Οι Souled Out Θέλουν να Κάνουν Sold Out Παίζοντας Soul

«Λένε ότι τα λογοπαίγνια είναι η χειρότερη μορφή κωμωδίας. Είπαμε να το
τεστάρουμε με αυτό το όνομα, μια και καλή. Επίσης είναι μια άμεση παραπομπή σε δύο πράγματα: το είδος που παίζουμε και αυτό που επιδιώκουμε να συμβαίνει στις εμφανίσεις μας». Οι Souled Out εξηγούν με καυστικό τρόπο πώς προέκυψε το όνομά τους.

Το πενταμελές σχήμα από τη Θεσσαλονίκη που τους ένωσε η soul και η φιλία, με την κυκλοφορία του "Let me in your heart", δίνουν μια πρώτη γεύση από το debut album τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2021.

Αυτή είναι μία καλύτερη γνωριμία με τους Αλεξάνδρα Σιετή (φωνή), Πάρη Παπαδόπουλο (κιθάρα), Τάσο Κορκόβελο (πλήκτρα), Τάσο Βενετικίδη (ηλεκτρικό μπάσο) και Κώστα Αναγνώστου (drums) - την μπάντα, που έχει αγαπηθεί από το συναυλιακό κοινό εντός κι εκτός Θεσσαλονίκης.

VICE: Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε την μπάντα;
Κώστας Αναγνώστου: Θέλαμε να κάνουμε ένα σχήμα στο οποίο να παίζουμε το είδος της μουσικής που αγαπάμε.
Τάσος Κορκόβελος:  Η απόφαση για τη δημιουργία της μπάντας ήρθε αβίαστα από την ανάγκη μας να παίξουμε και να εκφραστούμε μέσω αυτού του είδους μουσικής (soul/funk/r'n'b), αφού εκείνο τον καιρό, πίσω στο 2014, δραστηριοποιούμασταν σε άλλα είδη και μας έλειπε πολύ. Τελικά, η μουσική αυτή είναι η μεγάλη μας αγάπη.

Ποιος σκέφτηκε το Souled Out;

Κώστας Αναγνώστου: Πολύ καλή ερώτηση. Νομίζω εγώ και ο Τάσος, που ήμασταν μαζί στην αρχική σύνθεση της μπάντας.
Τάσος Κορκόβελος:Έχει περάσει πολύς καιρός, η αλήθεια είναι. Νομίζω ότι μαζί με τον Κώστα το σκεφτήκαμε σε μία από τις πρώτες πρόβες μας.

Ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχετε κάνει μέχρι τώρα live;
Τάσος Κορκόβελος: Δεν νομίζω πως έχουμε παίξει κάπου περίεργα, με την αρνητική έννοια. Σίγουρα πάντως το πιο αξιομνημόνευτο μέρος είναι οι Μαλδίβες, σε ένα φοβερό resort πάνω σε ένα ονειρεμένο εξωτικό νησάκι.
Τάσος Βενετικίδης: Σίγουρα το πιο περίεργο μέρος ήταν στις Μαλδίβες, ναι. Μας προσέλαβαν να παίξουμε για τα Χριστούγεννα και την αλλαγή του χρόνου το 2018-2019. Απίστευτο cheat στο «σύστημα», το να είσαι μουσικός και να σε καλούν να «εργαστείς» σε ένα τέτοιο μέρος, παρέχοντάς σου τη διαμονή ενός αρκετά ευκατάστατου τουρίστα.
Κώστας Αναγνώστου: Για εμένα το πιο περίεργο ήταν το πρώτο διαδικτυακό live που κάναμε. Η αίσθηση της μηδενικής διάδρασης με κοινό ήταν πρωτόγνωρη.

Ποιο είναι το πιο τρελό σας όνειρο σχετικά το μέρος που θέλετε να παίξετε κάποια στιγμή;
Τάσος Κορκόβελος: Κλισέ απαντήσεις εδώ: Madison Square Garden, Royal Albert Hall κλπ.  Και κάτι όχι τόσο κοινότυπο: σε αεροσκάφος εν ώρα πτήσης, αντίστοιχο με το Gig in the sky, των Jamiroquai.
Πάρης Παπαδόπουλος: Για κάποιο λόγο, από τη στιγμή που έμαθα για τη συναυλία των Metallica στην Ανταρκτική, ένα μέρος του μυαλού μου μόνιμα σκέφτεται πόσο ενδιαφέρον μέρος για συναυλία θα ήταν.
Τάσος Βενετικίδης: The sky’s the limit, σε ό,τι αφορά τα όνειρα. Μία περιοδεία-road trip στην Αμερική -κατεξοχήν ιδιαίτερη πατρίδα της soul- συγκαταλέγεται σίγουρα στα πιο υψηλά των ονείρων.
Κώστας Αναγνώστου: Εγώ θα πω στην εκπομπή του Jimmy Fallon.

Τι είναι το καλύτερο που σας έχουν πει για τη φωνή της Αλεξάνδρας;
Τάσος Κορκόβελος: Η φωνή της πραγματικά μιλάει από μόνη της, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη χροιά, την εκφραστικότητα και τη δύναμή της. Σίγουρα στα κουρφαία σχόλια είναι οι συγκρίσεις με την Joss Stone και την Amy Winehouse.
Πάρης Παπαδόπουλος: World-Class: Οι δύο λέξεις που ακούγονται συχνότερα για να περιγράψουν τη φωνή της.
Τάσος Βενετικίδης: Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο. Αλλά πάντα φουσκώνω σαν το παγώνι όταν κάποιος συνομιλητής αναφέρεται στο πόσο παγκοσμίου κλάσης είναι οι φωνητικές ικανότητες της Άλεξ.
Κώστας Αναγνώστου: Πάντα λένε τα καλύτερα, οπότε δεν μπορώ να διαλέξω κάτι συγκεκριμένο.

Κάποια awkward στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Τάσος Βενετικίδης: Κάποια στιγμή μας προσέλαβαν σε ένα private event και μας ζητήθηκε ρητά να τα σπάσουμε όλα (με θεσσαλονικιώτικο λάμδα) με δυνατό soul/disco/pop πρόγραμμα. Ξεκινάμε, λοιπόν, φουλ στην ενέργεια και τσουπ σκάει ένας ηλικιωμένος κύριος, γύρω στα 90 υποθέτω, μπροστά στη σκηνή και αρχίζει να μας μαλώνει για το πόσο δυνατά παίζουμε. “Πού νομίζετε ότι είστε; Στα Λαδάδικα”; Η ετεροντροπή χτύπησε κόκκινο.

Ποια είναι η ιστορία του “Let Me In Your Heart”;
Τάσος Κορκόβελος: Το “Let Me In Your Heart” γράφτηκε το καλοκαίρι του 2017. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της μπάντας, με αλλαγές στο line-up μας και διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών, μέχρι την ηχογράφηση -μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια του επερχόμενου δίσκου- το καλοκαίρι του 2018 στα AMS Studios στη Θεσσαλονίκη, το video clip τον Σεπτέμβρη του 2020 και εν τέλει, την κυκλοφορία του.

Ο κορονοϊός δυσκόλεψε την ηχογράφησή του;
Αλεξάνδρα Σιετή: Ήμασταν τυχεροί καθώς είχαμε τελειώσει με τις ηχογραφήσεις για το κομμάτι πριν την καραντίνα. Πιο πολύ δυσκολευτήκαμε με το video clip, το οποίο γυρίσαμε το φθινόπωρο λίγο πριν το δεύτερo lockdown, οπότε δεν μπορούσαμε να βρεθούμε για την επεξεργασία του και έπρεπε όλες οι συνεννοήσεις και διορθώσεις να γίνονται ηλεκτρονικά.
Τάσος Κορκόβελος: Ο κορονοϊός δεν επηρέασε την ηχογράφησή του καθότι ξεκίνησε πολύ πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Οι τελευταίες πινελιές με την ηχογράφηση των πνευστών έγιναν τον Μάρτη του 2020, ακριβώς λίγο πριν μπούμε στην καραντίνα.

Είστε από αυτούς που η καραντίνα τους βγήκε σε δημιουργικότητα ή σας έχει πάρει από κάτω;
Πάρης Παπαδόπουλος: Σίγουρα το πρώτο. Σκεφτήκαμε πως μια τέτοια συγκυρία είναι πιθανό να μας φέρει σε αδράνεια. Αυτομάτως ψάξαμε τρόπους για να μη γίνει κάτι τέτοιο και η κυκλοφορία του “Let me in your heart” ήταν από τα πρώτα που επιδιώξαμε.
Κώστας Αναγνώστου: Με τα πάνω και τα κάτω μας, όπως όλοι, αλλά σίγουρα ήταν ευκαιρία να αναδιοργανωθούμε και να κυνηγήσουμε τους στόχους μας.
Αλεξάνδρα Σιετή: Αυτή η περίοδος είναι μία μεγάλη δοκιμασία για τον καλλιτεχνικό χώρο. Η έμπνευση και η δημιουργία μπορεί να κλονιστεί όταν υπάρχουν ζητήματα επιβίωσης, όταν δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο, πότε θα ξαναδουλέψεις και παράλληλα δεν έχεις τη δυνατότητα να βρεθείς με τους φίλους και συνεργάτες σου για να αλληλεπιδράσεις. Εγώ το βίωσα πολύ άσχημα στην αρχή, ίσως επειδή ήταν η πρώτη σφαλιάρα που φάγαμε και δεν καταλάβαμε από πού μας ήρθε. Ωστόσο, σύντομα ξύπνησα και ο εγκλεισμός μου γύρισε σε κάτι πολύ διαφορετικό. Σκέφτηκα πως αυτή τη στιγμή έχω πιο πολύ χρόνο από ποτέ. Τι μπορώ να κάνω; Πώς μπορώ να τον αξιοποιήσω για να μην πάει χαμένος; Άρχισα λοιπόν να γράφω κομμάτια, να μελετάω και να μαθαίνω πράγματα πάνω στη μουσική, κάτι που προηγουμένως με το τρέξιμο των live, δεν είχα τον χρόνο ή και ενδεχομένως τη διάθεση να το κάνω. Επίσης, είχα τη δυνατότητα να σκεφτώ καθαρά, χωρίς πιέσεις και αυτό με απελευθέρωσε αρκετά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία.
Τάσος Κορκόβελος: Στις αρχές της πανδημίας και για αρκετά μεγάλο διάστημα, η αλήθεια είναι ότι βρισκόμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ και πολύ απλά, όλα σταμάτησαν. Δυστυχώς η κατάσταση πήρε μπάλα τις ηχογραφήσεις του δίσκου που ήταν στο τελικό στάδιο και ουσιαστικά για σχεδόν έναν χρόνο δεν προχώρησαν καθόλου. Το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να παίξουμε live, να βρεθούμε για πρόβες και ηχογραφήσεις σίγουρα ήταν μεγάλο χτύπημα στη δημιουργικότητά μας. Σιγά-σιγά επανερχόμαστε, επειδή η ζωή συνεχίζεται. Πλέον είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε την κατάσταση να μας «φάει» αλλά πάντα με προσοχή και στο μέτρο του δυνατού, να «μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία», να ξαναμπούμε στο στούντιο, να τελειώσουμε τις ηχογραφήσεις, να κυκλοφορήσουμε τον δίσκο μας και μόλις ανοίξουν τα πράγματα, να επανέλθουμε με φούρια στις ζωντανές μας εμφανίσεις, τις πρόβες, τις ηχογραφήσεις, τη δική μας δηλαδή «κανονικότητα».
Τάσος Βενετικίδης: Νομίζω ότι είναι δύσκολο για κάποιον να μην τον πάρει, έστω και λίγο, από κάτω βιώνοντας αυτήν την απίστευτη κατάσταση. Η ενασχόληση με την τέχνη αποτελεί σίγουρα ένα ισχυρό όπλο στο οπλοστάσιο ενάντια στα μαύρα συννεφάκια και είναι εξόχως ψυχοθεραπευτική. Με τον καιρό έγινε ανάγκη.

Παράλληλα με τι άλλο ασχολείστε εκτός από την μπάντα; Έχετε αυτό που λέμε «πρωινές» δουλειές ή ζείτε από τη μουσική;
Κώστας Αναγνώστου: Οι περισσότεροι ασχολούνται κυρίως με τη μουσική.
Αλεξάνδρα Σιετή: Προσωπικά βιοπορίζομαι από τα live τα τελευταία χρόνια. Και με την μπάντα, αλλά και σαν session τραγουδίστρια. Σπουδάζω Αγγλική Φιλολογία, αλλά έχει πάει λίγο πίσω αυτό λόγω της μουσικής. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέραν της μουσικής. Απλώς, δεν μπορώ να το φανταστώ. Οι υπόλοιποι επίσης ασχολούνται κυρίως με τη μουσική, είναι και δάσκαλοι και έχουν όλοι πτυχία άσχετα με τη μουσική - για σιγουριά, ξέρετε, στην Ελλάδα ζούμε.
Τάσος Κορκόβελος: Οι περισσότεροι από εμάς έχουν και «πρωινές» δουλειές, οι οποίες όμως έχουν έμμεσα να κάνουν με τη μουσική (διδασκαλία μουσικής, studio παραγωγές κλπ), οπότε μπορούμε να πούμε ότι τελικά ζούμε από τη μουσική.
Πάρης Παπαδόπουλος: Εργάζομαι ως καθηγητής σε ωδεία, ενώ παραδίδω μαθήματα κιθάρας, φυσικής και μαθηματικών. Η διδασκαλία είναι το κύριο παράλληλο μέσο βιοπορισμού για τους περισσότερους μουσικούς που γνωρίζω.
Τάσος Βενετικίδης:Έμμεσα ή άμεσα, τα προς το ζην βγαίνουν από τη μουσική για όλους μας. Από online μαθήματα και σεμινάρια, μέχρι live streaming εμφανίσεις.

Πώς βλέπετε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας;
Κώστας Αναγνώστου: Θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη.
Αλεξάνδρα Σιετή: Γενικότερα το σύστημα και η νομοθεσία σε ό,τι αφορά τους καλλιτέχνες είχε πάρα πολλές τρύπες, όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η κατάσταση, πέρα από την καταστροφική της επίδραση στον κλάδο, αποτέλεσε και μια καλή ευκαιρία για ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση των καλλιτεχνών σε αυτή τη χώρα. Στις δύσκολες αυτές περιόδους υπάρχει μεγάλη υποτίμηση του επαγγέλματος. Σίγουρα έγιναν κάποιες δράσεις από την κυβέρνηση με επιδόματα -τα οποία δεν κατάφεραν όλοι να λάβουν- και μετά από μαζική απαίτηση καταφέραμε να διεκδικήσουμε κάποια δικαιώματα. Υπάρχει όμως πολύ μεγάλος και δύσκολος δρόμος μπροστά μας. Ο κλάδος μας πλήττεται περισσότερο από ποτέ και πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να λάβουμε την αντιμετώπιση που μας αρμόζει.
Τάσος Κορκόβελος: Η κυβέρνηση αρχικά αντιμετώπισε τους καλλιτέχνες σαν ανθρώπους β’ κατηγορίας, σαν χομπίστες που την τέχνη τους την εξασκούν «για την πλάκα τους» και αυτό ήταν το πιο εξοργιστικό από όλα. Δεν πήγε ο νους τους ότι πέρα από τα μεγάλα και γνωστά ονόματα, υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που βιοπορίζονται από την τέχνη, όπως ακριβώς οποιοσδήποτε άλλος «μεροκαματιάρης». Χρειάστηκε πολλή πίεση από τον κλάδο μας για να πάρουν, με μεγάλη καθυστέρηση, κάποια (ημι)μέτρα στήριξης. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η κατάσταση θα είναι εφαλτήριο για τη βελτίωση στο μέλλον των εργασιακών συνθηκών των καλλιτεχνών και την παγίωση στη συνείδηση των ανθρώπων ότι οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί Επαγγελματίες.
Τάσος Βενετικίδης: Είναι αλήθεια ότι ο κλάδος μας χτυπήθηκε πολύ άγρια από την υγειονομική κρίση. Μαζί με κλάδους όπως η εστίαση και γενικότερα ό,τι αφορά στην ψυχαγωγία ουσιαστικά ακυρώθηκε. Ευχάριστο είναι το γεγονός ότι η πολιτεία, μετά από εκκλήσεις και υποστήριξη από τα αντίστοιχα συνδικαλιστικά μας όργανα, χορηγεί μια κάποια οικονομική στήριξη στη μορφή μηνιαίων επιδομάτων.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας soul δίσκος;
Αλεξάνδρα Σιετή: Αυτή τη στιγμή με έχουν συνεπάρει οι Black Pumas με τον ομώνυμο δίσκο τους.
Τάσος Κορκόβελος: Θα μπορούσα πολύ εύκολα να αναφερθώ στα all time classics των Stevie Wonder, Marvin Gaye, Curtis Mayfield, αλλά επειδή είχα πολλά χρόνια να κολλήσω με έναν συγκεκριμένο δίσκο, θα πω έναν πρόσφατο, το ομώνυμο άλμπουμ των Black Pumas που προσωπικά τον θεωρώ modern classic.
Πάρης Παπαδόπουλος: “Wouldst thou like the taste of butter?”. Αν και δεν συνηθίζω να απαντάω με ερώτηση, η φράση από την ταινία “The Witch” του Robert Eggers ταιριάζει τέλεια εδώ. Το “Hot Buttered Soul” του Isaac Hayes λοιπόν, ξεκάθαρα για μένα.
Τάσος Βενετικίδης: Αν και πιο πολύ προς την funky πλευρά της soul, δεν πιστεύω πως έχω «λιώσει» κάτι περισσότερο από το “Hit The Floor” των Breakestra. Κατά καιρούς, σε πρόβες και ζωντανές εμφανίσεις, πρέπει να έχουμε διασκευάσει τον μισό δίσκο.

Ποιον άλλον καλλιτέχνη που έχει βγάλει η Θεσσαλονίκη θαυμάζετε;
Αλεξάνδρα Σιετή: Η Θεσσαλονίκη έχει γεννήσει πολλούς καλλιτέχνες που θαυμάζω. Πέρα από τον Διονύση Σαββόπουλο, με τον οποίο είχα και την τιμή να συνεργάστώ, θα έλεγα και τον Γιάννη Αγγελάκα.
Τάσος Κορκόβελος: Από μεγάλα ονόματα σίγουρα ο Γιάννης Αγγελάκας δεσπόζει. Από την τοπική ανεξάρτητη σκηνή τους Nasa Funk, Humpty Dumpty, Hardgroove Quartet, Tuflon, Super Stereo, Sleepin Pillow.
Πάρης Παπαδόπουλος: Προσωπικά έχω μεγαλώσει με Ξύλινα Σπαθιά. Είναι μια μπάντα που δεν μπορώ καν να κρίνω, καθώς η μουσική τους είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μου. Είναι μια καλή ευκαιρία, όμως, να ξαναπούμε πως η πόλη μας είναι χρόνια τώρα «μουσικομάνα», κάτι που το αποδεικνύουν σύγχρονες μπάντες όπως οι Sleeping Pillow, Dive in Denial, Super Stereo, Nasa funk - η λίστα δεν τελειώνει, οι λέξεις και οι σελίδες δεν φτάνουν και αναγκαζόμαστε δυστυχώς να μην τους αναφέρουμε όλους.
Τάσος Βενετικίδης: Σίγουρα, ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης που έβγαλε η Θεσσαλονίκη είναι ο Νίκος Παπάζογλου. Αλλά τρέφω και απίστευτη εκτίμηση για τους συμπατριώτες μου Superstereo, Dynamind Big Band και Nasa Funk.
Κώστας Αναγνώστου: Πραγματικά πάρα πολλούς. Δεν θα ήθελα να αναφέρω κάποιον για να μην αδικήσω τους υπόλοιπους.

Όταν δεν ακούτε soul, τι ακούτε συνήθως;
Αλεξάνδρα Σιετή: Ανάλογα με τη διάθεση. Rock, pop, R’n’B, ακόμη και κλασσική. Λατρεύω επίσης πολλά soundtracks από ταινίες.
Τάσος Κορκόβελος: Jazz, hip hop, electronica/downtempo.
Πάρης Παπαδόπουλος: Εξαρτάται από την περίοδο. Τελευταία, για ακόμη μία φορά βρίσκω τον εαυτό μου να ψάχνει αρκετές κυκλοφορίες με δείγματα από την ψυχεδελική σκηνή της Ασίας. Το “Funk Anatolian” του Mustafa Özkent έχει την τιμητική του στο player μου. Περιέχει και μια ενδιαφέρουσα funk διασκευή στο γνωστό μας «Κόνιαλι».
Τάσος Βενετικίδης: Λένε ότι όσο μεγαλώνεις, τείνεις να επισκέπτεσαι ξανά τις μουσικές επιλογές των νεότερων χρόνων σου. Μπορώ, λοιπόν, χωρίς φόβο και πάθος, να παραδεχτώ ότι ακούω αρκετό hard rock και heavy metal.
Κώστας Αναγνώστου: Κυρίως funk, jazz-funk, rock και κάποια ελληνικά είδη μουσικής.

Σκέφτεστε τον ελληνικό στίχο;
Κώστας Αναγνώστου: Προς το παρόν όχι.
Αλεξάνδρα Σιετή: Νομίζω πως ο ελληνικός στίχος εν γένει δεν ταιριάζει σε αυτό το είδος μουσικής. Ποτέ δεν είμαστε απόλυτοι, αλλά δεν είναι κάτι που σκεφτόμαστε στο άμεσο μέλλον.
Τάσος Κορκόβελος: Στην παρούσα φάση όχι. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, αλλά το συγκεκριμένο είδος μουσικής υπηρετείται πολύ καλύτερα από τον αγγλικό στίχο. Αν προσθέσεις και το γεγονός ότι θα θέλαμε στο μέλλον να ανοίξουμε τα φτερά μας στην αγορά του εξωτερικού, ο ελληνικός στίχος θα αποτελούσε εμπόδιο για να συνδεθεί το κοινό του εξωτερικού με τα τραγούδια μας.
Πάρης Παπαδόπουλος: Θεωρώ πως ο στίχος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το είδος μιας μουσικής. Το να χρησιμοποιήσει κανείς ελληνικό στίχο σε «ξενόφερτα» είδη είναι κάτι που έχει γίνει επιτυχημένα στο παρελθόν. Όμως μάλλον δημιουργεί μια ξεχωριστή κατηγορία του είδους. Λέμε “rock” και “ελληνικό rock”. Αυτό που μέχρι στιγμής δημιουργούμε, μας αρέσει να παραπέμπει στη μήτρα που το γέννησε.

Πώς ονειρεύεστε την πρώτη συναυλία μετά την καραντίνα;
Αλεξάνδρα Σιετή: Το ιδανικό live το φαντάζομαι καλοκαίρι, πάνω σε γρασίδια, με κόσμο που θα κρατάει μπύρα στο χέρι θα χορεύει και θα αγκαλιάζεται άφοβα. Αυτό φαντάζει σαν μακρινό όνειρο ή ανάμνηση. Οπότε μακάρι να μπορέσουμε να κάνουμε έστω κάποιες εμφανίσεις το καλοκαίρι, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα,αν η κατάσταση το επιτρέπει.
Τάσος Κορκόβελος: Προς το παρόν ονειρευόμαστε να γίνει. Αλλά όπου και να γίνει, ονειρευόμαστε να ξαναδούμε τον κόσμο από κάτω να χορεύει, να τραγουδάει, να αγκαλιάζεται και να φιλιέται.
Πάρης Παπαδόπουλος: Το χαρακτηριστικό των συναυλιών στην εποχή πριν την πανδημία ήταν ότι ο κόσμος ερχόταν ο ένας κοντά στον άλλο. Ξεχνώντας τα τείχη που μας χωρίζουν, αγκαλιαζόμασταν, χορεύαμε, ξεχνιόμασταν. Ελπίζω η κατάσταση που περνάμε να ξεπεραστεί τελείως και να μην χάσουμε αυτές τις στιγμές, τις οποίες ελπίζω να δούμε ξανά το συντομότερο δυνατό.
Τάσος Βενετικίδης: Είναι απίστευτα ικανοποιητικό να μοιράζεσαι τη σκηνή με φίλους και να συνδιαλέγεσαι μουσικά με στόχο την ψυχαγωγία συνανθρώπων. Πραγματικά και μόνο η δυνατότητα να ξαναπαίξεις ζωντανά μπροστά σε κοινό είναι από μόνο του κάτι δυνατό για να το ονειρεύεσαι. Και πάντα φυσικά τηρώντας όλους τους υγειονομικούς κανόνες.
Κώστας Αναγνώστου: Ας είναι οπουδήποτε αρκεί να βρεθούμε στη σκηνή και να περάσουμε καλά με τον κόσμο που θα μας βλέπει.

Τι ετοιμάζετε για το επόμενο διάστημα;
Αλεξάνδρα Σιετή: Μετά το “Let Me In Your Heart” έρχεται ένα δεύτερο single, πολύ διαφορετικό από το πρώτο. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει ο υπόλοιπος δίσκος, με άλλα εφτά κομμάτια. Έχουμε δουλέψει πολύ για αυτά και τα αγαπάμε σαν παιδιά μας, ένα προς ένα. Το κάθε κομμάτι έχει στοιχεία από όλους μας, επιρροές μας και τη δική του προσωπική ιστορία. Ελπίζουμε ο κόσμος να τα αγκαλιάσει και να μπορέσει να συνδεθεί μαζί τους με τον δικό του τρόπο.
Τάσος Κορκόβελος: Ετοιμάζουμε το επόμενο single και βίντεο κλιπ, με στόχο να κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα. Επίσης ολοκληρώνουμε τις τελευταίες πινελιές των ηχογραφήσεων των υπόλοιπων κομματιών του άλμπουμ μας, ώστε να τον παρουσιάσουμε μέσα στον Απρίλιο.
Πάρης Παπαδόπουλος: Είμαι σίγουρος πως το επόμενο single που θα κυκλοφορήσουμε θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη, ακόμη και για όσους μας γνωρίζουν και μας ακούνε καιρό.

Περισσότερα από το VICE

«Έχω Πάρει Φωτιά Πάνω στην Κολώνα» - Ακολουθήσαμε Δύο Εναερίτες στη Θεσσαλονίκη

Η Loukoumh Είναι ό,τι Καλύτερο θα Βρεις στο Ελληνικό Instagram για το Body Positivity

Η Φετινή «Συνταγή» του Masterchef Είναι Κάπως Τοξική

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.