Μέχρι πρόσφατα ο Pawel Tkaczyk ήταν ένας αυτοδίδακτός ζωγράφος. Όμως αυτό δεν του έφτανε και αποφάσισε πριν ένα περίπου χρόνο να δοκιμάσει και την φωτογραφία. Δηλώνει πως μπορείτε κάλλιστα να μισήσετε την δουλειά του, όμως το σημαντικό για αυτόν είναι να την δημιουργεί.Προσωπικά μου αρέσει κάπως, οπότε έχοντας κατά νου την τελευταία του έκθεση στο Studio Las στην Βαρσοβία, τον πήρα για να κάνουμε μια κουβέντα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Σε ξέρουμε κυρίως ως ζωγράφο. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την φωτογραφία;
Pawel Tkaczyk: Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν χρειαζόταν πια να αποδείξω σε κανέναν ότι μπορώ να ζωγραφίζω, οπότε σταμάτησα να ζωγραφίζω με βάση τον ρεαλισμό και άρχισα να δουλεύω προς μια πιο αφηρημένη κατεύθυνση. Μετά από κάποιο καιρό συνειδητοποίησα πως μου έλειπε το να ζωγραφίζω με εικονιστικά κριτήρια και θεώρησα πως η φωτογραφία θα μου έδινε την δυνατότητα να εκφράσω αυτό που μου έλειπε. Το έκανε τέλεια.Οπότε προτιμάς να φωτογραφίζεις ανθρώπους από το να φωτογραφίζεις αντικείμενα;
Δεν έχω προτίμηση, το ένα είναι πολύ διαφορετικό από το άλλο. Όταν φωτογραφίζω αντικείμενα είναι απλά μια ιστορία σε εικόνες, σαν μια νεκρή φύση. Όταν φωτογραφίζω έναν άνθρωπο, είμαι μια σύγκρουση, μια πρόκληση. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με άλλους. Καμία φορά βάζω επίτηδες στο μυαλό μου μια υπερβολική ιδέα, ξέροντας από την αρχή ότι θα δυσκολευτώ να πείσω κάποιον να την ακολουθήσει. Αλλά τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω.Πώς πλησιάζεις αυτούς που φωτογραφίζεις;
Πήγα σε μα έκθεση τις προάλλες και γνώρισα μια κοπέλα την οποία προσπάθησα να πείσω να γδυθεί, εκεί, σε έναν δημόσιο χώρο μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, μέρα μεσημέρι. Το έκανε. Και δεν ήταν ούτε μεθυσμένη ούτε είχε πάρει ναρκωτικά.Αλλά πάντα λέω στους ανθρώπους την ιστορία μου. Ποιος είμαι, τι κάνω, ποια είναι τα ενδιαφέροντα μου. Τους δείχνω τις φωτογραφίες που τραβάω κι αυτές που με εμπνέουν. Το να χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης είναι το παν. Το να βάζεις τις ιδέες σου σε ένα πλαίσιο, βοηθάει τους ανθρώπους να τις δουν ως καλλιτεχνικές και όχι ως διεστραμμένες.
Pawel Tkaczyk: Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν χρειαζόταν πια να αποδείξω σε κανέναν ότι μπορώ να ζωγραφίζω, οπότε σταμάτησα να ζωγραφίζω με βάση τον ρεαλισμό και άρχισα να δουλεύω προς μια πιο αφηρημένη κατεύθυνση. Μετά από κάποιο καιρό συνειδητοποίησα πως μου έλειπε το να ζωγραφίζω με εικονιστικά κριτήρια και θεώρησα πως η φωτογραφία θα μου έδινε την δυνατότητα να εκφράσω αυτό που μου έλειπε. Το έκανε τέλεια.Οπότε προτιμάς να φωτογραφίζεις ανθρώπους από το να φωτογραφίζεις αντικείμενα;
Δεν έχω προτίμηση, το ένα είναι πολύ διαφορετικό από το άλλο. Όταν φωτογραφίζω αντικείμενα είναι απλά μια ιστορία σε εικόνες, σαν μια νεκρή φύση. Όταν φωτογραφίζω έναν άνθρωπο, είμαι μια σύγκρουση, μια πρόκληση. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με άλλους. Καμία φορά βάζω επίτηδες στο μυαλό μου μια υπερβολική ιδέα, ξέροντας από την αρχή ότι θα δυσκολευτώ να πείσω κάποιον να την ακολουθήσει. Αλλά τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω.Πώς πλησιάζεις αυτούς που φωτογραφίζεις;
Πήγα σε μα έκθεση τις προάλλες και γνώρισα μια κοπέλα την οποία προσπάθησα να πείσω να γδυθεί, εκεί, σε έναν δημόσιο χώρο μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, μέρα μεσημέρι. Το έκανε. Και δεν ήταν ούτε μεθυσμένη ούτε είχε πάρει ναρκωτικά.Αλλά πάντα λέω στους ανθρώπους την ιστορία μου. Ποιος είμαι, τι κάνω, ποια είναι τα ενδιαφέροντα μου. Τους δείχνω τις φωτογραφίες που τραβάω κι αυτές που με εμπνέουν. Το να χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης είναι το παν. Το να βάζεις τις ιδέες σου σε ένα πλαίσιο, βοηθάει τους ανθρώπους να τις δουν ως καλλιτεχνικές και όχι ως διεστραμμένες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σκέφτεσαι ποτέ πως θα αντιδράσει ο κόσμος όταν δει τις φωτογραφίες σου;
Δεν με νοιάζει αυτό. Αυτό που έχει σημασία είναι να δείξω την σκοπιά από την οποία βλέπω τα πράγματα. Ο θεατής μπορεί να αποκομίσει από αυτό ό,τι θέλει, να το σκεφτεί με όποιον τρόπο επιθυμεί. Αν οι φωτογραφίες μου ήταν διαφορετικές, δεν θα μπορούσα να τις αποκαλέσω «δικές μου». Ό,τι κάνω είναι άριστης ποιότητας, δίνω τα πάντα σε αυτό που κάνω.
Δεν με νοιάζει αυτό. Αυτό που έχει σημασία είναι να δείξω την σκοπιά από την οποία βλέπω τα πράγματα. Ο θεατής μπορεί να αποκομίσει από αυτό ό,τι θέλει, να το σκεφτεί με όποιον τρόπο επιθυμεί. Αν οι φωτογραφίες μου ήταν διαφορετικές, δεν θα μπορούσα να τις αποκαλέσω «δικές μου». Ό,τι κάνω είναι άριστης ποιότητας, δίνω τα πάντα σε αυτό που κάνω.
Περισσότερα από το VICEΗ Ζωή μου Εκτός Κορυδαλλού με το Βραχιολάκι«Το Μέτρο των Εποπτευόμενων Χώρων Χρήσης Είναι Υποκριτικό», Κατερίνα ΜάτσαΗ Αναστασία Τσουκαλά Έγραψε Βιβλίο για την Ένοπλη ΠάληΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.