FYI.

This story is over 5 years old.

Motherboard Homepage

Το Γιγάντιο Σκουλήκι Ενός Μέτρου Βρίσκεται Πλέον Εκτός Θαλασσών

«Ξέρουμε για αυτά τα πλάσματα εδώ και πολύ καιρό».
Lisa Cumming
Κείμενο Lisa Cumming
Επιστήμονες εξετάζουν ένα Kuphus polythalamia. Το κέλυφος του έχει αφαιρεθεί. Φωτο: Marvin Altamia

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Motherboard.

Τα απομεινάρια ενός μυστηριώδους μαλάκιου μήκους ενός μέτρου καταγράφηκαν για πρώτη φορά στα τέλη του 1700, αλλά ο Kuphus polythalamia κατάφερε να παραμείνει μακριά από τους ανθρώπους και σε γενικές γραμμές δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Πλέον όμως, οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν και να αναλύσουν το μέχρι τώρα άπιαστο μαλάκιο που θυμίζει γιγάντιο σκουλήκι και το οποίο, όπως προκύπτει, ήταν αραγμένο όλο αυτόν τον καιρό στις Φιλιππίνες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Ξέρουμε για αυτά τα πλάσματα εδώ και πολύ καιρό», εξηγεί ο Daniel Distel, καθηγητής και εκτελεστικός διευθυντής του Ocean Genome Legacy, ενός οργανισμού θαλάσσιας έρευνας στο πανεπιστήμιο Northeastern της Βοστώνης. Έχοντας συγγράψει μια νέα έκθεση με θέμα το εν λόγω μαλάκιο που ανήκει στις αχιβάδες, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, o Distel τονίζει πως, «ψάχνω αυτά τα πλάσματα εδώ και 20 χρόνια. Ήταν τρελό, όταν κατάφερα επιτέλους να τα δω από κοντά».

Βίντεο: Margo Haygood

Το Kuphus polythalamia το οποίο ο Distel και άλλοι συνάδελφοί του εντόπισαν και μελέτησαν, περνά τις μέρες του σε μια αποθηκευτική δεξαμενή στο Μιντανάο των Φιλιππίνων, περιτριγυρισμένο από μια μυρωδιά που θυμίζει σάπια αυγά. Αυτό συμβαίνει, επειδή μέσα από τη γεμάτη οργανικά στοιχεία λάσπη στην οποία ζει, αναδύεται υδρόθειο, που το μαλάκιο της θάλασσας καταναλώνει για να επιβιώσει, σε αντίθεση με άλλα συγγενή είδη, τα οποία μασουλάνε ξύλο.

Ο Distel και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν να κυνηγούν το εν λόγω είδος, όταν είδαν ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση των Φιλιππίνων στο οποίο παρουσιάστηκαν κάποια απομεινάρια από το κέλυφος ενός Kuphus polythalamia. Η εν λόγω αποκάλυψη τους έδωσε μια σημαντική πληροφορία για το που να ψάξουν.

Η Margo Haygood μιλά για τα κελύφη των πλασμάτων με τον Rande Dechavez και την Julie Albano του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Sultan Kudarat. Φωτογραφία: Marvin Altamia

Η επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης, Margo Haygood, βρισκόταν στο εργαστήριο την πρώτη φορά που έφτασε για ανάλυση ένα ζωντανό δείγμα του μακρόστενου μαλάκιου σε άριστη κατάσταση, το 2011 - από τότε τα μελετούν διαρκώς. Η Haygood κατέγραψε την όλη διαδικασία με κάμερα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Ήταν απίστευτο να βλέπεις πόσο δυνατά και ζωντανά ήταν», λέει η Haygood, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα. «Μπορείς να δεις τον Dan Distel να κρατάει κάτι που μοιάζει με σωλήνα, από το οποίο δεν σταματάει να βγαίνει, επειδή μιλάμε για πραγματικά μεγάλα πλάσματα».

Η Haygood σημειώνει πως αρχικά η ομάδα απόρησε για το πώς το πλάσμα αυτό κατάφερνε να τραφεί. Η άκρη του κελύφους, εκεί όπου βρίσκεται το στόμα του ζώου, είναι κλειστή, κάτι που έδειχνε πως δεν χρησιμοποιούν τα στόματά τους, για να τραφούν.

Το στόμα του τεράστιου μαλάκιου. Φωτογραφία: Marvin Altamia

«Η απάντηση, μετά από χρόνια έρευνας, είναι πως τα Kuphus polythalamia έχουν βακτήρια που ζουν μέσα τους, τα οποία παράγουν την τροφή τους», εξηγεί. «Δεν ξέρουμε πως το υδρόθειο καταλήγει μέσα στο ζώο».

Η ομάδα των επιστημόνων ανακάλυψε πως το μαλάκιο καταναλώνει υδρόθειο και διοξείδιο του άνθρακα, όπως σημειώνει ο Distel. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να έχει βακτήρια στα βράγχιά του, τα οποία μπορούν να αποσπούν ενέργεια από ανόργανες χημικές ουσίες.

Αυτήν τη στιγμή, οι ερευνητές γνωρίζουν μόνο για μια πληθυσμιακή ομάδα Kuphus polythalamia, αλλά η Haygood σημειώνει πως τα κελύφη συλλέγονται από μια σειρά από τοποθεσίες ανά τις Φιλιππίνες, καθώς και από ευρύτερες περιοχές του Ινδικού και δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού, υποστηρίζοντας πως υπάρχουν περισσότερες πληθυσμιακές ομάδες εκεί έξω. Καθώς και πολλά ερωτήματα.

Ένας επιστήμονας αφαιρεί το κέλυφος, για να φανεί το σώμα του πλάσματος. Φωτογραφία: Marvin Altamia

«Ζουν στη λάσπη σε νεαρή ηλικία ή ξεκινούν μένοντας μέσα σε ξύλο και στη συνέχεια μεταφέρονται στη λάσπη;», λέει. «Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν; Όταν βρίσκουμε ένα από αυτά τα πλάσματα που είναι πάνω από ένα μέτρο, είναι πέντε χρονών ή εκατό;».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι ερευνητές θέλουν επίσης να μάθουν περισσότερα και για το φυσικό περιβάλλον του μυστηριώδους πλάσματος. Τα περισσότερα ζώα που ζουν σε παρόμοιους βιότοπους είναι πολύ μικρά, σύμφωνα με τον Distel, κάτι που δεν έχει καμία σχέση με ένα Kuphus polythalamia το οποίο κατά μέσο όρο έχει το μέγεθος ενός ρόπαλου μπέιζμπολ, αλλά ενίοτε μπορεί να φτάσει και μεγαλύτερα μεγέθη. «Είμαι 1,60 και έχω δει ένα δείγμα από μια ιδιωτική συλλογή που είναι πιο μεγάλο από εμένα», σημειώνει η Haygood.

Σύμφωνα με εκείνη, αυτή η ανακάλυψη θα οδηγήσει σε δεκαετίες έρευνας.

Αλλά εσείς μη νοιάζεστε, καλό κολύμπι βρε.

Περισσότερα από το VICE

Δεν Υπάρχει «Δεν Μπορώ»: Κρατούμενοι Έφτιαξαν Παράνομα Υπολογιστή με Σύνδεση στο Ίντερνετ

«Κάποιοι Κοιτούν Παράξενα, Μετά το Ξεπερνούν» - Ο Ανδρέας και η Βασιλική Eίναι Zευγάρι, Καλλιτέχνες και Άνθρωποι με Αναπηρία

Μια Έρευνα για το Tinder θα σε Πείσει πως Ούτε Αυτό Δεν Λειτουργεί Σωστά στην Ελλάδα

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter , Facebook και Instagram .