Πρώην Εργαζόμενοι του Σεξ Εξηγούν Γιατί Εγκατέλειψαν το Επάγγελμα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Η εργασία στη βιομηχανία του σεξ είναι αμφιλεγόμενο θέμα. Τον περασμένο Αύγουστο, για παράδειγμα, διασημότητες όπως η Lena Dunham και η Emma Thompson έστρεψαν τα βέλη τους σε μια έκθεση η οποία βασίστηκε στις εμπειρίες πολλών εργατών του σεξ, με συνέπεια να τσαντίσουν άλλους τόσους. Επίσης, φέτος, μέσα στον προηγούμενο μήνα, διάφοροι πολιτικοί ήρθαν σε αντιπαράθεση για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χειριστούν την εργασία στο σεξ.

Κάποιοι έκαναν έκκληση για αλλαγές στη νομοθεσία και ισχυρίστηκαν ότι η αποποινικοποίηση των εκδιδόμενων και των συνοδών θα έκανε τη ζωή τους λιγότερο επικίνδυνη, ενώ άλλοι εξέφρασαν την άποψη ότι η συγκατάθεση δεν μπορεί να αγοραστεί και έφτασαν στο σημείο να συγκρίνουν το σεξ επί πληρωμή με τον βιασμό.

Ένα μέρος αυτής της αντιπαράθεσης έχει να κάνει με το ζήτημα της επιλογής. Είναι άραγε τόσο δύσκολο για τους εργάτες του σεξ να εγκαταλείψουν τον κόσμο στον οποίο έχουν εγκλωβιστεί επαγγελματικά ή απλώς κάποιοι άντρες και κάποιες γυναίκες βλέπουν την εργασία του σεξ σαν έναν εύκολο τρόπο να κερδίσουν χρήματα; Θέλοντας να ρίξω φως στην υπόθεση, ρώτησα τέσσερις πρώην συνοδούς και εκδιδόμενους πώς και γιατί εγκατέλειψαν το παιχνίδι.

Sandra Hobson

Όταν έκανα περιοδεία στην Ευρώπη δίνοντας παραστάσεις, είχα δεσμό με έναν Γερμανό. Όλα τελείωσαν όταν η μητέρα του ανακάλυψε με απογοήτευση ότι δεν ήμουν ξανθή και Άρια, και αυτό μου προκάλεσε κατάθλιψη. Επέστρεψα στην Αγγλία άπορη και με αυτοκτονικές τάσεις και αγόρασα ένα σπίτι με την πρόθεση να πεθάνω μέσα σ' αυτό. Ευτυχώς, τελικά αποφάσισα να συνεχίσω να ζω και προσπάθησα να βρω έναν τρόπο να εξοφλήσω την υποθήκη. Αφού δοκίμασα αρκετές δουλειές, συνειδητοποίησα ότι δεν θα έβγαζα αρκετά χρήματα δουλεύοντας με κανονικό οκτάωρο, κι έτσι έγινα εργάτρια του σεξ.

Σιχαινόμουν αυτό που έκανα, αλλά έλεγα στον κόσμο ότι το λάτρευα και ότι ήμουν περήφανη γι' αυτό. Το περιστατικό που με έκανε να αποφασίσω μια και καλή να τα παρατήσω ήταν το γεγονός ότι διαγνώστηκα με καρκίνο. Είχα αγοράσει ασφάλιση υγείας, η οποία κάλυψε το κόστος της υποθήκης, κι έτσι ήξερα ότι μόλις θα τελείωνε η θεραπεία δεν υπήρχε κανένας λόγος να συνεχίσω να εργάζομαι στη βιομηχανία του σεξ.

Αν δεν έχεις κάποιο σχέδιο για το ποια θα είναι η πηγή εσόδων σου, το να αφήσεις αυτήν τη ζωή πίσω σου είναι πολύ τρομακτικό. Θα συμβούλευα αυτούς που θέλουν να απαλλαχτούν από αυτό να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση και να μη δουλέψουν για κάποιον άλλο. Με αυτό τον τρόπο, δεν θα είναι στο έλεος της γνώμης άλλων ανθρώπων. Τα χρήματα είναι συνήθως καλύτερα από τους μισθούς στις κλασικές δουλειές οκταώρου στις οποίες μπορούν να εργαστούν πρώην εργάτες του σεξ. Εγώ άνοιξα το δικό μου bed and breakfast, το οποίο τα πηγαίνει καλά τώρα. Είμαι, επίσης, ραδιοφωνική παρουσιάστρια και έχω τη δική μου εβδομαδιαία εκπομπή στο Bradley Stoke Radio 103,4 FM, η οποία είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου πλέον.

Επίσης, μπήκα στην πολιτική. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, οι συνάδελφοί μου στην πολιτική αρένα με στήριξαν πολύ και ποτέ δεν με κατέκριναν. Εκλέχθηκα σύμβουλος στο Νότιο Gloucestershire με το κόμμα των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, έχοντας παραδεχτεί δημόσια την καριέρα που είχα προσωρινά στη βιομηχανία του σεξ. Το κόμμα είχε πλήρη επίγνωση του παρελθόντος μου και της δουλειάς μου και με στήριξε πολύ. Αυτό μου έδωσε μεγάλη δύναμη. Εκλέχτηκα, επίσης, δήμαρχος στο Bradley Stoke από το 2005 μέχρι το 2006.

Τώρα έχω πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που έβγαζα όταν ήμουν εργάτρια του σεξ, αλλά είμαι πολύ πιο ικανοποιημένη. Αυτήν τη στιγμή συμμετέχω σε μια επιτροπή που συντάσσει μία έκθεση η οποία θα παρουσιαστεί στο συνέδριο των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και αναφέρει όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που έχουν εργαστεί στη βιομηχανία. Τονίζει τις διακρίσεις που γίνονται σε βάρος τους στον επαγγελματικό τομέα και την ανάγκη να υπάρξει επιπρόσθετη βοήθεια και υποστήριξη. Ελπίζω ότι αυτό ίσως να μπορέσει να φέρει μια αλλαγή.

Gaye Dalton

H πρώτη φορά που έκανα σεξ επί πληρωμή ήταν μια τραυματική εμπειρία που είχα όταν ζούσα στο Δουβλίνο. Αν δεν το έκανα, δεν θα μπορούσα να δώσω φαγητό στον γιο μου στα γενέθλιά του, πόσο μάλλον να του πάρω κάποιο δώρο. Η επόμενη φορά ήταν στο Λονδίνο. Ήμουν μόνη και έτοιμη να καταρρεύσω ψυχικά και σωματικά. Ο κόσμος μου είχε γκρεμιστεί. Δεν είχα πουθενά να πάω και σχεδόν καθόλου λεφτά.

Γνώρισα μια γυναίκα στο Marble Arch, όπου είχα κάνει μια στάση για να αγοράσω έναν καφέ, η οποία δούλευε στο Park Lane και άρχισε να μου εξηγεί πώς ξεκίνησε να κάνει σεξ επί πληρωμή. Δεν προσπαθούσε να με δελεάσει και να με εκμεταλλευτεί. Κι εκείνη υπέφερε από μοναξιά – περνούσαμε πολλές παρόμοιες εφιαλτικές καταστάσεις. Μιλήσαμε η μία στην άλλη για πράγματα τα οποία, χωρίς να φταίμε, μας έκαναν να αποκοπούμε από τον κόσμο. Εκείνο το βράδυ βγήκα έξω χωρίς να έχω τίποτα και επέστρεψα με 240 δολάρια.

Τελικά χώρισαν οι δρόμοι μας. Ο φόβος της σύλληψης ήταν μόνιμος και με τρομοκρατούσε, κι έτσι πήγα στο Παρίσι, όπου ερωτεύτηκα έναν Αιγύπτιο δάσκαλο. Έκανε δύο δουλειές, αλλά, ως παράνομος μετανάστης, τα χρήματα που έβγαζε δεν του έφταναν για να ζήσει. Είμαι αυτιστική και δεν μπορώ να λειτουργήσω σε μια κανονική δουλειά στα αγγλικά, πόσο μάλλον στα γαλλικά. Έχοντας, λοιπόν, απελπιστεί, επέμεινα ότι έπρεπε να γίνω πάλι εργάτρια του σεξ για να κερδίσουμε λίγο χρόνο και οι δύο. Εκείνος έκανε τα πάντα για να με σταματήσει. Τον απεχθανόμουν κάθε φορά που δεν τα κατάφερνε. Στο τέλος σταματήσαμε να προσπαθούμε. Έφυγε πίσω στην Αίγυπτο κι εγώ στο Λονδίνο. Μου έδωσε τη διεύθυνση της μητέρας του αλλά δεν της έγραψα ποτέ.

Στο Λονδίνο είχα μια σειρά αλυσιδωτών άσχημων εμπειριών, κι έτσι επέστρεψα στην Ιρλανδία, όμως ούτε κι εκεί μπόρεσα να βρω έναν τρόπο να κερδίζω αρκετά χρήματα. Η μόνη μου επιλογή ήταν να επιστρέψω στη βιομηχανία του σεξ. Ήμουν εργάτρια του σεξ στο Δουβλίνο μέχρι το 1993, οπότε και με πλησίασε μια ομάδα του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία ήθελε να δουλέψω γι' αυτούς. Εκείνη την εποχή είχαν ψηφιστεί ακόμα σκληρότεροι νόμοι για την πορνεία κι εκείνοι σκόπευαν να τους χρησιμοποιήσουν και να αποκτήσουν έλεγχο πάνω στους ανεξάρτητους εργάτες του σεξ. Απέρριψα την προσφορά τους.

Βρισκόμουν σε τόσο μεγάλο κίνδυνο που ένας παλιός πελάτης μού προσέφερε όλες του τις οικονομίες για να τα παρατήσω. Αρχικά αρνήθηκα, όμως μετά συνειδητοποίησα ότι με αυτό που έκανα δεν έβαζα μόνο τη δική μου ζωή σε κίνδυνο, αλλά και των πελατών μου. Οπότε δέχτηκα την προσφορά του. Χρειαζόμουν ένα εισόδημα, κι έτσι άρχισα να ράβω υφάσματα ελαφριάς επίπλωσης 18 ώρες ημερησίως, επτά μέρες τη βδομάδα, κάτι το οποίο μισούσα. Μετά έπιασα δουλειά επισκευάζοντας υπολογιστές και άρχισα να τα πηγαίνω πολύ καλά, όμως μια αλλαγή στην αγορά έβαλε τέλος σε όλο αυτό. Οι πολλές ώρες που δούλευα και το στρες που είχα υποστεί κατέστρεψαν την υγεία μου. Δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει ποτέ πραγματικά. Ποτέ δεν σταμάτησα να αναζητώ βοήθεια και υποστήριξη. Δεν κατάφερα να τις βρω ούτε τότε ούτε και τώρα.

Paul Lovell

Πρωτοέγινα εργάτης του σεξ όταν ταξίδεψα στο Λονδίνο για μια συνέντευξη για δουλειά και έχασα το εισιτήριο της επιστροφής. Επισκεπτόμουν αξιοθέατα στη λεωφόρο Shaftesbury όταν πρόσεξα έναν άντρα που προσπαθούσε να με «ψωνίσει». Δεν είχα παραδεχτεί ότι ήμουν gay τότε ούτε είχα πάει σε κάποιο gay bar, αλλά ενστικτωδώς το αντιλήφθηκα. Τον ρώτησα αν είχε ώρα, κι εκείνος μου απάντησε με την αστεία ατάκα: «Έχω και την ώρα και τα λεφτά». Δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να δεχτώ την προσφορά του και το γεγονός ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη μόνη ιδιοκτησία που είχα, το σώμα μου, για να βγάλω χρήματα για πρωινό και εισιτήριο για το τρένο, μου έδωσε μια αίσθηση εξουσίας.

Η φτώχια, η κακοποίηση και η απόγνωση ήταν επίσης παράγοντες που με έσπρωξαν σε αυτήν τη δουλειά. Η μητέρα μου με είχε εγκαταλείψει μικρό και με είχε μεγαλώσει ο πατέρας μου με χρήματα από την Πρόνοια, μαζί με άλλα τέσσερα παιδιά. Η έλλειψη ακόμα και των πιο απλών πραγμάτων με έκανε να θέλω να αποκτήσω πολλά. Αν προσθέσεις τις ψυχολογικές επιπτώσεις της κακοποίησης και τα δύσκολα σχολικά χρόνια που με άφησαν ανειδίκευτο, είναι εύκολο να καταλάβεις πώς κατέληξα στην πορνεία.

Παρόλο που ζούσα στο περιθώριο της κοινωνίας, βρισκόμουν συχνά σε κοινή θέα. Πουλούσα τις υπηρεσίες μου κυρίως σε γνωστά gay clubs, σε gay pubs και στις παρυφές των περιοχών που γινόταν ψωνιστήρι, αποφεύγοντας τα σκοτεινά μέρη γιατί φοβόμουν μη μου επιτεθούν. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά δημιουργούσαν μια θολούρα και τα έβλεπα όλα μέσα από ένα ροζ συννεφάκι. Ήταν σαν ένα δεκανίκι που έκανε υποφερτή τη ζωή και με βοηθούσε να παραμένω αισιόδοξος. Δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου γκλαμουριά σε όλο αυτό. Βρισκόμουν στο τελευταίο σκαλί της εργατικής τάξης. Η πλειοψηφία των πελατών μου, πάντως, ήταν συμπονετικοί και μου έδειχναν σεβασμό.

Ακόμα και όταν βρήκα κανονική δουλειά δεν τα είχα παρατήσει, γιατί δεν είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι θα κατάφερνα να την κρατήσω. Είχα περισσότερη πίστη στην ικανότητά μου να διατηρήσω τους τακτικούς πελάτες μου παρά στην ικανότητά μου να παραμείνω νόμιμα απασχολούμενος. H κρίσιμη καμπή ήταν όταν ερωτεύτηκα. Με το που έγινε αυτό, παράτησα κατευθείαν την εργασία στο σεξ. Ήμουν τόσο καψούρης που ήθελα να αφιερωθώ στη νέα μου σχέση εκατό τοις εκατό. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν στο να αποκαλύψω την αλήθεια. Όμως με δέχτηκε άνευ όρων. Άσχετα με τα χρόνια, φαίνεται πως δεν υπάρχει κάποιο όριο στην ηλικία όταν πρόκειται να κάνεις μια καινούργια αρχή.

Δεν μου έλειψαν τα χρήματα. Λέγοντας αυτό, πρέπει να πω ότι ο νέος μου σύζυγος μπορούσε να με συντηρήσει με ευκολία. Δεν ντρέπομαι που επιδόθηκα στην πορνεία. Ίσα ίσα, είμαι περήφανος κατά κάποιον τρόπο. Χρησιμοποίησα το μόνο πράγμα που είχα για να κάνω μια ενδιαφέρουσα ζωή, δεν έκλεψα ποτέ ούτε και έκανα ποτέ κακό σε κανέναν και εναπόθεσα τη μοίρα μου στο κάρμα.

Rebecca Dakin

Αποφάσισα για πρώτη φορά να γίνω συνοδός στην ηλικία των 25, έχοντας σιχαθεί τις αδιέξοδες δουλειές. Αρχικά θεωρούσα ότι θα ήταν κάτι προσωρινό, καθώς πίστευα ότι θα με πλήρωναν για να κάνω κυριολεκτικά σεξ και δεν ήμουν σίγουρη αν αυτό ήταν κάτι που θα μπορούσα να κάνω για καιρό. Τελικά κατέληξα να έχω πελάτες που ήθελαν να νιώσουν ότι είμαι η «κοπέλα» τους, με τους οποίους βγαίναμε ραντεβού που έμοιαζαν με πραγματικά. Το σεξ ήταν ένα μικρό κομμάτι της δουλειάς. Το βασικό κομμάτι ήταν το φαγητό σε κυριλέ εστιατόρια και τα ακριβά δώρα. Ήταν αρκετά απολαυστικό από κάποιες απόψεις και έβγαινε εύκολο χρήμα.

Τελικά σταμάτησα να είμαι συνοδός για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Κατ' αρχάς μεγάλωνα, και συνειδητοποίησα ότι όταν τα κορίτσια περάσουν μια ηλικία, οι πελάτες δεν θέλουν πια να βγαίνουν μαζί τους για δείπνο και το σεξ γίνεται αυτοσκοπός. Δεύτερον, ονειρευόμουν να αποκτήσω παιδιά μια μέρα και ήθελα να μπορώ να τους πω ότι είχα κάνει και κάτι άλλο στη ζωή μου πέρα από το να είμαι συνοδός. Είχα αρχίσει να έχω αυτοπεποίθηση λόγω των κομπλιμέντων που μου έκαναν οι πελάτες μου, πίστευα αρκετά στον εαυτό μου και ένιωθα ότι ήμουν ικανή να τα καταφέρω και σε άλλους τομείς. Το να είμαι συνοδός δεν ήταν κάτι φριχτό. Απλώς αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να κάνω κάτι άλλο.

Το πρώτο βήμα για να αφήσω τη δουλειά πίσω μου ήταν ένα βιβλίο που έγραψα για τις εμπειρίες μου, με τίτλο The Girlfriend Experience, στο εξώφυλλο του οποίου έβαλα τη φωτογραφία μου. Ήξερα ότι η αναγνωσιμότητά μου ως συνοδού θα έκανε πολλούς πελάτες να μη θέλουν να βρεθούν σε δημόσια θέα μαζί μου, κι έτσι αυτός ήταν ένας τρόπος να κλείσω αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου. Εξακολούθησα να συναντιέμαι με μερικούς από τους τακτικούς πελάτες μου για λίγα χρόνια ακόμα, μέχρι που ένας από αυτούς άρχισε να με ερωτεύεται. Σε εκείνο το σημείο αποφάσισα ότι θα σταματούσα μια και καλή.

Δεν είχα πολλά προσόντα, όμως είχα μάθει πολλά πράγματα για τις σχέσεις κι έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω καριέρα παρέχοντας συμβουλές και ψυχοθεραπεία πάνω σε τέτοια θέματα. Εκπαιδεύτηκα πάνω στον νευρογλωσσολογικό προγραμματισμό και την υπνοθεραπεία και ανέπτυξα δεξιότητες που θα με βοηθούσαν. Το γεγονός ότι είχα υπάρξει συνοδός με ευνόησε, γιατί κατάφερα να χρησιμοποιήσω το προηγούμενο επάγγελμά μου για να προωθήσω τις υπηρεσίες μου. Ήταν μια απόδειξη ότι ήξερα για τι πράγμα μιλούσα. Χρησιμοποιώντας το όνομα «Η Μεγάλη Βρετανίδα Σεξο-Ειδικός», πλέον προσφέρω συμβουλές πάνω στις σχέσεις και το σεξ και τα πηγαίνω πολύ καλά.

Οι συνοδοί μερικές φορές εθίζονται στα χρήματα και στον χλιδάτο τρόπο ζωής και εγκλωβίζονται σε αυτό το επάγγελμα. Χαίρομαι που τα παράτησα τότε, μιας και το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι εντελώς διαφορετικό τώρα που το ίντερνετ επιτρέπει στις συνοδούς να διαφημίζουν τις υπηρεσίες τους. Υπάρχει πολύ περισσότερος ανταγωνισμός κι αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα είναι λιγότερα και οι απαιτήσεις των πελατών υψηλότερες. Στις μέρες μας, θα συμβούλευα οποιονδήποτε θέλει να επιχειρήσει να κάνει καριέρα ως συνοδός να το ξανασκεφτεί και να βρει κάποια άλλη εναλλακτική.

Περισσότερα από το VICE

Σαν Σήμερα 42 Χρόνια Πριν: Η Μεγαλύτερη Προσφορά της Χούντας στον Ελληνισμό, η Εισβολή στην Κύπρο

Πόσο Κοστίζουν τα Ναρκωτικά στην Ελλάδα;

Γιατί οι Έφηβοι στην Ελλάδα Θέλουν να Φύγουν από τα Σπίτια τους;