέοι πρόσφυγες απ' όλη την Ευρώπη γράφουν την ιστορία τους στο VICE. Διαβάστε για τη σειρά εδώ.

Ο Mustafa είναι 22 ετών και είναι από τη Δαμασκό της Συρίας. Έφτασε στο Βερολίνο πριν από έναν χρόνο και ζει σε έναν κοιτώνα για πρόσφυγες.

Ξεκίνησα την πάλη πριν από τέσσερις μήνες. Δεν είχα παλέψει ποτέ στη Συρία, αν και εννοείται ότι που και που ερχόμουν στα χέρια με τον αδερφό μου, τα ξαδέρφια μου και με φίλους – χωρίς κανόνες και τακτικές. Ο φίλος μου ο Abdul μένει στον ίδιο κοιτώνα με εμένα στο Βερολίνο και μια μέρα με πήγε στο σύλλογο πάλης που συχνάζει. Κάνουμε πάλη εδώ τρεις φορές την εβδομάδα. Τα πάω καλά με όλους, αν και δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα – υπάρχουν Ρώσοι, Άραβες, Πολωνοί και Γερμανοί εδώ. Δεν μιλάμε πολύ, όμως μπορείς να πεις ότι επικοινωνούμε με τις κινήσεις και έχουμε γίνει κολλητοί μέσα από αυτό. Ο φίλος μου ο Saleh, ο οποίος μιλάει καλύτερα γερμανικά από εμένα, ήταν πρόθυμος να μεταφράσει την ιστορία μου από τα αραβικά στα γερμανικά. Λάτρεψα την πάλη από το πρώτο μάθημα. Μερικές φορές απογοητεύομαι λίγο, όταν νιώθω ότι είμαι πολύ αδύναμος ή ότι δεν μπορώ να κάνω κάποια λαβή. Όταν όμως συμβαίνει αυτό, ο προπονητής μου δείχνει ξανά την κίνηση και μου λέει να προσπαθήσω και πάλι, όμως πιο αργά. Με παρακινεί πολύ και με στηρίζει όταν κολλάω κάπου. Η πάλη απαιτεί πολλή ενέργεια. Είμαι συνηθισμένος στην προπόνηση αντοχής, επειδή παίζω ποδόσφαιρο, όμως, μετά την πρώτη προπόνηση που έκανα, ήμουν εξουθενωμένος. Το να παλεύεις με άλλους είναι το πιο δύσκολο, αλλά και οι ασκήσεις που κάνουμε για ζέσταμα μου απορροφούν ενέργεια εξίσου. Όμως λατρεύω το άθλημα, επειδή νομίζω ότι σε κάνει πιο δυνατό και θαρραλέο από ό,τι οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Το ποδόσφαιρο έχει γίνει περισσότερο ένα κοινωνικό παιχνίδι για εμένα, παρά ένα άθλημα.

Η προπόνηση κρατάει από τις 8 μέχρι τις 9:30 το βράδυ. Όταν τελειώνω, γυρίζω σπίτι εξαντλημένος, όμως συνήθως μένω ξύπνιος μέχρι τη μία, μιλώντας στο τηλέφωνο. Μιλάω κυρίως με τα αδέρφια μου μέσω Facebook και WhatsApp. Οι γονείς μου πέθαναν, όμως τα αδέρφια μου ζουν ακόμη στη Συρία.

Αυτήν τη στιγμή προσπαθώ να βρω δουλειά, όμως δεν θα ήθελα αυτό να αλλάξει το πρόγραμμα της προπόνησής μου. Θέλω να συνεχίσω να γίνομαι όλο και καλύτερος και να συμμετάσχω σε όσο το δυνατόν περισσότερα πρωταθλήματα, όταν γίνω έτοιμος. Ξέρω ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου – ο προπονητής μου λέει ότι ίσως να είμαι έτοιμος για το πρώτο μου φιλικό τουρνουά σύντομα.

Μέχρι τότε, θα συνεχίσω να προπονούμαι. Είμαι πάντα στην ώρα μου, δίνω το χέρι σε όλους και ανταλλάσσω μερικές κουβέντες με τους συμπαίκτες μου, προτού ξεκινήσουμε. Βγάζουμε όλοι μαζί τα στρώματα και τα βάζουμε στη θέση τους, όταν τελειώνουμε. Ο σύλλογος σημαίνει πολλά για εμένα και είμαι πραγματικά ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ. Θα με συγχωρήσεις όμως, πρέπει να πάω να αλλάξω τώρα – αρχίζει η προπόνηση.

Ο σύλλογος παλαιστών του Mustafa, το Weddinger Löwen (Τα Γαμήλια Λιοντάρια) λειτουργεί χάρη στη μηνιαία συνδρομή των δέκα ευρώ των μελών της. Αυτό σημαίνει ότι συνολικά παίρνει περίπου 200 ευρώ τον μήνα, όμως ένα στρώμα πάλης κοστίζει πολύ περισσότερο. «Έχουμε πολύ λιγότερα χρήματα στη διάθεσή μας από ό,τι άλλες λέσχες, όμως τα αγόρια μας τα πηγαίνουν καλύτερα από όλους στα τουρνουά», εξηγεί ένας εθελοντής, ο Tolga. «Προπονούνται πολύ σκληρά. Στοχεύουμε στο εθνικό πρωτάθλημα». Αν θέλετε να τους στηρίξετε, μπορείτε να δωρίσετε πέντε ευρώ στον λογαριασμό ενίσχυσης του Weddinger Löwen - IBAN: DE23 1001 0010 0095 7241 03 / BIC: PBNKDEFF

Περισσότερα από το VICE

Η Υπερφυσικά Δυνατή Οικογένεια Τρομάρα: Μιλώντας με τον Γιο Ενός Θρυλικού Παλαιστή

Κανείς δεν Γιορτάζει πια στην Πλατεία Ομονοίας

Πίπες Νταϊάνα: Cult Ελληνικές Διαφημίσεις από το Ένδοξο Τηλεοπτικό μας Παρελθόν