Να το ξαναπούμε; Η συναυλία που έκανε ο Λεξ την Κυριακή ήταν προφανώς κάτι που θα μείνει στην ιστορία. Αυτή η συνείδηση του ιστορικού βάρους της προκύπτει και από κάτι πάρα πολύ απλό: Όλοι μιλούν για την ίδια τη συναυλία, αλλά κανείς για το αν ήταν καλή ή κακή. Δεν μας νοιάζει αυτό. Στη Νέα Σμύρνη έγινε κάτι που υπερβαίνει τέτοια ερωτήματα.
Αν, λοιπόν, την Κυριακή τα social media των zoomers και των millennials γέμισαν με φωτογραφίες και βίντεο σε κατακόκκινο φόντο, από τα εκατοντάδες καπνογόνα στο «καμίνι» της Νέας Σμύρνης, τη Δευτέρα τα πράγματα άλλαξαν. Ο Λεξ δεν αφορούσε πια μόνο όσους τον γνώριζαν, κανονικά ή έστω στο περίπου.
Videos by VICE
Μέχρι το απόγευμα είχαν προκύψει δεκάδες άρθρα τα οποία προσπαθούσαν να καταλάβουν τι είναι αυτό το φαινόμενο και μετά, πριν καν το χωνέψουν, να το συστήσουν στο συνήθως μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό τους. Ρητορικά ερωτήματα για το τι είναι αυτό που ακούν οι νέοι μας και φόρτωμα ολόκληρων θεωριών και αναλύσεων για κάτι γενικά άγνωστο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αποτελέσματα ήταν κωμικοτραγικά.
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η τελευταία φορά που το boomer μάτι κοίταξε τη νεολαία ως εξωτικό πουλί δεν είναι ούτε έναν μήνα πιο πίσω. Τότε ήταν το ταβερνόξυλο μεταξύ Snik και Light μπροστά στα μάτια της Τάμτα, όπως διάβασα σε τίτλο την πρώτη φορά που έμαθα για την είδηση. Σε εκείνη τη φάση γινόταν κατά βάση με όρους τρομοκρατίας και ηθικού πανικού. «Τι ακούν οι νέοι μας;» με μάτι γουρλωμένο. Τώρα είναι περισσότερο σαν σχολιασμός θέματος για τις Πανελλήνιες. Πάλι «τι ακούν οι νέοι μας;» μεν αλλά με τρίψιμο πηγουνιού και την πένα ανά χείρας.
Πώς εκφράστηκε κυρίως αυτή η αδυναμία (ή καλύτερα αδιαφορία) να δουν μία νέα πραγματικότητα με ένα νέο φίλτρο που της αρμόζει; Με το να βλέπουν όλη αυτήν τη συνθήκη ανιστορικά, με όρους προηγούμενων δεκαετιών. Αν οι trappers, ο Snik, ο Light και ο Toquel είναι μία πολιτισμική και ηθική κατάπτωση, ο Λεξ είναι η καλή εκδοχή. Αυτός που εκφράζει μία γενιά που «πρέπει να την ακούσουμε». Οι trappers είναι το άλλοτε σκυλο-ποπ και ο Λεξ είναι κάτι σαν αντίδραση σε αυτήν τη νέα και δήθεν επικίνδυνη mainstream κουλτούρα. Οι στίχοι του είναι ποίηση (αναρωτιέμαι με όλη αυτήν τη μουσειοποίηση γιατί κανείς δεν διαβάζει πια ποίηση), ο ίδιος ποιοτικός και τέλος πάντων αντισυστημικός, αλλά όχι με επικίνδυνο τρόπο. Κάτι σαν έντεχνος.
Άσχετο που ο Λεξ πατάει πάνω σε trap και drill beats, που μιλάει για μικροπαραβατικότητα, για γκάνια, για τον δρόμο και για μίσος. Άσχετο και που έχει ανέβει στη σκηνή μαζί με τον Light. Δεν προλαβαίνεις να τα δεις όλα στο δεκαπεντάλεπτο γκουγκλάρισμα. Όταν έχεις μπροστά σου κάτι τελείως άγνωστο και δεν έχεις μπει στον κόπο να βρεις αναλυτικά εργαλεία για να το καταλάβεις, το πιο εύκολο είναι να καταφύγεις στην απλή και πετυχημένη συνταγή να φτιάξεις δίπολα καλού και κακού εντός του. Κάπως έτσι το χάος παίρνει έστω ένα σχήμα.
Προφανώς, δεν είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι σχολιάζουν με ύφος παντογνώστη πράγματα για τα οποία ενημερώθηκαν δέκα λεπτά πριν. Δεν με ενοχλεί. Το πραγματικά ενοχλητικό είναι αυτός ο επιχειρούμενος αφοπλισμός του Λεξ. Η προσπάθεια να τον αγκαλιάσουν, να τον εκμεταλλευτούν και να τον φέρουν στα μέτρα τα δικά τους, αδιαφορώντας παντελώς στο να έρθουν στα δικά του. Μαζί και αυτή η αίσθηση ότι η γενιά του Λεξ είναι τόσο ηττημένη που δεν μπορεί να δημιουργήσει με κανέναν τρόπο απειλή για τα κατεστημένα. Το πολύ ένα πατ-πατ στην πλάτη και ένα «προσπαθώ να σε ακούσω».
Ίσως όμως αυτές οι αναλύσεις να βοηθάνε να καταλάβουμε τι πραγματικά συνέβη την Κυριακή. Με άλλα λόγια, αυτή η πρωτοφανής αδυναμία των πιο προνομιούχων από τις προηγούμενες γενιές να καταλάβουν τι είναι ο Λεξ να ήταν και αυτή που γέμισε τη Νέα Σμύρνη την Κυριακή.
Ακολουθήστε τον Νίκο Σταματίνη στο Instagram.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
Έλληνες που θα Μπορούσαν να Έχουν τη Δική τους Ταινία, Όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο
Διονύση Ατζαράκη, Γιατί η Μάνα μου Δεν Καταλαβαίνει τα Αστεία σου;
