Τι Κάνουν τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα οι Άνθρωποι που τα Μισούν

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: δεν μισώ ακριβώς τα Χριστούγεννα. Ναι μεν αυτά τα λαμπάκια που μας περικυκλώνουν, η ατελείωτη χαρά, οι χριστουγεννιάτικες μουσικές, τα σπίτια που μοιάζουν με το χωριό του Άγιου Βασίλη και αυτή η μόνιμη ερώτηση «τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα;» δεν είναι και η καλύτερη μου, αλλά δεν θα έλεγα ότι τα μισώ. Περισσότερο μου περνάνε αδιάφορα, αντίθετα με την Πρωτοχρονιά που είναι η καλύτερή μου, γιατί υποσυνείδητα την έχω συνδέσει με μια καινούρια αρχή.

Αυτό που μισώ τις ημέρες των Χριστουγέννων, είναι αυτή η πίεση που είτε έρχεται από τον κοινωνικό μου περίγυρο είτε από τους τους συντρόφους που είχα ενίοτε να νιώσω ντε και καλά χαρά ή κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, να ετοιμαστώ, να φτιαχτώ και να κάνω κάτι ιδιαίτερο, ειδικά την παραμονή ή την ημέρα των Χριστουγέννων, ενώ εκ των πραγμάτων το μοναδικό πράγμα που απολαμβάνω εκείνες τις ημέρες είναι ότι μπορώ να κοιμηθώ όσο θέλω ή να πάω ένα ταξίδι σε ένα καθόλου γιορτινό προορισμό.

Παλιότερα δεν μπορούσα να το κάνω ούτε και αυτό, διότι είτε δούλευα είτε με ξυπνούσαν τα παιδάκια για τα κάλαντα. Πλέον, όταν το πρώτο δεν συμβαίνει, για το δεύτερο έχω βρει λύση: Αποσυνδέω το κουδούνι και το τηλέφωνο και δεν ακούω τίποτα. Μισανθρωπιά, ναι το ξέρω, αλλά αυτό που θέλω αυτές τις μέρες είναι να είμαι κάπως έτσι:

Και δεν νιώθω καμιά ενοχή γι' αυτό!

Υπάρχει αυτή η έρευνα και πολλές άλλες που λέει ότι το 30% των ανθρώπων παθαίνουν αυτή την εποχιακή κατάθλιψη των Χριστουγέννων, η οποία νωχελικά ξεκινάει με τους πρώτους στολισμούς των μαγαζιών ήδη από τον Οκτώβριο (έλεος και μ' αυτό) και κρατάει μέχρι να μαζευτούν και τα τελευταία λαμπάκια, τα οποία επίσης είναι στρεσογόνος παράγοντας χωρίς να το ξέρουμε. Ο λόγος που δημιουργείται αυτή η θλίψη, απ’ ό,τι λένε οι ειδικοί, είναι πως κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν να τα περάσουν. Μέσα στην ίδια έρευνα όμως διαπιστώνεται πως το 69% των ανθρώπων συνειδητοποιεί εκείνες τις ημέρες πόσο κατά διαόλου πάνε τα οικονομικά του, μιας και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην καθιερωμένη ανταλλαγή δώρων που γίνεται, κάτι που επίσης τους προκαλεί θλίψη. Ο πυρήνας αυτής της κατάθλιψης βρίσκεται κυρίως στο ότι τα Χριστούγεννα είναι πλήρως συνδεδεμένα με τη ζεστασιά του οικογενειακού ιστού, μ’ αυτό το γεμάτο γιορτινό τραπέζι των Χριστουγέννων και φυσικά με τα παιδικά βιώματα. Η εικόνα των Χριστουγέννων όπως έχουν καθιερωθεί, προκαλεί θλίψη σε κάποιους γιατί ακυρώνει τις προσδοκίες που τους έχουν δημιουργηθεί για τη συγκεκριμένη γιορτή. Ωστόσο δεν είναι απαραίτητο να είσαι μόνος, άφραγκος ή να κουβαλάς κάποια κακή ανάμνηση για να μη σου αρέσουν.

Πολλοί άνθρωποι μεγαλώνοντας συνειδητοποίησαν πως δεν χρειάζεται ντε και καλά να μας ενθουσιάζουν τα καλικατζαράκια και οι χρυσόσκονες, χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν οι παραπάνω παράγοντες. Και μάλλον όσο περνάνε τα χρόνια εκείνοι που αντιλαμβάνονται πόση καταπίεση κρύβει το να είσαι ντε και καλά γιορτινός -ενώ δεν σου βγαίνει- είναι όλο και περισσότεροι, δείγμα του ότι απομακρυνόμαστε από την κοινωνική καταπίεση, όποια κι αν είναι αυτή. Ρωτήσαμε κάποιους που έχουν κάνει έναν «μίνι» εξορκισμό στο πνεύμα των Χριστουγέννων να μας πουν πως περνάνε εκείνες τις ημέρες.

VICE VIDEO: Πίσσα, Χώμα και Πούπουλα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Μου προκαλούν θλίψη αυτές οι μέρες. Έχω και οικογένεια και φίλους και προτάσεις για να βγω, αλλά νιώθω πάντα ότι είναι οι πιο μίζερες του χρόνου και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου άρεσαν. Από μικρή δηλαδή ενώ κάναμε τα οικογενειακά τραπέζια που ήταν γεμάτα φαγητό και ζεστασιά, ένιωθα μια θλίψη. Το μόνο που μου άρεσε ήταν ότι είχαμε χρόνο μακριά από τα μαθήματα, ήταν σαν ένα χειμωνιάτικο καλοκαίρι. Μεγαλώνοντας όσο άρχισα να μισώ τα Χριστούγεννα για την κατάθλιψη που μου προκαλούσαν, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσουν τα χριστούγεννα, αλλά δεν έχουν ένα μέρος ή παρέα να τα περάσουν. Κυρίως άστεγοι ή ηλικιωμένοι που είναι ξεχασμένοι από τους δικούς τους ή δεν έχουν ένα οικογενειακό περιβάλλον. Φτιάξαμε λοιπόν μια ομάδα, μαζί με άλλους ανθρώπους που επίσης μισούν τα Χριστούγεννα και κάθε χρόνο μαζεύουμε κάποια χρήματα, παίρνουμε ελάχιστα πράγματα και πηγαίνουμε είτε σε δομές αστέγων είτε σε σπίτια που φροντίζουν ηλικιωμένους. Βλέπουμε ανθρώπους που είναι χαρούμενοι εξαιτίας μας και αυτό με κάνει να ξεπερνάω εγωιστικά τη δική μου χριστουγεννιάτικη «κατάθλιψη» γιατί έτσι κι αλλιώς αυτές οι μέρες χωρίς την εθελοντική εργασία, μου είναι ανυπόφορες. Το συνιστώ σε όσους δεν την παλεύουν στις γιορτές. Τουλάχιστον θα κάνουν τις γιορτές κάποιου άλλου καλύτερες.
Μαρία, 30

Η παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη εικόνα είναι αυτή της οικογένειας σε ένα στολισμένο σπίτι περιτριγυρισμένη από χιονονιφάδες, φωτάκια, πολλά μπουκάλια κρασί, κρυστάλλινα ποτήρια και μπόλικο φαγητό, λες και είναι όλοι έτοιμοι για να τραβήξουν τη φωτογραφία της χρονιάς και να την κάνουν καρτ-ποστάλ. Λείπει βέβαια από το κάδρο ο κλασικός τσακωμός με τον περίεργο μαλάκα θείο και ο εκνευρισμός της μάνας σου που σε άκουσε να αντιδράς και λες φωναχτά στη θεία Αγλαΐα ότι γούστο σου και καπέλο σου το πότε θα παντρευτείς και το πότε θα κάνεις παιδιά. Επιπλέον, οι δικοί μου είναι τίγκα στο άγχος, η μάνα μου φοράει μόνιμα μια ποδιά και ξεκινάει να μαγειρεύει από μια εβδομάδα πριν, αγχώνεται για πράγματα όπως αν οι χαρτοπετσέτες έχουν μπει στη σωστή θέση, ενώ ο πατέρας μου περιφρουρεί τα καλά πιάτα και τα ποτήρια για να μην σπάσουν από τα πιτσιρίκια που τρέχουν ανεξέλεγκτα λες και είναι ντοπαρισμένα. Νομίζω ότι αυτό που λένε για τις γιορτές, ότι τρώνε τόσο πολύ και παίρνουν κιλά, είναι καθαρά ένας τρόπος να καταπολεμήσουν το άγχος των ημερών. Δεν το κάνουν επειδή υπάρχουν πολλά νόστιμα φαγητά. Παλιότερα έβγαινα, αλλά καταλήγαμε πάντα να είμαστε κάπου στρυμωγμένοι ή να περνάμε το μισό βράδυ στο αμάξι εξαιτίας της κίνησης. Από αυτό τον παραλογισμό προτιμώ να απέχω. Μένω σπίτι μου με τους φίλους μου και να κάνουμε μαραθώνιο ταινιών και επιτραπέζιων παιχνιδιών. Συνήθως βλέπουμε όλα τα Star Wars, φορώντας φόρμες σαν τους λέτσους. Nαι, προτιμώ να είμαι τόσο nerd, παρά να σπάνε τα νεύρα μου απλώς επειδή είναι Χριστούγεννα.
Γιάννης, 32

Επειδή η οικογένεια μου βρίσκεται πολύ μακριά προτιμώ να δουλεύω για να έχω μια δικαιολογία να μην πρέπει να περάσω μαζί τους αυτές τις ημέρες. Τη μέρα των Χριστουγέννων, την περνάω με τους φίλους μου. Περισσότερο με εκνευρίζει στα Χριστούγεννα ότι πρέπει για κάποιο λόγο να περάσουμε καλά και τα δήθεν αγαπησιάρικα οικογενειακά τραπέζια. Έχει τύχει συνάδελφοι να με αντιμετωπίσουν σαν «καημένη» επειδή κάποια Χριστούγεννα δεν είχα κανονίσει να πάω σε κάποιο πάρτι ή επειδή δεν θα ήμουν με την οικογένεια μου. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι δεν είναι υποχρεωτικό όλο αυτό. Επίσης δουλεύοντας τα τελευταία 8 χρόνια σε καταστήματα που ο κόσμος αγόραζε τα δώρα του υποτίθεται με χαρά, συνειδητοποίησα ότι μόνο χαρούμενοι δεν είναι. Οι περισσότεροι ήταν εκνευρισμένοι, αγχωμένοι και πολλά ζευγάρια ή οικογένειες, γονείς με παιδιά έστηναν καυγάδες μέσα στο μαγαζί, βγάζοντας όλα τα οικογενειακά τους προβλήματα.
Φωτεινή, 29

Κάνω μια δουλειά στην οποία πρέπει να είμαι ντυμένος κυριλέ, να συμπεριφέρομαι και να μιλάω με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Είμαι δικηγόρος, οπότε περνάω τις περισσότερες ημέρες του χρόνου σκυμμένος πάνω από δικογραφίες χωρίς να έχω πολύ χρόνο ούτε για να νιώσω ξέγνοιαστος, ούτε ανέμελος, ούτε πολύ ελεύθερος. Μην παρεξηγηθώ, αγαπάω πολύ το επάγγελμα μου, αλλά όταν σε καλούν δύο φορές την εβδομάδα να πας σε κάποιο Αστυνομικό Τμήμα και όταν περνάς τη μισή σου μέρα ανάμεσα σε χαρτογιακάδες και την παράνοια των δικαστηρίων, εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να νιώσεις εύκολα την απόλυτη ηρεμία ή να αράξεις όσο και όπως θέλεις με τους φίλους σου. Τα Χριστούγεννα τα μισούσα από μικρός. Μπορεί να φταίει -και ξέρω ότι ακούγεται περίεργο- ότι σταματούσαμε το σχολείο. Οι γονείς μου δούλευαν όλη μέρα στις διακοπές των Χριστουγέννων γιατί είχαμε κατάστημα, οπότε τα έχω κάπως συνδυάσει με την απόλυτη μοναξιά, γιατί ήμουν και μοναχοπαίδι. Τώρα που έχω πια μεγαλώσει τα βλέπω σαν μια ευκαιρία για άραγμα και τα τελευταία χρόνια την παραμονή, την ημέρα των Χριστουγέννων και την επόμενη, δεν βγαίνω καν από το σπίτι. Επειδή boys will be boys, προτιμώ να μαζευόμαστε με τους φίλους μου, να παίρνουμε τις κατάλληλες προμήθειες φαγητού, ποτού και γλυκών, και να παίζουμε τρεις μέρες PlayStation σαν μικρά παιδάκια. Βγαίνουμε ξανά στο φως του ήλιου όταν όλα τελειώσουν.
Αλέξανδρος, 35

Περισσότερα από το VICE

Στο Παγκράτι Λειτουργεί Ένα Ιατρείο για Κούκλες - Κυριολεκτικά

Φέτος, τα Μισά Ηλεκτρονικά Εγκλήματα στην Ελλάδα Ήταν για Πορνογραφία και Ασέλγεια Ανηλίκων

Ο Λευτέρης Πανταζής Πιστεύει ότι θα τον Πεθάνουν οι Γυναίκες και το Τραγούδι