Το 1964, ο τότε Πρόεδρος Lyndon B. Johnson, κηρύσσει τον πόλεμο κατά της φτώχειας, θέλοντας να βρεθούν τρόποι ώστε να αλλάξουν σημαντικά οι ζωές εκείνων που το αμερικανικό όνειρο είχε ξεχάσει. Ο LBJ πίστευε ότι η Αμερική είχε τα μέσα για να εξαλείψει την οικονομική στενότητα και χρησιμοποίησε τα πάντα για να συσπειρώσει τον λαό γύρω από αυτόν τον σκοπό. Τα Κεντρικά Απαλάχια έγιναν το κέντρο για αυτήν την πρωτοβουλία, διότι οι πολιτικοί εξέφρασαν την ανησυχία τους για το κατά πόσο θα ήταν εφικτή η στήριξη του κόσμου, εαν το πρόσωπο της φτώχειας είχε σκούρο δέρμα.
Videos by VICE
ΜΜΕ από όλη τη χώρα πήγαν στην περιοχή, η οποία εκτείνεται κατά μήκος των Απαλαχίων Όρων μέσω Βιρτζίνια, Τενεσί, Κεντάκι, Οχάιο και Βόρειας Καρολίνας.
Ο δημοσιογράφος Charles Kuralt και πολλοί άλλοι, περιέγραψαν την περιοχή ως ακατάλληλη για να ζεις. Οι υπεύθυνοι για τις ψευδείς αυτές δηλώσεις είχαν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά συνεισέφεραν, δυστυχώς, στη δημιουργία στερεότυπων μιας αγροτικής ομάδας ανθρώπων που ένιωθαν ήδη εξοστρακισμένοι από το «Great Society». Δεκαετίες αργότερα, τα περισσότερα από τα κοινωνικά προγράμματα που είχαν τεθεί σε εφαρμογή εκεί αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Φωτογραφίζω τα Κεντρικά Απαλάχια εδώ και πέντε χρόνια. Πέρασα το περασμένο καλοκαίρι, σε συνεργασία με τοπικούς συγγραφείς, για να μάθω ιστορίες που προσφέρουν μια πολύπλοκη κατανόηση του πώς μοιάζουν τα Κεντρικά Απαλάχια, 50 χρόνια αφότου έγινε συνώνυμο της φτώχειας.
Οι ιστορίες, όσο διαφορετικές και αν ήταν, χωρίζονται αναπόφευκτα σε συγκεκριμένα θέματα: τις επιπτώσεις της φθίνουσας βιομηχανίας άνθρακα στο Boone County και τη Δυτική Βιρτζίνια, τα προβλήματα με την υγειονομική περίθαλψη σε όλη την περιοχή, τους αγώνες των ντόπιων -εδώ και δεκαετίες- ενάντια στην καταστροφή των βουνών με τα λατομεία εξόρυξης, την επιδημία των ναρκωτικών στη Δυτική Βιρτζίνια.
Από νωρίς έπρεπε να αποδεχθώ ότι αυτές οι ιστορίες, στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν μια έγκυρη εικόνα της περιοχής. Τα Κεντρικά Απαλάχια είναι πάρα πολύ μεγάλα και περίπλοκα. Στόχος ήταν να παρουσιάσω μια εικόνα όπου ο αναγνώστης θα μπορούσε να κατανοήσει ένα πιο πολύπλοκο σύνολο περιστάσεων και απόψεων.
Η σειρά δεν θα διορθώσει την εύκολη, υπερβολικά απλή ιστορία που ο Τύπος διαμόρφωσε το 1964 ή θα αντιστρέψει τις δεκαετίες ταξικών διακρίσεων που ακολούθησαν. Τα κομμάτια, ποικίλα και ασαφή, δεν είναι μια προπαγάνδα για να αποδειχθεί το πόσο υπέροχα ή χάλια είναι τα πράγματα. Δεν υπάρχει τέλειος τρόπος για να συγκεντρώσεις τις φωνές των άλλων και η κουλτούρα δεν είναι κάτι που μπορεί να παρουσιαστεί εντελώς σωστά. Αλλά υπάρχει ουσία στο να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων μέσω της κοινωνικής μηχανικής. Μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι κερδίζουν, μερικές φορές υποφέρουν και μερικές φορές παίρνουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο από μόνοι τους, μακριά από τις πολιτικές της κυβέρνησης που τους έχει φαινομενικά απορρίψει.