Oι Πρωινές Δουλειές των Ροκ Stars της Μεγάλης Βρετανίας

​

Φέτος τηλεφώνησα σε ένα τραγουδιστή για να του πω πως η μεσαίου επιπέδου μπάντα του, είναι προτεινόμενη για ένα βραβείο. «Αυτό είναι απίστευτο», μου είπε γελώντας. «Είμαι τόσο σοκαρισμένος που δεν μπορώ καν να μιλήσω». Μετά έγινε μια παύση για μερικά δευτερόλεπτα και άκουσα φωνές από το βάθος να φτάνουν στο ακουστικό. Μου ζήτησε να περιμένω ένα λεπτό, και πέρασαν περίπου πέντε μέχρι να επιστρέψει. Σκεφτόμουν ότι ξαφνικά την ψώνισε με το βραβείο και ότι θεώρησε ότι είναι ΟΚ να με αφήσει να περιμένω ​ενώ ήταν στην τουαλέτα ή κάτι τέτοιο. Όταν γύρισε μου είπε: «Συγνώμη φιλαράκι, έπρεπε να εξυπηρετήσω ένα πελάτη».

Μου πήρε λίγο να επεξεργαστώ το γεγονός ότι δούλευε σε μπαρ. Αφενώς μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα πως από την ώρα που το συγκρότημά του γέμιζε ένα χώρο στα μπαμ με 3000 άτομα και έχουν κάνει θραύση στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου, τα βράδια απλώς κοιμόταν ή έπαιζε καμμιά συγχορδία για να χαλαρώσει πίνοντας ουίσκι και σνιφάροντας κόκες πάνω σε γυμνές strippers. Πως έκανε δηλαδή την κλασική ζωή ενός ροκ-σταρ.

Όμως η πραγματικότητα είναι ότι αυτός ο τρόπος ζωής είναι ένας μύθος. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει πεθάνει. Είναι γνωστό πως πλέον οι μουσικοί δεν βγάζουν χρήματα. Αλλά αυτό που δεν σκεφτόμαστε ποτέ όταν τους βλέπουμε επάνω σε μια σκηνή, είναι το πώς μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά: τροφή και στέγη.

Ας μη στεκόμαστε μόνο ​στα πετυχημένα album της Taylor Swift, αφού πέρα από τις μεγάλες παραγωγές και τα πετυχημένα ονόματα, οι καινούριες κυκλοφορίες στη μουσική βιομηχανία λιγοστεύουν. Οι Young Fathers, που οι πωλήσεις τους εκτοξεύθηκαν στο ​4000% κερδίζοντας το βραβείο Mercury, απλά ενισχύθηκαν με το να φτάσουν στο #35 στα UK Charts. Ουσιαστικά, η πραγματικότητα έρχεται να καταρρίψει το μύθο του «Ροκ Σταρ».

Μερικοί καλλιτέχνες για να πληρώσουν τις παραγωγές και τις περιοδείες τους χρησιμοποιούν την παραδοσιακή μέθοδο που χρησιμοποιεί και η WWF, παίρνοντας από τον καθένα ό,τι έχει ευχαρίστηση. Το touring έχει τη δυνατότητα να αποδώσει κάποια χρήματα, αλλά κάθε συγκρότημα που περιοδεύει θα σου πει ότι σπανίως βγάζουν κέρδος από αυτό και ότι συνήθως μάλιστα «μπαίνουν» μέσα.

Τα παιδιά από το ​Gnarwolves μπορεί να έχουν παίξει στο mainstage του φεστιβάλ Reading and Leeds, αλλά όλοι εργάζονται σε παμπ. Ο Andy από τους Arcane Roots πέρασε το καλοκαίρι του κάνοντας support στους Muse, και ο Sam από τους ​Bloody Knees δουλεύει σε ένα μαγαζί φτιάχνοντας κρέπες σε αγοράκια (καημένος, όπως κι εγώ). Ακόμη μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση είναι το να βρουν μια κανονική, βαρετή δουλειά. Και για την ακρίβεια πολλοί ροκ σταρ της Βρετανίας έχουν ακολουθήσει την ίδια πεπατημένη και εργάζονται σε «κανονικές» δουλειές όπως όλοι μας.

O Matt Reynolds (φωτογραφία κάτω), ο τραγουδιστής των Baby Godzilla (μια από τις πιο 20 hot μπάντες του κόσμου), μου είπε πως εργάζεται σε μια αίθουσα ping pong. Οι υπόλοιποι δουλεύουν σε παμπ, σε Co-op (συνεταιρισμούς) και στα McDonalds.

Γιατί να το κάνουν αυτό, ενώ είναι μια από τις πιο συναρπαστικές μπάντες της χώρας;

«Για τους συνήθεις λόγους», λέει ο Matt: «Για να έχουμε να φάμε, να πιούμε, και να έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας. Αυτή τη στιγμή ό,τι βγάζουμε από τη μουσική το επενδύουμε στο συγκρότημα». Με απλά λόγια: πρέπει να φάει! «Και ροκάροντας δεν πληρώνεις το ενοίκιο». Η ημιαπασχόληση είναι ό,τι πρέπει αν είσαι σε μια μπάντα. Οι εργοδότες ξέρουν πως είναι η δεύτερή σου επιλογή και θα σε αντικαταστήσουν άνετα με τον επόμενο.

Στο μυαλό των fan τους, οι Baby Gorilla σπάνε ενισχυτές και σκαρφαλώνουν στις εξέδρες με τα φώτα. Δεν τοποθετούν τρόφιμα στα ράφια μαγαζιών. Αλλά για τους μουσικούς, η καθημερινή δουλειά είναι μια σιωπηρή κατανόηση όλων αυτών των πραγμάτων. Ο Josh Redrup, ο κιθαρίστας της hardcore μπάντας Palm Reader, μου λέει: «Όλα τα μέλη των μικρών συγκροτημάτων έχουν και μια άλλη δουλειά. Όλοι οι φίλοι μας, που είναι σε μπάντες σαν και τη δική μας —Dead Harts, Black Dogs— είναι στην ίδια φάση. Κάθε φορά που γνωρίζω ένα μουσικό, υποθέτω πως κάνει το ίδιο, ενώ παράλληλα κάνει και τα πράγματα που έχουν να κάνουν με το συγκρότημα του».

Ακόμη και όσοι δεν έχουν μια πλήρη απασχόληση, δουλεύουν part time προκειμένου να έχουν κάποιο εισόδημα. Η Eva από τους Rolo Tomassi, έχει ένα δικό της ηλεκτρονικό κατάστημα, στο οποίο πουλάει χειροποίητα πράγματα- μαξιλάρια, αξεσουάρ κτλ. «Το Night Of The Living Thread, είναι κάτι που κάνω απ' το σπίτι», μου εξηγεί. «Όταν λείπω, ασχολείται η οικογένεια και οι φίλοι μου με τις παραγγελίες, κι έτσι μπορώ ακόμα να δίνω προτεραιότητα στη μπάντα». Η Eva τα καταφέρνει να είναι δημιουργική, να κάνει κάτι που αγαπά και να δουλεύει ανάλογα με το πρόγραμμα του συγκροτήματός της –έξυπνη επιχειρηματική κίνηση.

Σε αντίθεση με την άποψη που έχει επικρατήσει, ότι οι μουσικοί είναι τεμπέληδες αποστάτες που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο, αυτοί οι ροκ σταρ δουλεύουν πολύ, πολύ σκληρά. Ρώτησα τον Mat από τους Baby Godzilla, αν νιώθει περίεργα όταν γυρίζει από περιοδεία και δουλεύει στην παμπ. «Σίγουρα νιώθεις κάπως όταν τη μια μέρα σε αποθεώνει το κοινό, και την επόμενη μέρα πηγαίνεις στη δουλειά σου. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε. Χωρίς αυτές τις δουλειές, πιθανότατα να μην τα καταφέρναμε καν να φτάσουμε ως εδώ».

Κάπως έτσι καταρρίπτεται ο μύθος του τι σημαίνει να είσαι ροκ σταρ. Και δεν θα ήταν περίεργο αν μιλούσαμε για πολύ μικρές μπάντες που απλά είναι θέμα χρόνου να διαλυθούν. Αν υπήρχε ένα success story στη μουσική του Ηνωμένου Βασιλείου πέρυσι, αυτό ήταν οι Deaf Havana. Το άλμπουμ τους «Old Souls», έφτασε στο νούμερο ένα των rock charts και μπήκε στα δέκα καλύτερα άλμπουμ της χώρας, ενώ η μπάντα έκανε support στον Bruce Springsteen και έκανε μια δική της περιοδεία που τελείωσε στο Roundhouse.

Ο Chris Pennels, ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, μανατζάρει το Barfly στο Camden. Όπως είπε το κάνει από αγάπη και για να μένει απασχολημένος: «Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα -δεν θα μπορούσα να ζήσω με όσα βγάζω από τη μπάντα». Και αυτό μάλλον δεν θα αλλάξει σύντομα. «Ανάλογα με το πώς θα πάνε τα πράγματα με τον επόμενο δίσκο, αν και δεν νομίζω πως θα το καταφέρω σύντομα». Ομολογουμένως οι Deaf Havana είναι μια επιτυχημένη αγγλική μπάντα. Όμως πόσο μεγάλη μπάντα πρέπει να είσαι τελικά ώστε να παρατήσεις τη δεύτερη δουλειά σου και να ζεις από τη μουσική; ( ​Η απάντηση, είναι Πολύ, Πολύ Μεγάλη).

Τον Chris δεν τον πειράζει αυτή η κατάσταση όμως. Στην πραγματικότητα του αρέσει: «Είναι περίεργο, γιατί οι άνθρωποι εδώ στη δουλειά με αναγνωρίζουν», μου είπε. «Έρχονται και με ρωτάνε "Τι κάνεις εδώ; Δεν βγάζεις αρκετά από τη μπάντα;". Κι εγώ απαντώ α)όχι και β)ακόμη κι αν έβγαζα αρκετά χρήματα, ποιο είναι το πρόβλημα με το να δουλεύω;».

Είναι προφανώς ένας από τους τυχερούς. Του αρέσει αυτό που κάνει, και έχει καταφέρει να βγάζει και κάποιο κέρδος από τη μουσική. Υπάρχουν κι άλλοι μουσικοί σαν κι αυτόν. Ο Jordon από τους The Xcerts, είναι τεχνικός ήχου και μάνατζερ, προς το παρόν στους Wytches, ή ο Jamie από τους Heart Of A Coward, έχει μια δισκογραφική εταιρία και μανατζάρει άλλη μια μπάντα. Υπάρχει σίγουρα τεράστια διαφορά στο να κάνεις αυτό που αγαπάς και στο να κάνεις κάτι αναγκαστικά για να επιβιώσεις. «Για να είμαι ειλικρινής αν δεν είχα την μπάντα και δεν έκανα μια δουλειά που μου αρέσει, θα ήμουν τελείως κενός», τονίζει ο Chris. «Μια δεύτερη δουλειά, είναι ένα back up, μια εναλλακτική λύση».

Και έχει αναμφίβολα δίκιο. Σε κάθε καινούρια μπάντα, οι μουσικοί είτε το θέλουν είτε όχι πρέπει να σκέφτονται τα χρήματα και το πώς θα επιβιώσουν. Έχουν ανάγκη τις συναναυλίες. Έχουν ανάγκη τις «portfolio careers». Πρέπει να είναι η επιτομή του ρock star businessperson, Oli Sykes, ο οποίος έγινε στην ουσία έφηβος εκατομμυριούχος, μετά το launch της σιεράς ρούχων ​Drop Dead τις παλιές καλές εποχές του My Space.

Η αλήθεια είναι πως τα μέλη όλων των αγαπημένων σου συγκροτημάτων παλεύουν για να επιβιώσουν -ακόμη κι αν είναι στο απόγειο της επιτυχίας τους. Είναι εργατικοί, όπως και οι περισσότεροι από εμάς. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει να στηρίζουμε τα συγκροτήματα με όποιο τρόπο μπορούμε. Δεν πρέπει να σνομπάρουμε τα Kickstarter tours.

Αντίθετα θα πρέπει να ενισχύουμε χρηματικά τις μπάντες, όταν ετοιμάζουν ένα project που ξέρουμε ότι θα το γουστάρουμε. Θα πρέπει να προσπαθούμε να αγοράσουμε αυθεντικά αντίτυπα των άλμπουμ που κυκλοφορούν όποτε μπορούμε. Και φυσικά θα πρέπει να είμαστε ευγενικοί με τον πωλητή του καταστήματος που θα πάμε να ψωνίσουμε. Μπορεί να είναι μέλος του αγαπημένου μας συγκροτήματος.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.