Πήγα στην Πορεία για τη Διεθνή Ημερά Τρανς Μνήμης

Βράδυ Τρίτης. Έξω από το Πνευματικό Κέντρο Αθηνών (Π.Κ.Α), στην Λεωφόρο Ακαδημίας και παρά το τσουχτερό κρύο, έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται κόσμος. Νέοι και γηραιότεροι τρανς, καθώς και αλληλέγγυοι πολίτες, πρόκειται να πραγματοποιήσουν μία συμβολική, σιωπηλή, πορεία προς τη Βουλή, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα τρανς μνήμης. Χωρίς να φωνάζουν συνθήματα και χωρίς να έχουν πανό, αλλά κρατώντας μόνο λευκά κεριά, καθώς και μία μοναδική Rainbow Flag, επιθυμούν να τιμήσουν, με αυτόν τον τρόπο, όσα τρανς άτομα υπήρξαν θύματα τρανσφοβικής βίας και εγκλημάτων μίσους, ανά τον κόσμο.

Απέναντι στην ελληνική κοινωνία που παραμένει βαθιά πατριαρχική και που επιμένει να κρατά την κοινότητα των τρανς στο περιθώριο οδηγώντας τη στον αποκλεισμό. Απέναντι στην κοινωνία η οποία αντιμετωπίζει όσους δεν εντάσσονται στο ετεροκανικό μοντέλο των φύλων, ως «παραβάτες» και η οποία αρνείται να αναγνωρίσει και υποτιμά την ταυτότητα φύλου των τρανς ως μη αυθεντική, απόψε, όσοι βρίσκονται εδώ, κάνουν ορατή την παρουσία τους, διεκδικώντας σεβασμό, ισονομία, ισότητα, ορατότητα και την κατάργηση των διακρίσεων με βάση την ταυτότητα φύλου.

«Τις τελευταίες δύο ημέρες το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.) πραγματοποίησε διημερίδα εκδηλώσεων αφιερωμένων στη Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης, η οποία κορυφώνεται με τη σημερινή πορεία μνήμης προς τη Βουλή. Στα πλαίσια αυτά, συναντηθήκαμε με εκπροσώπους όλων των κομμάτων -πλην της Χρυσής Αυγής φυσικά», μου λέει η Άννα Κουρουπού, γενική γραμματέας του Σ.Υ.Δ. Της ζητώ να μου εξηγήσει ποιο είναι το κύριο αίτημά τους εδώ σήμερα. «Το κύριο και πάγιο αίτημά μας όλα αυτά τα χρόνια είναι η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, χωρίς να πρέπει να υποβαλλόμαστε σε αναγκαστικές και μη-αναστρέψιμες επεμβάσεις».

Λίγα λεπτά αργότερα συναντώ τη Μαρίνα Γαλανού, πρόεδρο του Σ.Υ.Δ. Η Γαλανού μου επισημαίνει ότι, ενώ στην χώρα μας δεν έχουν σημειωθεί ακραία φαινόμενα βίας, η τρανς κοινότητα υφίστανται κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Η ημέρα αυτή για εμάς είναι πολύ σημαντική διότι μας δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τρανς κοινότητα. Είναι συνάμα μία ημέρα μνήμης, αλλά και αφύπνισης της κοινωνίας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι trans στην καθημερινότητά τους. Τα τρανς άτομα είναι αποκλεισμένα από την εκπαίδευση, από την εργασία, καθώς και από το σύστημα υγείας και η πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει γι' αυτό», υπογραμμίζει και κλείνει την συζήτησή μας λέγοντας ότι: «Το βασικό μας μέλημα είναι η ορατότητα».

Ένα, ένα τα κεριά ανάβουν, δίνοντας έτσι το σήμα για να ξεκινήσει η πορεία. Αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και με τη rainbow Flag να κυματίζει στην κεφαλή της πορείας, κατευθυνόμαστε προς τη Σταδίου, περπατώντας αργά. Η πορεία καταλήγει στο Σύνταγμα, χωρίς επεισόδια και δυσάρεστες εκπλήξεις. Σταματάμε μπροστά στη Βουλή, όπου με προτροπή της Μαρίνας Γαλανού, κρατάμε ενός λεπτού σιγή, για όλους εκείνους που έπεσαν θύματα εγκλημάτων μίσους κι έχασαν την ζωή τους καθαρά και μόνο λόγω της ταυτότητας του φύλου τους.Έπειτα από λίγο, το μεγαλύτερο μέρος της πορείας αποχωρεί.

Φεύγοντας, στο μυαλό μου στριφογυρνούν τα λόγια της Άννας Κουρουπού. Σκέφτομαι ότι το αίτημα είναι τόσο αυτονόητο, ώστε, το ότι παραμένει ακόμη αίτημα, αγγίζει τα όρια της παράνοιας: «Θέλουμε να πάψουμε να είμαστε πολίτες 3ης κατηγορίας. Να αλλάξουμε τα πράγματα, ώστε τα νέα παιδιά να μην εξαναγκάζονται να υφίστανται αυτά που περάσαμε εμείς. Δεν ζητάμε κάτι περισσότερο από τα δικαιώματα που έχει ο υπόλοιπος κόσμος».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.